Dorobek artystyczny - witamy - Zespół Szkół nr 76 w Warszawie

ANDRZEJ ŁAPICKI
Dorobek artystyczny
Aktor teatralny i filmowy oraz reżyser teatralny. Gwiazda wielu filmów Andrzeja
Wajdy, Jana Rybkowskiego, Tadeusza Konwickiego i Krzysztofa Zanussiego.
Film.wp.pl
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
Kojarzony z częstych występów u boku pięknych pań, z Beatą Tyszkiewicz i Kaliną Jędrusik na
czele. Swego czasu był jednym z czołowych amantów polskiego kina. Wieloletni lektor Polskiej
Kroniki Filmowej. Urodził się 11 listopada 1924 roku w Rydze. Był uczniem elitarnego liceum
im. Stefana Batorego w Warszawie, jednak maturę zrobił już podczas wojny w 1942 roku, w
ramach tajnego nauczania.
Studiował w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej i brał udział w wielu
podziemnych przedstawieniach teatralnych. Dyplom aktorski uzyskał tuż po wojnie, zdając
egzamin eksternistyczny u Aleksandra Zelwerowicza w Łodzi, w 1945 roku.
W tym samym roku oficjalnie zadebiutował na scenie jako Kuba w „Weselu” Stanisława
Wyspiańskiego w reżyserii Jacka Woszczerowicza, na deskach Teatru Wojska Polskiego w
Łodzi. Z łódzką sceną związany był do 1948 roku. Następnie wyjechał do Warszawy i dołączył
do zespołu tamtejszego Teatru Współczesnego, w którym pracował, nie licząc dwuletniej
przerwy, aż do 1972 roku. To właśnie na scenie Teatru Współczesnego zadebiutował w 1957
roku jako reżyser.
Poza tym był aktorem warszawskich teatrów: Dramatycznego, Narodowego i Polskiego. W
latach 1994-96 był dyrektorem tego ostatniego. Ma na swoim koncie wiele znakomitych
kreacji scenicznych, również w Teatrze Telewizji. Jego aktorskie i reżyserskie dokonania na
niwie teatru były wielokrotnie nagradzane. Wsławił się m.in. dzięki mistrzowskim
inscenizacjom „Ślubów panieńskich” Aleksandra Fredry oraz poezji Jarosława Iwaszkiewicza.
Na ekranie zadebiutował w drugoplanowej roli konspiratora w słynnym, powojennym
przeboju Leonarda Buczkowskiego „Zakazane piosenki” (1946). Większe, pierwszoplanowe
role nadeszły dopiero w latach 60-tych. I choć po latach Łapicki uzna kino za niespełnione pole
swojej artystycznej działalności, nie da się ukryć, że na trwałe zapisał się na kartach jego
historii. Był jedną z najbardziej znanych twarzy polskiego ekranu dekady lat 60-tych i 70-tych,
ulubieńcem żeńskiej części publiczności, jednym z czołowych, wiodących aktorów filmowych
tamtych lat.
Pierwszą główną rolę filmową stworzył jako Jurek „Siwy”, były żołnierz podziemia i uczestnik
powstania warszawskiego, starający się odnaleźć swoich bliskich w „Powrocie” Jerzego
Passendorfera (1960). Rok później po raz pierwszy zagrał u boku Beaty Tyszkiewicz w
psychologiczno-wojennym filmie „Dziś w nocy umrze miasto” Jana Rybkowskiego (1961). Z
tym reżyserem spotkał się później niejeden raz, jako główny bohater filmów „Naprawdę
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
wczoraj” z Tyszkiewicz (1963), „Sposobu życia” z Lucyną Winnicką i Leonem Niemczykiem
(1965) i „Spotkania w bajce” z Gustawem Holoubkiem i Aleksandrą Śląską (1962).
Ma na swoim koncie komediowe występy: w ekranizacji głośnej książki Tadeusza DołęgiMostowicza „Pamiętnik pani Hanki” z Winnicką (1963), w „Lekarstwie na miłość” z Kaliną
Jędrusik (1965) i „Poradniku matrymonialnym” z Aliną Janowską (1967).
W 1965 roku po raz pierwszy wystąpił u Tadeusza Konwickiego, pojawiając się w
charakterystycznej, drugoplanowej roli pijaka w „Salcie” ze Zbyszkiem Cybulskim. Sześć lat
później stworzył pierwszoplanową kreację Andrzeja w głośnym filmie „Jak daleko stąd, jak
blisko”, a w 1989 roku wystąpił w carskim epizodzie w „Lawie” Konwickiego.
Ważnym reżyserem, z którym nierozerwalnie związana jest filmowa kariera Łapickiego był
Andrzej Wajda- począwszy od głównego występu, ponownie u boku Tyszkiewicz w obrazie
„Wszystko na sprzedaż” (1968), przez rolę Afraniusza w „Piłacie i innych” (1971), pamiętną
kreację Poety w „Weselu” (1972), drugoplanowy występ w roli Trawińskiego w „Ziemi
obiecanej” (1974) i lekarza w adaptacji iwaszkiewiczowskich „Panien z Wilka” (1979), aż po
ostatnią, do tej pory filmową rolę Łapickiego w „Panu Tadeuszu” (1999).
Poza tym współpracował również z tak znamienitymi twórcami, jak: Janusz Morgenstern
(„Życie raz jeszcze” z Tadeuszem Łomnickim i Ewą Wiśniewską 1964), Witold Lesiewicz („Klub
szachistów” 1967), Wojciech Jerzy Has (słynna adaptacja „Lalki” z Beatą Tyszkiewicz 1968),
Janusz Majewski („Zazdrość i medycyna” z Ewą Krzyżewską 1973, „Stracona noc” 1973,
„Sprawa Gorgonowej” z Ewą Dałkowską 1977), Krzysztof Zanussi („Z dalekiego kraju” z
Samem Neillem 1981, „Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest” 1988, „Stan posiadania” 1989), Jerzy
Antczak („Mistrz” 1966, „Epilog norymberski” 1970), Waldemar Krzystek (głośny film
polityczno-psychologiczny „W zawieszeniu” z Krystyną Jandą i Jerzym Radziwiłowiczem 1986) i
Barbara Sass („Debiutantka” z Dorotą Stalińską 1981, ekranizacja „Dziewcząt z Nowolipek”
Poli Gojawiczyńskiej 1985). Po 1989 roku zaprzestał występów na dużym ekranie. Stale
reżyserował i występował jednak dla Teatru TV.
Był wieloletnim wykładowcą PWST w Warszawie, dwukrotnie pełniąc funkcję rektora tej
uczelni (1981-87, 1994-96), a w latach 1971-81 – dziekana jej wydziału aktorskiego. W latach
1989-91 był posłem na Sejm RP z ramienia „Solidarności”. Przez siedem lat piastował też
stanowisko prezesa Związku Artystów Scen Polskich (1989-96). Wielokrotnie nagradzany był
za swoje dokonania artystyczne. Sześciokrotnie wyróżniony został nagrodą Przewodniczącego
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
Komitetu ds. Radia i Telewizji, dwukrotnie – nagrodą Ministra Kultury. Ponadto został
uhonorowany Krzyżem Kawalerskim (1970) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
(1975), Komandoriami Orderu Odrodzenia Polski z okazji jubileuszu 50-lecia pracy scenicznej
(1995) oraz medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”, przyznanym przez Ministra Kultury
(2005).
Ważniejsze wydarzenia z życia Andrzeja Łapickiego
 2005 odznaczenie medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”, przyznanym przez
Ministra Kultury
 1999 powrót na ekrany po dziesięciu latach przerwy i rola księdza w „Panu Tadeuszu”
 1989 jedna z kolejnych ról u Zanussiego w „Stanie posiadania”
 1986 drugoplanowa rola w politycznym filmie „W zawieszeniu” Waldemara Krzystka
 1985 ponowne spotkanie z Sass na planie „Dziewczętach z Nowolipek”
 1981 rola u Krzysztofa Zanussiego w filmie biograficznym „Z dalekiego kraju” występ u
boku Doroty Stalińskiej w „Debiutantce” Barbary Sass
 1979 kolejne spotkanie z Wajdą na planie „Panien z Wilka”
 1977 udział w sensacyjnej „Sprawie Gorgonowej” Janusza Majewskiego
 1975 odznaczenie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
 1974 rola Trawińskiego w „Ziemi obiecanej” Wajdy
 1973 występ u boku Ewy Krzyżewskiej w filmie „Zazdrość i medycyna” Janusza
Majewskiego
 1972 jako Poeta w adaptacji „Wesela” Wajdy
 1971 rola Afraniusza w niemieckiej produkcji „Piłat i inni” Wajdy
 kolejne spotkanie z Konwickim i pierwszoplanowa rola w filmie „Jak daleko stąd, jak
blisko”
 1970 występ w filmowej wersji znanego spektaklu Teatru TV „Epilog norymberski”
Antczaka
 1969 rola Ketlinga w serialu „Przygody pana Michała” Pawła Komorowskiego
 jedna z głównych ról w wojennym filmie „Jarzębina czerwona” Ewy i Czesława
Petelskich
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
 1968 jedna z kolejnych ról u boku Tyszkiewicz w filmie „Wszystko na sprzedaż” Andrzeja
Wajdy
 rola Kazimierza Starskiego w słynnej ekranizacji „Lalki” Wojciecha Jerzego Hasa
 jako niemiecki turysta w „Dancingu w kwaterze Hitlera” Jana Batorego
 1967 rola obok Aliny Janowskiej w komedii „Poradnik matrymonialny” Włodzimierza
Haupe
 główna rola w adaptacji opowiadania Aleksandra Świętochowskiego „Klub szachistów”
Witolda Lesiewicza
 1966 drugoplanowa rola doktora Kawskiego w słynnym „Mistrzu” Jerzego Antczaka
 ponowny występ z Kaliną Jędrusik w kryminalnym filmie „Gdzie jest trzeci król” Ryszarda
Bera
 1965 rola u boku Kaliny Jędrusik w komedii sensacyjnej „Lekarstwo na miłość”
 kolejne spotkanie z Rybkowskim i pierwszoplanowa kreacja w „Sposobie bycia”
 niezapomniany, drugoplanowy występ w roli pijaka Pietucha w „Salcie” Tadeusza
Konwickiego
 1964 kreacja u boku Tadeusza Łomnickiego i Ewy Wiśniewskiej w politycznym filmie
„Życie raz jeszcze” Janusza Morgensterna
 1963 rola u boku Lucyny Winnickiej w komediowej ekranizacji głośnej książki Tadeusza
Dołęgi-Mostowicza „Pamiętnik pani Hanki” Stanisława Lenartowicza
 kolejny występ z Tyszkiewicz w filmie „Naprawdę wczoraj” Rybkowskiego
 1962 ponowne spotkanie z Rybkowskim i rola u boku Gustawa Holoubka i Aleksandry
Śląskiej w „Spotkaniu w bajce”
 1961 pierwsza rola u boku Beaty Tyszkiewicz w filmie psychologiczno-wojennym „Dziś w
nocy umrze miasto” Jana Rybkowskiego
 1960 debiut w pierwszoplanowej roli „Siwego” w psychologicznym „Powrocie” Jerzego
Passendorfera
 1957 debiut w roli reżysera teatralnego sztuki „Uśmiech Giocondy” Aldousa Huxleya
 1954 debiut w spektaklu Teatru TV „Karabiny matki Carrar” Bertolda Brechta, w
reżyserii Konrada Swinarskiego (wówczas nagrywanym na żywo)
 1953 rola dziennikarza amerykańskiego w biograficznym filmie politycznym „Żołnierz
zwycięstwa” Wandy Jakubowskiej
 1949 angaż w warszawskim Teatrze Współczesnym
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
 1947 rola nauczyciela Leśniewskiego w „Jasnych łanach” Eugeniusza Cękalskiego
 występy w charakterze lektora w Polskiej Kronice Filmowej, zespołowa Nagroda
Państwowa III stopnia
 1946 debiut na ekranie, w epizodycznej roli Konspiratora w słynnym, muzycznym filmie
wojennym „Zakazane piosenki” Leonarda Buczkowskiego
 1945 debiut teatralny w roli Kuby w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii
Jacka Woszczerowicza, na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi
Źródło: Film.wp.pl