D - Sąd Okręgowy w Krakowie

Sygn. akt XII Ga 539/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 marca 2016r
Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:
Przewodniczący- Sędzia: SO Janusz Beim
Sędzia: SO Bożena Cincio - Podbiera
Sędzia: SO Aneta Stożek
Protokolant: st. protokolant sądowy Rafał Bielski
po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016r w Krakowie
na rozprawie
sprawy z powództwa J. K.
przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.
o zapłatę
na skutek apelacji wniesionej przez stronę pozwaną
od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie
z dnia 14 kwietnia 2015r sygn. akt V GC 2694/13/S
I. oddala apelację;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych)
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
SSO Bożena Cincio-Podbiera SSO Janusz Beim SSO Aneta Stożek
XII Ga 539/15
UZASADNIENIE
Powód J. K. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) SA w W. kwoty 16 477 zł z odsetkami ustawowymi i
kosztami procesu tytułem reszty odszkodowania za szkodę komunikacyjną powstałą w pojeździe M. (...) w dniu 18
grudnia 2012 roku. W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż koszt naprawy samochodów wyniósł 36 156,20 zł netto,
natomiast ubezpieczyciel wycenił szkodę na kwotę 18 270,31 zł netto i jaką wypłacił powodowi ,następnie dopłacił
kwotę 1408,99 zł, zaś różnica między rzeczywistym kosztem naprawy, a odszkodowaniem wypłaconym przez stronę
pozwaną nie została uiszczona.
W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym strona pozwana wskazała,
że jej kalkulacja została sporządzona w sposób prawidłowy i uwzględniała rzeczywistą wartość poniesionej szkody.
Podniosła także strona pozwana, iż zwrot kosztów za części zamienne (...) jest możliwy dopiero po przedłożeniu faktur,
dokumentujących ich zakup, czego powód nie uczynił.
Bezsporne pozostawało, iż strony były związane umową ubezpieczenia komunikacyjnego AC z dnia 12 lipca 2012 roku,
fakt zaistnienia szkody w pojeździe oraz jej zgłoszenia, a także wypłaty powodowi kwoty 19 679,30 zł netto.
Sąd Rejonowy w oparciu p przedłożone dowody, w tym dowód z opinii biegłego, ustalił, iż koszty naprawy
potwierdzone przez powoda fakturami rachunkami są w dużym stopniu zbieżne z wyliczeniami biegłego, oprócz kwoty
wynikającej z faktury (...), dotyczącej wymiany błotnika przedniego prawego i drzwi tylnych prawych bowiem biegły
ustalił, iż były one jedynie naprawione. Koszt naprawy tych elementów biegły ustalił na kwotę 525 zł netto, przyjmując
kwotę 105 zł za roboczogodzinę, mimo iż w zakładzie naprawczym obowiązywała stawka 85 zł za roboczogodzinę.
W tym zakresie Sąd Rejonowy zweryfikował opinię biegłego, i ustalił, iż koszt prac wynosił 425 zł, przy przyjęciu
stawki roboczogodziny stosowanej przez zakład naprawczy. Sąd Rejonowy nie dał wiary zeznaniom powoda, iż błotnik
przedni prawy i drzwi tylne prawe zostały wymienione ,a to wobec treści opinii biegłego, stwierdzającej iż nowe
drzwi musiałyby być uszkodzone w tych właśnie miejscach co stare, co jest niemożliwe. Sąd Rejonowy wskazał, iż
biegły nie uznał kosztów montażu i oprogramowania modułu samochodu wynikającego z faktury (...) ponieważ były
one już policzone w fakturze (...), natomiast koszty lakierowania samochodu zostały w rachunku powoda zawyżone
wobec czego, zgodnie z opinią uzupełniającą, Sąd Rejonowy ustalił koszt lakierowania na kwotę 2042,50 zł. Wg
ustaleń Sądu Rejonowego rzeczywisty koszt naprawy samochodu wyniósł 31 341,59 zł netto. Sąd Rejonowy pozytywnie
zweryfikował opinię biegłego, uznając ją za rzetelną, opartą na materiale dowodowym i odnoszącą się do zarzutów
stron. Sąd Rejonowy zważył, iż powód uprawniony był do naprawy przy użyciu części oryginalnych, serwisowych
skoro doszło do uszkodzenia jego pojazdu, szkoda została zgłoszona, a samochód naprawiony. Poniesione przez
powoda koszty przerosły kwotę otrzymaną od strony pozwanej zatem powodowi winna przypaść różnica pomiędzy
rzeczywistym kosztem naprawy, a kwotą wypłacaną przez ubezpieczyciela. Wyliczone przez ubezpieczyciela koszty
bowiem żaden sposób nie odpowiadają kosztom wskazanym przez biegłego. Skoro koszty naprawy netto ustalono na
kwotę 31 341,59 zł, a strona pozwana wypłaciła powodowi 19 679,30 zł Sąd Rejonowy w wyrokiem z dnia 14 kwietnia
2015 roku zasądził od strony pozwanej na rzecz kwotę 11 662,29 zł, a w pozostałej części powództwo oddalił, orzekając
o kosztach postępowania po myśli art. 100 kpc.
W apelacji od tego wyroku strona pozwana zarzuciła Sądowi Rejonowemu niewyjaśnienie wszystkich okoliczności
faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym nie ustalenie jakich części zamiennych, nowych serwisowych
czy też używanych użył powód do naprawy, co miało istotny wpływ na ustalenie kosztów zakupu części , mimo
iż w toku postępowania powód przedłożył faktury zakupu części zamiennych w firmie, zajmującej się sprzedażą
części zamiennych używanych, a żądał kosztów zbliżonych do kosztów zakupu części nowych serwisowych. Błędu w
ustaleniach faktycznych dopatrywała się strona pozwana w okoliczności przyjęcia przez Sąd Rejonowy na podstawie
faktury (...) i faktury (...), że koszty zakupu części zamiennych wyniosły 27 125 zł, podczas gdy z opinii uzupełniającej
biegłego sądowego wynika, że maksymalna wartość części używanych dochodzi do wysokości 50 % części nowych,
wobec czego nie powinna przekroczyć kwoty 10 958,71 zł. Zdaniem skarżącej Sąd Rejonowy naruszył art. 824/1/ kc
poprzez zasądzenie odszkodowania przewyższającego wysokość szkody. W motywach apelacji podniesiono, że powód
nie udokumentował kosztów poniesienia szkody w sytuacji gdy strona powodowa kwestionowała by do naprawy użyto
nowych, oryginalnych części zamiennych, bowiem powód nie przedstawił faktur świadczących o zakupie takich części.
Wskazała też skarżąca, iż z opinii biegłego wynikało, że nie sposób ustalić bez niszczenia materiału czy niektóre części
zamontowane w ramach naprawy były oryginalne czy używane. Okoliczność ta została pominięta przez Sąd Rejonowy.
Przedłożenie przez powoda faktur nie świadczy bowiem o zakupie nowych, serwisowych części zamiennych albowiem
faktura jest dokumentem prywatnym i podlega ocenie jej wiarygodność. Tymczasem powód zawyżył koszty domagając
się zakup co najmniej dwóch części zamiennych w cenie zbliżonej do ceny części nowych, a to błotnika przedniego
prawego i drzwi tylnych prawych, w sytuacji gdy części te zostały naprawione. Wobec niemożności potwierdzenia
przez biegłego stanowiska powoda, zdaniem skarżącej, niezrozumiałe było przyjęcie przez Sąd Rejonowy cen części
zamiennych wynikających z faktur i 2, i 6 z roku 2013. Wskazała skarżąca, iż w toku postępowania likwidacyjnego
ustaliła koszty naprawy przy pomniejszeniu wartości części nowych serwisowych o 55 % i koszt nie przekraczał kwoty
10 958,71 zł .Wskazała też strona pozwana , iż powód wygrał z prawej jedynie w około 71 %, co nie uzasadnia obciążenie
strony pozwanej całością kosztów . Z taką argumentacją skarżąca domagała się zmiany wyroku i oddalenia powództwa
ponad kwotę 703, 59 zł.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Apelacja nie jest usprawiedliwiona.
Przy ocenie dowodów Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędów, uzasadniających zastosowanie art. 233 par1 kpc. Sąd
Rejonowy oparł się przede wszystkim o treść opinii biegłego, nie był to jednak jedyny dowód w sprawie. Powód bowiem
zeznał w przesłuchaniu , iż w celu naprawy samochodu nabył oryginalne części używane lecz idealnym stanie w cenie
około 80 % wartości części nowych. Natomiast błotnik i tylne drzwi zakupił na Platformie Allegro, uiszczając podatek
VAT ,bo nie było innych możliwości zakupu. Dodatkowo sam biegły podkreślał, że wszystkie części są oryginalne, a
rachunki przedstawione przez powoda zasadne i odpowiadające rzeczywistości. Biegły zdyskwalifikował jedynie część
danych zawartych w fakturze (...), wskazując że w wyniku oględzin można ustalić tylko, że błotnik przedni prawy
i drzwi tylne zostały naprawione więc nie doszło do ich wymiany. Stanowisko to Sąd Rejonowy wziął pod uwagę,
ustalając koszt naprawy. Biegły ustalił całość kosztów naprawy na sumę 31 341,59zł netto. Z opinii biegłego zresztą
wynika, że kwestia dotycząca użycia do naprawy części używanych i przez to obniżenia wartości do 50 % dotyczyła
jedynie przedmiotowego błotnika i drzwi tylnych, a nie wszystkich części użytych w celu doprowadzenia pojazdu do
stanu poprzedniego. Na stronie pierwszej opinii i lit. c /uzupełniającej/ biegły w podał, iż nie przeczy, że wartość
ewentualnych używanych części odpowiada wartościom rachunków przedłożonych przez powoda.
Zauważyć należy, że strona pozwana w ramach argumentu sprowadzającego się do stwierdzenia o użyciu części
używanych, których wartość była niższa, nie przedstawiła stosownego dowodu na te okoliczności. Inaczej mówiąc,
nie zaoferowała dowodu na okoliczność jakie wartości miałyby reprezentować części użyte przez powoda do naprawy.
Powód bowiem dowiódł ile wyniosły koszty naprawy właśnie poprzez opinię podstawową i opinię uzupełniającą
biegłego. Dowód przeciwny należał zatem po stronie pozwanej, a przedstawianie wyliczeń i cen ewentualnych w
apelacji było spóźnione i nieuzasadnione co do terminu zaoferowania rozliczenia/ art. 381 kpc/. Skoro zatem
biegły nie zakwestionował kosztów podanych na rachunkach i fakturach powoda , choć ostatecznie wyliczona przez
rzeczoznawcę kwota odszkodowania była nieco niższa od kwoty wyliczonej przez powoda to kwotę tą należy ocenić
jako miarodajną. Skarżący ubezpieczyciel nadto nie zdołał zakwestionować w sposób skuteczny wniosków płynących
z opinii biegłego. Opinię tą Sąd Rejonowy zweryfikował i uznał za wiarygodną , co było uzasadnione tym, iż żadne
istotne zarzuty nie zostały przeciw opinii ostatecznie podniesione. Biegły był przy tym słuchany na rozprawie.
Sąd Rejonowy orzekał o kosztach procesu na podstawie art. 100 kpc, biorąc pod uwagę to, iż powód uległ w swoim
żądaniu w niewielkim zakresie. Ocena taka mieści się w granicach dyskrecjonalnej władzy sędziego. Nie jest bowiem
obowiązkiem sądu dokonywanie szczegółowego rozliczenia, procentowego stopnia wygrania lub przegrania sprawy
przez stronę. W zasadzie można przyjąć, że wygranie procesu w znaczącej części może usprawiedliwić zastosowanie
przez Sąd Rejonowy art. 100 kpc. O wyborze przez sąd tej zasady decydują względy słuszności. Jak wskazał Sąd
Najwyższy wyroku z dnia 11 grudnia 2007r., I PK 151/07 podstawy do wzajemnego zniesienia kosztów zachodzą
wówczas, gdy żądanie zostanie uwzględnione w około połowie, zaś rozdzielenie kosztów nie musi wynikać z ich
szczegółowego rachunkowego wyliczenia ,choć nie może być dowolne / także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego
2002 roku, I PKN 932/00 . Natomiast w przypadku gdy określenie należnej stronie sumy zależało od wzajemnego
obrachunku lub oceny sądu sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów. Na tym tle,
biorąc pod uwagę podstawę powództwa i zakres, w którym zostało uwzględnione, zauważyć trzeba, iż ostateczna
wysokość odszkodowania zależna była od treści opinii biegłego, weryfikacji tej opinii przez Sąd Rejonowy i rozliczenia
stron poprzez odliczenie kwoty już wypłaconej przez ubezpieczyciela. Ponieważ powód wygrał sprawę w ponad
siedemdziesięciu procentach stanowisko Sądu Rejonowego można uznać za usprawiedliwione.
Mając to na uwadze Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc, orzekając o kosztach postępowania
apelacyjnego po myśli art. 98 kpc w związku z art. 108 par. 1 kpc oraz par. 6 i par. 11 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.
S. ref. I inst. Izabela Wolas