PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z INFORMATYKI PSO

2013/2014
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z INFORMATYKI
PSO został opracowany na podstawie:
- warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów w szkołach publicznych (rozp. MEN z dnia 30 kwietnia 2007 roku),
- podstawy programowej dla gimnazjum (rozp. MEN z dnia 23 grudnia 2008 r.),
- Wewnątrzszkolnego Systemu Oceniania (patrz Statut PG 2),
- warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie (rozp. MEN z dnia
17 listopada 2010 r.),
- zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej (rozp. MEN z dnia 17 listopada 2010 r.),
- Programu nauczania informatyki w gimnazjum (G. Koba).
KONTROLA OSIĄGNIĘĆ
oraz
sposoby poprawiania wyników niekorzystnych
1.
Na lekcjach obowiązuje następująca skala stopni:
- 6 – celujący,
- 5 – bardzo dobry,
- 4 – dobry,
- 3 – dostateczny,
- 2 – dopuszczający,
- 1 – niedostateczny.
(Dopuszcza się użycie znaków „+” i „-”.)
Oceny sprawdzianów wynikają ze skali punktowo-procentowej:
- 0 - 24 % – niedostateczny,
- 25 - 29 % – niedostateczny z plusem,
- 30 - 34 % – dopuszczający z minusem,
- 35 - 42 % – dopuszczający,
- 43 - 49 % – dopuszczający z plusem,
- 50 - 54 % – dostateczny z minusem,
2013/2014
- 55 - 62 % – dostateczny,
- 63 - 69 % – dostateczny z plusem,
- 70 - 74 % – dobry z minusem,
- 75 - 82 % – dobry,
- 83 - 86 % – dobry z plusem,
- 87 - 91 % – bardzo dobry z minusem,
- 92 - 97 % – bardzo dobry,
- 98 - 99 % – bardzo dobry z plusem.
- 100 % i zadanie dodatkowe – celujący
(Stopień celujący – patrz ogólne kryteria dotyczące stopni.)
2. Uczeń może zostać oceniony za:
a) zadania praktyczne – prace/ćwiczenia na komputerze (wykonywane podczas lekcji),
b) kartkówki – 5-10 min. i/lub odpowiedzi ustne z zagadnień omawianych na 3 ostatnich lekcjach,
- kartkówki/odpowiedzi mają miejsce przynajmniej raz w ciągu semestru i są niezapowiedziane,
c) sprawdziany – 20-35 min., z zagadnień i pojęć omawianych w ostatnim dziale lub jego części,
- częstotliwość sprawdzianów może zależeć od bieżących postępów w nauce większości grupy,
- sprawdzian wiadomości powinien być zapowiedziany najpóźniej na tydzień przed planowanym terminem,
- uczeń może poprawić/zaliczyć (w formie i terminie ustalonych przez nauczyciela) sprawdzian wiadomości w ciągu dwóch tygodni od daty
udostępnienia ocen/(omówienia sprawdzonych prac) lub od powrotu do szkoły w związku z usprawiedliwioną nieobecnością (jeżeli wynik
poprawki jest taki sam lub gorszy od wyniku sprawdzianu, to uczeń traci możliwość poprawiania prac pisemnych w danym roku szkolnym),
każdy wynik poprawki jest zapisywany do dziennika jako dodatkowa ocena, a wystawiony stopień poprawkowy nie zastępuje stopnia
wcześniej otrzymanego,
- uczeń, który otrzymał stopień niedostateczny lub nie pisał sprawdzianu (z przyczyn usprawiedliwionych), powinien być gotowy do
poprawy/zaliczenia obowiązującego materiału również na najbliższych zajęciach,
- nieoddanie pracy pisemnej nauczycielowi lub nieusprawiedliwiona nieobecność gimnazjalisty na sprawdzianie są równoznaczne z
otrzymaniem przez niego najniższego stopnia za tę pracę, ocena taka nie podlega poprawie,
d) prowadzenie zeszytu – systematyczne notatki z lekcji, odrabianie zadań domowych itp.,
e) aktywność i zaangażowanie w czasie lekcji (zazwyczaj po kilku lekcjach wzmożonej aktywności lub pracy znacznie poniżej własnych możliwości),
f) za nieodrobienie pracy domowej, brak zeszytu lub jednego podręcznika na ławce uczeń może otrzymać ocenę niedostateczną,
g) godne reprezentowanie klasy/szkoły podczas konkursów przedmiotowych.
3. Poszczególnym kategoriom ocen są przypisane tzw. wagi (które mają znaczenie statystyczne i nie muszą się przekładać bezpośrednio na oceny
klasyfikacyjne):
2013/2014
- praca w czasie lekcji: 5;
- kartkówki/odpowiedzi ustne: 6;
- sprawdziany: 8;
- poprawy sprawdzianów: 7;
- prowadzenie zeszytu: 3;
- aktywność: 4;
- nieodrobienie pracy domowej/brak zeszytu/podręcznika: 3;
- reprezentowanie klasy/szkoły podczas konkursów przedmiotowych: 10.
MOŻLIWOŚĆ POPRAWY OCENY ROCZNEJ (SEMESTRALNEJ)
Ustala się następujące warunki i tryb uzyskania wyższych rocznych (śródrocznych) ocen klasyfikacyjnych:
Jeżeli w wyniku klasyfikacji rocznej (śródrocznej) uczeń uzyska niższą niż oczekiwaną ocenę z zajęć edukacyjnych, może wystąpić do nauczyciela
przedmiotu, w terminie 3 dni po ustaleniu przewidywanych ocen, o możliwość uzyskania wyższej oceny poprzez przystąpienie do sprawdzianu wiadomości
i umiejętności z zakresu kwestionowanego materiału (półrocze/rok) na ocenę uwzględniającą stopnie od 1 do 6 wtedy, gdy z przyczyn usprawiedliwionych nie
był obecny na sprawdzianach (z tego powodu ma mniej ocen) lub nie miał możliwości ich poprawy.
Ze względu na dość odległy termin (co najmniej miesiąca przed klasyfikacyjnym posiedzeniem rady pedagogicznej) poinformowania ucznia o przewidywanym
stopniu niedostatecznym, wyjątkowo - w przypadku dłuższego i/lub rażącego lekceważenia obowiązków ucznia (dotyczących nauki) przez gimnazjalistę ze
wstępnie zakładaną oceną pozytywną - można wystawić najniższą ocenę przewidywaną (1) najpóźniej na tydzień przed klasyfikacyjnym posiedzeniem rady
pedagogicznej (w terminie informowania uczniów o wszystkich ocenach przewidywanych).
OGÓLNE KRYTERIA dotyczące stopni*
(*patrz też Wymagania edukacyjne)
Stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który:
- nie opanował tych umiejętności i wiadomości, jakie są konieczne do dalszego kształcenia (uzyskania najważniejszych spośród podstawowych kompetencji
w dziedzinie informatyki),
- nie potrafi rozwiązać zadań praktycznych o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela,
- nie zna w niezbędnym stopniu urządzeń, programów i pojęć informatycznych,
- nie przestrzega regulaminu szkolnej pracowni informatycznej.
Stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który:
- ma duże braki w umiejętnościach i wiadomościach, ale braki te nie przekreślają możliwości dalszego kształcenia,
2013/2014
- w koniecznym zakresie pamięta funkcje urządzeń, zastosowania podstawowych programów i najważniejsze pojęcia informatyczne,
- potrafi z pomocą nauczyciela rozwiązać zadanie praktyczne (ew. teoretyczne) o niewielkim stopniu trudności,
- w elementarnym stopniu jest przygotowany (stosownie do etapu kształcenia) do życia w społeczeństwie informacyjnym, czyli posiada niezbędne
sprawności i postępuje zgodnie z istotnymi normami obowiązującymi podczas pracy z komputerem.
Stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który:
- opanował w podstawowym zakresie umiejętności i wiadomości określone programem nauczania,
- potrafi ze zrozumieniem zastosować wiadomości do rozwiązywania typowych zadań praktycznych lub teoretycznych z niewielką pomocą nauczyciela,
- zna zastosowania zestawu komputerowego i w podstawowym zakresie obsługuje go,
- stosuje najważniejsze programy użytkowe i edukacyjne oraz technologie i urządzenia oparte na technice komputerowej (zna większość podstawowych
technik obsługi komputera).
Stopień dobry otrzymuje uczeń, który:
- opanował w dużym (rozszerzonym w stosunku do poprzedniego) zakresie umiejętności i wiadomości określone programem nauczania,
- samodzielnie stosuje wiadomości do rozwiązywania typowych problemów oraz zadań praktycznych i teoretycznych,
- sprawnie korzysta z dostępnych źródeł informacji (w tym z Internetu) oraz z prostych metod algorytmicznych (postępuje według powszechnie przyjętego
algorytmu bez omawiania jego budowy, funkcji itp.) podczas rozwiązywania problemów praktycznych i szkolnych,
- pewnie obsługuje elementy zestawu komputerowego i posługuje się omawianym oprogramowaniem.
Stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który:
- w pełnym (dopełniającym w stosunku do poprzedniego) zakresie opanował umiejętności i wiadomości programowe,
- zdobytą wiedzę potrafi zastosować w nowych, problemowych sytuacjach (podobne programy użytkowe, zbliżone środowisko pracy, nietypowe zadania, w
tym pozostające w korelacji z innymi przedmiotami),
- sprawnie i samodzielnie analizuje i rozwiązuje problemy,
- proponuje własne rozwiązania zadań (dobiera źródła, narzędzia i metody).
Stopień celujący otrzymuje uczeń, który:
- spełnia wszystkie wymagania na stopień bardzo dobry,
- posiada wiadomości i umiejętności znacznie wykraczające poza podstawę programową,
- umie formułować problemy, a także proponować i weryfikować ich nietypowe rozwiązania, np. podczas pisania procedur,
- osiąga sukcesy w konkursach przedmiotowych.
2013/2014
Wymagania edukacyjne* dla klasy drugiej
1.
Obliczenia w arkuszu kalkulacyjnym
Opracowywanie za pomocą komputera danych liczbowych
2
3
4
5
6
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
zna zastosowania arkusza
kalkulacyjnego i omawia budowę
dokumentu arkusza;
zna i stosuje zasadę
adresowania względnego;
potrafi prawidłowo zaprojektować
tabelę arkusza kalkulacyjnego
(m.in.: wprowadza opisy do
tabeli, formatuje komórki
arkusza; ustala format danych,
dostosowując go do
wprowadzanych informacji);
potrafi układać rozbudowane
formuły z zastosowaniem funkcji
JEŻELI;
zna działanie i zastosowanie
wielu funkcji dostępnych
w arkuszu kalkulacyjnym;
potrafi samodzielnie
zastosować adres
bezwzględny lub mieszany,
aby ułatwić obliczenia;
wyjaśnia różnicę między tabelą
osadzoną a połączoną;
pisze formułę wykonującą
jedno z czterech
podstawowych działań
arytmetycznych (dodawanie,
odejmowanie, mnożenie,
dzielenie);
potrafi zastosować kopiowanie
i wklejanie formuł;
zna ogólne zasady
przygotowania wykresu
w arkuszu kalkulacyjnym;
korzysta z kreatora wykresów
do utworzenia prostego
wykresu;
zapisuje utworzony arkusz we
wskazanym folderze docelowym
potrafi tworzyć formuły
wykonujące bardziej
zaawansowane obliczenia;
stosuje funkcje arkusza
kalkulacyjnego, tj.: SUMA,
ŚREDNIA;
rozróżnia zasady adresowania
względnego, bezwzględnego
i mieszanego;
wykonuje w arkuszu proste
obliczenia z dziedziny fizyki,
modyfikuje tabele w celu
matematyki, geografii, np.
usprawnienia obliczeń, m.in.:
stosuje arkusz do kalkulacji
tworzy tabelę do obliczania
wstawia i usuwa wiersze
wydatków i do obliczania ceny wartości funkcji liniowej i tworzy
(kolumny); zmienia szerokość
z podatkiem VAT; dostosowuje odpowiedni wykres;
kolumn i wysokość wierszy tabeli;
odpowiednio rodzaj
wie, jak wprowadzić do komórek adresowania;
tworzy, zależnie od danych,
długie teksty i duże liczby;
różne typy wykresów: XY
zna zasady doboru typu
(punktowy), liniowy, kołowy;
tworzy wykres składający się
wykresu do danych i wyników;
z dwóch serii danych, potrafi
wstawia tabelę arkusza do
drukuje tabelę arkusza,
dodać do niego odpowiednie
dokumentu tekstowego jako
dobierając odpowiednie
opisy
parametry drukowania; rozróżnia obiekt osadzony i jako obiekt
połączony;
linie siatki i obramowania
wstawia tabelę arkusza
kalkulacyjnego do dokumentu
tekstowego z pliku
samodzielnie wyszukuje opcje
menu potrzebne do rozwiązania
określonego problemu;
projektuje samodzielnie tabelę
arkusza z zachowaniem
poznanych zasad wykonywania
obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym
2013/2014
2.
Bazy danych
Opracowywanie za pomocą komputera bazy danych
2
3
4
5
6
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
podaje przykłady baz danych ze
swojego otoczenia,
np. w szkolnym sekretariacie,
bibliotece;
podaje przykłady zbiorów
informacji, które mogą być
gromadzone w bazach danych;
wyjaśnia, na czym polega
przetwarzanie danych w bazach
danych;
podaje przykłady
oprogramowania do tworzenia
baz danych; wymienia obiekty,
jakie może zawierać plik bazy
danych;
projektuje tabelę, stosując
podstawowe zasady tworzenia
tabel;
tworzy formularze,
dostosowując formularz do
wprowadzanych danych;
potrafi skorzystać
z kreatora zadań i
modyfikować formularz w
widoku projektu;
potrafi samodzielnie
zaprojektować poprawną
strukturę bazy danych na
wybrany przez siebie temat,
w tym ustalić pola, zaprojektować
formularz, zaplanować
odpowiednie zapytania i raporty
oraz je utworzyć;
na przykładzie gotowego pliku
bazy danych potrafi omówić jej
strukturę – określić, jakie
informacje są w niej pamiętane
i wyjaśnić pojęcia: tabela, rekord,
pole;
korzystając z gotowego
formularza, potrafi
zaktualizować dane
w rekordzie i dopisać nowy
rekord;
potrafi wyświetlić wynik
gotowego zapytania i omówić
czego zapytanie dotyczyło;
prezentuje informacje,
korzystając z przygotowanych
raportów
wyjaśnia pojęcie klucza; potrafi
ustalić porządek malejący lub
rosnący w bazie według
podanych przez nauczyciela
kluczy;
wyjaśnia funkcję formularzy
i raportów;
tworzy proste zapytanie na
podstawie gotowej tabeli,
korzystając z kreatora zadań
tworzy prosty formularz za
pomocą kreatora zadań;
umieszcza w raporcie
podsumowania, określające dane
statystyczne (minimum,
tworzy kwerendy w widoku
maksimum), porządkuje dane
projektu; w zapytaniach
w raporcie według zadanych
stosuje proste kryterium
wyboru (dotyczące jednego lub kryteriów;
dwóch pól);
wymienia i omawia etapy
projektowania systemów
przygotowuje raporty na
podstawie tabeli lub kwerendy; informatycznych;
drukuje raporty
współpracuje w grupie,
wykonując samodzielnie zadania
szczegółowe
podaje przykłady systemów
informatycznych z otoczenia
i wyjaśnia ich zastosowanie;
rozumie różnicę między wynikiem
wyszukiwania dowolnego ciągu
znaków z wykorzystaniem opcji
Znajdź i z użyciem zapytania;
potrafi skorzystać z tego samego
raportu do wydrukowania danych
na podstawie różnych zapytań
2013/2014
3.
Algorytmika
Rozwiązywanie problemów i podejmowanie decyzji z wykorzystaniem komputera, stosowanie podejścia algorytmicznego
2
3
4
5
6
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
Uczeń:
zapisuje prosty algorytm
liniowy w postaci listy kroków;
wyjaśnia pojęcie algorytmu;
omawia etapy rozwiązywania
problemu (zadania);
wyjaśnia pojęcie specyfikacja
problemu;
wie, na czym polega iteracja;
prezentuje algorytmy iteracyjne
za pomocą listy kroków
i schematu blokowego,
korzystając z programu
edukacyjnego;
potrafi samodzielnie napisać
specyfikację określonego
zadania;
zna podstawowe zasady
prezentacji algorytmów
w postaci schematów
blokowych (zna podstawowe
bloki potrzebne do budowania
schematu blokowego);
analizuje gotowy schemat
blokowy prostego algorytmu
określa dane do zadania oraz
wyniki i zapisuje prosty
algorytm liniowy w postaci
listy kroków;
określa sytuacje warunkowe,
tj. takie, które wyprowadzają
różne wyniki – zależnie od
spełnienia narzuconych
warunków;
analizuje algorytmy, w których
występują powtórzenia i określa,
od czego zależy liczba
powtórzeń;
buduje schemat blokowy
algorytmu z warunkiem
prostym, korzystając
z programu edukacyjnego;
realizuje algorytm z warunkami
w arkuszu kalkulacyjnym
realizuje proste algorytmy
w programie Baltie/ELI
buduje schemat blokowy
algorytmu, w których wystąpią
złożone sytuacje warunkowe;
określa, kiedy może nastąpić
zapętlenie w algorytmie
iteracyjnym i potrafi rozwiązać
ten problem;
buduje schemat blokowy
prostego algorytmu liniowego,
realizuje algorytm liniowy
korzystając z programu
i z warunkami w arkuszu
edukacyjnego; analizuje
kalkulacyjnym
schemat blokowy algorytmu
z rozgałęzieniami
pisze proste programy w Logo, pisze proste programy w Logo,
używając podstawowych
używając podstawowych
poleceń
poleceń,
potrafi samodzielnie zapoznać się
z programem edukacyjnym
przeznaczonym do konstrukcji
schematów blokowych;
buduje schemat blokowy
określonego algorytmu
iteracyjnego, np. algorytmu
Euklidesa, korzystając
z programu edukacyjnego
zna pojęcia: translacja, kompilacja,
definiuje procedury w Logo
interpretacja;
z parametrami i bez parametrów
wyjaśnia, na czym polega
oraz wywołuje je;
prezentacja algorytmu
realizuje prostą sytuację
w postaci programu;
warunkową w Logo;
wyjaśnia pojęcia: parametr
realizuje algorytmy iteracyjne
formalny i aktualny; zapisuje
w programie Baltie/ELI
algorytmy iteracyjne w Logo
wyjaśnia zasady programowania
i kompilowania oraz wie, jak są
pamiętane wartości zmiennych;
rozróżnia kompilację od
interpretacji;
pisze programy w języku Logo,
stosując procedury
2013/2014
opisuje algorytm, znajdowania
wybranego elementu w zbiorze
nieuporządkowanym, na
przykładzie wyboru
najwyższego ucznia spośród
pięciu
opisuje algorytm, znajdowania
wybranego elementu w zbiorze
nieuporządkowanym, na
przykładzie wyboru największej
liczby spośród n liczb – stosuje
przeszukiwanie liniowe;
stosuje algorytm poszukiwania
przez połowienie w zabawie
w zgadywanie liczby
ogląda, korzystając
z gotowych plików, modele
zjawisk
analizuje i omawia gotowe
modele różnych zjawisk,
np. przyrodniczych
omawia algorytm sortowania
przez wybór na konkretnym
przykładzie; analizuje gotową
listę kroków tego algorytmu;
omawia algorytm sortowania
bąbelkowego na konkretnym
przykładzie
wyjaśnia, na czym polega
modelowanie rzeczywistości;
omawia, korzystając
z gotowego przykładu,
np. modelu rzutu kostką
sześcienną do gry, na czym
polega modelowanie
opisuje algorytm znajdowania
wybranego elementu w zbiorze
uporządkowanym – stosuje
algorytm poszukiwania przez
połowienie;
tworzy schematy blokowe
wybranych algorytmów,
korzystając z programu
edukacyjnego
analizuje gotowy schemat
blokowy algorytmu sortowania
bąbelkowego, korzystając
z programu ELI
wykonuje prosty model, np. rzutu
monetą, korzystając z arkusza
kalkulacyjnego
korzystając z dodatkowych
źródeł, np. Internetu, wyszukuje
informacje na temat modelowania
*Wskazówki i uwagi:
1) Wymagania na wyższe stopnie obejmują wymagania na niższe oceny.
2) Uczniów ze stwierdzonym znacznie obniżonym poziomem rozwoju intelektualnego i/lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego nie dotyczą
wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej, które zapisano niepogrubioną czcionką. Wszystkie wymagania z dwóch pierwszych
kolumn tabelek (ocena dopuszczająca i dostateczna) obowiązują ich wyłącznie na stopień celujący.
Zapisy p. 2 nie dotyczą uczniów z orzeczoną potrzebą kształcenia specjalnego ze względu na zaburzenie/zaburzenia jakie nie uniemożliwiają przyswojenia wiedzy i nabycia
umiejętności z informatyki.
3) We wszystkich grupach przewiduje się dodatkowe 5-10 min. (w zależności od potrzeb) na każdą pracę kontrolną (teoretyczną i praktyczną),
co pozwoli gimnazjalistom z zalecanym wydłużeniem limitów czasowych na jej dokończenie. Dotyczy to także osób nieposiadających wskazań PPP, ale o niskim tempie pracy.
Od zwiększenia czasu odstępuje się w przypadku stwierdzenia niesamodzielnej pracy ucznia lub po samowolnym przerwaniu rozwiązywania przez niego zadań.
4) Prace kontrolne gimnazjalistów ze stwierdzoną (w aktualnej opinii PPP) dysleksją rozwojową są oceniane głównie ze względu na ich zawartość merytoryczną, a podczas
podawania poleceń zawsze jest sprawdzana ewentualna konieczność ich powtórzenia. Stosuje się też zapis z punktu 3.
5) Uczniów nadpobudliwych, z obniżoną sprawnością manualną, ze stwierdzonymi deficytami uwagi, zaburzoną percepcją i/lub komunikacją, oraz z podobnymi zaburzeniami
i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się dotyczą uwagi przewidziane w punkcie 4.