docMultimedialny przewodnik po Poniecu
download 
Reklamacja Transkrypt
Multimedialny przewodnik po Poniecu
Multimedialny przewodnik po Poniecu Wstęp Witamy w Poniecu, mieście o bardzo starym rodowodzie, liczącym ponad 900 lat. Na początek zapraszamy do wysłuchania krótkiego zarysu dziejów miasta. Po raz pierwszy Poniec zostaje wymieniony w źródłach pod datą 1108. W 1310 r. książę głogowski wyznaczył Poniec stolicą okręgu obejmującego około 70 miejscowości. W I połowie XIV w. Władysław Łokietek przyłączył Poniec do zjednoczonego Królestwa Polskiego. W średniowieczu pomyślnie rozwijało się rzemiosło, zwłaszcza sukiennictwo. W mieście osiedlali się przybysze ze Śląska, Niemiec oraz innych krajów. Wśród nich byli innowiercy, np. bracia czescy, luteranie. Wojny drugiej połowy XVII i XVIII w. przerwały pomyślny rozwój miasta. Poniec ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego w latach 1655 – 1660 i wojny północnej. W 1704 w okolicach Ponieca rozegrała się bitwa wojsk saskich ze szwedzkimi. W 1764 r. wojska pruskie dokonały licznych rabunków w mieście i porwały 24 mieszkańców. W wyniku II rozbioru Polski Poniec dostał się pod panowanie pruskie. W czasach zaborów Poniec i okoliczne wioski, szczególnie Waszkowo, Dzięczyna, Miechcin, uległy częściowo germanizacji. Społeczeństwo polskie broniło się przed wynarodowieniem. Zakładano liczne stowarzyszenia oraz instytucje jak np. bank ludowy, spółdzielnię „Rolnik”. W XIX w. i na początku XX w. nastąpił rozwój infrastruktury. Poniec otrzymał połączenie kolejowe z Lesznem i Ostrowem, zbudowano nowy ratusz, szkołę, gazownię, szpital, nowe kamienice. W 1919 r. liczni mieszkańcy miasta i okolic brali udział w powstaniu wielkopolskim. W okolicach miasta przebiegała linia frontu południowo – zachodniego. W latach II Rzeczypospolitej Poniec nadal odgrywał rolę ośrodka handlowo - rzemieślniczego. W mieście toczyło się bogate życie społeczno – polityczne. W chwili wybuchu wojny, 1 września 1939 r. Poniec został ostrzelany pociskami artylerii niemieckiej. 6 września 1939 r. do miasta wkroczyły wojska niemieckie. 21 października 1939 r. hitlerowcy dokonali publicznej egzekucji. Wielu mieszkańców miasta i okolic zginęło na frontach i w obozach koncentracyjnych. Nastąpiły masowe wysiedlenia ludności polskiej i rabunek polskiego mienia. Po II wojnie światowej Poniec nadal pełni rolę ośrodka administracyjnego, handlowego i usługowego dla najbliższej okolicy. Powstały liczne obiekty o charakterze oświatowym, kulturalnym i rekreacyjnym: biblioteka miejska, budynki szkolne, dom strażaka mieszczący ośrodek kultury, stadion, ośrodek zdrowia. Najnowsze inwestycje to hala sportowa, i przedszkole. W warunkach gospodarki rynkowej po 1989 r. nastąpił rozwój prywatnej sieci handlowej. Powstało również kilka nowych zakładów pracy oraz nastąpiła rozbudowa wcześniej istniejących. Zapraszamy do spaceru po centrum miasteczka. Odpowiada ono zarysom najstarszej, średniowiecznej części Ponieca. Wysłuchamy „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi informacji o budynkach i miejscach posiadających historyczne znaczenie, a następnie zaprosimy do zwiedzenia okolic miasteczka. Propozycje do obrazu w trakcie czytania przez lektora wstepu – zarysu historycznego: Pojawia się herb Ponieca, a następnie mapa obrazująca położenie miasta na tle sąsiednich miejscowości. Myślę, że bardzo ciekawe byłoby gdyby wyświetlił się plan Ponieca z zaznaczoną trasą marszu. obiekt Ratusz Komentarz krótki Naszą wycieczkę rozpoczynamy od siedziby władz gminnych, czyli ratusza. Ratusz w Poniecu jest budowlą stosunkowo młodą. Kamień węgielny położono 6 września 1842 roku, a ratusz został oddany do użytku 15 października 1843 roku. Budynek posiada dwie kondygnacje oraz dwuspadowy, łamany dach z naczółkami. Trzykondygnacyjna wieża została zbudowana na planie kwadratu. Na wieży umieszczone są tarcze zegarowe, zaś na jej szczycie – iglica. Okna na parterze budowli i wieży są umieszczone w arkadowych, płytkich wnękach. Na piętrze budowli okna są kształtu prostokąta i ozdobione są nadokiennikami. Na wieży ratusza umieszczono zegar. Na zewnętrznej ścianie ratusza znajduje się tablica ku czci Polaków rozstrzelanych z październiku 1939 roku przez Komentarz dłuższy Więcej … Obecny ratusz powstał w miejsce znacznie starszej budowli. Jak wiadomo z opisu pochodzącego z drugiej połowy XVIII w. ówczesny ratusz poniecki był budowlą drewnianą o dwóch izbach: wielkiej sądowej i drugiej małej. Na dachu była mała wieża z zegarem, pokryta gontami, czyli deseczkami dębowymi. Ratusz miał piwnice murowane, ale wszystko było stare i jak napisano „ledwo w kopie trzymające się.” Na początku XIX w. stan techniczny ratusza był już tak zły, że groził on w każdej chwili zawaleniem. Dlatego władze miejskie musiały wynajmować w domu prywatnym izbę sesyjną, za którą płaciły rocznie 3 talary, czyli 18 złotych. Dopiero w 1841 r. zakupiły od kupca Rotherta parcelę przy rynku i podjęły starania o budowę nowego ratusza. Koszt inwestycji wyceniono na 5000 talarów. Obecny ratusz jest budowlą w stylu eklektycznym. Oznacza to, że łączy w sobie elementy zaczerpnięte Uwagi, propozycje Na trójwymiarowym modelu ratusza zaznaczają się elementy o których akurat mowa przez np. zmianę barwy. Jak np. jest mowa o tablicy rozstrzelanych to pojawia się inny kolor w miejscu gdzie jest ta tablica. ( Nie wiem czy taka propozycja jest możliwa technicznie do zrealizowania, podobnie jak pozostałe moje propozycje). Przy komentarzu dłuższym, gdzie jest mowa o dawnym ratuszu może pojawić się jego rycina. (Takowa istnieje i w razie potrzeby zostanie dostarczona). „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi hitlerowców oraz tablica pamiątkowa dotycząca udziału Baonu Ponieckiego w Powstaniu Wielkopolskim. z różnych stylów architektonicznych. Na południowej ścianie ratusza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci Polaków rozstrzelanych przez hitlerowców w 1939 r. Byli to: Władysław Grześkowiak (lat 44) - woźny miejski, Antoni Jokś (lat 31) - rolnik z Drzewiec, Franciszek Skrzypczak (lat 44). Do końca nie wiadomo, dlaczego w Poniecu rozstrzelano tylko trzy osoby, chociaż pierwotnie planowano o wiele więcej. Na cmentarzu wykopano wcześniej dół na 30 osób. Być może stało się to wskutek interwencji niemieckiego wyższego oficera, krewnego barona von Greave z Karolewa, który był oburzony, że w wyniku egzekucji w Gostyniu zginął jego krewny. O dramatyzmie tych dni świadczą relacje mieszkańców Ponieca, którzy musieli przypatrywać się egzekucji. Jedna z mieszkanek po latach wspominała: „(...) Staliśmy przy oknach. Były w naszym mieszkaniu również niektóre rodziny zakładników. W pewnym momencie mój ojciec powiedział: - Mówmy za nich różaniec! Rozległ się szloch i wołanie do Boga o pomoc(...)". Pierwszą tablicę pamiątkową odsłonięto w dniu 21 października 1945 r., czyli w 6 rocznicę egzekucji. Była ona wykonana z białego kamienia ze stylizowanym orłem u góry. Po kilkunastu latach „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi dokonano jej wymiany na podobną, o nieco innej treści. Obecna tablica z brązu jest więc trzecią z kolei. Wieńczy ją stylizowana głowa orła. Warto również zajrzeć do wnętrza ratusza. Link: Wejście do ratusza Kierujemy się do głównego wejścia, nad którym jest widoczny herb Ponieca. Zaraz za drzwiami, po prawej stronie, znajduje się zabytkowa waga miejska z 1777 roku z kamiennymi odważnikami. Jest to materialna pamiątka świadcząca o handlowych tradycjach miasta. Po lewej stronie od wejścia, umieszczono tablicę upamiętniającą śmierć Franciszka Boguszyńskiego. Został on zamordowany w czasie okupacji niemieckiej w 1943 r. przez niemieckiego żandarma i polskiego woźnego. Powodem jego aresztowania i mordu były rzekomo nieprzychylne wypowiedzi Boguszyńskiego na temat niektórych Niemców. Zabójstwo zostało dokonane w ratuszowej piwnicy, która pełniła funkcję celi. Po opuszczeniu ratusza kierujemy się do widocznego na rogu rynku i ulicy Krętej domu z podcieniami. Dom z podcieniami Budynek stoi ścianą szczytową do ulicy. Posiada konstrukcję szachulcową. Więcej … W dawnych czasach cały rynek i okoliczne ulice Tutaj jest też rycina z „Kroniki Gostyńskiej” do ewentualnego „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Ściany budynku wzniesiono z drewnianego szkieletu, którego wypełnienie stanowi cegła. Obecny dom jest rekonstrukcją wzniesioną około 1960 r. z okazji 850 lecia miasta. Dach budynku jest pokryty drewnianymi gontami. Podcień jest wsparty na czterech drewnianych słupach z zastrzałami. Do wnętrza prowadzą drewniane drzwi. Drugie wejście znajduje się od strony ulicy Krętej. W budynku mieszczą się mieszkania. Istnieją plany przekształcenia budynku w regionalną izbę pamięci. Dom Śliwińskiego były okolone takimi domami. Niektóre z nich, chociaż przebudowane, przetrwały do dziś. Są to budynki stojące szczytem do ulicy. W starszych domach szachulcowych jako wypełnienia używano gliny wymieszanej i zarobionej z sieczką lub trocinami. Tego typu domy znajdowały się nie tylko w Poniecu, ale również w wielu innych miejscowościach południowej Wielkopolski. Podobny budynek zachował się między innymi w Rakoniewicach. Większość domów z podcieniem budowano według podobnego planu. Środkiem biegła wąska sień, po prawej mały składzik, a za nim alkierz, po lewej izba, od podwórza druga izba, pomiędzy niemi zaś t. zw. czarna kuchnia, typowa dla tych domów. W kuchni tej palono cały dzień światło, gdyż nie posiadała okien. Dalsza trasa … Po obejrzeniu domu z podcieniami kierujemy się wzdłuż zachodniej pierzei rynku w kierunku ulicy Śliwińskiego, pozostawiając po prawej stronie ratusz. Przy uliczce dochodzącej do ponieckiego Więcej … rynku znajduje się niepozorny, skromny Bernard Śliwiński dzieciństwo spędził w Poniecu dom. To tutaj w dniu 5 lipca 1883 w gdzie uczęszczał do miejscowej szkoły mieszczańskiej rodzinie Romana i podstawowej wówczas nazywanej komunalną. Antoniny z Obecnych urodził się Dalsza jego edukacja to wschowskie gimnazjum, a wykorzystania. Wizerunek Bernarda Śliwińskiego, mamy nawet zestaw fotografii dotyczących tej postaci. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyszły dowódca wojsk powstańczych walczących w rejonie Leszna. Ten fakt upamiętnia tablica pamiątkowa ufundowana przez Hufiec Związku Harcerstwa Polskiego w Poniecu. następnie studia prawnicze w Berlinie i Wrocławiu, ukończone zdobyciem tytułu doktora praw w 1911 roku . W 1914 roku rozpoczęła się pierwsza wojna światowa. Jako podporucznik rezerwy armii niemieckiej został zmobilizowany do służby wojskowej i wysłany na front zachodni. Przez cztery lata brał udział w walkach. W 1918 r. powrócił do Wielkopolski. W 1919 r. Powiatowa Rada Ludowa w Gostyniu powierzyła mu kierownictwo powstania w powiecie. Oddziały powstańcze dowodzone przez Bernarda Śliwńskiego tworzyły tak zwany front południowo – zachodni, zwany również Grupą Leszno. Walki toczyły się w pobliżu Ponieca, między innymi pod Waszkowem, Gościejewicami, Miechcinem, Janiszewem. Po zakończeniu powstania, na bazie Grupy Leszno, został utworzony 6 pułk strzelców wielkopolskich, pod dowództwem Bernarda Śliwińskiego. Pułk brał udział w akcji przejmowania na rzecz Polski Pomorza, a następnie walczył w wojnie polsko – rosyjskiej. Po demobilizacji Śliwiński objął funkcję prezydenta Bydgoszczy. W 1930 r. przeniósł się do Poznania, gdzie prowadził kancelarię adwokacką. W 1939 roku został powołany na dowódcę pułku w Poznańskiej Brygadzie Obrony Narodowej. Podczas wojny obronnej w 1939 roku brał udział w „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi bitwie nad Bzurą. Po klęsce został osadzony w obozie jenieckim. Zmarł 18 grudnia 1941 r. w obozie w Neubrandenburgu. Był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Złotym Krzyżem Zasługi oraz francuską Legią Honorową. Dalsza trasa … Ulicą Śliwińskiego kierujemy się w kierunku jej zbiegu z ulicą Drożdzyńskiego. Ulica biegnie łukiem, co jest charakterystyczne dla większości ulic w centrum Ponieca. Ich owalnicowy kształt wskazuje na bardzo stary rodowód miasta. Miejsce po bramie poznańskiej U zbiegu ulic Śliwńskiego, Drożdżynskiego i Gostyńskiej tworzy się charakterystyczne zwężenie, a za nim trójkątny placyk. Prawdopodobnie w tym miejscu znajdowała się jedna z bram miejskich. Prowadziła w kierunku Poznania, stąd nazywano ją Bramą Poznańską. Po bramach, i umocnieniach miasta, nie zachował się na powierzchni żaden materialny ślad. Więcej … W średniowieczu Poniec posiadał umocnienia, chociaż o ich dokładnym wyglądzie niewiele wiadomo. W dokumencie z 1478 r. wymienione jest obwarowanie, zamek, tzw. przygródek, czyli osada położona obok zamku i ogrodzenie z bali przed murem. Umocnienia miejskie przerywały bramy. Brama północna, w miejscu której znajdujemy się, prowadziła w kierunku wsi Śmiłowo, a następnie dalej na Gostyń i Poznań. Przed bramą na przełomie XIV i XV w. rozwinęło się tzw. Duże Przedmieście, zwane także Nie mamy żadnej ilustracji jak wyglądały ponieckie bramy, ale można by stworzyć jakiś rysunek, tak aby „wgrywał się” on w odpowiednie miejsce. Zastrzeżenie przy tym powinno być, że obraz bramy jest tylko dziełem fantazji autora grafiki. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Przedmieściem Gostyńskim. Jest to obecna ulica Gostyńska. Na Dużym Przedmieściu istniał kościół pod wezwaniem św. Barbary, św. Ducha i św. Andrzeja. Mieścił się przy nim przytułek dla chorych i starców. Na Przedmieściu Gostyńskim znajdowały się ogrody i folwarki mieszczańskie, młyny i wiatraki. Dalsza trasa … Z ulicy Śliwińskiego skręcamy pod ostrym kątem w prawo w ulicę Kościuszki. Po drodze mijamy, z prawej strony, stację gazowniczą Polskiej Spółki Gazownictwa. Mieściły się tutaj niegdyś zabudowania gazowni miejskiej, wzniesione przez firmę Franke z Bremy w 1907 r. Gazownia produkowała gaz, smołę pogazową, grafit aż do 1977 r. Wówczas miasto przeszło na gaz ziemny. Zbiornik na gaz został rozebrany, a budynki przebudowane. Za byłą gazownią z prawej strony znajdują się zabudowania byłego szpitala Sióstr Miłosierdzia. Dawny szpital, obecnie przedszkole samorządowe Zespół dawnego szpitala Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo pochodzi z 1896 roku. Od ulicy znajduje się budynek szpitalny z Więcej… Szpital powstał dzięki staraniom ks. profesora Jana Respądka, długoletniego proboszcza ponieckiego. Tu również dysponujemy starymi zdjęciami szpitala i ulicy Kościuszki. Być może byłoby możliwe „nakładanie się” obrazu dawnej ulicy „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyległą kaplicą oraz dawny dom zakonny. W głębi posesji są pozostałe zabudowania dawnego szpitala, obecnie zaadoptowane do potrzeb przedszkola. Najbardziej efektowna jest fasada głównego budynku od ulicy Kościuszki. Składa się on z trzech części. Środkowy korpus szpitala zwrócony jest szerszą stroną do ulicy, a boczne skrzydła są ustawione do niej szczytem. W prawym mieści się kaplica. Otwory okienne i drzwiowe zakończone półokrągłymi łukami i obramowaniami. Fronton wzbogacają pilastry, pokryte częściowo boniowaniem. Poszczególne kondygnacje na frontonie zaznaczone gzymsami. Uwagę zwracają trzy nisze, w których umieszczono postacie świętych po bokach, a w środkowej, znajdującej się nad wejściem głównym krzyż. W 1888r. wybudował własnym kosztem na terenie gminy kościelnej mały szpitalik na 20 łóżek wraz z przylegającą kaplicą. Szpital z kaplicą zamierzał oddać pod zarząd Siostrom Miłosierdzia, by pielęgnowały chorych z miasta Ponieca oraz pobliskich wiosek. Był to okres zaborów. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia uważano za zbyt polskie i dlatego władze były do niego nieprzychylnie nastawione. Po długich staraniach 13 grudnia1894 roku ks. Respądek otrzymał od Prezesa Rejencji w Pozaniu zgodę na sprowadzenie Sióstr Miłosierdzia do Ponieca. Już 3 stycznia 1895 r. trzy pierwsze siostry przyjechały do Ponieca. Przystąpiono też do rozbudowy i urządzenia szpitala. Dużą pomoc wyświadczyła hrabina Mycielska z Wydaw ofiarowując na wyposażenie wnętrza budowli 24000 marek. Jeszcze w tym samym roku szpital zaczął funkcjonować. Ksiądz Respądek założyciel i fundator tutejszego szpitala zmarł w 1907 r. Ciało jego spoczywa na ponieckim cmentarzu. W kaplicy szpitalnej znajduje się jego portret. W okresie Powstania Wielkopolskiego w szpitalu leczono żołnierzy, którzy odnieśli rany w trakcie walk w okolicach miasta. W okresie międzywojennym szpital pod nazwą Zakładu św. Stanisława nadal prowadziły siostry. na jej współczesny widok albo inny sposób włączania dawnych zdjęć. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi W czasie II wojny światowej podlegał zarządowi niemieckiemu. Okupanci obrabowali kaplicę. W 1949r. szpital przejęło państwo. Nosił wówczas nazwę Szpitala Rejonowego. W 1972r. przeszedł w zarząd Zespołu Opieki Zdrowotnej w Gostyniu, a od 1975r. był przeznaczony dla osób nieuleczalnie chorych. W latach 90. Siostry Miłosierdzia odzyskały własność szpitala. Zrezygnowały jednak wkrótce z jego prowadzenia, a na początku XXI wieku opuściły Poniec. Chorzy zostali przeniesieni do Gostynia. Opustoszałe budynki zakupiła gmina Poniec. W dawnych budynkach poszpitalnych zostało w 2014 r. otwarte przedszkole samorządowe. Dalsza trasa … „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Na wysokości kaplicy poszpitalnej skręcamy z ulicy Kościuszki w prawo, w ulicę Respądka, biegnącą do rynku. Mniej więcej w połowie ulicy skręcamy w lewo. Wąską uliczką na tyłach kamienic w rynku po prawej, mijając z lewej parking docieramy do bramy wejściowej prowadzącej na przykościelny cmentarz. Kościół parafialny p. w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Bryła zewnętrzna … Po raz pierwszy kościół był wzmiankowany w 1309r. W XV w. nastąpiła przebudowa w stylu gotyckim. Obecną formę architektoniczną kościół uzyskał w drugiej połowie XVIII w. Cały teren kościelny jest otoczony murem z dwiema bramami od wschodu i zachodu. W bramie zachodniej, przed którą stoimy, zamontowano klasycystyczne kraty z herbem Nowina Mielżyńskich, dawnych właścicieli miasta. Widać również wyraźnie inicjały SM SB DP i datę - 1811. Kościół jest zbudowany na rzucie silnie wydłużonego prostokąta, z wielobocznym zamknięciem prezbiterium od strony wschodniej. Więcej … Parafia w Poniecu została powołana prawdopodobnie na początku XIII wieku. Już wówczas należała do największych w regionie. W 1410 roku obejmowała ona 18 miejscowości. Podobnie jest współcześnie. Była zarazem bardzo bogatą parafią, co powodowało, że proboszczami zostawały znamienite i wpływowe osoby. O pierwotnym wyglądzie świątyni parafialnej wiadomo niewiele. Na pewno była ona mniejsza niż współcześnie. W XV nastąpiła przebudowa w stylu gotyckim. Z tego okresu pochodzą trzyuskokowe przypory ( szkarpy) na zewnątrz kościoła. W 1462 roku powiększono fundamenty pod kościołem parafialnym i sam kościół. Dobudowano wówczas drugą część kościoła: od dzisiejszej chrzcielnicy do chóru. W ten sposób świątynia uzyskała formę trójnawowej bazyliki z wysoką nawą główną i niższymi bocznymi. W tym Bryła kościoła może być pokazana z całym otoczeniem, na którym będą zaznaczone takie obiekty jak kaplica fatimska, nagrobki, głaz pamiątkowy, probostwo. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Zwraca uwagę monumentalna, kwadratowa wieża z kruchtą w przyziemiu. Składa się z dwóch kondygnacji, rozczłonkowanych ( oddzielonych) gzymsami, pilastrami i boniowaniem. Górna część wieży została zwieńczona belkowaniem z ząbkami i półkolistymi frontonami; hełm z blachy klasycystyczny w kształcie smukłego stożka osadzonego na niskim cokole. Portal do kruchty od zachodu w architektonicznym obramieniu. Kościół jest opięty gotyckimi szkarpami trzyuskokowymi. Wnętrze … Wchodzimy przez kruchtę, a następnie pod chórem muzycznym wspartym na trzech arkadach filarowych. Kościół posiada wnętrze jednonawowe. Na bocznych ścianach widzimy klasycystyczne, parzyste pilastry zwieńczone odcinkami belkowania; co druga para pilastrów dźwiga gurty, czyli łuki, oddzielające trzy przęsła sklepień żaglastych; na belkowaniu pozostałych par pilastrów dekoracyjne wazony. Okna są zamknięte łukiem półkolistym. czasie w kościele było już osiem ołtarzy. W 1513 roku poniecki mieszczanin Michał Janassek ofiarował kościołowi parafialnemu ogród. Kościół posiadał wówczas kaplicę boczną. W 1571r. ówczesny właściciel miasta przekazał kościół Braciom Czeskim. Jednak już w 1598 roku, nowi właściciele miasta, Andrzej Roszkowski wraz z żoną Anną Rydzyńską, zwrócili kościół katolikom, a Bracia Czescy znaleźli schronienie w pobliskim Waszkowie. W XVII wieku prowadzona była dalsza rozbudowa kościoła. Dobudowano drugą kaplicę, powstały nowe ołtarze, ponadto istniało wiele bractw, co świadczy o bogatym życiu religijnym wiernych należących do parafii. W drugiej połowie XVIII wieku, po pożarze, kościół został odbudowany w stylu klasycystycznym. Również wnętrze kościoła przebudowano w tym stylu. Fundatorem przebudowy był Maksymilian Mielżyński, pisarz wielki koronny. Taki wygląd świątyni parafialnej przetrwał do dnia dzisiejszego. W czasie II wojny światowej kościół został zamknięty, a duchowni ponieccy wywiezieni do obozów koncentracyjnych. W 1945 roku parafia ponownie została powołana, a kościół oddany wiernym. Następne lata to kolejne remonty kościoła. W 1948 roku odnowiono kościół po wojennej dewastacji, w 1972 roku dokonano „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Prezbiterium oddzielone w drugiej połowie XVIII wieku ścianą ołtarzową i mieści zakrystię i skarbczyk. Wyposażenie wnętrza kościoła stanowią: ołtarz główny, ołtarze boczne, obrazy, nagrobki, popiersia świętych. gruntownej restauracji wnętrza, w latach 80-tych XX wieku odnowiono elewację wieży, a w 1998 roku wyremontowano dach. Na początku obecnego stulecia odnowiono elewacje zewnętrzne. Dalsza trasa … Po opuszczeniu wnętrza kościoła parafialnego warto obejść go dookoła. Teren wokół cmentarza pełnił dawniej funkcję cmentarza grzebalnego. Dowodzą tego odkopane szczątki ludzkie podczas budowy pobliskiego parkingu. Na południowej, zewnętrznej, ścianie kościoła znajduje się późnorenesansowy nagrobek Jana Rydzyńskiego z początków XVII w. Nagrobek przedstawia leżącą postać właściciela miasta w zbroi. Nad nim znajduje się epitafium w języku polskim oraz herb Wierzbno. Resztki nagrobków w podobnym stylu znajdują się na przeciwnej, północnej ścianie kościoła. Ze względu na poważny stan uszkodzenia niemożliwa jest ich identyfikacja. Pierwotnie nagrobki te znajdowały się prawdopodobnie wewnątrz kościoła. Jednakże po przebudowie zostały one umieszczone na zewnątrz, co niekorzystnie odbija się na ich stanie. Współczesne obiekty na cmentarzu przykościelnym to głaz pamiątkowy na cześć Jana Pawła II i kaplica fatimska. Po opuszczeniu terenu kościoła bramą zachodnią „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Miejsce po Bramie Wrocławskiej Przez bramę południową prowadził trakt na Głogów i Wrocław. W Poniecu istniała komora celna. Jej istnienie wynikało z królewskiego przywileju wydanego przez króla Władysława Jagiełłę w 1398 r. Na jego podstawie właściciele Ponieca mieli prawo pobierać od mieszkańców miast królewskich po pół grosza, a od mieszkańców innych miast i prowincji po groszu oraz po 6 denarów od każdego przepędzanego stada bydła. Ten przywilej był kilkakrotnie potwierdzany przez późniejszych władców. Niewykluczone, że pobór opłat celnych odbywał się przy bramach miejskich. Kościół pw. Kościół p. w. Chrystusa Króla. Jest to udajemy się ulicą Kościelną w stronę rynku, a następnie skręcamy w lewo, w ulicę Krętą. Jest ona elementem pierwotnego owalnicowego układu miasta. Po kilkudziesięciu metrach dochodzimy do jej zbiegu z ulicą Bojanowską. W tym miejscu można zlokalizować drugą, południową bramę miejska, zwaną również wrocławską. Więcej … Za bramą południową, znajdowało się, podobnie jak północną, przedmieście. Było jednak ono znacznie mniejsze do przedmieścia gostyńskiego. Znajdował się tutaj kościół szpitalny p. Kościół. Św. Trójcy. Jako lokalizację tej świątyni można przyjąć okolice zbiegu współczesnych ulic: Bojanowskiej, Krętej i Krobskiej. Świątynia nie istnieje od dawna, ale ślad jej pozostawał długo w nazewnictwie własnym. Pole położone w tej okolicy jeszcze przed II wojną światową nazywano polem św. Trójcy. Dalsza trasa … Ulica Kręta, zgodnie z nazwą, zatacza łuk i wraca na południowo – zachodni narożnik rynku, koło domu z podcieniami. Skręcamy w lewo, w ulicę marszałka Focha. Na jej przeciwległym końcu widać poewangelicki kościół p.w. Chrystusa Króla. To kolejny etap naszego spaceru. Więcej … Zabieg podobny jak przy bramie poznańskiej. Na tle współczesnej ulicy pojawia się symboliczny obraz bramy. Mógłby pojawić się jakiś symboliczny „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Chrystusa Króla budowla stosunkowo świeżej daty. Wzniesiono ją w 1864r. w stylu neogotyckim jako kościół ewangelicki dla licznie zamieszkałej w owym czasie w Poniecu ludności niemieckiej. Przed jego wybudowaniem ewangelicy byli zmuszeni korzystać z niewielkiej świątyni w pobliskiej wsi Waszkowo. Kościół p.w. Chrystusa Króla składa się z dwóch naw: większej (gdzie znajdują się ławki dla wiernych) oraz mniejszej ołtarzowej, posiada również wysoką, murowaną wieżę z dzwonnicą usytuowaną na przedzie świątyni. Nie posiada jednak dzwonów - dzwony będące na wieży zostały przeniesione po wojnie do kościoła farnego w miejsce zrabowanych przez okupanta. Podczas zaboru pruskiego kościół nosił wezwanie Świętych Piotra i Pawła, dopiero po przejęciu władzy przez katolików w 1945 r. zmieniono jego patrona. zamek na tle obecnego Kościoła Na terenie gdzie obecnie jest kościół Chrystusa Chrystusa Króla. Trudno powiedzieć Króla, co najmniej od XIV wieku, znajdował się jak był miał on wyglądać, ze względu zamek właścicieli miasta. O wyglądzie tej budowli na brak opisów. w średniowieczu nie wiemy prawie nic. Źródła natomiast poświadczają, że za zamkiem znajdował się dwór z folwarkiem, ogrody, sady oraz młyn koński, słodowy i folusz, czyli młyn spilśniający sukno. Znamy także niektóre wydarzenia, które miały miejsce w tym czasie. Jednym z bardziej burzliwych było oblężenie zamku w 1383 r. przez księcia Konrada Oleśnickiego. Doszło wówczas do spalenia zamku. Wkrótce jednak został odbudowany i służył jako siedziba kolejnym rodom właścicieli miasta. Byli to Awdańcowie, Wezenborgowie, Sokołowscy, Chełmscy, którzy przyjęli później miano Ponieckich, Pampowscy, Rydzyńscy, Roszkowscy, Miaskowscy, Unrugowie, Mielżyńscy i Mycielscy. Dokładniejszy opis terenu zamku zachował się dopiero z 1717 r. Jednak budowla straciła już wówczas charakter obronny. Posiadała raczej charakter rezydencji, natomiast z dawnego zamku pozostała jedynie piwnica, która pełniła funkcje gospodarcze. Ostatni i właściciele miasta – Mycielscy, w pierwszej połowie XIX w. opuścili ostatecznie teren byłego zamku i przenieśli się do „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi wygodniejszej rezydencji w Wydawach. Teren przejął rząd pruski, który polecił rozebrać resztki dawnych budowli. Na tym miejscu pobudowano kościół ewangelicki. Jedynym śladem istnienia zamku w Ponieca są obecnie nazwy ulic. Ulica Focha niegdyś nosiła nazwę ulicy Wielkozamkowej, a biegnąca równolegle do niej niewielka uliczka do dziś nazywa się Małozamkową. Dalsza trasa … W pobliżu Kościoła Chrystusa Króla znajduje się szereg obiektów związanych z dziejami Ponieca. Poświęcimy im chwile w trakcie naszego spaceru. Najpierw skręcamy w lewo za kościołem i dochodzimy do posterunku policji przy ulicy Polnej. Przed posterunkiem głaz pamiątkowy poświęcony powstańcom wielkopolskim, a na budynku napis o treści informującej, że w znajdowała się tutaj komenda frontu powstańczego, dowodzona przez Bernarda Śliwńskiego. Wracamy tą samą drogą w stronę ulicy Szkolnej. Po lewej stronie znajduje się budynek z czerwonej cegły. Jego styl wyraźnie sugeruje, że został zbudowany w tym samym czasie co kościół. Budynek do dzisiaj nazywany jest pastorówką. Służył on jako siedziba kolejnych pastorów ewangelickiej gminy w Poniecu. Obecnie to zwyczajny budynek „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Kino Budynek w czasach zaborów i w okresie przedwojennym nosił nazwę „Tivoli”. Mieściła się tutaj restauracja i sala, w której odbywały się ważne imprezy. Budynek pełnił więc rolę centrum życia społecznego w dawnym Poniecu. To właśnie tutaj 6 stycznia 1919 r. zorganizowano biuro werbunkowe do tworzonego oddziału powstańczego. Dlatego po wojnie, kiedy otwarto tutaj kino, otrzymało ono nazwę „Powstaniec”. mieszkalny. Kolejny budynek z czerwonej cegły to siedziba Gminnej Spółdzielni. W okresie zaborów mieściła się tutaj spółdzielnia „Rolnik”. Była to organizacja, której celem było zorganizowanie polskich rolników oraz prowadzenie działalności ekonomicznej, polegającej na odbiorze produktów rolnych, pośrednictwie w ich dalszym zbycie oraz dostarczaniu artykułów potrzebnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego i domowego. Z budynkiem „Rolnika” sąsiaduje kino. Więcej … Plac przed budynkiem kina w średniowieczu mieścił podzamkową osadę nazywaną „przygródkiem”. Być może mieszkali tutaj rzemieślnicy i służący obsługujący rodzinę właścicieli miasta. Po likwidacji osady powstał plac, wykorzystywany do targów końskich i bydła. W pobliżu placu, na ulicy Polnej i w miejscu gdzie obecnie wznosi się szkoła podstawowa, stały stodoły. W pierwszej połowie XX w. na placu wzniesiono szopy, w których znajdował się sprzęt straży pożarnej. Po II wojnie światowej plac zatracił charakter handlowy. Urządzono tutaj skwer. W latach 70. pobudowano Dom Strażaka z wieżą ćwiczeń. W budynku oprócz straży, swoje pomieszczenia posiada Gminne Centrum Kultury, Jest zachowane zdjęcie budynku lodowni. Można je ewentualnie je wykorzystać. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Sportu, Turystyki i Rekreacji. Obok budynku wzniesiono głaz pamiątkowy upamiętniający ofiary II wojny światowej. Dalsza trasa … Ulicą Szkolną udajemy się w kierunku widocznego budynku gimnazjum. Po lewej stronie mijamy wejście do parku miejskiego, założonego w 1913 r. a za nim budynek szkoły podstawowej wzniesiony w 1969 r. W głębi zabudowania nowoczesnej hali sportowej. Po lewej stronie ulicy Szkolnej znajdują się budynki mieszkalne. Wcześniej stały tutaj stodoły należące do mieszczan. Była to ulica biegnąca tuż poza obwałowaniami średniowiecznego Ponieca. Tutaj znajdował się już w czasach nowożytnych budynek tzw. lodowni, czyli pomieszczenia piwnicznego, w którym przechowywano łatwo psujące się towary, głównie mięso. Budynek posiadał formę neogotycką. Gimnazjum Budynek obecnego gimnazjum został wzniesiony około 1860 r. jako szkoła komunalna. W okresie międzywojennym mieściła się w nim szkoła powszechna, a po II wojnie szkoła podstawowa. Od 1999 r. stał się siedzibą gimnazjum, które w 2002 r. przyjęło imię Bernarda Więcej … Tradycje szkolnictwa w Poniecu są bardzo dawne. W mieście „od niepamiętnych czasów” jak zapisano w kronice szkoły, przy kościele rzymskokatolickim funkcjonowała szkoła. Zajęcia z dziećmi prowadził nauczyciel opłacany przez miasto. Miejsce lokalizacji pierwotnej szkoły nie Jak będzie trójwymiarowy model gimnazjum to można kolorami zaznaczyć w jakiej kolejności powstawały poszczególne fragmenty budynku gimnazjum. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Śliwinskiego. Wydarzenie to upamiętnia tablica, znajdująca się na froncie budynku. Budynek obecnego gimnazjum składa się z trzech korpusów. Najstarszy z nich, środkowy, stoi frontem do ulicy. Dwa boczne, powstałe nieco później, ustawiono szczytem do ulicy. Szczyty posiadają schodkowe zakończenie, zwieńczone niewielkimi wieżyczkami. Dach dwuspadowy. Okna na piętrze od ulicy zakończone łukami, a na parterze prostokątne. Do wnętrza budynku prowadzą trzy wejścia: jedno od ulicy Szkolnej, drugie od ulicy Gostyńskiej, trzecie, używane obecnie na co dzień, od strony podwórza. jest znane. W 1828 r. władze miejskie podjęły decyzje o utworzeniu szkoły komunalnej, do której chodziły dzieci wyznania katolickiego, ewangelickiego i mojżeszowego. Mieściła się ona przy ulicy Bojanowskiej. Obecnie ten budynek już nie istnieje. Władze szkolne faworyzowały jednak dzieci wyznania ewangelickiego. W tej sytuacji, z inicjatywy ówczesnego proboszcza ponieckiego, księdza Stefanowicza i przy wsparciu hrabiny Elżbiety Mycielskiej z Wydaw w 1852 r. powstała odrębna szkoła katolicka. Istniała ona do lat 20. XX w. Uczęszczały do niej dzieci katolickie z Ponieca i Wydaw. Jednak władze niemieckie nie były zainteresowane jej rozwojem, natomiast wspierały cały czas szkołę komunalną. Na jej utrzymanie przekazały w 1828 r. z majątku gminnego ok. 28 ha łąki. W miarę wzrostu liczby uczniów stary budynek szkolny przy ul. Bojanowskiej okazał się niewystarczający. Wreszcie w 1862 r. oddano do użytku nowy budynek szkolny, wystawiony z budżetu miasta. Początkowo istniała tylko środkowa część budynku. Po kilku latach dobudowano skrzydło zachodnie, a w 1889 r. skrzydło wschodnie od strony ulicy Gostyńskiej. W ten sposób budynek uzyskał kształt istniejący do dnia dzisiejszego. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Szkoła komunalna w okresie zaborów realizowała politykę germanizacyjną władz pruskich wobec Polaków. W 1906 r. miał miejsce w niej strajk szkolny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości dokonano jej polonizacji. W okresie II Rzeczypospolitej istniała w budynku 7 – klasowa szkoła powszechna. W czasie okupacji uczyły się w nim dzieci niemieckie. Dla polskich istniała odrębna szkoła w budynku przy kościele parafialnym. Po wojnie wznowiono naukę w szkole podstawowej. Z upływem czasu coraz pilniejsza stała się budowa nowego obiektu, ponieważ dotychczasowa szkoła nie mogła pomieścić rosnącej w okresie wyżu demograficznego liczby uczniów. Szkoła musiała wynajmować na potrzeby nauczania inne pomieszczenia. m. in. w świetlicy w Wydawach. Sytuacja poprawiła się dopiero w 1969 r. kiedy oddano do użytku drugi budynek szkolny. W 1998 ukończono trzeci budynek szkolny przy ulicy Krobskiej. W wyniku rozpoczętej w 1999 roku reformy systemu oświaty w Polsce utworzono trzyletnie gimnazja. Ponieckie gimnazjum znalazło pomieszczenie w omawianym budynku i pozostaje w nim do dziś. Zakończenie spaceru po Poniecu … Budynek gimnazjum jest ostatnim punktem spaceru po centrum Ponieca. Udajemy się w dalsza drogę „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi do pobliskiej wsi Waszkowo. „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europa inwestująca w obszary wiejskie” Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Osi 4 LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Opis opracowany przez Stowarzyszenie Wspierania Przedsiębiorczości Powiatu Gostyńskiego Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
