Stowarzyszenie Autorów ZAiKS

Zmarł Janusz Krasiński 14 października 2012 r. zmarł w Warszawie Janusz Krasiński, pisarz,
scenarzysta i dramaturg. Miał 84 lata.
Warszawiak z urodzenia, mieszkał na Mariensztacie. Jako członek Szarych Szeregów walczył w powstaniu
warszawskim, trafił do obozu w Pruszkowie, skąd wywieziono go do Dachau. Po zakończeniu wojny pozostał
w amerykańskiej strefie okupacyjnej jeszcze dwa lata (uczył się wtedy w gimnazjum w Monachium), wracając
do Polski w 1947 roku. Pobyt ,,u Amerykanów'' został wykorzystany przez władze w Polsce do postawienia
mu nieprawdziwych zarzutów o szpiegostwo na rzecz USA i postawienie przed sądem. Krasiński skazany
został na 15 lat, z więzienia wyszedł w 1956 roku, zwolniony na mocy amnestii, ale na oczyszczenie z
zarzutów czekał ponad 40 lat, aż do 1998 roku.
Więzienie traktował jak szkołę, tam odebrał gruntowną edukację historyczną. Nauczycieli miał znamienitych,
dzielił bowiem celę z Władysławem Bartoszewskim, Kazimierzem Gorzkowskim (szefem wywiadu
więziennego AK), Ryszardem Krzywickim-Jamonttem (adiutantem gen. Bora-Komorowskiego), ks. Janem
Stępniem (późniejszym proboszczem parafii w Laskach), Stanisławem Skalskim (pilotem Dywizjonu 303) i
innymi ,,wrogami ludowej ojczyzny''. W więzieniu Krasiński podjął decyzję o stworzeniu powieści opartej na
własnych losach ? Szymon Bolesta, alter-ego pisarza, pojawił się po raz pierwszy w tomie Na stracenie
(1992), kolejne nosiły tytuły Twarzą do ściany (1996), Niemoc (1999) i Przed agonią (2005). Cykl, pełen
historycznej prawdy, wnikliwie analizuje powojenną rzeczywistość PRL.
Także inne prace Janusza Krasińskiego poświęcone były starciu jednostki z totalitaryzmem. ,,Moją obsesją
jest mój życiorys ? mówił w 2008 roku w wywiadzie dla pisma Arcana. ? Obsesją jest też konieczność
przekazania tego, co się przeżyło innym jako doświadczenia, które [...] pozostawiałoby w ich świadomości
fakt, że [...] nigdy nie wiadomo, co może się w życiu zdarzyć. [...] Dobrze jest, jeśli człowiek w jakimś stopniu
jest na to przygotowany; zupełnie inaczej wtedy żyje, ma inny stosunek do innych osób. Jest wtedy po prostu
głębszym, mądrzejszym i chyba lepszym człowiekiem''.
Janusz Krasiński był przez wiele lat redaktorem działu prozy w warszawskim tygodniku ,,Kultura'', należał od
1/2
1975 roku do redakcji ,,Dialogu'', później także pisma ,,Théâtre en Pologne''. Odzwierciedlało to jego
zainteresowanie sceną, słuchowiskiem, kinem ? był autorem kilku dramatów radiowych, spektakli
telewizyjnych i scenariuszy filmowych (do obrazów m.in. Ewy i Czesława Petelskich, Sylwestra Szyszki i
Romana Załuskiego). Dwie jego książki także doczekały się ekranizacji: Haracz szarego dnia (reż. Roman
Wionczek, 1983) i Wkrótce nadejdą bracia (reż. Kazimierz Kutz, 1985).
Wielokrotnie wyróżniany (m.in. nagrodą im. Reymonta [1997}, im. Kijowskiego [2000], Polskiego PEN Clubu
[2003], im. Józefa Mackiewicza [20005]), Janusz Krasiński był członkiem Związku Literatów Polskich,
Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. PEN Clubu, Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz naszego
Stowarzyszenia (od 1962 roku, sekcji Autorów Dzieł Dramatycznych ? C i Autorów Dzieł Literackich ? F).
Wszelkie prawa zastrzeżone 2017 ZAiKS / data wygenerowania strony 07.03.2017 07:38:13
PDF ze strony: http://www.zaiks.org.pl/518,196,zmarl_janusz_krasinski
2/2