D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Zamościu

Sygn. akt IV U 526/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 września 2015 roku
Sąd Okręgowy w Zamościu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący:
Sędzia SO Elżbieta Winiarska
Protokolant:
sekr. sądowy Marcin Waśniowski
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2015 roku w Zamościu
odwołania L. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.
z dnia 30 marca 2015 roku, nr (...)
w sprawie L. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że L. W. przysługuje prawo do okresowej renty z tytułu
częściowej niezdolności do pracy od dnia 3 lutego 2015 roku do 2 lutego 2017 roku.
UZASADNIENIE
Decyzją z 30 III 2015 r., organ rentowy odmówił L. W. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej organu nie stwierdzające u wnioskodawcy niezdolności do pracy
(zaskarżona decyzja – k. 37 akta ZUS).
Odwołanie od powyższej decyzji złożył L. W. (k. 1-3 a. s.). Wniósł o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu
niezdolności do pracy podnosząc, że organ poczynił błędne ustalenia wobec Jego stanu zdrowia. Zawarł w odwołaniu
wniosek dowodowy – o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy: kardiologa, neurologa i chirurga – celem
ustalenia niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania wskazał schorzenia, w zakresie których prowadzi leczenie
i które sprowadzają u niego niezdolność do pracy.
Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z 16 III 2015 r., nie
stwierdzające u wnioskodawcy niezdolności do pracy (odpowiedz k. 4 a. s.).
Sąd Okręgowy w Zamościu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił, co następuje:
L. W. - ur. (...), zawód wyuczony: technik zootechnik, od 1992 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług
transportowych (dane a. r.). W okresie od 9 VI 2014 r. do 2 II 2015 r. – był uprawniony do zasiłku chorobowego.
Wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy L. W. złożył w organie rentowym dnia 9 XII 2014 r.
Do wniosku dołączył dokumentację medyczną (a.r., dok. lek.). Wnioskodawca spełnia warunek posiadania 5 letniego
okresu składkowego i nieskładkowego w 10 – leciu przed złożeniem wniosku o rentę.
Lekarz Orzecznik organu, orzeczeniem z 13 II 2015 r., nie stwierdził u wnioskodawcy niezdolności do pracy.
Po wniesieniu przez wnioskodawcę sprzeciwu - został on skierowany na badanie przez Komisję Lekarską, która
orzeczeniem z 16 III 2015 r. także nie stwierdziła niezdolności do pracy (k. 35 – 36 a.r.). W oparciu o to orzeczenie,
zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił L. W. przyznania prawa do renty (zask. dec. a.r. w/w). Ustaleń powyższych
Sąd dokonał w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach ZUS, co obejmuje też dokumentację medyczną
dotyczącą schorzeń wnioskodawcy i dowody prowadzonego leczenia (a. r., a. s. – fakty nie kwestionowane).
Uwzględniając dostępną dokumentację medyczną oraz zakres schorzeń skarżącego stwierdzanych przed organem
rentowym, Sąd w celu zbadania prawidłowości zaskarżonej decyzji, w zakresie oceny stopnia niezdolności skarżącego
do pracy, dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów: kardiologa – internisty, diabetologa,
chirurga – urologa i neurologa (post. Sądu z 3 VI 2015 r. k. 6 a. s.). Biegłym lekarzom zlecono zapoznanie się z
aktami sprawy, przebadanie skarżącego i wydanie opinii określającej stopień niezdolności do pracy z ogólnego stanu
zdrowia, daty powstania oraz wskazanie czasokresu trwania tej niezdolności.
Biegli lekarze w składzie: neurolog, urolog i kardiolog – internista, po ocenie dokumentacji medycznej i zbadaniu
wnioskodawcy, w opinii z 23 VI 2015 r., uznali L. W. za częściowo, okresowo niezdolnego do pracy od 2 II 2015 r. (tj.
od wyczerpania zasiłku chorobowego) do 2 II 2017 r. Jak wskazali w/w biegli lekarze – głównym powodem uznania
częściowej niezdolności do pracy są stwierdzone zmiany w zakresie układu krążenia, z dużym udziałem cukrzycy i
zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Biegły diabetolog– wypowiedział się w odrębnej opinii z 23 VI 2015 r.
W ocenie biegłego kardiologa – internisty, nadciśnienie tętnicze ma charakter zaawansowany i przebiega z
uszkodzeniem serca, na co wskazują zmiany w echo serca. Biegły stwierdził: wyraźne objawy choroby niedokrwiennej
serca, zmiany w próbie wysiłkowej, bóle wysiłkowe, małą wydolność
fizyczną, pojawienie się cech niedokrwienia w czasie wysiłku i pobudzenia dodatkowe komorowe. Biegły kardiolog
wskazał na konieczność poszerzonej diagnostyki choroby niedokrwiennej serca, tj. tomografii komputerowej naczyń
wieńcowych a nawet koronorografii. Biegły neurolog wskazał, że zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa przebiegają
obecnie bez wyraźnej dysfunkcji narządu ruchu, niemniej jednak wnioskodawca miewa stałe bóle kręgosłupa i
prawego biodra, wymagające przewlekłego stosowania leków przeciwbólowych. Biegły urolog także wypowiedział
się w w/w opinii, uzasadniając swoje stanowisko. Skład w/w biegłych, w łącznej opinii, wskazał na obecnie wyraźnie
ograniczoną wydolność fizyczną wnioskodawcy, co kwalifikuje – w ocenie biegłych – do okresowej, częściowej
niezdolności do pracy (k. 12 – 13, 14 – 15 v a.s.).
Biegły diabetolog nie stwierdził niezdolności do pracy, aczkolwiek podał, że cukrzyca typu II przebiega z wysokimi
wartościami stężenia cukru we krwi – ponad 200 mg % i wpływa niekorzystnie na układ krążenia, przy czym
stwierdzono początkowe stadium powikłań w postaci polineuropatii cukrzycowej (opinia k. 11 a.s.).
Sąd przyjął opinie z 23 VI 2015 r. w poczet dowodów. Zauważyć trzeba, że biegli lekarze sporządzający opinię, dokonali
analizy dokumentów medycznych w zakresie schorzeń wnioskodawcy, prowadzonego procesu leczenia i kwalifikacji
zawodowych (wywiady i zapisy z bezpośredniego badania). Mieli na uwadze wiek badanego i kwalifikacje zawodowe.
Wnioskodawca po doręczeniu odpisu w/w opinii nie złożył żadnych wniosków dowodowych (a.s., protokół rozprawy
k. 31 - 32). Organ rentowy w piśmie procesowym z 8 IX 2015 r. (k. 26 – 27 a.s.) zakwestionował opinię biegłych:
kardiologa – internisty, neurologa i urologa, wnosząc o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii w/w biegłych (z
wyjątkiem biegłego diabetologa) – oraz ocenę specjalisty medycyny pracy. Organ podniósł, że wnioskodawca nadal
pracuje na stanowisku szefa firmy transportowej, zatrudniającej 12 osób, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego wrócił
do pracy. Naruszenie sprawności organizmu – w ocenie ZUS – nie uniemożliwia więc wnioskodawcy wykonywanie
pracy dotychczasowej (z wykonywaniem zadań logistyki, organizacji pracy, prowadzenia dokumentacji – co nie
jest pracą fizyczną). Zdaniem organu – pomimo czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca i nadciśnienia
tętniczego, brak jest wnikliwej oceny układu krążenia z wykonaniem badań. Podniesiono, że ustalenia świadczenia
rentowego na uzupełnienie diagnostyki nie jest zasadne.
Sąd podnosi, że przyjął uzasadnienie stanowiska biegłych lekarzy odnoszące się do orzeczonej niezdolności do
pracy, gdzie jako przyczynę podano: zmiany w zakresie układu krążenia – z dużym udziałem cukrzycy i zmian
zwyrodnieniowych kręgosłupa. W świetle zastrzeżeń organu zauważyć trzeba, że biegły specjalista kardiolog
– internista wskazał na zaawansowany charakter nadciśnienia tętniczego z podwyższonymi wartościami, które
przebiega z uszkodzeniem serca, na co wskazują zmiany w echo serca. Biegły z tego zakresu stwierdził wyraźne objawy
choroby niedokrwiennej serca, na co z kolei zmiany w próbie wysiłkowej, bóle wysiłkowe, mała wydolność fizyczna,
pojawienie się cech niedokrwienia w czasie wysiłku i pobudzenia dodatkowe komorowe. Sąd przyjął uznał powyższą
opinię jako rzetelną i merytoryczną.
W ocenie Sądu Okręgowego, ważne jest też to, że biegli lekarze – specjaliści z zakresu schorzeń występujących u
wnioskodawcy– uwzględnili dotychczasowy charakter pracy wnioskodawcy – prowadzenie działalności gospodarczej
i jej warunki, orzekając okresową, częściową niezdolność do pracy, którą sprowadzają: nadciśnienie tętnicze i choroba
niedokrwienna serca.
Tak więc w wyniku przeprowadzenia dodatkowych badań biegłych i postawionej przez biegłych diagnozy – nie
mówimy o ustalaniu przesłanek w kierunku choroby niedokrwiennej serca czy powikłania nadciśnienia tętniczego,
tylko stwierdzeniu istnienia tych schorzeń i ustaleniu ich wpływu na niezdolność do pracy (stwierdzono te schorzenia
w oparciu o już złożone w organie rentowym badania: z próby wysiłkowej, echo serca stwierdzając, że obecnie już są
dowody na istnienie u wnioskodawcy częściowej niezdolności do dotychczasowej pracy).
W tych okolicznościach, Sąd oddalił zgłoszony przez organ rentowy wniosek dowodowy- o sporządzenie opinii
uzupełniającej, zawarty w piśmie organu z 8 IX 2015 r. Z racji oceny warunków pracy wnioskodawcy przez w/w
skład biegłych lekarzy – Sąd nie widział też podstaw do uwzględnienia wniosku organu o dopuszczenie dowodu z
opinii biegłego specjalisty medycyny pracy. Wyjaśniono bowiem szczegółowo, jakie schorzenia sprowadzają częściową
niezdolność do pracy skarżącego.
Aktualne warunki funkcjonowania w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, przedstawił i omówił L. W. na
rozprawie w dniu 18 IX 2015 r., pod nieobecność organu rentowego (protokół k. 31 – 31 v).
W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie złożone przez L. W. zasługuje na uwzględnienie.
Stwierdzić należy, iż aby uzyskać prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, należy spełnić warunki określone art.
57 ustawy z 17.12.1998 r.- o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 39/2004 poz.353
ze zm.). W myśl przepisu art. 12 pkt. 1 ustawy cyt. wyżej - niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo
utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności
do pracy po przekwalifikowaniu. Pkt. 2 cyt. wyżej przepisu określa, iż całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która
utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast z pkt. 3 powyższego przepisu wynika, że częściowo
niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych
kwalifikacji. Skarżący warunek z art. 57 w zw. z art. 12 pkt. 3 spełnił – co stwierdzono w wyniku przeprowadzonego
postępowania dowodowego.
W ocenie Sądu Okręgowego, przeprowadzone postępowanie dowodowe (dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów
– omówione wyżej), jednoznacznie wykazało przyczyny leżące u podstaw uznania L. W. za okresowo, częściowo
niezdolnego do pracy – od wyczerpania okresu zasiłku chorobowego. Niezdolność ta, przy uwzględnieniu zakresu
wykonywanych prac przy prowadzeniu działalności usługowo – transportowej (działalność: sprzedaż nawozów) i
kwalifikacji zawodowych skarżącego, zgodnie z orzeczeniem biegłych z 23 VI 2015 r. - których ustalenia Sąd uwzględnił
- jest okresowa, co wskazuje, że według wiedzy medycznej istnieją rokowania i możliwość zmiany stanu zdrowia
wnioskodawcy. Na tę okoliczność ustalono w orzeczeniu okres trwania częściowej niezdolności do pracy. Podnieść
trzeba, że pełen zakres schorzeń skarżącego został oceniony pod kątem wpływu na zdolność skarżącego do pracy. W
ocenie Sądu - organ rentowy nie przedstawił dowodów potwierdzających stanowisko organu zawarte w zaskarżonej
decyzji.
Wobec powyższego Sąd uznał, że L. W. spełnia wszystkie warunki konieczne do uzyskania prawa do renty z tytułu
niezdolności do pracy - w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (cyt.
wyżej) i uznał prawo wnioskodawcy do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności – od dnia do pracy od dnia
1 VII 2013 r. do 29 VI 2016 r.
W oparciu o powyższe, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 KPC - zmienił zaskarżoną decyzję, orzekając jak w sentencji
wyroku.