Sakramenty Kościoła 1. Abyśmy mogli skorzystać ze skutków

Sakramenty Kościoła
1. Abyśmy mogli skorzystać ze skutków śmierci Chrystusa na krzyżu, przez co nas zbawił, ustanowił siedem sakramentów, przez które nas uświęca i obdarza swoją łaską.
2. Do sakramentu należą:
- słowo i znak
- łaskę, którą one oznaczają
- polecenie Jezusa Chrystusa.
3. Sakramenty to widzialne znaki Chrystusa, w których jest obecny On sam ze swoją
zbawczą mocą i powierzył je Kościołowi, dlatego nazywamy je „sakramentami Kościoła”.
4. Sakramentów udziela Chrystus przez Kościół dla Kościoła (nas wszystkich ochrzczonych).
5. Sakramenty uświęcają, budują Kościół, pouczają, umacniają wiarę.
6. Sakramenty nazywamy sakramentami wiary, które dają nam zbawienie i pomagają
osiągnąć życie wieczne.
7. Sakramenty dzielimy na:
- wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, eucharystia, bierzmowanie
- uzdrowienia: pokuta, namaszczenie chorych
- w służbie wspólnoty (komunii): sakrament święceń, sakrament małżeństwa.
8. Sakramenty - Boża inwestycja, aby człowiek w ciągu całego swojego ziemskiego
życia rozwijał i umacniał swoje życie z Bogiem; towarzyszą ważnym sytuacjom życiowym człowieka:
- chrzest. Po narodzinach, u początków chrześcijańskiego życia,
- bierzmowanie. U progu dojrzałego życia,
- eucharystia. Jest chlebem duchowym, potrzebnym chrześcijaninowi,
- pojednaie i pokuta. Przy nawróceniu, towarzyszy całemu życiu chrześcijanina,
- namaszczenie chorych. Podczas choroby i cierpienia,
- kapłaństwo. Przy oddaniu się na służbę Bogu,
- małżeństwo. Przy łączeniu się dwojga ludzi w związek małżeński.
9. Chrzest, Bierzmowanie i Kapłaństwo udzielają łaski i „wyciskają charakter sakramentalny”. Jest to znak trwały, niezmywalny, dlatego nigdy nie są powtarzane – otrzymujemy je tylko raz.
Chrzest
1. Słowo „chrzest” oznacza „zanurzenie”.
2. Istota chrztu:
Słowo: „N (mówi się imię chrzczonego) ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego”
Znak: polanie wodą, namaszczenie krzyżmem, nałożenie białej szaty, zapalenie świecy
od paschału.
Łaska: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych; narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym dzieckiem Ojca,
członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego; wprowadza do wspólnoty Kościoła i
uczestniczenia w kapłaństwie Chrystusa; wyciska niezatarte znamię.
3. Polecenie: Mt 28, 19-20 - Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Chrzcijcie je w
imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca (tego) czasu.
4. Szafarzem zwyczajnym chrztu jest biskup, kapłan lub diakon. W przypadku konieczności morze ochrzcić (nawet nieochrzczony), kto ma intencję czynienia tego, co czyni
Kościół, udzielając tego sakramentu.
Bierzmowanie
1. Słowo „bierzmowanie” (łac. confirmatio) oznacza „umocnienie”.
2. Istota bierzmowania:
Słowo: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”
Znak: włożenie rąk na głowę bierzmowanego – biblijny gest oznaczający wezwanie
darów Ducha Świętego; namaszczenie jego czoła krzyżmem św. – symbolizuje siłę,
królewską godność, dobre czyny, skutki daru Ducha Świętego, znamię Pańskie, niezniszczalny charakter, łaska szerzenia nauki Chrystusowej
Łaska: udoskonala łaskę chrztu; jest sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby w
nas pogłębić łaskę dziecięctwa Bożego, zjednoczyć nas ściślej z Chrystusem, uczynić silniejszą naszą więź z Kościołem, włączyć nas pełniej w jego misję i pomóc w
dawaniu świadectwa wierze chrześcijańskiej przez słowo, które towarzyszy dziełom
(KKK 1317).
3. Polecenie: J 15, 26-27 - Kiedy przyjdzie obrońca, którego wam poślę od Ojca, Duch
prawdy, który pochodzi od Ojca, da o Mnie świadectwo. Wy także będziecie dawać
świadectwo, bo jesteście od początku ze Mną.; J 16, 13-15 - A kiedy On, Duch prawdy przyjdzie, będzie waszym przewodnikiem w drodze do pełnej prawdy. Nie będzie
bowiem mówił od siebie, ale powie, co usłyszy, i oznajmi wam to, co ma nastąpić.
On Mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest
moje. Dlatego powiedziałem: Z mojego weźmie i wam oznajmi. (inne: 1Kor 12 -13 My wszyscy tworzymy jedno ciało, ponieważ zostaliśmy ochrzczeni w jednym Duchu:
zarówno Żydzi, jak i Grecy, niewolnicy, jak i wolni. Wszyscy zostaliśmy też napojeni
jednym Duchem.; Tt 3, 5 - to wybawił nas nie ze względu na nasze sprawiedliwe czyny, ale dzięki swojemu miłosierdziu przez obmycie, które odradza, i przez odnowienie
Duchem Świętym.; Iz 11, 1-3a - I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się
odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch
rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej.
4. Szafarzem bierzmowania jest biskup, w pewnych wypadkach może udzielić go również kapłan (proboszcz).
Pojednanie i pokuta
1. Chrystus troszczy się o duchowe życie człowieka, dlatego Jezus zostawił Kościołowi
dwa widzialne znaki, w których zawarł dar uzdrawiania chorych na ciele i duszy, są
to: sakrament pokuty i pojednania oraz sakrament namaszczenia chorych.
2. Sakrament pokuty jest sakramentem odnowienia pojednania z Bogiem.
3. Istota pokuty i pojednania:
Słowo: „Pan odpuścił ci grzechy. Idź w pokoju”.
Znak: pełne skruchy wyznanie grzesznika i rozgrzeszenie udzielone przez kapłana
(warunki dobrej spowiedzi).
Łaska: Chrystus sprowadza grzeszników na drogę nawrócenia, odbudowuje wspólnotę z
Bogiem i bliźnimi, grzesznik odzyskuje łaskę usprawiedliwienia i powraca do Kościoła.
Polecenie: J 20, 22-23: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są
im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Mt 18, 18: „Zaprawdę
powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co
rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. Mk 2, 17 - Kiedy Jezus to usłyszał, mówi im: - Zdrowi nie potrzebują lekarza, ale chorzy. Nie przyszedłem wzywać
sprawiedliwych, ale grzeszników.).
4. Szafarzem sakramentu pokuty i pojednania jest biskup i kapłan.
Eucharystia
1. Eucharystia jest źródłem życia chrześcijańskiego; centralnym i kulminacyjnym punktem życia całego Kościoła; uobecnieniem się Ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa.
2. Słowo (gr. )„eucharystia” oznacza „dziękczynienie”.
3. Istota bierzmowania:
Słowo: słowa przeistoczenia,
Znak: chleb i wino,
Łaska: pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem; podtrzymuje i odnawia życie łaski
(otrzymane na chrzcie św.); chroni przed grzechem; umacnia wolę; umacnia i uzdalnia do miłości; gładzi grzechy powszednie; zachowuje nas od przyszłych grzechów
śmiertelnych; buduje Kościół, mistyczne Ciało Chrystusa; otwiera i zobowiązuje do
pomocy ubogim
Polecenie: J 6, 51-56 - Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Kto spożywa ten
chleb, żyć będzie na wieki. A chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.
Sprzeczali się więc Judejczycy między sobą, mówiąc: - Jakże On może dać nam
swoje ciało do jedzenia? Więc Jezus im powiedział: - Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili
krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew,
ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Bo moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało
i pije moją krew, pozostaje we Mnie, a Ja w nim. 1Kor 11, 23-25 - To, co otrzymałem
od Pana, przekazałem wam, a mianowicie, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany (w ręce wrogów), wziął chleb i odmówiwszy dziękczynną modlitwę połamał go
i rzekł: „To jest Ciało moje, za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie
po wieczerzy (wziął) kielich i powiedział: „Ten kielich jest Nowym Przymierzem we
Krwi mojej. Ile razy będziecie z niego pić, czyńcie to na moją pamiątkę”,)
4. Szafarzem Eucharystii jest kapłan.
Namaszczenie chorych
1. Wyzdrowienie chorego jest zawsze darem.
2. Istota sakramentu namaszczenia chorych:
Słowo: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu
wspomoże ciebie łaska Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię
wybawi i łaskawie podźwignie.”
Znak: namaszczenie olejem świętym czoło i ręce chorego
Łaska: „Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra
całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub
starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.” (KKK 1532 )
3. Polecenie: Jk 5, 14-15 - Choruje ktoś wśród was? Niech wzywa prezbiterów Kościoła i
niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana! A modlitwa (płynąca
z) wiary zbawi dotkniętego słabością i Pan mu ulży, a jeśliby popełnił grzechy, będą
mu odpuszczone.
4. Szafarzem sakramentu namaszczenia chorych jest kapłan.
Kapłaństwo
1. „Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez
Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to
więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiteriat i diakonat” (KKK1536).
2. Istota sakramentu kapłaństwa:
Słowo: modlitwa konsekracyjna
Znak: włożenie rąk; namaszczenie krzyżmem świętym; przekazanie symboli przejmowanej służby (diakon – stuła, księga Ewangelii, przekazanie przez biskupa i kapłana
pocałunku pokoju; prezbiter – nałożenie stuły i ornatu, namaszczenie krzyżmem św.
dłoni, przekazanie pateny z hostią i kielich z winem i wodą; biskup – namaszczenie
głowy, przekazanie księgi Ewangelii, mitry, pierścienia, pastorału, biskupi i kapłani
składają życzenia szczęścia i błogosławieństwa)
Łaska: posłannictwo od Boga: głoszenie słowo Bożego; sprawowanie sakramentów;
karmienie łaską Bożą; służba Kościołowi; gromadzenie Kościoła.
3. Polecenie: Mt 28, 20 - Uczcie je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja
jestem z wami po wszystkie dni aż do końca (tego) czasu. (oraz Ostatnia Wieczerza)
4. Szafarzem święceń jest biskup; (włożenie rąk): diakona – tylko biskup, prezbiter –
biskup, kapłaństwa jest biskup, biskup – biskupi (trzej).
Małżeństwo
1. Sakrament małżeństwa to: włączenie ludzkiej miłości w miłość Chrystusa i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety; otwarcie na płodność; udzielają go sobie
chrześcijańscy narzeczeni w obliczu Kościoła (upoważnionego kapłana i świadków).
2. Istota sakramentu małżeństwa:
Słowo: przysięga małżeńska
Znak: wyrażenie wzajemnej zgody wobec kapłana; obrączki
Łaska: daje łaskę kochania się miłością, którą Chrystus umiłował Kościół, umacnia ich
nierozerwalna jedność; uświęca w drodze do życia wiecznego
3. Polecenie: Mk 10, 1-12 - Stamtąd idzie w okolicę Judei i na drugą stronę Jordanu.
I znowu szły do Niego tłumy, i znowu je nauczał jak zwykle. A faryzeusze pytali Go
podstępnie: - Czy wolno żonatemu rozwieść się z żoną? On zaś im odpowiedział: Co wam nakazał Mojżesz? Powiedzieli: - Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i
rozwieść się. Jezus zaś powiedział: - Dał wam takie prawo z powodu waszej zatwardziałości. Lecz na początku stworzenia (Bóg) „uczynił ich mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek swojego ojca i swoją matkę, a połączy się z żoną i będą oboje
jednym ciałem” tak że już nie są więcej dwojgiem (ludzi), lecz jednym człowiekiem.
Co więc Bóg połączył, niech człowiek nie rozdziela. W domu uczniowie znowu Go o
to pytali: I mówi im: - Kto rozwiedzie się z żoną i ożeni się z inną, popłenia cudzołóstwo. Jeśli żona rozwiedzie się z mężem i wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo.
Mt 18, 18 - Zaprawdę powiadam wam, że cokolwiek zwiążecie na ziemi będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
4. Szafarzem (świadkiem) sakramentu małżeństwa jest diakon, kapłan oraz biskup.
Sakramentalia (KKK1667-1679)
Sakramentaliami nazywa się święte znaki ustanowione przez Kościół. Mają one na
celu przygotowanie ludzi do przyjęcia owocu sakramentów oraz uświęcanie różnych
okoliczności życia. (całość w pliku word)