Matlab/Octave – wprowadzenie
Transkrypt
Matlab/Octave – wprowadzenie
Matlab/Octave Matlab/Octave – wprowadzenie Tomasz Sobiech, Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki 2 marca 2015 krypt ten ma na celu zapoznanie państwa z działaniem i podstawową pracą z Matlab/Octave, czyli obliczeniach na macierzach i wizualizacji wyników. Działania tablicowe omówione zostały już w poprzedniej części, jednak ze względu na ich duże znaczenie i problemy w ich stosowaniu przez początkujących, wracamy do nich raz jeszcze. W skrypcie wprowadzone zostało ważne pojęcie (bardzo ważne) wektoryzacji, pomimo początkowych trudności, musi zostać przyswojone przez każdego użytkownika wszystkich języków skryptowych Matlab/Octave, Python, Julia itd. S 1 Operatory (raz jeszcze) 1.1 Operator zakresu Składnia operatora : wygląda następująco start : krok : nie większe niż . Przykład: >> a = 3:0.7:7 a = 3.0000 3.7000 4.4000 5.1000 5.8000 6.5000 Domyślna wartość kroku to jeden, składnia upraszcza się wtedy do postaci: >> a = 3:7 a = 3 4 5 6 7 W kontekście macierzy operator ten może przybrać jeszcze jedną formę: Strona 1 z 14 Matlab/Octave >> A = zeros(3,4); >> A(:,2) = 1 A = 0 0 0 1 1 1 0 0 0 0 0 0 Zapis A(:,2) weź wszystkie wartości z kolumny 2. Operatora zakresu możemy też używać z typem danych char: >> s = ’a’:’f’ s = abcdef 1.2 1.2.1 Działania arytmetyczne Operatory macierzowe Możliwość wykonywania działań macierzowych jest absolutnie niezbędna dla programisty-fizyka, środowisko Matlab/Octave pozwala na wykonywanie takich obliczeń w szybki sposób przez zdefiniowane operatory (tab. 1), bez pisania zbędnych pętli for. Tablica 1: Operatory macierzowe Operacja Dodawanie Odejmowanie Mnożenie Potęgowanie Lewostronne dzielenie Prawostronne dzielenie Operator + * ^ \ / Jeszcze słowo komentarza á propos dzielenia, oprócz dzielenia prawostronnego (/) mamy do dyspozycji dzielenie lewostronne (\). Dzielenie takie stosowane jest w równaniach macierzowych. W szczególności polecenie x = A\b rozwiązuje równanie Ax = b. Jest ono odpowiednikiem inv(A)*b, ale działa szybciej i numerycznie stabilniej. 1.2.2 Operatory tablicowe Prawdopodobnie dużo częściej wykorzystywane są operatory tablicowe (tab. 2). Za ich pomocą możemy uzyskać takie struktury jak v.*w = [v1 w1 , v2 w2 , ..., vn wn ], czy v.^w = [v1w1 , v2w2 , ..., vnwn ]. Te same zasady stosują się do macierzy. Dla dwóch macierzy A i B polecenie C = A.*B, w wyniku daje macierz z elementami Cij = Aij Bij . Strona 2 z 14 Matlab/Octave Tablica 2: Działania tablicowe Operacja Dodawanie Odejmowanie Mnożenie Potęgowanie Lewostronne dzielenie Prawostronne dzielenie 1.3 Operator + .* .^ .\ ./ Operatory relacji Działania z użyciem operatorów relacji dają wynik w postaci macierzy o tej samej wielkości co argumenty, gdzie 1 oznacza prawdziwość relacji, a 0 oznacza fałsz. Tablica 3: Operatory relacji Operacja Mniejszy niż Mniejszy lub równy Większy niż Większy lub równy Równy Różny od Operator < <= > >= == = Przykłady: >> x = [1, 5, 3, 7]; >> y = [0, 2, 8, 7]; >> k = x<y k = 0 0 >> k = x>=y 1 0 0 1 1 0 k = 1 1 >> k = x~=y k = 1 1.4 1 Operatory logiczne Operatory logicznie działają analogicznie do operatorów relacji, zwracają macierz o tej samej wielkości co argumenty: Strona 3 z 14 Matlab/Octave Tablica 4: Operatory logiczne Operacja Koniunkcja Alternatywa Negacja Alternatywa wykluczająca 2 Operator & | ~ xor Praca z macierzami 2.1 Indeksowanie macierzy W środowisku Matlab/Octave istnieją dwa sposoby indeksowania tablic (patrz rys. 1) tzw. index oraz subscripts, jak to działa sprawdzimy na prostym przykładzie: >> A = rand(4, 5) A = 0.6557 0.0357 0.8491 0.9340 0.6787 0.7577 0.7431 0.3922 0.6555 0.1712 0.7060 0.0318 0.2769 0.0462 0.0971 0.8235 >> A(4) %w notacji index ans = 0.9340 >> A(4,1) %to samo w notacji subscripts ans = 0.9340 >> A(5) %w notacji index ans = 0.6787 >> A(1, 2) %to samo w notacji subscripts ans = 0.6787 Strona 4 z 14 0.6948 0.3171 0.9502 0.0344 Matlab/Octave Rysunek 1: Dwa sposoby indeksowania macierzy Oczywiście tyczy się to też macierzy o większej ilości wymiarów. Do konwersji pomiędzy tymi dwoma stylami indeksowania macierzy można wykorzystać funkcję ind2sub oraz sub2ind. Przykład (Macierz A z poprzedniego przykładu): >> idx = [sub2ind(size(A), 3, 2), sub2ind(size(A), 4, 4), sub2ind(size(A), 4, 5)] ... %tworzymy wektor 3 indeksów które chcemy wybrać z macierzy idx = 7 16 20 >> A(idx) %wypisujemy podane elementy ans = 0.7431 0.8235 0.0344 >> A(idx) = 0; %nadpisujemy wartość podanych elementów >> A A = 0.6557 0.0357 0.8491 0.9340 0.6787 0.7577 0 0.3922 0.6555 0.1712 0.7060 0.0318 0.2769 0.0462 0.0971 0 0.6948 0.3171 0.9502 0 Możemy też podawać w obu konwencjach wektory. W konwencji index przykład jest już wyżej, z macierzy wybierane są wszystkie elementy, których index jest podany w wektorze. Trochę więcej przykładów: >> A([1, 3, 5, 6, 7]) ans = 0.6557 0.8491 0.6787 >> A(1:2:20) %co drugi element ans = Strona 5 z 14 0.7577 0 Matlab/Octave Columns 1 through 9 0.6557 0.8491 0.6787 0 0.6555 0.7060 0.2769 0.0971 0.6948 Column 10 0.9502 >> i = 5:5:20 %co piąty indeks od piątego do dwudziestego i = 5 10 15 20 >> A(i) ans = 0.6787 0.1712 0.0971 0 W konwencji subscripts zwracany jest produkt kartezjański podanych indeksów: >> A([1, 2], [1, 2]) %produkt kartezjański to elementy (1, 1), (1, 2), (2, 1), (2, 2) ans = 0.6557 0.0357 0.6787 0.7577 >> A(1:3,1:3) %wykorzystując operator zakresu ans = 0.6557 0.0357 0.8491 0.6787 0.7577 0 0.6555 0.1712 0.7060 >> A(1:2:3,1:3) %co drugi wiersz od pierwszego do trzeciego i od pierwszej kolumny do trzeciej ans = 0.6557 0.8491 0.6787 0 0.6555 0.7060 Należy tu jeszcze wspomnieć o kolejnym ważnym elemencie dotyczącym indeksowania, mianowicie słowo kluczowe end. Standardowo słowo end kończy blok kodu po for, if itd., w tym kontekście indeksowania ma ono inne znaczenie, tj. oznacza ostatni element macierzy. Strona 6 z 14 Matlab/Octave >> A(end) ans = 0 >> A(end-4:end) %ostatnie pięć elementów ans = 0 0.6948 0.3171 0.9502 0 >> A(end-1:end, 1) %korzystając z subscripts: przedostatni i ostatni element pierwszej kolumny ans = 0.8491 0.9340 >> A(2:end, 1:end-3) ans = 0.0357 0.8491 0.9340 0.7577 0 0.3922 Typowe zastosowanie wybierania indeksów z którym na pewno się spotkacie: >> x = 0:0.01:10*pi; >> y = sin(x); >> idx = find(abs(y) < 5e-3); ... %funkcja find zwraca indeksy elementów wektora równych 1 (działanie operatora relacji już znacie) >> plot(x, y, ’b-’, x(idx), y(idx), ’ro’) Na rysunku 2 przedstawiony jest wynik powyższych operacji. 2.2 Wektoryzacja Przez wektoryzację rozumiemy nadanie obliczeniom takiej struktury, w której można zastosować zmienne wektorowe lub tablicowe z operatorami tablicowymi zamiast seryjnych obliczeń skalarnych. Jako przykład rozważ aproksymację funkcji wykładniczej za pomocą pierwszych dziesięciu wyrazów rozwinięcia w szereg ex = X xk−1 (k − 1)! k Można to liczyć w pętli, co jest czasochłonne, gdyż interpreter musi dziesięć razy wykonać tą czynność (interpreter jest wolny). W formie zwektoryzowanej interpreter parsuje jedną linijkę, reszta liczy się w wewnętrznych funkcjach Strona 7 z 14 Matlab/Octave Rysunek 2: Miejsca zerowe funkcji f (x) = sin(x) Matlab/Octave napisanych w szybkich językach typu C/C++ >> x = 1; >> k=1:10; >> e = sum(x.^(k-1)./factorial(k-1)) e = 2.7183 >>%lub w inny sposób po wykonaniu drobnych przekształceń w głowie >> format long >> sum(1./factorial(0:10))-exp(1) ans = -2.731266102173890e-08 >> sum(1./factorial(0:10))-exp(1) %policzmy błąd takiego przybliżenia ans = -2.731266102173890e-08 >> sum(1./factorial(0:20))-exp(1) %zwiększmy nieco ilość wyrazów szeregu ans = 0 W ten oto prosty sposób policzyliśmy liczbę Nepera. Stosować wektoryzację należy zawsze (o ile to jest możliwe)! Inny przykład, odtworzymy sobie działanie funkcji diff, i policzmy pochodną funkcji: Strona 8 z 14 Matlab/Octave >> plot(x, y, x, Dy) >> dx = 0.001; >> x = 0:dx:2*pi; >> y = sin(x); >> Dy = (y(2:end)-y(1:end-1))./dx; ... %diff => y(2:end)-y(1:end-1), dzieląc przez dx otrzymujemy pochodną >> Dy = [Dy, Dy(end)]; %powielenie ostatniego elementu, żeby zgadzały się długości wektorów >> plot(x, y, x, Dy) Rysunek 3: Funkcja f (x) = sin(x) oraz jej pochodna f 0 (x) = cos(x) 2.3 Trudniejsze przykłady Rozwiążmy teraz typowy fizyczny problem tj. rozwiążemy dwuwymiarowe równanie Poissona ( ∇u(x, y) = f (x, y) ∀(x,y) ∈ h0, 100i × h0, 100i = Ω u(x, y)∂Ω = 0 gdzie ( 100 f (x, y) = 0 ∀(x,y) ∈ h49, 51i × h10, 90i = ω ∀(x,y) ∈ Ω\ω Przedstawione tu rozumowanie jest nieco uproszczone, więcej o rozwiązywaniu równań różniczkowych można dowiedzieć się na wykładnie z Metod Numerycznych lub w internecie. Dyskretyzując równanie dla prostokątnej siatki otrzymujemy: ui−1,j + ui,j−1 + ui+1,j + ui,j+1 − ui,j = fi,j 4 (1) u0,j = u100,j = ui,0 = ui,100 = 0 (2) Obliczenie tego wyrażenia w C wymagałoby iteracji po całej macierzy w dwóch pętlach for, możemy jednak to zwektoryzować. Graficznie pierwszy składnik tego równania można przedstawić jak poniżej: Strona 9 z 14 Matlab/Octave 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 21 17 22 + 18 23 19 24 20 25 1 6 11 2 7 12 3 8 13 4 9 14 5 10 15 16 21 17 22 + 18 23 19 24 20 25 1 2 3 4 5 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 1 6 11 2 7 12 3 8 13 4 9 14 5 10 15 + 16 21 17 22 18 23 19 24 20 25 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 + 1 6 2 7 3 8 4 9 5 10 11 16 21 12 17 22 13 18 23 14 19 24 15 20 25 1 6 2 7 3 8 4 9 5 10 11 12 13 14 15 1 6 2 7 3 8 4 9 5 10 11 16 21 12 17 22 13 18 23 14 19 24 15 20 25 1 6 2 7 3 8 4 9 5 10 11 12 13 14 15 16 21 17 22 18 23 19 24 20 25 16 21 17 22 18 23 19 24 20 25 Tak powstałą nową macierz należy jeszcze podzielić przez cztery i odjąć od niej macierz początkową. 1 close all, clear all, clc %zamknij wszystkie wykresy, wyczysc zmienne, wyczysc linie komend 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 %definicja geometrii N = 100; u = zeros(N, N); %rysuje prostokat %wybieramy podmacierz i przypisujemy ladunek %floor (podloga) zaokraglenie, aby miec pewnosc ze bedzie liczba calkowita w1 = floor((N/2))-1; w2 = floor((N/2))+1; u(10:N-10, w1:w2) = 100; 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 for i = 0:1e4 %liczymy laplasjan (to tu cala magia) nabla = zeros(N, N); nabla(1:end-1,:) = nabla(1:end-1,:) + nabla(2:end,:) = nabla(2:end,:) + nabla(:,1:end-1) = nabla(:,1:end-1) + nabla(:,2:end) = nabla(:,2:end) + nabla = nabla./4.0; nabla = nabla - u; 22 23 u = u + nabla; 24 25 26 27 28 29 %warunki u(1,:) u(end,:) u(:,1) u(:,end) Strona 10 z 14 brzegowe = zeros(1, = zeros(1, = zeros(1, = zeros(1, N); N); N); N); u(2:end,:); u(1:end-1,:); u(:,2:end); u(:,1:end-1); Matlab/Octave 30 31 32 u(10:N-10, w1:w2) = 100; end 33 34 35 contourf(u); hold on; rectangle('Position',[w1, 10, w2-w1, N-20],'FaceColor','k') Rysunek 4: Rozwiązanie równania Na koniec jeszcze przykład rozwiązania jednego z zadań z KADD. Zadanie 1. Wygenerować macierz 3D zgodnie ze wzorem v = x ∗ sin x2 − y 2 − z 2 w przedziale [−2, 2] z krokiem 0.05. Wyświetlić ją na ekranie. 1 close all, clear all, clc %zamknij wszystkie wykresy, wyczysc zmienne, wyczysc linie komend 2 3 4 [X,Y,Z] = meshgrid(-2:0.05:2,-2:0.05:2,-2:2); %tworzymy 3 macierze 3D V = X.*sin(X.^2-Y.^2-Z.^2); %tworzymy nowa macierz 3D z wartosciami ze wzoru 5 6 7 8 for i = 1:5 % conturf rysuje wykres w formie mapy [¬,h] = contourf(X(:,:,3), Y(:,:,3), V(:,:,3)); hold on; 9 10 11 12 13 %tu troche magicznych funkcji w sumie nieistotne hh = get(h,'Children'); set(hh, {'ZData'}, cellfun(@(x) (i-3)*ones(size(x)), get(hh,{'XData'}), 'UniformOutput',false)) end Uwaga 1. Rysowanie kilku map na jednym wykresie nie zadziała w Octave, przynajmniej nie w ten sposób. Jednak to nieduża strata bo ten sposób jest bardzo nie czytelny. 3 Wizualizacja W tym rozdziale przedstawione zostały różne przykłady wizualizacji danych w Matlab/Octave. Najbardziej użyteczną funkcją generującą wykresy jest plot, jej składnia wygląda następująco: plot(vec_x1, vec_y1, ’opcje stylu’, vec_x1, vec_y1, ’opcje stylu’, ...) Strona 11 z 14 Matlab/Octave Rysunek 5: Mapy kostki Przykładowo: plot(y) %tworzy domyślny wykres na osi x odłożone są ideksy wektora y plot(x,y,’--’) %zamiast linii ciągłej jest przerywana plot(x,y,’ro’) %rysuje czerwone kółka Tablica 5: Opcje stylów Opcje koloru y żółty m purpurowy c granatowy r czerwony g zielony b niebieski w biały k czarny 3.1 Opcje stylu linii - linia ciągła – linia przerywana : linia kropkowana -. linia kreskowo-kropkowa Opcje stylu znacznika + symbol plusa o kółko * gwiazdka x znak x . kropka ^ daszek s kwadrat d rąb Etykiety, tytuły, legendy i inne Wykresy można opisywać za pomocą poleceń: xlabel(’napis x’) ylabel(’napis y’) title(’tytul’) text(x, y, ’napis’) % % % % tytuł osi x tytuł osi y tytuł wykresu umieszcza na wykresie napis w pozycji (x,,y) Legendę można utworzyć, jak nie trudno się zgadnąć, za pomocą funkcji legend legend(’linia 1’, ’linia 2’, ...) legend(’StylLinii1’, ’linia 1’, ...) legend(..., pos) legend off Strona 12 z 14 % % % % tworzy legendę zawierającą etykiety ’linia 1’, ... przypisuje każdej etykiecie styl linii pos = 1 (lub inna wartość) ustawia pozycję legendy wyłącza legendę Matlab/Octave Ustawiać zakresy osi możemy za pomocą polecenia axis axis([x_min, x_max]) % ustawia zakres osi x axis([x_min, x_max, y_min, y_max]) % ustawia zakres osi x i y axis(’equal’) % ustawia jednakową skalę na obu osiach itd. 3.2 Wykresy nakładane Istnieje kilka sposobów narysowania wielu linii na jednym wykresie, oto przykład: 1 2 3 4 t = linspace(0, 2*pi, 100); y1 = sin(t); y2 = t; y3 = t - (t.^3)/6 + (t.^5)/120; 5 6 7 8 9 10 11 %rysuje y1 jako ciagla linie (domyslnie) plot(t,y1) % %dodaje y2 jako linie przerywana line(t,y2, 'linestyle', '--') % %dodaje y3 jako serie kolek line(t,y3, 'linestyle', 'o') 12 13 14 15 16 17 18 %inaczej ale robi to samo plot(t,y1) hold on plot(t,y2, 'linestyle', '--') plot(t,y3, 'linestyle', 'o') hold off 19 20 21 %w ten sposob podobnie ale dodatkowo automatycznie zmienia kolory linii plot(t,y1,t,y2, '--',t,y3, 'o') 22 23 24 25 26 27 3.3 axis([0 5 -1 5]) %nowe zakresy osi xlabel('t') ylabel('aproksymacja sin(t)') title('Wykresy nakladane') legend('sin(t)', 'aproksymacja liniowa', 'aproksymacja piatego rzedu') Tworzenie wykresów równoległych przy użyciu subplot Do rysowania kilku wykresów w jednym oknie służy polecenie subplot. Funkcja ta dzieli okno na siatkę (n, m) podwykresów, na przykład: subplot(3,2,1) % trzeci argument oznacza na którym wykresie aktualnie rysujemy plot(x) subplot(3,2,2) plot(y) ... 1 2 t = linspace(0, 8*pi, 200); y = t.*sin(t); 3 4 5 6 7 8 9 figure(1) %tworzy okno subplot(1, 2, 1)% dzieli okno na macierz (1,2) wykresow rysuje na 1 area(t, y); subplot(1, 2, 2)% teraz rysuje na 2 t = linspace(0, 2*pi, 200); y = sqrt(abs(2.*sin(5.*t))); Strona 13 z 14 Matlab/Octave 10 polar(t, y) 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 figure(2) %tworzy drugie okno subplot(1, 2, 1) hist(randn(1, 1000)); subplot(1, 2, 2) t = linspace(0, 2*pi, 500); r = sqrt(abs(2.*sin(5.*t))); x = r.*cos(t); y = r.*sin(t); fill(x, y, 'r') ciąg dalszy nastąpi Literatura [Paratap] Rudra Paratap Matlab 7 dla naukowców i inżynierów Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. [Krzy2012] Piotr Krzyżanowski Matematyka stosowana – Obliczenia naukowe Uniwersytet Warszawski, 2012. Strona 14 z 14