HISTORIA Nasze Jutro 13 HISTORIA Nasze Jutro 13

HISTORIA
HISTORIA
Nasze
Jutro1313
Nasze
Jutro
ności w walce. Nie była to wojna 70tysięcznej rzeszy powstańców z około
milionową armią (ze Wschodu wracało 450 tysięcy niemieckich żołnierzy,
a za Głogowem stała 250-tysięczna
armia niemiecka). To marszałek Francji Ferdynand Foch zagroził Niemcom atakiem w wypadku realizacji
tych planów wojennych. Nie porównujmy naszego powstania, choć jesteśmy z niego dumni, do walk Polaków
w XIX wieku pod rosyjskim zaborem
z armią carską. Bez uwzględnienia
wszystkich warunków byłoby to dla
braci Polaków z innych zaborów zwyczajną krzywdą.
Antoni Karczmarek
W środku w otoczeniu rodziny Jan Otto – formalny dowódca włoszakowickiego oddziału powstańczego, jego syn Jan Otto junior zginął w potyczce pod Zbarzewem
wieckiego i Włoszakowic. Potwierdza
to w swoim rękopisie ks. Stanisław
Kuliszak. Ze stacji kolejowej w Bojanowie Starym przywieźli ją wozami
bukówczanie, którzy także starali się
o nią w Poznaniu.
11 stycznia
Nastąpiła tragiczna śmierć 6 powstańców pod Zbarzewem (bracia
Zającowie, Otto junior, Wański, Jęsiek, Kuczmerowicz). Stanowili oni
pierwszą patrolkę idącą na zwiad pod
tę wioskę. Członek drugiej takiej patrolki, p.Apolinarski z Grotnik, zdążył
się wycofać. Zawiadomił stojących
na Krzyżowcu kolegów i ppor. Wróblewskiego. Zorganizowano odsiecz.
Zginęło jeszcze dwóch (Noskowiak i
Fogt). Zbarzewo powstańcy opuścili,
gdyż dowództwo nie przewidywało
w swoich planach zdobycia go. Była
to bowiem miejscowość o przewadze
ludności niemieckiej.
14 stycznia
Do Boguszyna przybył ppor. Szyszka
i rozpoczął tworzenie odcinka „Boguszyn” Frontu Południowo - Zachodniego Grupy „Leszno”.
15 stycznia
Kończy się pierwszy okres powstania. Następuje rozkazem naczelnego
dowódcy z Poznania, gen. Dowbór
Muścickiego, przymusowy nabór do
wojska wielkopolskiego młodzieży
roczników 1897, 1898 i 1899. Ksiądz
J. Górny zostaje mianowany kapelanem
odcinka „Boguszyn” ciągnącego się
od Kaszczoru poprzez Włoszakowice,
Boguszyn do Lipna. Idąc dalszą trasą
do miejscowości Sowiny k. Ponieca mamy Front Grupy „Leszno” pod dowództwem dra Bernarda Śliwińskiego.
W tym pierwszym okresie walk powstańców - ochotników chwalebnie
utrwalili się swoją postawą bukówczanie, walczący wraz z kompaniami
śmigielskimi, kościańskimi i kompanią ze Srocka pod dow. por. Sikory,
którzy wzięli udział w opanowaniu
pociągu pancernego Niemców pod
Lipnem. Na mapie sporządzonej w
świetle dokumentów wojskowych
mjr Poch zaznaczył stacjonujący pod
Mórkowicami (obecnie Mórkowo)
„40 - osobowy bukówiecki oddział
sanitarny” Znanym bukówieckim sanitariuszem był p. Walenty Śliwa, stąd
możemy wnioskować, że nie obyło
się tam bez jego obecności.
Na koniec, jako historyk zajmujący
się od prawie 50 lat tematem powstania na naszych ziemiach, zauważyć
pragnę, że dużą trudność w pisaniu
prawdy o zaistniałych faktach sprawiają półprawdy (przemilczanie dla
siebie faktów niekorzystnych), używanie wyrazów wieloznacznych (np.
„pilnowanie porządku”), używanie
wyrazów typu „zorganizowano”,
„utworzono” - zamiast pisania konkretnie, kto i co zrobił oraz kiedy. Zazdrość i umniejszanie oraz przemilczanie wysiłków innych - to nie służy
odtwarzaniu prawdy i z tym musimy
walczyć, aby nie stać się śmiesznymi
w oczach przyszłych pokoleń. Natomiast jeżeli ktoś ma niezaprzeczalne
dowody, oparte o naukową analizę, to
musimy to uszanować. Tego wymaga
ludzka sprawiedliwość.
I na koniec uwaga ogólna: Powstanie
Wielkopolskie i jego nieporównywalne z innymi powstaniami sukcesy - to
nie tylko efekt bohaterstwa i umiejęt-
Pierwodruk: NJ nr 139, styczeń 2002 r.
Jan Grycz – faktyczny dowódca włoszakowickich powstańców, który dowodził w bitwie pod wiatrakami 8
stycznia 1919 r., z żoną Marią z d.
Otto i córeczką
Bracia Michał i Wiktor Zającowie z
Ujazdowa – ofiary potyczki pod Zbarzewem 11 stycznia 1919 r., zdjęcie
wykonane przez fotografika Fr. Welca
z Dłużyny
Wszystkie fotografie ze zbiorów Antoniego Kaczmarka