rocznica poświęcenia rzymskich bazylik świętych apostołów pio

18 listopada 2016 r. – Piątek.
ROCZNICA POŚWIĘCENIA RZYMSKICH
BAZYLIK ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA
In Dedicatione Basilicarum Ss. Apostolorum Petri et Pauli - III classis
Tempora: Feria VI infra Hebdomadam VI quae superfuit post Epiphaniam IV. Novembris
18 listopada 2016r – kolor szat biały - Piątek – Rocznica Poświęcenia Rzymskich Bazylik świętych Apostołów Piotra i Pawła. (3. kl.) Msza
Terribilis, Gloria, w sekrecie nie odmawia się słów w nawiasach, bez Credo, prefacja zwykła.
Bazylika Św. Piotra na Watykanie jest symbolem powszechności
Kościoła i prymatu papieży. W niej odbywają się koronacje papieży oraz
beatyfikacje i kanonizacje świętych. Pierwotną bazylikę, wznie­sioną nad
grobem św. Piotra przez cesarza Konstantyna, zastąpiono olbrzymią budowlą w XVII wieku. Konsekrował ją papież Urban VIII 13 listopada 1626
roku. Bazylika Św. Pawła przy drodze Ostyjskiej konsekrowana pierwszy
raz 18 listopada 990 roku została zniszczona przez pożar w 1823 roku.
Dźwignięta z ruin i wspaniale ozdobiona została konsekrowana 10 grudnia 1854 roku. Rocznicę konsekracji obu bazylik obchodzi się jednak nadal
18 listopada.
3klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Rdz 28,17
Bojaźnią przejmuje to miejsce: tu Terríbilis est locus iste: hic
jest dom Boży i brama niebios, domus Dei est et porta coeli:
i zwać się będzie mieszkaniem et vocábitur aula Dei.
Boga.
Ps 83,2n
Quam dilécta tabernácula
Ps: Jak miłe są przybytki Twoje, tua, Dómine virtútum! conPanie Zastępów; dusza moja cupíscit, et déficit ánima
wzdycha i tęskni do świątyni mea
in
átria
Dómini.
Pana. V. Chwała Ojcu.
V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który co roku pozwalasz Deus, qui nobis per singulos
nam obchodzić dzień konsekracji annos huius sancti templi
Twojej świątyni i uczestniczyć w tui consecrationis reparas
świętych obrzędach, wysłuchaj diem, et sacris semper mypróśb swojego ludu i daj wszyst- steriis repraesentas incolukim modlącym się w tym koście- mes: exaudi preces populi
le radość z otrzymania Twoich tui, et praesta; ut quisquis
darów. Przez Pana.
hoc templum beneficia petiturus ingreditur, cuncta se
impetrasse
laetetur.
Per
Dominum.
LECTIO:
Ap 21,2-5
W one dni: Miasto Święte - Je- In diébus illis: Vidi sanctam
ruzalem Nowe ujrzałem zstępu- civitátem Ierúsalem novam
jące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna
w klejnoty dla swego męża.
I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek
Boga z ludźmi: i zamieszka wraz
z nimi, i będą oni Jego ludem,
a On będzie "BOGIEM Z NIMI".
I otrze z ich oczu wszelką łzę,
a śmierci już odtąd nie będzie.
Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu
już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły». I rzekł
Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».
GRADUALE:
Z tego miejsca bez skazy Bóg
uczynił bezcenny znak swojej
obecności.
V. Boże, którego otacza chór
aniołów, wysłuchaj prośby sług
Twoich.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Upadnę na
twarz w Twoim świętym przybytku i będę sławił Twe imię..
Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Jezus wszedł do
Jerycha i przechodził przez miasto. A [był tam] pewien człowiek,
imieniem
Zacheusz,
zwierzchnik celników i bardzo
bogaty. Chciał on koniecznie
zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale
nie mógł z powodu tłumu, gdyż
był niskiego wzrostu. Pobiegł
więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.
Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do
niego: «Zacheuszu, zejdź prędko,
descendéntem de coelo a
Deo, parátam sicut sponsam
ornátam viro suo. Et audívi
vocem magnam de throno
dicéntem: Ecce tabernáculum Dei cum homínibus, et
habitábit cum eis. Et ipsi
pópulus eius erunt, et ipse
Deus cum eis erit eórum
Deus: et abstérget Deus
omnem lácrimam ab óculis
eórum: et mors ultra non
erit, neque luctus neque
clamor neque dolor erit ultra, quia prima abiérunt. Et
dixit, qui sedébat in throno:
Ecce, nova fácio ómnia.
Locus iste a Deo factus est,
inæstimábile sacraméntum,
irreprehensíbilis est.
V. Deus, cui astat Angelórum
chorus, exáudi preces servórum tuórum.
Ps 137,2
Allelúia, allelúia. V. Adorábo
ad templum sanctum tuum:
et confitébor nómini tuo. Allelúia.
Łk 19,1-10
In illo témpore: Ingréssus
Iesus perambulábat Iéricho.
Et ecce, vir nómine Zachaeus: et hic princeps erat publicanórum, et ipse dives: et
quærébat vidére Iesum, quis
esset: et non póterat præ
turba, quia statúra pusíllus
erat. Et præcúrrens ascéndit
in árborem sycómorum, ut
vidéret eum; quia inde erat
transitúrus. Et cum venísset
ad locum, suspíciens Iesus
vidit illum, et dixit ad eum:
Zachaee, féstinans descénde;
albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął
Go rozradowany. A wszyscy,
widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę». Lecz
Zacheusz stanął i rzekł do Pana:
«Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w
czym skrzywdziłem, zwracam
poczwórnie». Na to Jezus rzekł
do niego: «Dziś zbawienie stało
się udziałem tego domu, gdyż
i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło».
OFFERTORIUM:
Panie Boże, w szczerości mego
serca ochotnie ofiarowałem Ci
wszystko; widziałem również lud
Twój zebrany z wielkim weselem; Boże Izraela, zachowaj jego
dobrą wolę.
SECRETA:
Prosimy Cię Panie, wysłuchaj
nasze modlitwy, a gdy Ci składamy te dary doczesne, spraw,
byśmy doszli do wiecznej nagrody. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
quia hódie in domo tua opórtet me manére. Et féstinans
descéndit, et excépit illum
gaudens. Et cum vidérent
omnes, murmurábant, dicéntes, quod ad hóminem peccatórem divertísset. Stans autem Zachaeus, dixit ad
Dóminum: Ecce, dimídium
bonórum meórum, Dómine,
do paupéribus: et si quid
áliquem defraudávi, reddo
quádruplum. Ait Iesus ad
eum: Quia hódie salus dómui
huic facta est: eo quod et ipse fílius sit Abrahæ. Venit
enim Fílius hóminis quaerere et salvum fácere, quod
períerat.
1 Krn 29,17-18
Dómine Deus, in simplicitáte
cordis mei lætus óbtuli
univérsa; et pópulum tuum,
qui repértus est, vidi cum
ingénti gáudio: Deus Israël,
custódi hanc voluntátem,
allelúia.
Annue, quaésumus, Dómine,
précibus nostris: ut, dum
hæc vota præséntia réddimus, ad ætérna praémia, te
adjuvánte, perveníre mereámur. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam
laudant
Angeli,
adórant
Dominatiónes,
tremunt Potestátes. Coeli
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
COMMUNIO:.
Pan mówi: dom mój będzie nazwany domem modlitwy; każdy,
kto w nim prosi otrzymuje, i kto
szuka znajduje, a pukającemu
otworzą.
POSTCOMMUNIO:
Boże, Ty z żywych i wybranych
kamieni przygotowujesz swojemu majestatowi wiekuisty przybytek; wspomóż lud Twój, który
pokornie Cię błaga, aby pomnożenie licznych widzialnych świątyń Twojego Kościoła przyczyniło się do jego duchowego wzrostu. Przez Pana.
coelorúmque
Virtútes
ac
beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum
quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur,
súpplici
confessione
dicéntes:
Mt 21,13
Domus mea domus oratiónis
vocábitur, dicit Dóminus: in
ea omnis, qui petit, áccipit;
et qui quærit, invénit; et
pulsánti aperiétur.
Deus, qui de vivis et electis
lapídibus ætérnum maiestáti
tuæ praeparas habitáculum:
auxiliáre pópulo tuo supplicánti; ut, quod Ecclésiæ
tuæ corporálibus próficit
spátiis, spirituálibus amplificétur augméntis. Per Dominum.
Bazylika watykańska, poświęcona świętemu Piotrowi, jest drugim kościołem patriarchalnym Rzymu. Przechowywane są w niej doczesne szczątki
świętego Piotra. Ciało św. Piotra zostało pochowane na wzgórzu watykań­
skim tuż po jego męczeńskiej śmierci. Dzisiejsza bazylika wznosi się na
miejscu, gdzie znajdował się cyrk Nerona. Wystawiona została w latach
324-326 przez Konstantyna Wielkiego na grobie św. Piotra. Badania z lat
1940-1949 oraz 1953-1967 potwierdziły, że w podziemiach bazyliki pod konfesją rzeczywiście znajdują się szczątki św. Piotra. Pierwotna bazylika
mimo wielu zniszczeń przetrwała aż do XV w., kiedy Mikołaj V postanowił
na jej miejscu wystawić o wiele wspanialszą świątynię. Przebudowę zaprojektował Bernard Rosselino; do budowy przystąpiono dopiero w 1506 r.
Juliusz II nakazał zburzyć pierwotną, mocno już zniszczoną bazylikę,
a budowę nowej powierzył Bramantemu. Kościół miał być wzniesiony w
kształcie krzyża greckiego o równych ramionach z centralną kopułą.
Obecnie, według planu Michała Anioła, ma kształt rozgałęziających się
ramion krzyża z kopułą w środku. Budowa trwała 100 lat, a jej kolejnymi
realizatorami byli Rafael Santi, A. de Sangallo i B. Peruzzi. Całość wykończył Michał Anioł, Vignola, Fontana i Della Porta. Trzynawowy korpus
bazyliki z przedsionkiem zaprojektował i wykonał w większej części Bernini. W 1626 r. bazylika została konsekrowana przez Urbana VIII. Do
świątyni wiodą wielostopniowe schody, u których szczytu znajdują się dwa
potężne posągi: św. Piotra i św. Pawła. Do bazyliki wchodzi się przez
5 kutych w brązie, artystycznie wykonanych bram. Jedne drzwi po prawej
stronie są zamknięte, a otwiera się je tylko raz na 25 lat - z okazji Roku
Świętego. Brama środkowa (wys. 7 m) pochodzi z bazyliki pierwotnej. Plac
św. Piotra Do bazyliki wiedzie szeroka aleja Via della Conciliazione, wy-
budowana przez Mussoliniego na pamiątkę układu z papieżem Piusem XI
z 1929 r. Ulica prowadzi na olbrzymi plac św. Piotra, mogący pomieścić
ponad 300 tysięcy osób. Plac ma kształt elipsy, symbolu wszechświata. Na
środku placu stoi obelisk ku czci boga słońca, sprowadzony przez cesarza
Kaligulę z Egiptu do Rzymu. Neron umieścił go w Cyrku Wielkim, a papież
Sykstus V ustawił go na tym placu w 1586 r., umieszczając na jego szczycie
cząstkę relikwii Krzyża Świętego. Obelisk stoi na czterech lwach i liczy
sobie już ponad 3000 lat. Obok obelisku znajdują się dwie imponujące
wielkością fontanny. Plac jest szeroki na 240 m i zamyka go po obu stronach bazyliki kolumnada Berniniego. W poczwórnej kolumnadzie są 284
potężne kolumny i 88 filarów. Na ich zwieńczeniu znajduje się attyka z
posągami 140 świętych, wśród nich m.in. św. Jacka Odrowąża, pierwszego
polskiego dominikanina.
Sama bazylika ma 211 m długości, wysokość kopuły sięga prawie 120 m.
Może pomieścić kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Po prawej stronie w pobliżu
konfesji znajduje się potężna figura św. Piotra - jej stopy wycałowane są
przez miliony ust, co ma być wyrazem przywiązania wiernych do Stolicy
Piotrowej. Konfesja (baldachim), która nakrywa główny ołtarz, jest dziełem Berniniego z 1633 r. Całość wykonano w brązie (pochodzącym z Panteonu). Ołtarz, przy którym celebruje jedynie papież, jest zbudowany nad
grobem Apostoła. Grób również nazywa się konfesją (od łac. confessio wyznaję, co przypomina wyznanie wiary złożone przez Piotra, które doprowadziło do jego męczeństwa). Kopuła to dzieło Michała Anioła. W absydzie znajduje się słynna "katedra", czyli tron, na którym według podania
miał zasiadać św. Piotr. Tron jest umieszczony nad ołtarzem jakby w powietrzu, otoczony monumentalnymi posągami czterech doktorów Kościoła:
świętych Ambrożego, Augustyna, Atanazego i Jana Złotoustego W prawej
nawie znajduje się słynna Pieta, rzeźba Michała Anioła, jedyne dzieło noszące jego podpis. Niedaleko znajduje się Kolumna Vitenea, na której według tradycji miał wesprzeć się Chrystus, gdy przemawiał w świątyni jerozolimskiej. Bazylika posiada 10 kaplic, groby i pomniki 19 papieży, figury
głównych założycieli zakonów, a także sporo relikwii świętych, m.in. Grzegorza z Nazjanzu (+ 390), Leona I Wielkiego (+ 461), Grzegorza I Wielkiego
(+ 604), Jozafata (+ 1623), Innocentego XI (+ 1689) i Piusa X (+ 1914). Obok
posągu św. Andrzeja Apostoła schodzi się do podziemi, okalających od
dołu konfesję i ołtarz główny. Znajdują się tam groby papieży, a także kaplice, m.in. Matki Bożej Ostrobramskiej i Matki Bożej Częstochowskiej.
Fasada bazyliki św. Pawła za Murami Ciało św. Pawła pochowano przy
Drodze Ostyjskiej, gdzie dziś znajduje się bazylika ku jego czci. Wystawił
ją cesarz Konstantyn Wielki, a konsekracji dokonał papież św. Sylwester w
IV w., podobnie jak to uczynił z bazyliką św. Piotra. Z biegiem lat osiedli
przy niej benedyktyni i do dzisiaj mają tu swój klasztor. Bazylika była
często burzona, gdyż znajdowała się za murami miasta (stąd nazwa bazyliki św. Pawła za Murami). Stale upiększana, w czasie pożaru w 1823 r.
została niemal zupełnie zniszczona. Wielkim nakładem sił i funduszy odbudowana została przez papieży Grzegorza XVI i Piusa IX, który 10 grudnia 1854 r. dokonał jej ponownej konsekracji. On też ustanowił doroczne
święto rocznicy poświęcenia obu bazylik.
Bazylika ma pięć naw, przedzielonych 80 potężnymi kolumnami granitowymi. Ma 131 m długości, 65 m szerokości i 30 m wysokości. Jej sufit jest
bogato złocony i malowany. W ołtarzu głównym znajduje się tabernakulum
z 1285 r. W absydzie zachowała się ponadto mozaika z ok. 1220 r., przedstawiająca kolosalną postać Chrystusa, który w otoczeniu Apostołów błogosławi papieżowi Honoriuszowi III. Największą osobliwością bazyliki są
"portrety" w medalionach papieży, którzy dotąd rządzili Kościołem Chrystusowym. Święci Apostołowie Piotr i Paweł, męczennicy Rzymu Wspo-
mnienie poświęcenia obu bazylik jest obchodzone od XI w. Papież Pius IX,
po poświęceniu bazyliki św. Pawła, połączył obchód rocznic poświęcenia
obu kościołów w jedno wspomnienie. Na całym świecie istnieją cztery tzw.
bazyliki większe. Bazylik mniejszych jest kilkaset - tytuł ten nadaje Stolica
Apostolska świątyniom, które wyróżniają się wśród innych starożytnością,
wystrojem architektonicznym, historią lub stanowią szczególne sanktuaria. Wszystkie cztery bazyliki większe znajdują się w Rzymie. Co roku nawiedza je do kilku milionów pielgrzymów i turystów. Dla uzyskania odpustu roku świętego czy jubileuszowego warunkiem koniecznym jest nawiedzenie jednej z tych czterech świątyń: bazyliki Zbawiciela (św. Jana na
Lateranie), bazyliki Matki Bożej Większej (znanej także jako MB Śnieżna)
na Eskwilinie, bazyliki św. Piotra na Watykanie lub bazyliki św. Pawła za
Murami.