Sygnatura 2461-IBPB-1-3.4510.18.2017.1.MST Data 18 stycznia

Sygnatura
2461-IBPB-1-3.4510.18.2017.1.MST
Data
18 stycznia 2017 r.
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z
2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r.
w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r.,
poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów,
stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2017 r. (data
wpływu do tut. BKIP 9 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego
dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie za
prowadzenie spraw spółki komandytowej, wypłacane przez spółkę komandytową na rzecz
Komplementariusza, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu – jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy
wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej, wypłacane przez spółkę komandytową
na rzecz Komplementariusza, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest spółką akcyjną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi
podatkowemu (dalej: „Wnioskodawca”).
W przyszłości, Wnioskodawca zostanie komandytariuszem w spółce komandytowej, powstałej w
wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której Wnioskodawca jest
udziałowcem (na dzień złożenia wniosku, zarząd przekształcanej spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością kompletuje dokumenty określone w art. 556 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”), w związku z
przygotowywanym procesem przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę
komandytową). Komplementariuszem przekształconej spółki komandytowej zostanie spółka z
ograniczona odpowiedzialnością (dalej: „Komplementariusz”).
Wnioskodawcy, podobnie jak Komplementariuszowi, przysługiwał będzie określony w umowie
procentowy udział w zysku spółki komandytowej. Ponadto, zgodnie z projektem umowy
przekształconej spółki komandytowej, Komplementariuszowi należne będzie również wynagrodzenie
za prowadzenie spraw spółki (zgodnie z art. 46 w zw. z art. 37 KSH). Wysokość wynagrodzenia
Komplementariusza, ustalona dla każdego roku obrotowego działalności spółki komandytowej,
zostanie określona uchwałą wspólników spółki komandytowej. Szczegółowe postanowienia
dotyczące zakresu zarządzania przez Komplementariusza spółką komandytową, określone zostaną w
Źródło: Strona internetowa Ministerstwa Finansów (Źródło: http://sip.mf.gov.pl/)
umowie cywilnoprawnej, zawartej przez spółkę komandytową z Komplementariuszem w oparciu o
wskazaną uchwałę wspólników.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej, wypłacane przez spółkę
komandytową na rzecz Komplementariusza, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy, będącego jej
Komandytariuszem, koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym Wnioskodawcy udziałem w
zysku spółki komandytowej)?
Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej, wypłacane
przez spółkę komandytową na rzecz Komplementariusza, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy,
będącego jej Komandytariuszem, koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym mu udziałem
w zysku spółki komandytowej).
W myśl art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie
przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki, co najmniej
jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej
jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Zgodnie natomiast z art. 117 KSH, spółkę
komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego
orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.
Stosownie do art. 103 § 1 KSH, w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się
odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. W myśl art. 46 KSH, za
prowadzenie spraw spółki, wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże, zgodnie z art. 37 § 1
KSH, przepisy rozdziału 3 „Stosunki wewnętrzne spółki” mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie
stanowi inaczej. Powyższe oznacza, że art. 46 KSH ma charakter dyspozytywny, w związku z czym
dopuszczalne (a także powszechnie występujące w praktyce) jest zawarcie w umowie spółki
komandytowej postanowienia, że świadczenie pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki
odbywa się za wynagrodzeniem. Powyższe stanowisko jest również powszechnie potwierdzone w
doktrynie prawa handlowego (zob. np. B. Borowy w Kodeks spółek handlowych. Komentarz – red. Z.
Jara 2016, wyd. 13: „Przepis art. 46 KSH nie jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, co oznacza,
że w umowie spółki jawnej wspólnicy mogą kwestie wynagrodzenia wspólnika za prowadzenie spraw
spółki uregulować odmiennie. Charakter dyspozytywny przedmiotowej regulacji wynika z treści art.
37 § 1 KSH, zgodnie z którym przepisy Rozdziały 3 Działu I Tytułu II KSH mają zastosowanie, jeżeli
umowa spółki nie stanowi inaczej. W związku z powyższym, wspólnicy mogą w umowie spółki
wprowadzić zasadę, że wspólnik prowadzący sprawy spółki ma prawo do wynagrodzenia”).
W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, umowa spółki komandytowej będzie
przewidywać, że Komplementariuszowi będzie przysługiwać wynagrodzenie za prowadzenie spraw
spółki.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.
Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychody z udziału w spółce niebędącej
osoba prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub
wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych, łączy się z przychodami każdego wspólnika
proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku
przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie
natomiast do art. 5 ust. 2 ustawy o CIT, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do
rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu,
podstawy opodatkowania lub podatku.
Źródło: Strona internetowa Ministerstwa Finansów (Źródło: http://sip.mf.gov.pl/)
Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 5 ustawy o CIT, podział przychodów i kosztów miedzy
wspólnikami spółki komandytowej, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej
wspólnicy partycypują w zyskach spółki komandytowej. Proporcje, o której mowa w art. 5 ustawy o
CIT, powinno ustalać się zatem w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osobą
prawną, udziału w zysku, określonemu w umowie spółki komandytowej.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia Źródła przychodów, z wyjątkiem
kosztów
wymienionych
w
art.
16
ust.
1.
Stosownie zatem do regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma prawo zaliczenia poniesionych
wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że:

są to koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów, lub

są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia Źródła przychodów, oraz

nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, wyłączając te enumeratywnie wymienione w
art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile pozostaną w związku
przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, bądź też służą zachowaniu albo
zabezpieczeniu Źródła przychodów.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z
tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej
analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie
wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość
zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zbadać istnienie związku
przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodów, bądź też zachowaniem
albo zabezpieczeniem ich Źródła.
Wydatki, które w przedstawionym zdarzeniu przyszłym spółka komandytowa będzie ponosiła tytułem
wynagrodzenia dla Komplementariusza za prowadzenie spraw spółki komandytowej, będą
niewątpliwie służyły uzyskiwaniu przez nią przychodów oraz zabezpieczeniu ich Źródła. Wydatki te,
nie podlegają również wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
W szczególności, zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt
13c ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodu u podatnika,
będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną – wartości pracy własnej, będących osobami
fizycznymi innych wspólników tej spółki; przepis stosuje się odpowiednio do wartości pracy
małżonków i małoletnich dzieci wspólników spółki niebędącej osobą prawną. Z literalnego brzmienia
przepisu wyraźnie bowiem wynika, że nie stanowi kosztu uzyskania przychodu wartość pracy własnej,
będących osobami fizycznymi innych wspólników tej spółki. Powyższe oznacza, że art. 16 ust. 1 pkt
13c ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do opisanego w zdarzeniu przyszłym
wynagrodzenia wypłacanego Komplementariuszowi przez spółkę komandytową. W przedmiotowej
sprawie, wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki otrzymywać będzie bowiem
Komplementariusz, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, a zatem osobą prawną. Nie ma
w tym przypadku znaczenia fakt, że Komplementariusz będzie równocześnie wspólnikiem spółki
Źródło: Strona internetowa Ministerstwa Finansów (Źródło: http://sip.mf.gov.pl/)
komandytowej, która wypłaca wynagrodzenie, bowiem art. 16 ust. 1 pkt 13c ustawy o CIT wyraźnie
stanowi, że jego zakres obejmuje prace własną osób fizycznych, będących wspólnikami spółki. Skoro
przepis ten odnosi się wyłącznie do pracy osób fizycznych, oznacza to, że nie znajduje zastosowania w
sytuacji wypłaty wynagrodzenia za prace własną wspólnika, który jest osobą prawną.
W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane przez spółkę komandytową na rzecz
Komplementariusza wynagrodzenie spełniać będzie określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, definicje
kosztów uzyskania przychodu. W rezultacie, poniesione przez spółkę komandytową koszty
wynagrodzenia Komplementariusza za prowadzenie jej spraw, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT,
będą podlegały rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.
Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone mu
wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności związanych z prowadzeniem spraw spółki
komandytowej, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej w takiej proporcji, w jakiej zostało to
ustalone w umowie spółki komandytowej.
Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje również potwierdzenie w wydawanych
przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w
Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2016 r. (nr ILPB4/4510-1-43/16-2/LM) potwierdził,
że „(...) wynagrodzenie wypłacane będącemu osobą prawną wspólnikowi (komplementariuszowi) za
prowadzenie spraw spółki komandytowej stanowi koszt uzyskania przychodu nie tylko pozostałych
wspólników spółki, ale również tego właśnie wspólnika (w części określonej w art. 5 ust. 2 w zw. z art.
5 ust. 1 ustawy o CIT). W rezultacie uzyskane przez spółkę komandytową przychody oraz poniesione
koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów
w zyskach tej spółki”.
W podobnym tonie, wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji
indywidualnej z 17 grudnia 2015 r. (nr IBPB-1-2/4510-787/15/AK), uznając, że „(...) wypłata ww.
wynagrodzenia przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy spełnia definicje podatkowych
kosztów. W rezultacie, poniesione przez spółkę komandytową koszty uzyskania przychodów,
podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziału w zyskach tej spółki. Tym
samym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone mu
wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności na podstawie podpisanej umowy cywilnoprawnej w
takiej części/proporcji, w jakiej zostało to ustalone w umowie spółki komandytowej”.
Analogiczne stanowiska, zostały zaprezentowane przez organy podatkowe również m.in. w
następujących interpretacjach indywidualnych:

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 26 marca 2016 r. (nr
ILPB4/4510-1-39/16-2/DS),

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 października 2015 r.
(nr IPPB3/4510-746/15-3/JBB),

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 września 2015 r. (nr
IPPB5/4510-554/15-4/IO),

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29 kwietnia 2013 r. (nr
IBPBI/2/423-122/13/AP).
Źródło: Strona internetowa Ministerstwa Finansów (Źródło: http://sip.mf.gov.pl/)
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki
komandytowej, wypłacane przez spółkę komandytową na rzecz Komplementariusza, będzie
stanowiło dla Wnioskodawcy, będącego jej Komandytariuszem koszt uzyskania przychodu (zgodnie z
przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej
przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od
uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretacje przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretacje w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący
dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U.
z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy)
w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia
naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni
od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretacje przepisów prawa
podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowe wydania opinii
zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postepowania,
dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa
materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi
(art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej
Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Źródło: Strona internetowa Ministerstwa Finansów (Źródło: http://sip.mf.gov.pl/)