Nr wniosku: 187535, nr raportu: 19960. Kierownik (z rap.): dr Konrad

Nr wniosku: 187535, nr raportu: 19960. Kierownik (z rap.): dr Konrad Stanisław Iwanicki
Interdyscyplinarny projekt SocSenSys miał za zadanie połączenie analizy sieci społecznych z bezprzewodowymi sieciami
sensorowymi. Konkretniej, naszym celem było zbadanie koncepcji, którą roboczo nazwaliśmy „systemami sprzężenia
społecznego” (ang. „social feedback systems”). Byłyby to systemy rozproszone integrujące ciągłe wykrywanie interakcji
społecznych pomiędzy ludźmi w otaczającym nas świecie, analizę tych interakcji oraz aktywowanie poszczególnych
jednostek lub całych grup społecznych poprzez dostarczanie im wyników tej analizy.
Wyjaśnienie idei systemów sprzężenia społecznego najlepiej rozpocząć od przykładu. Wyobraźmy sobie, że
uczestniczymy w wielkiej konferencji, pokazie lub targach branżowych wraz z setkami bądź nawet tysiącami innych
osób. Udział w tego typu wydarzeniu jest najbardziej owocny, gdy udaje nam się nawiązać nowe kontakty, spotkać się z
dotychczasowymi partnerami, zorientować się nad czym pracuje konkurencja, czy też poznać wizje liderów branży.
Zwykle jednak trudno jest wybrać, z kim warto porozmawiać, zwłaszcza gdy wokoło są setki lub tysiące osób. System
sprzężenia społecznego mógłby w tym doskonale pomóc. Na podstawie naszego profilu, który wielu z nas publicznie
udostępnia, bądź też historii naszych udziałów w podobnych wydarzeniach system „wiedziałby”, z kim warto się spotkać.
Dzięki tej wiedzy oraz ciągłej analizie powiązań społecznych osób, z którymi aktualnie rozmawiamy, system mógłby
informować nas o tym, czy są to właściwe osoby, a jeśli nie, to do którego pomieszczenia powinniśmy przejść, aby
spotkać najwięcej takich osób. Analizy prowadzane przez system mogłyby ponadto zidentyfikować, które osoby biorące
udział w wydarzeniu są liderami branży, bądź też mają potencjalnie największy wpływ na jej rozwój i tym samym ich
wizja jest warta dyskusji przy obiedzie. Wreszcie system mógłby ostrzegać, że znaczna część osób o zainteresowaniach
podobnych do naszych aktualnie podąża w kierunku konkretnej sali, więc zapewne musi dziać się tam coś, co być może
nas także zainteresuje. Podobne przykłady zastosowań rozważanych systemów w innych dziedzinach życia, jak eliminacja
wykluczenia dzieci na wczesnych etapach edukacji, zwiększenie zadowolenia i produktywności pracowników, czy też
zmiana nawyków wpływających na zdrowie i samopoczucie, można wręcz mnożyć.
Z perspektywy technologii, natomiast, postulowaliśmy, iż systemy sprzężenia społecznego mogłyby być oparte o
personalne sieci bezprzewodowych mikro-urządzeń noszonych przez ludzi, jak dzisiejsze smartfony czy „inteligentne”
gadżety lub oczekiwane w najbliższej przyszłości czujniki i aktywatory wbudowywane w osobiste rzeczy codziennego
użytku a nawet ubrania. Dlatego też, w celu weryfikacji tej hipotezy i lepszego zrozumienia poszczególnych aspektów
rozważanych systemów, stworzyliśmy własną prototypową platformę eksperymentalną, którą następnie wykorzystaliśmy
w eksperymentach w rzeczywistym świecie.
Platforma obejmuje zarówno sprzęt, jak i oprogramowanie. Sprzęt stanowią autorskie e-identyfikatory – mikro-urządzenia
w formie noszonych na szyi plakietek imiennych, wyposażone w rozmaite czujniki, wykrywające m. in. bliskość innych
plakietek, kierunek w przestrzeni, ruch, mowę oraz warunki środowiskowe. Oprogramowanie z kolei składa się z systemu
operacyjnego sterującego e-identyfikatorami oraz rozproszonych algorytmów dotyczących różnych kwestii wykrywania
interakcji społecznych oraz analizy zbieranych danych.
W celu zbadania faktycznych możliwości opracowanej technologii przeprowadziliśmy kilka eksperymentów. Największy
z dotychczasowych obejmował 50+ pracowników zewnętrznej organizacji, noszących nasze plakietki przez pełny tydzień
roboczy. W rezultacie udało nam się ilościowo wydedukować wiele własności interakcji społecznych wewnątrz
organizacji oraz właściwości samego środowiska pracy. Przykładowo, zidentyfikowaliśmy nieformalnych liderów, to jest
osoby, które niekoniecznie piastują kierownicze stanowiska, ale z którymi inni pracownicy często się konsultują.
Podobnie, wskazaliśmy pokoje, które mogłyby być najodpowiedniejszymi miejscami spotkań pracowników podczas
przerw w pracy.
Jako całość, nasze badania sugerują, iż systemy sprzężenia społecznego mogą być budowane już przy wykorzystaniu
dzisiejszej technologii oraz iż mają one potencjał, aby istotnie wpływać na rozmaite aspekty naszego życia. Dalsze
informacje można znaleźć na stronie projektu SocSenSys: http://www.mimuw.edu.pl/~iwanicki/projects/SocSenSys/