Polska wersja - regionyeuropy.pl

ÚSTAV SOCIÁLNÍCH INOVACÍ, O.P.S.
REPUBLIKA CZESKA
NEW COMPETENCIES FOR ACCESIBLE TOURISM IN V4 COUNTRIES
NOWE KOMPETENCJE W DOSTĘPIE DO TURYSTYKI W KRAJACH V4
MODUŁ SZKOLENIOWY DLA PRACOWNIKÓW
SEKTORA INFORMACJI KULTURALNEJ
Grupa docelowa
Organizatorzy większości wydarzeń powinni brać pod uwagę ich przydatność dla turystyki
społecznej. Definiuje się ją jako turystykę dostępną dla wszystkich. Podróżowanie osób
z niepełnosprawnością stanowi jeden z głównych celów turystyki społecznej, ale w ogóle ma
ona pomagać jak największej liczbie osób w niekorzystnej sytuacji. W tym samym czasie
przynosi ona możliwość wzbogacenia ich wiedzy, promuje ich integrację ze społeczeństwem
oraz rozwój ich osobowości.
Grupy docelowe turystyki społecznej składają się dodatkowo z osób z niepełnosprawnością,
rodzin z dziećmi i rodzin o niskich dochodach, a także młodzieży i seniorów. Grupy
klientów turystyki dostępnej również zawierają kobiety w ciąży, osoby drobnej i wielkiej
postury, osoby z problemami w komunikacji, osoby z masywnym bagażem, osoby
z ostrymi lub przewlekłymi chorobami (np. chorobą lokomocyjną) i tych z ostrym lękiem
przed przemieszczaniem się.
Biorąc pod uwagę osoby z niepełnosprawnością, osoby starsze, kobiety w ciąży, rodziny
z małymi dziećmi i tych, którzy mają inne funkcjonalne, zdrowotne czy ruchowe ograniczenia
staje się jasnym, że 30 do 40% Europejczyków skorzystałoby znacznie na podwyższeniu
dostępności infrastruktury turystycznej i usług. Jednakże tylko niewielki odsetek przemysłu
stawia czoła rynkowi turystyki dostępnej. Ankieta wśród państw członkowskich UE oceniła,
że tylko bardzo ograniczona część infrastruktury jest dostępna dla osób używających wózków
inwalidzkich:
– 1,5% restauracji i punktów żywienia,
– 6,5% obiektów noclegowych,
– 11,3% atrakcji.
Wydaje się, że podczas gdy potencjał rynku jest bardzo duży, przemysł turystyczny pozostaje
daleko w tyle w oferowaniu swoich usług wobec potrzeb klientów w zakresie dostępu. Kim są
docelowi konsumenci usług turystyki dostępnej? Na największe bariery dotyczące
dostępności napotykają osoby starsze i (w sposób najsilniejszy) osoby niepełnosprawne,
dlatego też są grupami, które mogą skorzystać najwięcej na turystyce dostępnej.
Jednak całościowa grupa, która faktycznie będzie beneficjentem turystyki dostępnej, jest
znacznie szersza niż liczba osób z niepełnosprawnością. Osoby w każdym wieku
i zdolnościami mogą skorzystać na turystyce dostępnej: małe dzieci będą mogły dosięgnąć
rzeczy, które umieszczone są w zasięgu użytkowników wózków inwalidzkich, zarówno
dzieci, jak i odwiedzający, którzy nie mówią miejscowym językiem skorzystają na użyciu
piktogramów oraz jasnej informacji i oznaczeń. Nawet zwiedzający, którzy spieszą się lub
mogli zapomnieć okularów, mogą skorzystać z dobrego oznakowania. Polepszenie
dostępności w turystyce polepszy zatem jakość i komfort wszystkich podróżujących,
zwiedzających i gości.
Grupa docelowa turystyki dostępnej nie jest ograniczona do turystów z lub bez
niepełnosprawności, ale zawiera także osoby pracujące w sektorze turystycznym, polityków,
itp. Jasnym jest, że działania polepszające dostępność hoteli, transportu, agencji
turystycznych, itd. nie są tylko korzystne dla turystów. Innym ważnym aspektem
ekonomicznym (obok przyciągnięcia wyższego segmentu rynku) jest tworzenie nowych
możliwości zatrudnienia dla osób niepełnosprawnych.
Dwa główne podmioty grupy docelowej:
1. osoby z niepełnosprawnością,
2. osoby starsze.
Osoby z niepełnosprawnością – osoby z upośledzeniami ruchowymi, jak również osoby
z upośledzeniem wzroku lub słuchu, osoby z upośledzeniem umysłowym, a także osoby
z problemami z oddychaniem lub alergią, każda z jej lub jego własnymi potrzebami. Cztery
główne grupy upośledzeń można określić jako:
1. upośledzenia ruchu: 37%,
2. upośledzenia umysłowe/intelektualne: 9,7%,
3. upośledzenie zmysłów/komunikacji: 7,0%,
4. upośledzenia ukryte: 46,3%.
Niepełnosprawność ma także duży związek z wiekiem: osoby starsze mogą otrzymywać
mieszaninę zaburzeń ze względu na wiek. Badania wskazują, że ponad 80 milionów ludzi
w Europie jest niepełnosprawnych (15% całości populacji). W Republice Czeskiej najwyższa
liczba osób niepełnosprawnych pojawia się w grupach wiekowych 60-74 lata i +75 lat
z udziałem w całości liczby osób niepełnosprawnych na poziomie 58,6%. Stosunkowo mocno
reprezentowana jest grupa 45-59 lat (19,2%).
Porównanie wyników dwóch głównych badań przeprowadzonych w Republice Czeskiej jak
na razie wykazuje różnice w strukturze wieku i płci. Jeżeli porównamy różniące się wartości
punktów procentowych, mężczyźni wzrastają tylko w grupie wiekowej poniżej 29 lat,
podczas gdy w innych grupach obniżają się. W przypadku kobiet wzrost był zaobserwowany
tylko w grupie wiekowej do 44 lat i 75+, w pozostałych grupach wiekowych (45-59, 60-74)
był spadek. Pod względem ogólnej liczby osób niepełnosprawnych odnotowano wzrost w
grupach wiekowych poniżej 29 i 75+. W innych grupach wiekowych (45-59, 60-74 lat) były
wykryte spadki. W grupie wiekowej 30-44 lat nie było różnic.
Osoby starsze – niepełnosprawność ma wysoką korelację z wiekiem: osoby starsze mogą
uzyskać mieszaninę upośledzeń ze względu na wiek. Chociaż większość osób starszych nie
będzie uważać siebie za niepełnosprawnych, będą korzystać z lepszego dostępu. Odsetek osób
starszych w krajach rozwiniętych rośnie dramatycznie. Ten wzrost starzejącej się populacji
jest przewidywany na całym świecie. Czynniki wyjaśniające ten wzrost są trojakie: pokolenie
baby-boom 1945/65 osiągnęło 65+ w 2010 roku, spadek stóp płodności od 1965 roku
i zwiększenie długości życia w starszym wieku. Możemy założyć, że do 2040 roku 30%
ludności w Europie będzie w wieku 65+.
Turystyka dostępna
Turystyka jest jednym z najszybciej rozwijających się przemysłów, który ma wpływ na
gospodarkę światową, i nie tylko przyczynia się do zwiększenia PKB, ale także do tworzenia
miejsc pracy. Podróżowanie stało się nieodłączną częścią naszego życia. Turystyka dokonuje
zmian ekonomicznych w naszym stylu życia, którymi należy się zająć. Ważne jest, aby
zaadaptować trendy w podaży na rynku turystycznym. Widzimy zmiany w społeczeństwie i
jego stosunku oraz relacji do części populacji z niepełnosprawnością. Celem turystyki
dostępnej jest postrzeganie osób niepełnosprawnych jako równych i włączanie ich do
aktywności życia na co dzień. Musimy wspomnieć, że osoby z niepełnosprawnością stają się
dużą grupą potencjalnych klientów.
Rys.1: Turyści przybywają we wszystkich kształtach i wymiarach. Pozwólmy im wejść.
Według Czeskiego Urzędu Statystycznego w 2013 r. żyło w Republice Czeskiej około
1 077 673 osób z niepełnosprawnością (co dziesiąty obywatel). Ich podróżowanie stanowi nie
lada trudność. Największą przeszkodę stanowi transport (zarówno powietrzny, jak
i autobusowy). Trudno znaleźć odpowiednie noclegi ze stosownymi urządzeniami. Mimo
dużej liczby osób niepełnosprawnych, tylko część przedsiębiorstw specjalizuje się
w podróżowaniu bez barier jako głównym.
Nie jest to jedynie problem w Republice Czeskiej, ale problem globalny. Na świecie jest
około 700 milionów osób z niepełnosprawnością. Najwięcej niepełnosprawnych żyje
w Palestynie i Izraelu. W Europie liczba osób niepełnosprawnych to około 80 milionów,
czyli 15% całości populacji. W każdym kraju osoby z niepełnosprawnością stanowią 15-20%
całości populacji. Osoby z niepełnosprawnością
borykają się z wysokim bezrobociem.
Do 80% z nich w Europie nie pracuje, podczas gdy duża część populacji walczy z biedą.
Ponad 80% ludzi niepełnosprawnych żyje w krajach rozwijających się. Według Banku
Światowego 20% najuboższych na świecie stanowią osoby niepełnosprawne. Bieda nie omija
20% żyjących w krajach rozwiniętych. Największą liczbę niepełnosprawnych notuje się
w Finlandii i Wielkiej Brytanii. Najmniejszy procent niepełnosprawnych żyje we Włoszech
i Hiszpanii.
Struktura warsztatu – 16 h
Wydaje się, że podczas gdy potencjał rynku jest bardzo duży, przemysł turystyczny pozostaje
daleko w tyle w oferowaniu swoich usług wobec potrzeb klientów w zakresie dostępu. Dzisiaj
większość hoteli, infrastruktury transportowej i miejsc turystycznych nie jest fizycznie
dostępna dla wielu osób z niepełnosprawnością i osób starszych. Brakuje też odpowiednich
(i dostępnych) informacji o charakterystyce dostępu do destynacji i miejsc. W ogólności,
rzadko personel w miejscach turystycznych jest przeszkolony, jak „spotkać i pozdrowić”
osoby niepełnosprawne.
Ujęcie marketingu społecznego (kroki)
1. Badanie konsumentów (analiza otoczenia)
Poznaj swoich klientów – postaw ich w centrum każdego procesu decyzji, jaką
podejmujesz. Marketing społeczny zaczyna się i kończy na twoim kliencie/
publiczności docelowej. Porozmawiaj z nimi, aby zrozumieć ich potrzeby,
wiedzę, przekonania i postawy wraz z kontekstem społecznym, w którym żyją.
2. Wdrożenie zasad segementacji (targeting)
Zrozum zachowanie i następnie target – zrozum bieżące zachowanie swojej docelowej
publiczności i kluczowe czynniki mające na nie wpływ; wzrastająca świadomość,
zmiana postaw i wzmocnienie wiedzy jest cenne, tylko jeśli prowadzi do działania.
Mów jasno, co chcesz, żeby twoja publiczność docelowa robiła. Następnie
podziel ją na segmenty i komunikuj się z nimi jeszcze bardziej efektywnie. Stargetuj
swoje wydarzenia do kluczowych publiczności.
3. Zestawy celów (wyznaczników)
Jednym z najefektywniejszych narzędzi używanych do tworzenia celów jest metoda
SMART. Zgodnie z nią twoje cele powinny być szczegółowe, mierzalne, atrakcyjne,
realistyczne i terminowe. Należy osiągnąć swoje cele – realistycznie i konsekwentnie.
Nauczenie się, jak wyznaczać cele SMART, może spowodować różnicę między klęską
a sukcesem.
A. Szczegółowy
-
Uczyń swój cel ukierunkowanym i dobrze zdefiniowanym. Szczegółowy cel ma
o wiele większą szansę realizacji niż cel ogólny.
-
Kiedy wyznaczasz sobie cel, upewnij się, że możesz odpowiedzieć na 6 pytań na „W”:
Who, What, When, Where, Which, and Why (Kto, Co, Kiedy, Gdzie, Jaki, Dlaczego).
Im bardziej szczegółowy cel, tym większa możliwość znalezienia sposobów
na dotarcie do twojego targetu. Zadawaj pytania takie jak: Kto jest zaangażowany?,
Co chcę osiągnąć?, Gdzie to się wydarzy? Wyznacz miejsce: Kiedy się to wydarzy?
Ustal ramy czasowe. Jakie wymagania i ograniczenia będą częścią procesu?
Zidentyfikuj je. Dlaczego wyznaczam ten cel? Zanotuj konkretne powody i korzyści
realizacji celu.
-
Poznaj różnicę między celem szczegółowym a szerokim.
B. Mierzalny
-
Miej konkretny zestaw kryteriów do mierzenia postępów. Zadawaj pytania takie jak:
Kto jest zaangażowany? Ile? Jak wiele? Skąd będę wiedział, że jest osiągnięty? Co
jest na mecie?
-
Ustaw codzienne przypomnienie, żeby monitorować i mierzyć postępy – prowadź
dziennik, ustaw tablicę w biurze, użyj smartphone’a z załadowaną aplikacją
do śledzenia – to wszystko są rzeczowe sposoby mierzenia twojego rozwoju.
C. Atrakcyjny (osiągalny)
-
Projektuj realistyczne cele.
Opierając się na obecnych ograniczeniach takich jak harmonogram, nakład pracy
i wiedza, czy wierzysz, że możesz osiągnąć wyznaczony cel? Jeśli nie, wyznacz inny
cel, taki, który jest osiągalny dla ciebie obecnie. Zadaj sobie następujące pytania: Czy
jesteś gotów podjąć takie zobowiązanie, aby osiągnąć swój cel? Czy jesteś skłonny
radykalnie zmienić lub co najmniej zaburzyć aspekty swojego życia?
Czy jest bardziej osiągalny target, z którym jesteś gotów do pracy?
D. Realistyczny (istotny)
-
Uczyń cel odpowiednim do realiów twojego życia. Poznaj różnicę między celem
szczegółowym a szerokim.
-
Wyznacz cele realistyczne – wyznacz cel, który masz realną szansę osiągnąć
E. Terminowy
-
Osadź cel w ramach czasowych.
Cele SMART powinny być związane z czasem; mieć deadline lub datę zakończenia.
To wzmacnia ważność celu, motywuje do podjęcia działania. Kiedy nie widać horyzontu
czasowego, nie ma wewnętrznej presji do osiągnięcia celu.
Miej poczucie pilności – kiedy zakotwiczysz swój cel w ramach czasowych, zaprogramujesz
swój umysł do pracy nad osiągnięciem celu. W ramach ustalonego harmonogramu zapytaj się:
Co mogę zrobić DZISIAJ, aby uzyskać mój cel? Co mogę zrobić 3 tygodnie od dziś,
aby uzyskać mój cel? Co mogę zrobić 3 miesiące od dziś, aby uzyskać mój cel?
Zastosowanie 4P (product, price, place, promotion-communication) – produkt, cena, miejsce,
promocja.
Produkt – identyfikacja potrzeb i zainteresowań konsumentów.
Miejsce – upewnienie się, że produkt jest łatwo dostępny i znajduje się w sprzedaży.
Cena – rozwijanie produktu (destynacji) za cenę, którą rynek uzna za atrakcyjną.
Promocja – informowanie rynku o produktach.
Kiedy plasuje się marketingowo destynację lub wydarzenie, ważne jest, aby wziąć pod
uwagę, co następuje:
Poznaj swój rynek docelowy – nie każdy szuka tego samego w destynacji i przez to nie
można zaspokoić potrzeb wszystkich.
-
Należy zastanowić się nad destynacją i wybrać grupę docelową, która najlepiej nadaje
się dla miejsca przeznaczenia (typ podróżnika).
-
Publiczność docelowa powinna być brana pod uwagę w oparciu o różnorodne cechy,
tj.: miejsce podróży, poziom dochodów, demografia, charakterystyka kulturowa,
zainteresowania i styl życia
Kształtuj chęci turystów – kluczem do marketingu jest przekonanie ludzi, że chcą
podróżować do twojej destynacji
-
Zidentyfikuj czynniki skłaniające i zniechęcające (push and pull factors) i użyj ich do
promocji destylacji.
Turystyka pakietowa
-
latwy sposób zwrócenia uwagi na rynku,
-
często łączy kluczowe czynniki dla konsumenta (transport, noclegi, atrakcje),
-
korzysta zarówno podróżny, jak i członkowie przemysłu turystycznego,
-
rozszerza ekspozycję i bazę konsumentów.
Ewaluacja
Żaden proces marketingowy, nawet najlepiej przygotowany, nie jest gwarancją przyniesienia
maksimum zysków dla firmy. Dodatkowo, ponieważ każdy rynek zmienia się nieustannie,
strategia, która jest efektywna dzisiaj, może nie być efektywna w przyszłości. Jest ważne,
aby program marketingowy poddawać okresowej ewaluacji w celu upewnienia się, że osiąga
on swoje cele. Istnieją cztery typy kontroli marketingowej, z których każdy ma inny cel:
kontrola planu rocznego, kontrola rentowności, kontrola wydajności i kontrola strategiczna.
1. Kontrola planu rocznego – jej podstawą są cele kierownicze, to znaczy szczegółowe
cele, tj. sprzedaż i rentowność, które są określone na podstawie miesięcznej lub
kwartalnej. Organizacje pięciu narzędzi monitorowania wykonania planu: analiza
sprzedaży, analiza udziału w rynku, marketingowa analiza wydatków do sprzedaży,
analiza finansowa, satysfakcja klienta.
2. Kontrola rentowności – kontrola rentowności i kontrola wydajności pozwalają firmie
dokładnie monitorować jej sprzedaż, zyski i wydatki. Kontrola rentowności ukazuje
odpowiednią zdolność przynoszenia zysków przez różne produkty firmy i grupy
konsumentów. Firmy są często zaskoczone odkryciem, że niewielki procent ich
produktów i klientów przyczynia się do dużego procentu ich zysków. Taka wiedza
pomaga firmie przyporządkować swoje zasoby i wysiłki.
3. Kontrola wydajności – obejmuje analizę na mikro-poziomie różnych elementów mix-u
marketingowego, w tym sił sprzedaży, reklamy, promocji sprzedaży i dystrybucji.
Na przykład, aby zrozumieć swoją wydajność w zakresie sił sprzedaży, firma może
badać,
ile telefonicznych rozmów sprzedażowych wykonuje każdego dnia
przedstawiciel, jak długo trwa każda rozmowa, ile kosztuje każda rozmowa i ile
przynosi dochodu. Ten typ analizy podkreśla obszary, w których firmy mogą
zarządzać swoimi wysiłkami marketingowymi w sposób bardziej produktywny
i efektywny kosztowo.
4. Kontrola strategiczna – procesy tej kontroli pozwalają menedżerom na ocenę
programu marketingowego firmy z krytycznej perspektywy długoterminowej.
Obejmuje ona szczegółową i obiektywną analizę organizacji firmy i jej zdolności
do maksymalizacji jej mocnych stron i możliwości rynkowych. Firmy mogą używać
dwóch typów narzędzi kontroli strategicznej. Pierwszy, w którym firma dokonuje
oceny samej siebie, nazywany jest przeglądem oceny efektywności działalności
marketingowej. W celu oceny własnej efektywności działalności marketingowej firma
bada swoją filozofię klienta, adekwatność informacji marketingowej oraz efektywność
swoich działań marketingowych. Będzie ona także dokładnie oceniała siłę swojej
strategii marketingowej i integrację swojej taktyki marketingowej
Metodologia i podsumowanie
W przypadku planowania wydarzenia marketingowego w dostępnym przyjaznym środowisku
możemy wziąć pod uwagę kilka modeli metod edukacji.
-
Edukacja zbiorowa – jednostka schodzi na plan dalszy, kiedy pojawia się idea edukacji
kolektywnej. Studenci uczą się w grupach i co ważniejsze wzajemnie lepiej i bardziej
efektywnie niż w samotności. Nie oznacza to, że nie doceniamy jednostki uczącej się
online, ale że uczeń online będzie uczył się lepiej, kiedy zostanie włączony do grupy
uczących się z podobnymi zainteresowaniami, którzy mogą zaoferować intuicje
i pytania podczas procesu nauki dowolnego przedmiotu.
-
Elastyczne uczenie się – w ramach edukacji spersonalizowanej należy odnieść się
do wartości elastycznego uczenia się. Elastyczne uczenie oferuje studentom
możliwości wyboru, wygodę oraz indywidualne podejście do uczenia się danego
przedmiotu. Jako że jesteśmy jednostkami, uczenie się i nauczanie powinno pociągać
za sobą pewne formy elastyczności w ramach powszechnej standardyzacji.
-
Coaching i mentoring są doskonałymi strategiami promującymi i ułatwiającymi
rozwój zawodowy.
-
Nauka przez czyn – edukatorzy napotykają szereg wyzwań, aby przygotować swoich
uczniów do odniesienia sukcesu w złożonym i szybko zmieniającym się świecie.
Wymagane są nowatorskie podejścia, a nauczyciele, kierownicy i szkoły będą
liderami w projektowaniu tych nowych podejść. Staje się zatem koniecznością,
aby byli oni w stanie zaprojektować, przetestować i ulepszyć efektywnie swoje
innowacje. Nie jest to nowa odpowiedzialność dla edukatorów. Inspirujący
nauczyciele ulepszali i ulepszają naukę swoich studentów przez korzystanie z nowych
idei, zamianę tych idei w praktykę, ocenianie tej praktyki i propagowanie tego,
co działa wśród sowich kolegów (proces znany jako tworzenie prototypów
w sektorach związanych z projektowaniem nowych produktów). Niestety, wiele
wspaniałych pomysłów i innowacji okazało się klęską nie z powodu braku jakości lub
z powodu postulowanych zmian, ale z powodu tego, jak były wdrażane.
Projekt myślowy jest procesem, który systematyzuje tworzenie prototypów idei i praktyki
w celu rozwiązywania problemów. Maksymalizuje szanse sukcesu poprzez strukturalne
podejście do tworzenia pomysłów i wdrażania praktyki. Projekt myślowy polega na oparciu
nowych pomysłów i rozwiązań na dowodach i innych udanych pomysłach. Te pomysły są
dopracowane i przekształcone w praktykę, która jest następnie rygorystycznie testowana
w celu sprawdzenia jej skuteczności. Gdy praktyka jest określana jako skuteczna, jest
skalowana w celu zwiększenia jej wpływu. Szkoły (i marketerzy) korzystają z projektów
myślowych, gdyż upraszczają one wspólne podejście w rozwiązywaniu złożonych
problemów, jakie napotykają. Poprzez organizację wdrażania nowych idei w sposób ściśle
określony, oszczędza się czas oraz czyni zmiany bardziej podatnymi na sukces.
To ostatecznie wpływa pozytywnie na praktykę nauczycieli oraz wyniki studentów.
Rys. 2. Procesy projektowania
Skupienie się
na problemie
Kierowanie się
empatią
Współpracą
Jasne
i namacalne
Stale
określają
i opracowują
szczegółowe
wyzwanie
lub problem.
Angażują
specyficzne
metody,
aby zrozumieć
potrzeby
użytkowników
(uczniów,
rodzin i
wspólnot).
Tworzą
możliwości dla
uczestników
z różnych
sektorów,
pochodzenia
czy
kontekstów,
aby pracować
razem
i przyczyniać
się do sukcesu,
wspieranych
przez pewien
dzielony język
i cele.
Używają
narzędzi
i procesów,
które są
widoczne
i namacalne,
aby wspierać
współpracę
i lepiej badać
pomysły
oraz
koncepcje.
Gdy źle bezpieczne gdy
źle -szybkie
Używają
techniki
prototypów,
tanio i na
niewielką skalę,
testując
i dopracowując
pomysły przez
ich wypróbowywanie.
Budowanie
pojemności
Aktywnie budują
kompetencje,
zdolności osób
zaangażowanych,
nieustannie
rozwijając,
dopracowując
i rozbudowując
nowe sposoby
pracy.