11 Współpraca transgraniczna
Transkrypt
11 Współpraca transgraniczna
WyŜsza Szkoła Prawa i Administracji w Przemyślu Wydział Administracji SYLABUS 1. Kierunek: ADMINISTRACJA rok akademicki 2010/2011 2. Nazwa przedmiotu: 3. Rok studiów: III 4. Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne Współpraca transgraniczna Semestr: VI Integracja europejska Stacjonarne Niestacjonarne 5. Liczba godzin: 15 6. Wykład: 15 7. Ćwiczenia: - 8. Punkty ECTS: 2 9. ZałoŜenia i cele przedmiotu Celem wykładów jest przekazanie wiedzy z zakresu problematyki międzynarodowej współpracy transgranicznej w Polsce i w wybranych krajach europejskich w okresie poprzedzającym ostatnie rozszerzenie Unii Europejskiej (2004 r.), jak równieŜ po jej rozszerzeniu. Wskazanie roli Euroregionów jako swoistego pomostu integracji międzynarodowej, a w szczególności regionów nadgranicznych, zarówno pomiędzy obszarami wewnątrz Unii Europejskiej oraz obszarami naleŜącymi do róŜnych systemów polityczno- gospodarczych i ustrojowych . W zaplanowanym cyklu wykładów zwraca się uwagę na rolę Euroregionów zlokalizowanych na wschodniej granicy Unii Europejskiej , jako istotnego obszaru współpracy gospodarczej, turystycznej i kulturalnej, z obszarami poza Unią Europejską m.in. naleŜącymi do Wspólnoty Niepodległych Państw. 10. Metody dydaktyczne Wykład z uŜyciem technik audiowizualnych 11. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Prezentacja pisemnej pracy zaliczeniowej 12. Treści programowe 1 Lp. I II III IV Tematyka zajęć Historia i charakterystyka Euroregionów Europy Zachodniej, Północnej i Południowej, ich rola w integracji europejskiej. Omówienie współpracy regionów nadgranicznych, łagodzenie skutków istniejących granic. Przeciwdziałanie marginalizacji obszarów naleŜących do państw będących poza Unią Europejską. Omówienie współpracy transgranicznej Euroregionów w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych i ich roli w jednoczeniu współpracy międzynarodowej. Przykłady współpracy pogranicza norweskoszwedzko- fińskiego i holendersko- niemieckiego. Struktura Euroregionów. Okres lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Nowe formy współpracy transgranicznej w wybranych krajach Europy Południowej i Zachodniej (Grecja, Hiszpania , Portugalia), jako przykład modelowego przygotowania integracji tych państw z ówczesnymi strukturami Wspólnot Europejskich. Historia i ewolucja zmian ustrojowo- gospodarczych w Europie Środkowo- wschodniej latach 1945 – 2004. Transformacja systemów politycznego i gospodarczego w Polsce i wybranych krajach byłej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Odzyskanie suwerenności politycznej, odrodzenie wolnego rynku, demokratyzacja państwa obywatelskiego, jako płaszczyzna oŜywienia współpracy transgranicznej. Charakterystyka Euroregionu Bałtyk. Obszar i połoŜenie geograficzne. Przykład współpracy nadgranicznej państw naleŜących do róŜnych systemów politycznogospodarczych ( Polska, Rosja, Litwa, Łotwa Szwecja, Dania). Charakterystyka krajów tworzących Euroregion Bałtyk. Rozwój współpracy od 1997 r. Omówienie strategicznych priorytetów współpracy , ze szczególnym uwzględnieniem modernizacji i rozbudowy infrastruktury komunikacyjnej, transportu morskiego oraz ochrony środowiska naturalnego. Ochrona zasobów Bałtyku. Liczba godzin stacjonarne wykład ćwiczenia Liczba godzin niestacjonarne wykład ćwiczenia 1 1 1 2 2 V VI VII Charakterystyka Euroregionów Niemen i Bug. Historia ich powstania. Współpraca z Litwą, Białorusią i Ukrainą. Omówienie współpracy transgranicznej na niwie wymiany handlowej, równieŜ z krajami nie będącymi członkami Unii Europejskiej. Współpraca w dziedzinie gospodarki rolnej i leśnej oraz zagospodarowania odpadów szkodliwych. Rozwój turystyki transgranicznej na przykładzie współpracy polsko – litewskiej oraz polskobiałoruskiej. Wykorzystanie rzeki Niemen do uprawiania turystyki. Współpraca w przeciwdziałaniu i likwidacji skutków klęsk Ŝywiołowych. Euroregion Karpaty jako przykład transgranicznej współpracy międzynarodowej obszaru byłego bloku socjalistycznego, bez udziału państw ówczesnej Unii Europejskiej. Omówienie genezy i historii powstania Euroregionu Karpaty, jego obecna charakterystyka. Główne płaszczyzny współpracy, zinstytucjonalizowanie relacji róŜnych narodowości, wyznań i kultur. Tworzenie dobrosąsiedzkich stosunków pomiędzy obszarami , narodami , które miały trudne , wręcz wrogie stosunki w zamierzchłej i najnowszej historii swojego współistnienia. Prezentacja dorobku Euroregionów połoŜonych na pograniczu polsko – słowackim oraz polskoczeskim. Historia i obecna charakterystyka Euroregionów: Tatry, Beskidy, Śląsk Cieszyński, Silesia, Pradziad, Glacenis , Dobrawa. Współpraca w zakresie rozwoju gospodarczego. Rozwój turystyki, utworzenie obszaru „Beskidy bez granic”. Ochrona dziedzictwa i walorów przyrodniczych. Karpaty Wschodnie jako przykład szerokiej płaszczyzny współpracy i ochrony dziedzictwa kulturowego. 1 2 2 3 VIII IX X Granica polsko- niemiecka „ wczoraj i dziś”. Przegląd historii polsko- niemieckiej. Polska i Niemcy po II wojnie światowej. Normalizacja stosunków polsko – niemieckich okresie przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej. „Granica na Odrze i Nysie, granicą pokoju”. Rola współpracy transgranicznej Polski i Niemiec na przykładzie Euroregionów : Nysa, Szprewa- Nysa , Nysa – Bóbr. Euroregion Pro- Europa, Viadrina, jako przykład szlaku komunikacyjno – handlowego na trasie wschód – zachód ( Moskwa, Warszawa, Berlin, Rotterdam). Przykłady współpracy naukowo- badawczej. Placówki naukowe, szkoły wyŜsze. Wspieranie i promowanie wiedzy i badań nad regionami przygranicznymi w Europie. Współpraca słuŜb mundurowych na przykładzie Euroregionu Pomerania. Przeciwdziałanie nielegalnej imigracji . Walka z handlem narkotykami oraz kontrabandą. Rada Europy – historia powstania. Instytucje i agendy europejskie wspierające współpracę międzynarodową. Ochrona dziedzictwa narodowego i kulturowego. Przedstawicielstwa regionów w Radzie Europy. Rozwój społeczeństw obywatelskich i wspieranie demokratyzacji Ŝycia społecznego w krajach Unii Europejskiej oraz na obszarach poza Unią Europejską . Wspieranie szeroko zakrojonego programu współpracy międzynarodowej, w tym współpracy transgranicznej. Unia Europejska, instytucje i systemy wspierania współpracy międzynarodowej, w tym współpracy transgranicznej. Komitet Regionów- głos samorządów lokalnych. Stowarzyszenie Europejskich Regionów Granicznych. Cele stowarzyszenia. Europejska Karta Regionów Granicznych i Transgranicznych, zagospodarowanie przestrzenne ,wspólna polityka regionalna, liberalizacja systemu przepływu osób przez granice. Europejska Konwencja Ramowa Współpracy Transgranicznej między Wspólnotami i Władzami Terytorialnymi (Konwencja Madrycka). System wspierania finansowego regionów. Wsparcie dla regionów wschodnich Polski , jako istotny element poprawy sytuacji społeczno – gospodarczej regionów transgranicznych w rozwoju lokalnym . 2 1 2 4 13. Literatura podstawowa Euroregiony wschodniego pogranicza. ZałoŜenia i osiągnięcia, red. A. , Białystok 2002. Euroregiony – mosty do Europy bez granic,pod red. Molendowskego Wł. i Szczepaniaka M., Warszawa 2002. 3Euroregiony – pierwszy krok do integracji europejskiej pod red. Molendowskego Wł. i Ratajczak M., Wrocław 1998. Kołodziej T.,Pomoc Unii Europejskiej dla Polski od transformacji do akcesji, Kraków 2000. Mrówka B., Urbaniak S., Zagraniczna pomoc dla samorządów,”Eurokontakt”2000. Najninger S., Rola samorządu terytorialnego w rozwoju gospodarki lokalnej, „ Finanse komunalne” Nr 3 1998. Radwan – Roehrenschef M., Polityka regionalna Wspólnot Europejskich- definicje, „Nowe Prawo Samorządowe”,1999. Szlachta J., Europejskie mechanizmy polityki regionalnej, , „Nowe Prawo Samorządowe”,1999. Szlachta J., Polityka rozwoju regionalnego Polski w warunkach integracji europejskiej, Zamość 1998. Toczyński W., Zaucha J., Samorząd terytorialny w polityce regionalnej Unii Europejskiej, Gdańsk 2000. Wolińska – Marmaj A.,. Jurkowska A, Polityka regionalna w aspekcie integracji z Unią Europejską , Rzeszów 2000. 14. Literatura uzupełniająca Dokumentacja źródłowa - publikacje Komitetu Integracji Europejskiej 15. Nazwisko osoby prowadzącej zajęcia na studiach niestacjonarnych - wykład: dr inŜ. Edward Warzecha 5