treść sylabusa - Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu

WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTACJI UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO
Nazwa Przedmiotu
Wiktymologia
Wiktymologia II
II -- Sprawiedliwość
Sprawiedliwość naprawcza;
naprawcza;
Kod ECTS
OBSZAR KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE NAUK SPOŁECZNYCH
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego
Studia
kierunek
kryminologia
kryminologia
stopień
II stopień
stopień
tryb
stacjonarne
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr hab. Zalewski Wojciech, prof. UG
Formy
godzin
Formy zajęć,
zajęć, sposób
sposób ich
ich realizacji
realizacji ii przypisana
przypisana im
im liczba
liczba
godzin
A. Formy zajęć
wykład
2-ga forma: ćwiczenia audytoryjne
wykład
2-ga forma: ćwiczenia audytoryjne
specjalność
specjalizacja
Liczba punktów ECTS
7
B. Sposób realizacji
zajęcia
w
dydaktycznej
2-ga forma:
w sali dydaktycznej
zajęcia
w sali
salizajęcia
dydaktycznej
2-ga forma: zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin
30
2-ga forma: 20
30
2-ga forma: 20
Rok, Semestr
rok: III, semestr: 6, rok akademicki: 2015/2016
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
obowiązkowy
Język wykładowy
język polski
Metody dydaktyczne
wykład z prezentacją multimedialną
2-ga forma: ćwiczenia audytoryjne: dyskusja,
ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach, ćwiczenia
audytoryjne: rozwiazywanie zadań
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe
kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
egzamin
2-ga forma: zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
egzamin ustny, ustalenie oceny zaliczeniowej na
podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w
trakcie trwania semestru
C. Podstawowe kryteria
oceny lub wymagania egzaminacyjne określane są
indywidualnie, jednak powinny zachować
stosowność wobec zaplanowanych efektów uczenia
się
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A. Wymagania formalne
Ukończenie kursu podstaw prawa i procesu karnego
B. Wymagania wstępne
Ukończenie przedmiotu Wiktymologia I
Sylabus - Wiktymologia II - Sprawiedliwość naprawcza, data wygenerowania: 2014.03.19 15:05:01
Strona 1 z 3
WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTACJI UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO
Cele przedmiotu
przyswojenie i zrozumienie przez studentów ogólnej teorii oraz stosowanych metod sprawiedliwości
naprawczej, ich ewolucji, relacji pomiędzy sprawiedliwością naprawczą a prawem karnym i innymi
gałęziami prawa, poznanie podstawowych metod mediacyjnych; zrozumienie i przyswojenie siatki
pojęciowej stosowanej przez mediatorów oraz swobodne poruszanie się po niej, a także nabycie
umiejętności aplikacji wiedzy teoretycznej do rozwiązywania podstawowych problemów praktycznych.
Treści programowe
Wykład składa się z czterech części. W pierwszej omawia się historię rozwoju idei kompensacji szkód
wynikłych z czynów określanych współcześnie mianem przestępstw w prawie od starożytności po
współczesność. Przekrojowa analiza obejmuje nie tylko Europę lecz również Azję, Afrykę obie Ameryki i
Australię, co ma za zadanie oderwać słuchaczy od schematyzmu myślenia europocentrycznego. Część druga
obejmuje przedstawienie filozoficznych, psychologicznych oraz socjologicznych korzeni sprawiedliwości
naprawczej (restorative justice). Zadaniem tej części jest wskazanie złożoności potrzeb ludzkich związanych
z przestępstwem. Część trzecia to analiza prawnoporównawcza współczesnych systemów prawnokarnych
pod kątem realizacji funkcji kompensacyjnej. Jest tu również miejsce na omówienie prawa polskiego oraz
funkcjonującego w prawie polskim tzw. kompleksu cywiloprawnego w prawie karnym. Część czwarta to
omówienie idei sprawiedliwości naprawczej oraz instytucji i metod służących ich realizacji (mediacje,
konferencje i kręgi).
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
 Bieńkowska E., Wójcik. D., Pokrzywdzony i sprawca przestępstwa, [w:] System Prawa Karnego. Tom I.
Zagadnienia ogólne, pod red. A. Marka, Warszawa 2010 r.,
 Bieńkowska E., Wiktymologia w Europie, Materiały pierwszej międzynarodowej konferencji na temat
wiktymologii w Europie Wschodniej i zachodniej (Konstancin k/Warszawy, 17-22 marzec 1991),
Warszawa 1993,
 Chełpa S., Witkowski T., Psychologia konfliktów, 1999
 Christie N., Granice cierpienia, Warszawa 1991
 Consedine J., Sprawiedliwość naprawcza. Przywrócenie ładu społecznego, Warszawa 2004
 Czarnecka - Dzialuk B., Wójcik D., Mediacja. Nieletni przestępcy i ich ofiary, Warszawa 1999
 Fajst M., Płatek M., W kręgu kryminologii romantycznej, Warszawa 2004.
 Mazowiecka L. (red.), Mediacja, Warszawa 2009 r.,
 Płatek M., Fajst M., Sprawiedliwość naprawcza. Idea. Teoria. Praktyka, Warszawa 2005 r.,
 Rękas A., Mediacja w polskim prawie karnym, Warszawa 2004 r.,
 Zalewski W., Mediacja w polskim prawie karnym - teoria i praktyka. Przegląd Sądowy, 6/2003r,
 Zalewski W., Naprawienie szkody w polskim prawie karnym a postulaty restorative justice, [w] Księga
pamiątkowa ku czci prof. Z. Gostyńskiego (red.) S. Waltosia, B. Nity, P. Trzaski, M. Żurka, Zakamycze
2002.
 Zalewski W., Sprawiedliwość naprawcza. Początek ewolucji polskiego prawa karnego?, Gdańsk 2006 r.,
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
brak
B. Literatura uzupełniająca
• Acorn A, Compulsory Compassion. A critique of Restorative Justice, Vancouver, Toronto 2004,
• Braithwaite J., Democracy, Community and Problem Solving, www.realjustice.org.
• Critical Issues in Restorative Justice, [red.] H. Zehr, B. Toews, Willan Publishing 2004,
• Kurczewski J., Prawo prymitywne, Warszawa 1973
• Lutz T., Restorative Jusice - Visionäre Alternative oder Version des Alten?, Münster - Hamburg London, 2002.
• McLaughilin E., Fergusson R., Hughes R., Westermarland L., Restorative Justice. Critical Issues, [red.],
2003,
• Van Ness D., Strong K. H., Restoring Justice, Cincinati 1997
• Prace cytowane w trakcie wykładu oraz inne na omawiany temat dostępne na stronie www.realjustice.org.
Sylabus - Wiktymologia II - Sprawiedliwość naprawcza, data wygenerowania: 2014.03.19 15:05:01
Strona 2 z 3
WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTACJI UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO
Efekty uczenia się
Wiedza
Student zna siatkę pojęciową związaną ze sprawiedliwością naprawczą,
rozróżnia podstawowe metody realizacji sprawiedliwości naprawczej, zna
cele i zadania mediacji, jej uczestników, streszcza obowiązki mediatora,
ilustruje posiadaną wiedzę przykładami prawno - porównawczymi, zna
założenia nowego paradygmatu w porównaniu z założeniami prawa
karnego, tłumaczy podłoże historyczne, antropologiczne, psychologiczne i
socjologiczne sprawiedliwości naprawczej, posiada wiedze na temat form
ADR realizowanych w innych niż prawo karne gałęziach prawa.
Umiejętności
Student ocenia i szacuje skuteczność alternatywnych metod
przeciwdziałania przestępstwu, identyfikuje i rozwiązuje proste sytuacje
konfliktowe, konstruuje propozycje ugód mediacyjnych, ustala kryteria i
porównuje różne metody rozwiązywania sporów (mediacja, konferencja,
krąg), rozpoznaje motywy uczestników konfliktów oraz jego przyczyny,
proponuje alternatywne rozwiązania, poddaje krytyce dotychczasowy
model prawa karnego oraz obowiązujący system sankcji, posiada
umiejętności analizowania, dokonywania syntez i oceniania, potrafi
zaplanować postępowanie mediacyjne i ocenić jego przebieg, organizuje
konferencje RJ, wyprowadza wnioski na podstawie twierdzeń.
Kompetencje społeczne (postawy)
Student zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, dyskutuje, zachowuje
otwartość na zdobywanie wiedzy z różnych dziedzin w zakresie
funkcjonowania społecznego człowieka, pracuje samodzielnie, wykazuje
kreatywność w rozwiązywaniu konfliktów, pracuje w zespole (organizacji
pozarządowej), troszczy się o dobro wspólne, wykazuje odpowiedzialność
za drugiego uczestnika spotkania zwłaszcza mediacyjnego, angażuje się w
tworzenie społeczeństwa obywatelskiego, przestrzega poczynionych
ustaleń, jest wrażliwy na ludzką krzywdę, dąży do rozwiązania, a nie
rozstrzygania konfliktów społecznych.
Kontakt
Wojciech. [email protected]
Sylabus - Wiktymologia II - Sprawiedliwość naprawcza, data wygenerowania: 2014.03.19 15:05:01
Strona 3 z 3