W starożytnej Sparcie 1. Starożytna Sparta

W starożytnej Sparcie
1. Starożytna Sparta leżała na Półwyspie Peloponeskim, nad rzeką Eurotas, w krainie zwanej Lakonią.
Mieszkańcami Sparty byli:
a) Spartanie – mężczyźni posiadający pełnię praw politycznych (ich głównym obowiązkiem była
służba wojskowa),
b) periojkowie – ludność podporządkowana przez Spartan, która cieszyła się jednak wolnością
osobistą, choć w rządzeniu nie brała udziału,
c) heloci – niewolnicy wywodzący się z podbitej ludności Peloponezu (Spartanie obawiali się ich
buntów i zakazali im opuszczać miejsc zamieszkania),
2. Ustrój Sparty:
a) oligarchia – system, w którym pełnia władzy należy w rzeczywistości do niewielkiej grupy ludzi
(w Sparcie najważniejszym organem była Rada Starszych, czyli geruzja – składała się z 28
obywateli, którzy ukończyli 60. rok życia, jej rolą było przygotowywania uchwał dla
zgromadzenia ludowego),
b) zgromadzenie ludowe (apella) – zgromadzenie wszystkich pełnoprawnych obywateli (mogło
jedynie odrzucać lub zatwierdzać uchwały; nie można było zabierać głosu),
c) urzędy w starożytnej Sparcie:
- królowie – było ich dwóch (dowodzili wojskiem),
- eforzy – było ich pięciu (realizowali postanowienia przyjęte przez geruzję i zatwierdzone przez
zgromadzenie ludowe),
3. Cechy charakterystyczne „wychowania spartańskiego”:
a) do 7. roku życia chłopców wychowywały matki (następnie rozpoczynali wychowanie
państwowe),
b) od 12. roku życia trafiali do koszar, gdzie pod okiem opiekunów uczestniczyli w szkoleniu
wojskowym,
c) po skończeniu 20 lat rozpoczynała się trwająca 10 lat służba wojskowa,
d) 30 lat – opuszczenie koszar i początek życia rodzinnego, otrzymywali od państwa ziemię,
uzyskiwali pełnię praw politycznych i w razie wojny mogli zostać powołani do wojska,
4. Związki frazeologiczne, które mają swoje źródło w starożytnej Sparcie:
a) „spartańskie warunki”,
b) „mówić lakonicznie”,
c) „powrócić z tarczą”,
d) „wrócić na tarczy”