Analiza współczesnego dzieła muzycznego

Kod przedmiotu/modułu
K2-06/27/2012
K2-16/2013
Nazwa przedmiotu
Analiza dzieła muzycznego / Analiza współczesnego dzieła
muzycznego
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Kompozycja
Typ studiów
II stopnia
Wymagania wstępne
Zdany egzamin wstępny na studia II stopnia, specjalność
Kompozycja. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla
kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”.
Wymagania końcowe
zdany egzamin końcowy z zakresu całości materiału
Cele przedmiotu/modułu
Treści kształcenia
•
kształtowanie umiejętności świadomego odbioru muzyki
połączone z rozwojem wrażliwości estetycznej
•
pobudzanie zainteresowań dziełami muzyki XX i XXI wieku
z głównym naciskiem na polską muzykę współczesną
•
znajomość różnych metod analizy i technik badań utworów
muzycznych wraz z praktycznym ich zastosowaniem
•
umiejętność
przeprowadzenia analizy
formalnej i
harmonicznej dzieł muzycznych, przede wszystkim
instrumentalnych
•
znajomość literatury naukowej, dotyczącej przedmiotu oraz
wybranej literatury muzycznej
•
znajomość najważniejszych zjawisk artystycznych, stylów,
kierunków i dzieł sztuki ze szczególnym uwzględnieniem
muzyki współczesnej
•
przygotowanie studentów do samodzielnej analizy
Struktura wymagań programowych na 2-letnich uzupełniających
studiach magisterskich w ramach przedmiotu Analiza dzieła
muzycznego powinna umożliwić studentom specjalności:
kompozycja, zapoznanie się z najważniejszymi zagadnieniami
poprzez zgłębianie następujących kwestii:
• Cele analizy i interpretacji dzieła muzycznego,
• Przedmioty analizy muzycznej,
• Analiza wybranych utworów, m.in:
o Witold Lutosławski – Pięć pieśni do słów
Iłłakowiczówny, Trzy postludia (fragment), Trzy
poematy Henri Michaux (fragment), II Symfonia
(fragment), Mi-Parti (fragment), III Symfonia
(fragment), Łańcuch I, Interludium, IV Symfonia,
o York Höller – Pensées, Fanal, Tagträume –
przedstawienie techniki Klanggestalt i Zeitgestalt.
o Cezary Duchnowski – 10 1, 8 2, 6 3, 4 4 na kwartet
1
smyczkowy,
Henryk Mikołaj Górecki – I Symfonia, III Symfonia,
Krzysztof Penderecki – Tren ofiarom Hiroszimy –
przedstawienie metody sonograficznej,
o Paweł Szymański – Partita IV, Dwie etiudy.
Po ukończeniu kursu studenci specjalności kompozycja powinni na
bazie doświadczeń związanych ze studiami I stopnia, móc poznawać
obszerny repertuar, pogłębiać wiedzę w obszarze swoich
największych zainteresowań. Powinni ponadto posiadać umiejętność
tworzenia rozbudowanych prezentacji słownych w formie pisemnej
bądź ustnej na temat wybranych zagadnień analitycznych oraz umieć
swobodnie i samodzielnie interpretować utwory muzyczne. Poprzez
indywidualną pracę i poszukiwania, winni osiągnąć gruntowną
znajomość analizowanych dzieł muzycznych oraz umieć zastosować
swoją wiedzę do tworzenia własnych koncepcji analitycznych, a
także podejmować działania naukowe nawet w warunkach
ograniczonego dostępu do potrzebnych informacji.
o
o
Zamierzone efekty
kształcenia
w zakresie wiedzy:
•
ma gruntowną znajomość literatury muzycznej związanej ze
studiowanym kierunkiem i specjalnością w wymiarze
teoretycznym i praktycznym
•
umie zastosować wiedzę dotyczącą analizy i interpretacji
dzieła muzycznego, elementów dzieła muzycznego oraz
rozumie ich wzajemne relacje w oparciu o formy
nowoczesne
•
ma rozszerzoną wiedzę na temat kontekstu historycznego
muzyki i jej związków z innymi dziedzinami współczesnego
życia
•
samodzielnie rozwija wiedzę na temat kontekstu
historycznego muzyki i jej związków z innymi dziedzinami
współczesnego
życia
w
sposób
odpowiadający
studiowanemu kierunkowi i specjalności
•
posiada wiedzę dotyczącą swobodnego korzystania z
różnorodnych mediów (książki, nagrania, materiały nutowe,
Internet, nagrania archiwalne itp.) oraz umiejętność
samodzielnego poszerzania i rozwijania wiedzy dotyczącej
swej specjalności
•
ma podstawą wiedzę o stylach muzycznych, technikach
kompozytorskich oraz tradycjach wykonawczych i umie je
odnieść do pracy twórczej
•
posiada poszerzoną wiedzę na temat muzyki XX i XXI
wieku oraz umie samodzielnie rozwijać tę wiedzę w sposób
odpowiadający studiowanemu kierunkowi i specjalności
•
wykazuje zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy
teoretycznymi i praktycznymi aspektami studiowanego
kierunku studiów oraz wykorzystuje tę wiedzę dla dalszego
rozwoju artystycznego
•
zna powiązania i zależności pomiędzy teoretycznymi i
praktycznymi elementami studiowanego kierunku studiów
2
oraz potrafi je twórczo wykorzystywać
w zakresie umiejętności:
•
posiada rozwiniętą osobowość naukowo-artystyczną,
umożliwiającą tworzenie, realizowanie i wyrażanie własnych
koncepcji artystycznych i naukowych o dużym stopniu
oryginalności
•
potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i
integrować informacje z różnych źródeł oraz formułować na
tej podstawie krytyczne sądy
•
jest przygotowany do przeprowadzenia własnych zamierzeń
twórczych, w ramach przedsięwzięć artystycznych i
naukowych
•
posiada swobodę w analizowaniu i interpretowaniu utworów
reprezentujących różne style muzyczne, ze szczególnym
uwzględnieniem metod współczesnych
•
wykazuje wysoce zaawansowaną biegłość w analizie
harmonicznej utworów muzycznych
•
rozwija znane techniki kompozytorskie i metody naukowe
poszerzające zdolności do tworzenia, realizowania i
wyrażania własnych koncepcji artystycznych i naukowych
•
kreuje własne techniki kompozytorskie i metody naukowe
poszerzające zdolności do tworzenia, realizowania i
wyrażania własnych koncepcji artystycznych i naukowych
•
ma podstawowe umiejętności w zakresie pracy nad notacją
menzuralną, tabulaturami lutniowymi i organowymi oraz ich
edycją muzyczną
•
posiada umiejętność analitycznego słuchania materiału
muzycznego, zapamiętywania go i wykorzystywania efektów
analizy pod kątem twórczym oraz naukowo-artystycznym
•
potrafi uwzględnić elementy improwizacji w analizie i
interpretacji muzyki różnych epok
•
posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych prac
pisemnych
dotyczących
zagadnień
szczegółowych
związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i
specjalnością, z wykorzystaniem podstawowych ujęć
teoretycznych, a także różnych źródeł
•
posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych
wystąpień
ustnych,
z
wykorzystaniem
technik
multimedialnych dotyczących zagadnień szczegółowych
związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i
specjalnością, z wykorzystaniem podstawowych ujęć
teoretycznych, a także różnych źródeł
w zakresie kompetencji społecznych:
•
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie
•
potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych
osób i posiada umiejętność selekcji doświadczeń i ich
3
transformacji na potrzeby pracy twórczej
Formy kształcenia
(np. wykład/ćwiczenia/inne)
•
ma pogłębioną świadomość swojej wiedzy i umiejętności,
umiejętnie dobiera doświadczenia oraz je przeobraża na
potrzeby pracy naukowo-badawczej oraz artystycznej
•
jest zdolny do samodzielnego integrowania nabytej wiedzy
•
posiada umiejętność krytycznej oceny prowadzącej do
doskonalenia własnych dokonań twórczych, w pracy
naukowo-badawczej i artystycznej
•
inicjuje pracę z innymi osobami w ramach wspólnych
projektów i działań
•
przewodniczy działaniom, pracy zespołowej prowadzeniu
negocjacji i właściwej organizacji działań
•
posiada umiejętność współpracy z innymi osobami w
ramach różnych przedsięwzięć kulturalnych o
charakterze integracyjnym
•
posiada umiejętność prezentowania w przystępnej formie
skomplikowanych zadań
wykład
Rok
Punkty ECTS (nakład pracy
studenta
niezbędny
do
osiągnięcia
zamierzonych
efektów kształcenia)
Semestr
I
II
1
2
3
4
2
2
2
2
3
3
2
2
2
2
zal
egz
zal
zst
Punkty ECTS
Tok 2012
Tok 2013
Ilość godzin w
tygodniu
Tok 2012
2
2
Tok 2013
Rodzaj
zaliczenia
Tok 2012
Tok 2013
Legenda
Kryteria oceny
Literatura
zal
zst
zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz
– egzamin; ekm – egzamin komisyjny
Student powinien wykazać się dobrą znajomością zrealizowanego na
zajęciach materiału. Ocena uwzględnia również aktywność studenta
w trakcie zajęć. Raz w roku student przedstawia samodzielną analizę
utworu powstałego po roku 1950.
• Baculewski, K. Polska twórczość kompozytorska 1945–1984.
Kraków 1987
4
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Chomiński, J. Wielkie formy instrumentalne. Warszawa 1987
Chomiński, J. Małe formy instrumentalne. Warszawa 1987
Pociej, B. Idea, dźwięk, forma. Kraków 1972
Analiza – interpretacja – recepcja: w stronę rozumienia
muzyki. A. Gronau-Osińska (red.), Warszawa 2001
Gołąb, M. Studia nad teorią i kompozycją pierwszej połowy
XX wieku. Bydgoszcz 1987
Gołąb, M. Spór o granice poznania dzieła muzycznego.
Wrocław 2003
Helman, Z. Neoklasycyzm w muzyce polskiej. Kraków 1985
Introductio musicae 4. Analiza i interpretacja dzieła
muzycznego. Wybór metod. Gdańsk 1990
Jarzębska, A. Z dziejów myśli o muzyce. Wybrane
zagadnienia teorii i analizy muzyki tonalnej i posttonalnej.
Kraków 2002
Kisielewski, S. Muzyka i mózg. Kraków 1974
Kolanek, M. Dzieło muzyczne: przedmiot i metody analizy
muzyki instrumentalnej. Warszawa 1993
Malecka, T. Analiza i interpretacja dzieła muzycznego.
Wybór metod. Kraków 1990
Rae, Ch. B. Muzyka Lutosławskiego. Warszawa 1996
Skowron, Z. Teoria i estetyka awangardy drugiej połowy XX
wieku. Warszawa 1989
Język wykładowy
polski
Prowadzący
dr P. Hendrich
Uwagi
5