Neuronalna dokładność bezprzewodowa
Transkrypt
Neuronalna dokładność bezprzewodowa
Neuronalna dokładność bezprzewodowa 53 Rozdział 3 Neuronalna dokładność bezprzewodowa* Kiedy umościłem się na miejscu w wagonie nowojorskiego metra, zdarzyła się jedna z tych wieloznacznych, być może złowieszczych chwil, charakterystycznych dla życia miejskiego – usłyszałem wrzask dobiegający z tyłu, z przeciwnego końca wagonu. Byłem zwrócony plecami do źródła wrzasku, ale siedziałem naprzeciwko dżentelmena, którego twarz przybrała nagle wyraz lekkiego zaniepokojenia. Mój umysł pracował gorączkowo, by pojąć, co się dzieje i co – jeśli w ogóle coś – powinienem zrobić. Czy to była bójka? Czy ktoś wpadł w szał? Czy zbliżało się do mnie niebezpieczeństwo? A może był to okrzyk zachwytu, może hałaśliwie bawiła się grupa nastolatków? Odpowiedź nadeszła szybko, wyczytałem ją z twarzy tego mężczyzny, który widział, co się dzieje – ściągnięte niepokojem rysy jego twarzy się wygładziły i spokojnie wrócił do czytania gazety. Bez względu na to, co się działo za moimi plecami, nie było to nic strasznego. Mój początkowy lęk uśmierzył widok odprężenia na jego twarzy. W takich chwilach jak ta zaczynamy instynktownie zwracać większą uwagę na twarze otaczających nas osób, szukając na nich uśmiechu albo gniewnej miny, które pomogłyby nam lepiej się zorientować, jak interpretować oznaki niebezpieczeństwa, albo mogłyby sygnalizować czyjeś zamiary1. ——————— * WiFi – wireless fidelity, dokładność bezprzewodowa, zespół norm budowy bezprzewodowych sieci komputerowych (przyp. tłum.). 54 Zaprogramowany dla łączenia W naszych pradziejach horda pierwotna, dzięki wielu oczom i uszom, mogła wykryć zagrożenie nieporównywalnie szybciej niż pojedynczy osobnik. A w pełnym walki na zęby i pazury świecie pierwszych ludzi ta zdolność mnożenia wartowników – i mechanizm mózgowy nastawiony na automatyczne wychwytywanie oznak niebezpieczeństwa i budzenie strachu – miała niewątpliwie ogromne znaczenie dla przetrwania. Chociaż kiedy ogarnie nas krańcowy niepokój, możemy być zbyt zdjęci strachem, by w ogóle się dostroić do innych, na większej części swojej skali ułatwia on wymianę emocji, wskutek czego osoby, które czują się zagrożone albo niespokojne, są szczególnie podatne na złapanie emocji od innych. Bez wątpienia w hordzie pierwotnej przerażona twarz osobnika, który dostrzegł tygrysa krążącego w poszukiwaniu łupu, wystarczyła, by wywołać panikę u każdego, kto zobaczył tę minę, i mobilizowała całą grupę do ucieczki. Popatrz przez chwilę na tę twarz. Ciało migdałowate reaguje natychmiast na takie zdjęcie, a im silniejsza jest ukazana na nim emocja, tym silniejsza reakcja ciała migdałowatego2. Obraz mózgu ludzi patrzących na takie zdjęcia podczas badania fMRI wygląda, jakby to o n i ogarnięci byli strachem, chociaż mniejszym3. Kiedy dwie osoby stykają się z sobą twarzą w twarz, wirusy emocji rozprzestrzeniają się przez liczne obwody nerwowe pracujące równo-