Wieczorna ofiara kadzidła

1
Wieczorna ofiara kadzidła
Obrzęd wieczornej ofiary składa się z następujących części:
1. zapalenie kadzidła;
2. modlitwa dziękczynna;
3. misterion (tajemnica wieczornej ofiary kadzenia);
4. modlitwy: o pokój, za hierarchię i zgromadzenie;
5. okadzenie sanktuarium;
6. modlitwa za zmarłych;
7. okadzanie ołtarza i wiernych;
8. akt pokuty;
9. Ewangelia;
10. modlitwy w rożnych potrzebach;
11. rozesłanie.
1. Zapalenie kadzidła
Nabożeństwo rozpoczyna znak krzyża, wykonywany przez Koptów, podobnie jak w Kościele Zachodnim, od lewego do prawego ramienia:
W Imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, jednego Boga.
Diakon zapala kadzidło, a kapłan staje z odkrytą głową przed środkowymi drzwiami ikonostasu i mówi:
Zmiłuj się nad nami, Boże, Ojcze Wszechmogący. Trójco Święta, zmiłuj się nad nami. O Panie Zastępów, bądź z nami, bo poza Tobą nie mamy wspomożyciela w naszych potrzebach i utrapieniach.
Ojcze nasz, który jesteś w niebie. Niech się święci Twoje Imię, niech przyjdzie Twoje królestwo,
niech będzie Twoja wola, tak w niebie, jak i na ziemi. Nasz chleb wczorajszy daj nam i dzisiaj. I przebacz nam to, co jest przeciw nam, jak i my przebaczamy tym, którzy wobec nas zawinili. I nie wódź
nas na pokuszenie, lecz wybaw nas od złego. W Chrystusie Jezusie, naszym Panu. Amen.
Kapłan upada na twarz przed sanktuarium i mówi:
Padamy przed Tobą, Chryste, przed Twoim dobrym Ojcem i przed Duchem Świętym, bo Ty przyszedłeś i zbawiłeś nas.
Czyni głęboki pokłon (metanion), kłania się przed kapłanami, przed zgromadzeniem i diakonem, mówiąc:
Błogosławcie ten metanion. Przebaczcie mi.
Zwrócony w stronę wejścia do sanktuarium: Módlcie się.
Diakon podnosi krzyż i mówi:
Stańcie prosto do modlitwy. Kapłan błogosławi znakiem krzyża lud i kapłanów: Pokój wszystkim.
Lud: I z duchem twoim.
2. Modlitwa dziękczynna
Kapłan: Podziękujmy miłosiernemu dobroczyńcy Bogu, Ojcu Pana, Boga i Zbawiciela naszego Jezusa
Chrystusa. On bowiem nas ochrania, pomaga i strzeże nas, ujmuje się za nami, okazuje nam litość,
umacnia nas i doprowadził nas aż do tej godziny. Nadal wzywamy Go, wszechmogącego Pana i Boga
naszego, aby nas w tym świętym dniu i po wszystkie dni zachował w pokoju.
Diakon: Módlcie się.
Lud: Kyrie eleison.
2
Kapłan: Dzięki Ci składamy, Panie, Władco, Boże wszechmogący, Ojcze naszego Pana, Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, za każdą sytuację, ze względu na każdą sytuację i w każdej sytuacji. Ty bowiem nas ochraniasz, wspomagasz, strzeżesz nas i troszczysz się o nas, okazałeś nam litość, umacniasz nas i doprowadziłeś nas aż do tej godziny.
Diakon: Módlcie się, aby Bóg zmiłował się nad nami, był dla nas łaskawy, wysłuchał nas i pomógł
nam. Aby przyjął prośby i orędownictwo swoich świętych za nasze zbawienie i powodzenie, aby odpuścił nam nasze grzechy.
Lud: Kyrie eleison.
Kapłan: Prosimy więc i błagamy Twoją dobroć. Ty, który kochasz ludzi, spraw, abyśmy ten święty
dzień i wszystkie dni naszego życia przeżyli w pokoju i bojaźni. Wszelką zazdrość, pokusę, wszelki
występek szatański, złośliwość ze strony ludzi i ukazanie się ukrytej lub jawnej wrogości (pochyla
głowę i żegna się), oddal od nas (zwraca się na zachód [do wiernych] i czyniąc nad nimi znak krzyża,
dodaje): i całego Twego ludu (zwrócony w stronę ołtarza): i od tego Twego świętego miejsca. Niech
naszym udziałem staną się dobre i pożyteczne rzeczy, bo dałeś nam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika20. I nie dozwól, abyśmy ulegli pokusie, lecz wybaw nas od
złego. Przez łaskę, wyrozumiałość i miłość do ludzi, obecną w Twoim Jednorodzonym Synu, a naszym Panu, Bogu i Zbawicielu Jezusie Chrystusie. Przez Niego należy Ci się cześć, chwała, wspaniałość i poszanowanie, razem z Nim i z życiodajnym, współistotnym z Tobą Duchem Świętym. Teraz i
zawsze, i na wieki. Amen.
Lud: Kyrie eleison.
Lud śpiewa hymn z części zmiennych liturgii, a kapłan wstępuje do sanktuarium. Następnie
czyni pokłon przed ołtarzem, całuje ołtarz, bierze do lewej ręki kadzielnicę, obraca się na prawo
w kierunku obecnych kapłanów i mówi: „Pobłogosławcie”
Kapłani zaś odpowiadają: „Pobłogosław i ty”. Celebrujący kapłan mówi dalej:
W Imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, jednego Boga.
Kapłan: Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec Wszechmogący.
Amen.
Diakon: Amen.
Kapłan: Niech będzie błogosławiony Jednorodzony Syn, Jezus
Chrystus, nasz Pan.
Diakon: Amen.
Kapłan: Niech będzie błogosławiony ten, który nas pociesza,
Ducha Święty. Amen.
Diakon: Amen.
Potem kapłan nakłada jeszcze dwukrotnie kadzidło bez błogosławieństwa, mówiąc:
Cześć i chwała, chwała i cześć Trójcy Przenajświętszej, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Amen.
3. Tajemnica wieczornej ofiary kadzenia (misterion)
Kapłan: Módlcie się.
Diakon: Powstańcie do modlitwy.
Kapłan: Pokój wszystkim.
Diakon: I z duchem twoim.
Kapłan cicho odmawia modlitwę wieczornej ofiary kadzenia,
skierowaną do Chrystusa:
O Chryste, nasz wielki, wzbudzający bojaźń i prawdziwy Boże, Jednorodzony Synu i Słowie Boga Ojca. Twoje Imię jest jak wylany olej święty. Wszędzie ofiaruje się Twemu świętemu Imieniu kadzidło
jak wznoszącą się ofiarę czystą.
Diakon: Módlcie się za naszą ofiarę i za tych, którzy ją złożyli.
Kapłan: Prosimy Cię, Panie nasz, przyjmij nasze prośby. Niech nasza modlitwa wstąpi do Ciebie jak
kadzidło, a wzniesienie rąk naszych jak ofiara wieczorna21. Ty bowiem jesteś prawdziwą ofiarą wieczorną, która została złożona jako ofiara wzniesiona na czcigodnym krzyżu, zgodnie z wolą Twego
świętego Ojca. Wraz z Nim bądź błogosławiony, razem z życiodajnym i współistotnym z Tobą Du-
3
chem Świętym. Teraz i zawsze, i na wieki. Amen.
4. Modlitwy o pokój, za hierarchię i zgromadzenie
Kapłan: Prosimy Cię, Panie, nasz Władco.
Modlitwa o pokój:
Kapłan: Pamiętaj, Panie, o pokoju dla Twego jednego, jedynego, świętego, apostolskiego i powszechnego Kościoła.
Diakon: Módlcie się o pokój dla jednego, świętego, apostolskiego, powszechnego i prawosławnego
Kościoła.
Kapłan: Który znajduje się na całym zamieszkałym świecie.
Modlitwa za hierarchię:
Kapłan: Wspomnij, Panie, naszego patriarchę, czcigodnego ojca, najwyższego kapłana, Abbę N.N.
Diakon: Módlcie się z naszego najwyższego kapłana, Abba Babę, Abbę N.N., papieża, patriarchę i arcybiskupa wielkiego miasta Aleksandrii i za naszych prawosławnych biskupów.
Kapłan: Ochraniaj go pod swoją opieką i zachowaj dla nas na wiele lat i spokojne czasy.
Modlitwa za zgromadzenie:
Kapłan: Wspomnij, Panie, na nasze zgromadzenie i błogosław je.
Diakon: Módlcie się za tę wspólnotę kościelną i nasze zgromadzenie.
Kapłan: Pozwól nam bez zakazu i przeszkody spełniać Twoją świętą błogosławioną wolę. Daj nam,
Panie, domy modlitwy, domy czystości, domy błogosławieństwa. Niech będzie to naszym udziałem
i wszystkich Twoich sług po nas i po wszystkie czasy. Podnieś się, Panie, Boże, rozprosz wszystkich
Twoich nieprzyjaciół. Niech znikną sprzed Twego oblicza wszyscy ci, którzy nienawidzą Twego
Imienia. Twój lud zaś niech rozwija się pomyślnie z Twoim błogosławieństwem w tysiące i niezliczone tysiące tych, którzy pełnią Twoją wolę. W łasce i miłosierdziu, i dobroci Twego Jednorodzonego
Syna, naszego Pana, Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Jemu należy się cześć teraz, zawsze i na
wieki. Amen.
5. Okadzenie sanktuarium
Kapłan okadza trzykrotnie prezbiterium, pochylając za każdym razem głowę. Przy pierwszym kadzeniu mówi:
Kłaniamy się przed Tobą, Chryste, oraz przed Twoim Ojcem i Duchem Świętym, bo Ty przyszedłeś,
aby nas zbawić.
Przy drugim kadzeniu mówi:
Według Twego wielkiego miłosierdzia wstępuję do domu Twego i kłaniam się przed Twoim świętym
ołtarzem.
Przy trzecim kadzeniu mówi:
Przed aniołami śpiewam dla Ciebie i kłaniam się przed Tobą, wobec Twego świętego ołtarza.
Czwarte kadzenie ofiaruje Bogurodzicy, mówiąc:
Pozdrawiamy Cie z aniołem Gabrielem i mówimy: bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą.
Następnie okadza kapłanów i diakonów. Lud śpiewa odpowiednie pieśni. Okadzanie
sanktuarium kończy wezwanie kapłana: „Módlcie się” i diakona: „Wstańcie do modlitwy”.
Następnie kapłan zwraca się do wiernych i błogosławi ich znakiem krzyża, mówiąc: „Pokój
wszystkim”, a lud odpowiada: „I z duchem Twoim”.
6. Modlitwa za zmarłych
Kapłan: Prośmy jeszcze Boga wszechmogącego, Ojca Pana naszego, Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Błagamy o Twoją dobroć, miłujący ludzi. Wspomnij, o Panie, dusze zmarłych Twoich sług, naszych ojców i braci.
Diakon: Módlcie się za naszych ojców i braci, którzy zmarli i przeszli z tego świata do wiekuistego
4
spokoju w wierze Chrystusa od samego początku: za naszych ojców, arcybiskupów i biskupów, archiprezbiterów, kapłanów, naszych braci, diakonów, naszych mnichów i świeckich ojców i za wszystkich
chrześcijan. Aby Chrystus, nasz Bóg, dał im wszystkim, ich duszom wieczny pokój w raju rozkoszy, a
nam okazał miłosierdzie i przebaczenie grzechów.
Lud: Kyrie.
Kapłan: Daj, o Panie, obdarz ich wszystkich spokojem duszy na łonie naszych świętych Ojców: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Umieść ich na miejscu zielonym, nad wodą spokoju, w raju rozkoszy, w świetle Twoich świętych, na miejscu, w którym nie ma smutku, niepowodzenia i płaczu. Wskrześ ich ciała
w dniu, który zgodnie z Twoimi zapowiedziami wyznaczyłeś. Obdarz ich bogactwem Twoich zapowiedzi, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało i co nie zostało żadnemu sercu ludzkiemu objawione, a co Ty, Boże, przygotowałeś tym, którzy miłują Twoje święte Imię. Twoje sługi nie spotyka
bowiem śmierć, lecz powrót do domu. Jeśli zdarza się im niedbałość lub opuszczenie jako ludziom,
którzy mają ciało i zamieszkują ten świat, to przebacz im, proszę, o Boże, według Twojej dobroci i miłości do ludzi. Nikt nie jest wolny od nieczystości nawet wówczas, gdyby jego życie na ziemi trwało
tylko jeden, jedyny dzień. Daj odpoczynek, o Panie, tym, których dusze przyjąłeś, niech będą godni
królestwa niebieskiego. Gdy zaś o nas chodzi, to daj nam wszystkim dopełnić nasze chrześcijańskie
życie tak, jak się Tobie podoba. Daj im i nam udział w dziedzictwie z wszystkimi Twoimi świętymi.
W łasce, wyrozumiałości i miłości do ludzi twego Jednorodzonego Syna, Pana naszego, Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, przez którego należy Ci się cześć, chwała, wspaniałość i uwielbienie, wraz z
Nim i z życiodajnym, współistotnym z Tobą Duchem Świętym. Amen.
Lud śpiewa teraz odpowiednie hymny i pieśni maryjne.
7. Okadzenie ołtarza i wiernych
Kapłan ponownie nakłada trzykrotnie kadzidło, jak poprzednio (zob. okadzanie sanktuarium 1.5) i okadza cztery strony. Okadzanie ludu zaczyna od miejsca przeznaczonego dla
mężczyzn (tzw. pierwsza galeria), potem okadza miejsce przeznaczone dla kobiet (druga galeria), mówiąc:
Błogosławieństwo wieczornej ofiary kadzidła, święte jej błogosławieństwo, niech będzie z wami.
Amen.
Podczas okadzania galerii kobiet odmawia cicho modlitwy ku czci Chrystusa ukrzyżowanego:
Jezus Chrystus ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, w jednej Osobie. Kłaniamy się przed Nim i oddajemy Mu cześć. Ten, który się za nas ofiarował na krzyżu za zbawienie naszego rodzaju. On otworzył
drzwi do raju i wprowadził Adama ponownie do swego panowania. Przez swoje ukrzyżowanie i święte
zmartwychwstanie wprowadził ludzi ponownie do raju.
8. Akt pokuty
Kapłan powraca do prezbiterium i od ołtarza okadza wiernych, mówiąc cicho:
Boże, który na czcigodnym krzyżu przyjąłeś wyznanie złoczyńcy, przyjmij wyznanie Twego ludu.
Przebacz mu jego grzechy ze względu na Twoje święte Imię, które jest wzywane nad nami i według
Twego miłosierdzia, o Panie, a nie według miary naszych grzechów.
Kapłan obchodzi ołtarz naokoło, całuje go, staje przed głównym wejściem do sanktuarium i stąd okadza trzykrotnie stronę północną, zachodnią, południową i wschodnią, jak
i kapłanów. W tym czasie chor śpiewa doksologię i recytuje się wyznanie wiary. Pod koniec
Credo diakon podaje kapłanowi krzyż z trzema płonącymi świecami i kapłan błogosławi nim
trzykrotnie lud, mówiąc:
Boże, zmiłuj się nad nami, bądź miłosierny dla nas.
(Pierwsze błogosławieństwo): Obdarz nas łaską.
5
(Drugie błogosławieństwo): Wysłuchaj nas.
(Trzecie błogosławieństwo): Pobłogosław nas. Strzeż nas. Dopomóż nam. Odwróć od nas swój gniew.
Przybądź do nas i zbaw nas. Odpuść nam nasze grzechy.
Lud: Amen. Kyrie eleison (41 razy).
9. Ewangelia
Kapłan obraca się do wiernych i błogosławi ich krzyżem, mówiąc:
Módlcie się.
Diakon: Powstańcie do modlitwy.
Kapłan: Irini pasi.
Lud: I z duchem twoim.
Kapłan całuje krzyż i kładzie go na ołtarzu (lub daje diakonowi), bierze kadzielnicę i modli się przed Ewangelią:
Jezu Chryste, Władco i Panie, Boże nasz, który powiedziałeś do swoich czcigodnych uczniów i prawdziwych apostołów: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli. Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że
słyszą. Spraw, abyśmy przez modlitwy Twoich świętych stali się godni wysłuchać świętej Ewangelii i
według niej postępować.
Diakon: Módlcie się ze względu na świętą Ewangelię.
Lud: Kyrie eleison.
Kapłan: Wspomnij, Panie, wszystkich, którzy polecają się naszym modlitwom i prośbom zanoszonym
do Ciebie, Panie, nasz Boże. Daj pokój tym, którzy już odeszli od nas i zasnęli. Uzdrów chorych. Ty
bowiem jesteś dla nas wszystkich życiem, wybawieniem i nadzieją, zbawieniem i zmartwychwstaniem. Ty jesteś tym, komu oddajemy chwałę, cześć i uwielbienie, wraz z Twoim dobrym Ojcem i życiodajnym, współistotnym z Tobą Duchem Świętym. Teraz i zawsze, i na wieki. Amen.
Okadzając księgę Ewangelii, mówi: Pochylcie się przed Ewangelią Jezusa Chrystusa. Przez modlitwy
psalmisty Dawida i proroków, okaż nam łaskę, Panie, i przebacz nam nasze grzechy.
Diakon udaje się z księgą Ewangelii do prezbiterium. Następnie kapłan wraz z diakonem
obchodzą ołtarz naokoło, poprzedzani przez lektora i kantora ze świecami. Kapłan okadza
Ewangelię, mówiąc:
Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela.
Lud: Panie, wołam do Ciebie, wysłuchaj mnie. Usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie. Niech wstąpi
do Ciebie moja modlitwa, jak kadzidło; wzniesienie rąk moich, jak ofiara wieczorna. Alleluja.
Kapłan opuszcza sanktuarium, staje przed środkowymi drzwiami ikonostasu i okadza
księgę Ewangelii, którą trzyma diakon i mówi:
Pochylcie się przed Ewangelią Jezusa Chrystusa. Chwała Mu na wieki.
Kapłan przejmuje Ewangelię od diakona, obraca się z nią do wiernych, całuje i oddaje
diakonowi.
Diakon: Powstańcie z bojaźnią Bożą, aby wysłuchać świętej Ewangelii.
Kapłan: Błogosławiony, który przychodzi w Imię Pańskie.
Lektor czyta przeznaczony na ten dzień psalm.
Diakon: Panie, pobłogosław wyjątek świętej Ewangelii, według Mateusza (Marka, Łukasza lub Jana).
6
W tym czasie kapłan zwrócony do wiernych trzykrotnie okadza, mówiąc:
Początek świętej Ewangelii według N. Powstańcie z bojaźnią Bożą, aby wysłuchać świętej Ewangelii.
Lud: Chwała Tobie, Panie.
Lektor: Powstańcie z bojaźnią Bożą, aby wysłuchać świętej Ewangelii. Wyjątek z Mateusza (Marka,
Łukasza lub Jana), ewangelisty. Niech jego błogosławieństwo będzie z nami.
W tym czasie kapłan trzykrotnie okadza księgę Ewangelii, mówiąc: „Pochylmy się przed
świętą Ewangelią (…)”. Lektor zaś i kapłan mówią:
Nasz Pan, Bóg, Zbawiciel i Król Jezus Chrystus, Syn Boga żywego, Jemu chwała na wieki.
Kapłan zwraca się z kolei na zachód, okadza obecnych kapłanów i mówi:
Szczęśliwe są oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą, że jesteśmy godni słyszeć Twoją Ewangelię i według niej postępować, przez modlitwy Twoich świętych.
Okadzając zaś diakonów, mówi: „Pochylcie się przed świętą Ewangelią (…)”. Potem kapłan staje w środkowych drzwiach ikonostasu i skłania głowę przed księgą Ewangelii. Ewangelię śpiewa diakon w języku koptyjskim. Po Ewangelii kapłan trzykrotnie księgę okadza i
mówi:
Tobie należy się cześć jednym głosem i od każdego. Cześć, sława, chwała i uwielbienie, wraz z Twoim dobrym Ojcem i życiodajnym, współistotnym z Tobą Duchem Świętym. Teraz i zawsze, i na wieki.
Amen.
Lektor: Chwała Panu naszemu na wieki. Amen.
Lud: Chwała Tobie, Panie.
Z kolei jest czytana Ewangelia w języku arabskim, którą poprzedzają takie same obrzędy,
jak przed Ewangelią koptyjską. Po Ewangelii następuje homilia lub wspomnienie świętych
dnia.
10. Modlitwy w różnych potrzebach
Celebrans przed ikonostasem, zwrócony do ołtarza, w prawej ręce trzyma kadzielnicę i
modli się wraz z diakonem:
Panie, który zstąpiłeś i stałeś się człowiekiem dla zbawienia rodzaju ludzkiego. Ty siadasz na tronie
ponad Cherubami i Serafinami, i spoglądasz na pokornych. Ty, nasz Panie, do którego kierujemy dziś
oczy naszego serca, do Ciebie, Panie, który wybaczasz nam nasze występki i ratujesz nasze dusze od
zatracenia. Pochylamy się przed Twoją niewypowiedzianą łaskawością. Prosimy Cię, abyś obdarzył
nas pokojem. Boże, nasz Zbawicielu, uczyń nas Twoją własnością. Nikogo bowiem poza Tobą nie
znamy, Twoje święte Imię wymawiamy. Prowadź nas, Boże, w Twojej bojaźni i tęsknocie za Tobą.
Miej upodobanie w tym, że my doznajemy Twoich dobrodziejstw. Podnieść styl życia i ozdób cnotami
tych, którzy pochylili swoje głowy przed Tobą. Uczyń nas wszystkich godnymi Twego królestwa w
niebie. Według upodobania Twego dobrego Ojca, z którym Ty razem przebywasz, i z życiodajnym,
współistotnym z Tobą Duchem Świętym. Teraz i zawsze, i na wieki. Amen.
Diakon: Słuchajcie uważnie z bojaźnią Bożą.
Kapłan obraca się do wiernych i błogosławi ich krzyżem: Pokój wszystkim.
Lud: I z duchem twoim.
Kapłan: Władco i Panie, Jezu Chryste, Jednorodzony Synu, Słowie Boga Ojca, który przez Twoją życiodajną i zbawczą mękę rozerwałeś więzy naszych grzechów. Ty tchnąłeś na Twoich świętych
uczniów i prawdziwych apostołów, i powiedziałeś: Przyjmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie
grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Przez Twoich świętych apostołów, o Panie, obdarowałeś także kapłanów Twego Kościoła łaską odpuszczania grzechów na ziemi,
aby wiązali lub rozwiązywali wszelkie więzy ciemności. Teraz więc zwracamy się do Ciebie, miłującego ludzi, i błagamy Twoją dobroć za Twoje sługi (zwraca się do wiernych i czyni nad nimi znak
7
krzyża), moich ojców, braci i siostry (czyni znak krzyża na sobie) i za moją słabość. Daj nam, którzy
schyliliśmy głowy przed Twoją wspaniałością, udział w Twoim miłosierdziu. Rozerwij wszelkie więzy naszych grzechów. Jeśli zgrzeszyliśmy przeciw Tobie świadomie lub nieświadomie, uczynkami lub
słowami, z lęku lub małoduszności, Ty, Panie Boże, który znasz słabość ludzi, jako dobry i miłujący
ludzi, udziel nam przebaczenia naszych grzechów przez Twoją łaskę. (Czyni znak krzyża na sobie) Pobłogosław nas (błogosławi ministrantów) oczyść nas i rozgrzesz, (błogosławi lud) i rozgrzesz cały
Twój lud. Napełnij nas Twoją bojaźnią. Obdarz nas łaską, abyśmy spełniali Twoją dobrą i świętą wolę.
Ty bowiem jesteś Bogiem naszym i Tobie należy się cześć, chwała i uwielbienie wraz z Twoim dobrym Ojcem i współistotnym z Tobą, życiodajnym Duchem Świętym. Teraz i po wszystkie czasy, i na
wieki wieków. Amen.
Kapłan podnosi teraz krzyż, diakon zaś Ewangelię, a lud śpiewa 41 razy „Kyrie”. W tym
czasie kapłan odmawia modlitwę z anafory św. Grzegorza, następnie kładzie krzyż na Ewangelii. Obecni kapłani, a po nich lud całują teraz krzyż i Ewangelię, a chor śpiewa odpowiednie
pieśni, zgodnie z porą roku i kalendarzem liturgicznym.
11. Błogosławieństwo i rozesłanie
Modlitwę rozesłania odmawia celebrans lub najwyższy rangą duchowny, jeżeli jest obecny na nabożeństwie:
Niech Bóg obdarzy nas łaską i błogosławi nas. Niech zwróci na nas swoje oblicze i niech zmiłuje się
nad nami. Panie, zbaw swój lud i błogosław swoje dziedzictwo. Bądź mu pasterzem. Podnieś go na
wieki. Podnieś głowę chrześcijan mocą życiodajnego krzyża oraz przez zanoszone za nas nieustannie
modlitwy przez naszą Panią i Królową, Matkę Boga, czystą i świętą Maryję, przez trzy czyste, jaśniejące wielkości: Michała, Gabriela i Rafała, cztery bezcielesne zwierzęta, przez dwudziestu czterech
kapłanów i wszystkie niebieskie zastępy, świętego Jana Chrzciciela, przez stu czterdziestu czterech,
przez moich Panow i Ojców, przez apostołów, przez trzech świętych uczniów, świętego Stefana, przez
widzących Boga, przez ewangelistę i apostoła Marka, świętych i męczenników (…), przez sprawiedliwych, przez wszystkie mądre panny i aniołów tego błogosławionego dnia (…). Ich święte błogosławieństwo, ich łaska, moc, ofiara, miłość i pomoc, niech będzie z nami. Amen.
Kapłan błogosławi lud, mówiąc:
Chryste, Boże nasz, Królu pokoju, daj nam pokój. Umocnij pokój w nas i przebacz nam nasze grzechy.
Bo Twoja jest moc, chwała, błogosławieństwo i władza na wieki. Amen.
Lud: Amen. Niech tak będzie.
Kapłan (całuje krzyż oraz Ewangelię i odsyła wiernych): Idźcie w pokoju. Niech Pan będzie z wami
wszystkimi. Amen.