D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt VI Ka 1476/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Marek Wojnar (spr.)
Sędziowie: SO Maciej Schulz
SO Włodzimierz Suwała
protokolant: sekr. sądowy Justyna Skwiot
przy udziale prokuratora Jerzego Kopcia
po rozpoznaniu dnia 17 marca 2016 r. w W.
sprawy J. B. s. W. i B. ur. (...) w W.
oskarżonego o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie
z dnia 28 września 2015 r. sygn. akt III K 1014/14
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi -Południe w Warszawie do
ponownego rozpoznania.
SSO Maciej Schulz SSO Marek Wojnar SSO Włodzimierz Suwała
Sygn. akt VI Ka 1476/15
UZASADNIENIE
J. B. został oskarżony o to, że w dniu 22.08.2012 r. w Areszcie Śledczym W. - G. w W. działając wbrew przepisom
ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci alprazolamu w ilości wagowej 1,3 grama netto, tj. o czyn z art.
62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 28 września 2014 r.,
sygn. akt III K 1014/14:
I. oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu uniewinnił;
II. na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14.12.2012 r. o odpadach orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa
dowodów rzeczowych ujawnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod pozycją 1 poprzez przekazanie ich do
apteki prowadzącej zbiórkę leków przeterminowanych;
III. koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.
Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator. Zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść
oskarżonego i zarzucił mu:
1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na
dowolnej i wybiórczej ocenie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego, zeznań T. T. i K. C.,
skutkujący uniewinnieniem oskarżonego podczas, gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego
pozwoliłaby na uniknięcie błędnych ustaleń faktycznych i przypisanie odpowiedzialności oskarżonemu J. B.;
2. naruszenie przepisów postępowania, a to art. 167 k.p.k., mające wpływ na treść orzeczenia, poprzez zaniechanie
przeprowadzenia czynności procesowych, mających na celu ustalenie, czy oskarżony rzeczywiście nie posiadał (nie
nabył) leku o nazwie X. wbrew przepisom ustawy, tj. bez recepty, którego skutek zaowocował bezpodstawnym
przyjęciem przez sąd stanowiska, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe, -które zawiera istotne braki,- nie
dowiodło, że oskarżony nabył ten lek wbrew przepisom ustawy, tj. bez recepty i w konsekwencji uniewinnieniem
oskarżonego.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do
ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja prokuratora nie jest pozbawiona słuszności i jej wniosek o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania zasługuje na uwzględnienie.
Zasadny jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych będący wynikiem dowolnej i wybiórczej oceny materiału
dowodowego.
Na wstępie podnieść należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych
pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli tylko: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej
całokształtu okoliczności sprawy; stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na
korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego; jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego; a nadto
zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3
września 1998 r., sygn. V KKN 104/98, Prok. i Pr. 1999, z. 2, poz. 6, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia
2012 r., sygn. III KK 298/12, LEX nr 1232292).
Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku wykazała, że Sąd Rejonowy nie sprostał tym wymogom i z obrazą art.
7 k.p.k. dokonał dowolnej, wybiórczej i niezgodnej z zasadami logicznego rozumowania oceny zebranego w sprawie
materiału dowodowego, nie uwzględniając stosownie do art. 410 k.p.k. całokształtu okoliczności wynikających z
przeprowadzonych dowodów, a w efekcie poczynione w oparciu o taką ocenę ustalenia faktyczne trudno uznać za
prawidłowe. Bezspornym jest, że przy oskarżonym w wyniku kontroli osobistej po widzeniu w jego slipach ujawniono
10 tabletek o łącznej wadze 1,25 grama netto oznaczonych logo „(...)”, które tłoczone jest na produkowanym przez
koncern farmaceutyczny P. leku o nazwie X.. Lek ten legalnie może być nabyty jedynie na receptę. Zawiera on
substancję psychotropową alprazolam w ilości 1mg w każdej tabletce. A. jest substancją psychotropową grupy IV P
wskazaną w załączniku nr 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Posiadanie takiej substancji
psychotropowej, zawartej w leku, możliwe jest jedynie w przypadku jego nabycia na podstawie recepty wystawionej
przez lekarza, zaś bez tego jego posiadanie wypełnia znamiona art. 62 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii. Sąd I instancji ustalając te bezsporne fakty nie rozważył jednak okoliczności wynikających z zeznań
świadków T. T. i K. C. dotyczących przeszukiwania osoby oskarżonego przed i po widzeniu z osobami odwiedzającymi
go w areszcie śledczym. Nie poczynił w związku z tym ustaleń odnoszących się do możliwości posiadania znalezionych
następnie przy nim tabletek przed udaniem się na widzenie, jak też możliwości przekazania mu ich na widzeniu.
Niezależnie jednak od tego czy oskarżony uzyskał znalezione przy nim tabletki dopiero po widzeniu czy też miał
je wcześniej, ich legalne posiadanie ze względu na zawartą w nich substancję psychotropową – (...) możliwe było
jedynie po zrealizowaniu wystawionej na oskarżonego recepty. Sąd meriti przyjął, iż brak jest dowodów, aby oskarżony
posiadał te tabletki wbrew przepisom ustawy, bez recepty, mimo, że w tym zakresie nie przeprowadził żadnego
postępowania dowodowego. Sąd ten nie rozważył przy tym wewnętrznych sprzeczności w wyjaśnieniach oskarżonego
odnośnie źródła pochodzenia ujawnionych przy nim tabletek, jak też różnic jego wyjaśnień i zeznań wskazanych
świadków co do części garderoby, w jakich je wykryto, jak też co do przeznaczenia leków. Jeśli się bowiem uwzględni
miejsce, w jakim w bieliźnie osobistej oskarżonego ujawniono przedmiotowe tabletki, jak też fakt, że oskarżony
przedstawiał różne wersje co do przeznaczenia leku, sprzeczne nie tylko z tym co relacjonował świadkowi T. T.,
lecz również z powszechnie dostępną informacją o leku o nazwie X. (k- 195-199), to w świetle zasad logicznego
rozumowania trudno przyjąć, że legalnie nabyty i posiadany lek ukrywany jest w slipach, a oskarżony nie wie jakie
jest jego przeznaczenie i w związku z jakim schorzeniem go ma zażywać. Sąd Rejonowy pominął również, okoliczność,
którą winien znać z urzędu, że legalne posiadanie leków przez osoby przebywające w jednostkach penitencjarnych
może mieć miejsce jedynie za zgodą i wiedzą personelu medycznego i funkcjonariuszy aresztu. Sąd I instancji nie
podjął też próby sprawdzenia czy ujawnione przy oskarżonym tabletki mogły uzyskane na receptę wystawioną na jego
nazwisko w sugerowanych przez niego miejscach nabycia.
Przedstawione okoliczności świadczą o dokonaniu przez Sąd meriti dowolnej i sprzecznej z regułą określoną w art.
7 k.p.k. oceny dowodów, bez uwzględnienia stosownie do art. 410 k.p.k. całokształtu okoliczności ujawnionych na
rozprawie, a w efekcie o poczynieniu wadliwych ustaleń faktycznych, które miały wpływ na treść wyroku. Podkreślić
ponadto należy, że analiza pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje na sprzeczność poczynionych
przez Sąd Rejonowy ustaleń. Z jednej strony bowiem Sąd ten stwierdza, że brak jest dowodów na nielegalne
posiadanie przez oskarżonego leku zawierającego zabronioną przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii substancję
psychotropową, a z drugiej z uwagi na niewielką jej zawartość w posiadanych przez oskarżonego tabletkach wskazuje
na spełnienie przesłanek z art. 62 a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Spełnienie
przesłanek z art. 62 a cytowanej ustawy możliwe jest jednak w sytuacji, gdy substancja psychotropowa była posiadana
wbrew przepisom ustawy, a nie wówczas gdy posiadanie jej przepisów tych nie naruszało.
Powyższe uchybienia przepisom prawa procesowego skutkujące wadliwymi ustaleniami faktycznymi, mające wpływ
na treść orzeczenia oraz wskazana sprzeczność ustaleń sprawiają, że zaskarżony wyrok należało uchylić i przekazać
sprawę do ponownego rozpoznania.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy dokładnie przeprowadzi postępowanie dowodowe dążąc do
wyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, uwzględniając poczynione wyżej uwagi
dotyczące uchybień poczynionych w dotychczasowym postępowaniu, a zebrany materiał dowodowy oceni stosownie
do reguł wynikających z art. 7 k.p.k. i w efekcie takiej oceny poczyni trafne ustalenia faktyczne. W przypadku uznania,
że oskarżony wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał zabronioną
substancję psychotropową – alprazolam znajdującą się w ujawnionym przy nim leku, ustali jej ilość, która nie jest
równoważna z wagą tabletek, w których jest zawarta, jak też dokona oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu,
przy uwzględnieniu również faktu, że posiadanie owej substancji psychotropowej miało miejsce podczas pobytu
oskarżonego w jednostce penitencjarnej.
Reasumując – Sąd Okręgowy orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku.
SSO Maciej Schulz SSO Marek Wojnar SSO Włodzimierz Suwała