Mk 9,2-10 - Lectio Divina

Łk 18,31-34 Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i
spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym. Zostanie wydany w ręce pogan,
będzie wyszydzony, zelŜony i opluty; ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia
zmartwychwstanie». Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie
pojmowali tego, o czym była mowa.
Łk 24,25-27 Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do
wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! CzyŜ Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby
wejść do swej chwały?» I zaczynając od MojŜesza poprzez wszystkich proroków wykładał im,
co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
J 2,19-22 Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach
wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego śydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę
świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała.
Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, Ŝe to powiedział, i uwierzyli
Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
J 12,16 Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony,
wówczas przypomnieli sobie, Ŝe to o Nim było napisane i Ŝe tak Mu uczynili.
Dz 17,18 Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: «CóŜ chce
powiedzieć ten nowinkarz» - mówili jedni, a drudzy: - «Zdaje się, Ŝe jest zwiastunem nowych
bogów» - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie.
Anastazy Synaita, Homilia o Przemienieniu Pańskim
Dzisiaj na górze Tabor Chrystus odnowił oblicze piękna ziemskiego i stworzył je na
nowo jako obraz piękna niebiańskiego. I dlatego jest rzeczą słuszną i sprawiedliwą,
bym powiedział: „JakŜe straszne jest to miejsce! To jest właśnie dom Boga i brama
niebios“ (Rdz 28,17). Dziś bowiem Pan prawdziwie pojawił się na górze. Dziś natura
człowieka, niegdyś stworzona na podobieństwo Boga, ale zaciemniona przez
bezkształtne posągi bałwanów, została przemieniona w dawną piękność człowieka
stworzoną na obraz i podobieństwo Boga (Rdz 1,26n). Dziś na górze, natura,
zabłąkana na górach przez bałwochwalstwo, została przemieniona, pozostając jednak
sama sobą i zajaśniała w jasności i blasku bóstwa. Dziś na górze ten, co został
niegdyś odziany w ponure i smutne szaty ze skóry, o których mówi księga Rodzaju
(3,21), przywdział boską szatę, ubierając się w światła jak w płaszcz (Ps 103,3). Dziś
na górze Tabor, w sposób pełen tajemnicy, okazało się, jakie będzie Ŝycie przyszłe w
królestwie radości. Dzisiaj w sposób zdumiewający zgromadzili się na górze wokół
Boga dawni zwiastuni Starego i Nowego Przymierza niosąc tajemnicę pełną cudów
niezwykłych. Dziś na górze Tabor pojawia się zarys krzyŜa, który przez śmierć daje
Ŝycie: tak jak Chrystus został ukrzyŜowany pomiędzy dwoma ludźmi na górze
Kalwarii, tak stanął pełen majestatu pomiędzy MojŜeszem i Eliaszem. I święto
dzisiejsze pokazuje nam jeszcze tę drugą górę Synaj, górę jakŜe cenniejszą od Synaju,
dzięki cudom i wydarzeniom, które miały na niej miejsce: objawienie się tam Bóstwa
przekracza widzenia, które choć BoŜe, były jeszcze wyraŜone w figurze i ciemne. I tak,
jak na Synaju, figury zostały naszkicowane pokazując na przyszłość, tak na Taborze
wybucha juŜ prawda. Tam panuje mrok, tu słońce; tam ciemność, tu chmura
świetlana. Z jednej strony Prawo Dziesięciu Przykazań, z drugiej Słowo przedwieczne
wszelkiemu słowu... Góra Synaj nie otwarła MojŜeszowi Ziemi Obiecanej, ale Tabor
wprowadził go do ziemi stanowiącej obietnicę.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
II Niedziela Wielkiego Postu w roku B:
Mk 9,2-10
2.
Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził
ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich.
3. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak Ŝaden folusznik na ziemi
wybielić nie zdoła.
4. I ukazał się im Eliasz z MojŜeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
5. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Rabbi, dobrze, Ŝe tu jesteśmy; postawimy trzy
namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla MojŜesza i jeden dla Eliasza.
6. Nie wiedział bowiem, co naleŜy mówić, tak byli przestraszeni.
7. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój
Syn umiłowany, Jego słuchajcie.
8. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo juŜ nie widzieli przy sobie, tylko
samego Jezusa.
9. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co
widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych.
10. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać
z martwych.
2. Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i
zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się
wobec nich.
Mt 17,11 On odparł: «Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko.
Mk 14,32-33 A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich
uczniów: «Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił». Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana
i począł drŜeć, i odczuwać trwogę.
2 Kor 13,1 Oto teraz po raz trzeci wyruszam do was. Na ustach dwu albo trzech świadków
zawiśnie cała sprawa.
Wj 24,13 Wstał więc MojŜesz i Jozue, jego pomocnik, i wstąpił MojŜesz na górę BoŜą.
1 Krl 18,42 Achab zatem poszedł jeść i pić, a Eliasz wszedł na szczyt Karmelu i
pochyliwszy się ku ziemi, wtulił twarz między swoje kolana.
Łk 6,12 W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie
do Boga.
Wj 34,29-35 Gdy MojŜesz zstępował z góry Synaj z dwiema tablicami Świadectwa w ręku,
nie wiedział, Ŝe skóra na jego twarzy promieniała na skutek rozmowy z Panem. Gdy Aaron i
Izraelici zobaczyli MojŜesza z dala i ujrzeli, Ŝe skóra na jego twarzy promienieje, bali się zbliŜyć
do niego. A gdy MojŜesz ich przywołał, Aaron i wszyscy przywódcy zgromadzenia przyszli do
niego, a MojŜesz rozmawiał z nimi. Potem przyszli takŜe Izraelici, a on dawał im polecenia,
powierzone mu przez Pana na górze Synaj. Gdy MojŜesz zakończył z nimi rozmowę, nałoŜył
zasłonę na twarz. Ilekroć MojŜesz wchodził przed oblicze Pana na rozmowę z Nim, zdejmował
zasłonę aŜ do wyjścia. Gdy zaś wyszedł, opowiadał Izraelitom to, co mu Pan rozkazał. I wtedy to
Izraelici mogli widzieć twarz MojŜesza, Ŝe promienieje skóra na twarzy MojŜesza. A MojŜesz
znów nakładał zasłonę na twarz, póki nie wszedł na rozmowę z Nim.
Iz 33,17 Oczy twe ujrzą króla w całej jego krasie, zobaczą krainę bardzo rozległą.
Iz 53,2 On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie
miał On wdzięku ani teŜ blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał.
Mt 17,2 Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało
się białe jak światło.
Łk 9,29 Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco
białe.
J 1,14 A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Rz 12,2 Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie
umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola BoŜa: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co
doskonałe.
2 Kor 3,7-10 Lecz jeśli posługiwanie śmierci, utrwalone literami w kamieniu, dokonywało
się w chwale, tak, iŜ synowie Izraela nie mogli spoglądać na oblicze MojŜesza z powodu
jasności jego oblicza, która miała przeminąć, to o ileŜ bardziej pełne chwały będzie
posługiwanie Ducha! JeŜeli bowiem posługiwanie potępieniu jest chwałą, to o ileŜ bardziej
będzie obfitować w chwałę posługiwanie sprawiedliwości! Wobec przeogromnej chwały
okazało się w ogóle bez chwały to, co miało chwałę tylko częściową.
Flp 2,6-8 On, istniejąc w postaci BoŜej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z
Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniŜył samego siebie, stawszy się
posłusznym aŜ do śmierci - i to śmierci krzyŜowej.
Flp 3,20-21 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd teŜ jako Zbawcy wyczekujemy
Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniŜone, na podobne do swego
chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką moŜe On takŜe wszystko, co jest, sobie podporządkować.
2 P 1,16-18 Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam
poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni
świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos
Go doszedł od wspaniałego Majestatu: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.
I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Ap 1,12-17 I obróciłem się, by widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się,
ujrzałem siedem złotych świeczników, i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna
Człowieczego, obleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. Głowa
Jego i włosy - białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia. Stopy Jego
podobne do drogocennego metalu, jak gdyby w piecu rozŜarzonego, a głos Jego jak głos wielu
wód. W prawej swej ręce miał siedem gwiazd i z Jego ust wychodził miecz obosieczny, ostry.
A Jego wygląd - jak słońce, kiedy jaśnieje w swej mocy. Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego
upadłem jak martwy, a On połoŜył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest
Pierwszy i Ostatni…
Ap 20,11 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza
uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.
Dz 8,39-40 A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i dworzanin juŜ nigdy go
nie widział. Jechał zaś z radością swoją drogą. A Filip znalazł się w Azocie i głosił Ewangelię
od miasta do miasta, aŜ dotarł do Cezarei.
9. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o
tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych.
Mk 8,29-30 On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uwaŜacie?» Odpowiedział Mu Piotr: «Ty
jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, Ŝeby nikomu o Nim nie mówili.
Mt 12,19 Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu.
Mk 9,30-31 Po wyjściu stamtąd podróŜowali przez Galileę, On jednak nie chciał, Ŝeby kto
wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie
wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie».
Mk 10,32-34 A kiedy byli w drodze, zdąŜając do Jerozolimy, Jezus wyprzedzał ich, tak Ŝe
się dziwili; ci zaś, którzy szli za Nim, byli strwoŜeni. Wziął znowu Dwunastu i zaczął mówić
im o tym, co miało Go spotkać: «Oto idziemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie
wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skaŜą Go na śmierć i wydadzą poganom. I
będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie».
Mt 12,40 Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak
Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.
10. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy
„powstać z martwych”.
Rdz 37,11 Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi, ojciec jego zapamiętał sobie ów sen.
Łk 2,50-51 Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i
wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te
wspomnienia w swym sercu.
Łk 24,4-8 Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch męŜczyzn w
lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich:
«Dlaczego szukacie Ŝyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.
Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być
wydany w ręce grzeszników i ukrzyŜowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”».
J 16,17-19 Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: «Co to znaczy, co
nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz:
„Idę do Ojca?”» Powiedzieli więc: «Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego,
co mówi». Jezus poznał, Ŝe chcieli Go pytać, i rzekł do nich: «Pytacie się jeden drugiego o to,
Ŝe powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?”
Mk 9,32 Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Mt 16,22 Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, Ŝe musi iść do Jerozolimy i
wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; Ŝe będzie zabity i trzeciego
dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: «Panie, niech Cię
Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie».
J 3,16-18 Tak bowiem Bóg umiłował świat, Ŝe Syna swego Jednorodzonego dał, aby
kaŜdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał Ŝycie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał
swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, juŜ został potępiony, bo nie
uwierzył w imię Jednorodzonego Syna BoŜego.
J 5,22-25 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy
oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje
czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i
wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma Ŝycie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci
przeszedł do Ŝycia. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, Ŝe nadchodzi godzina, nawet juŜ
jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna BoŜego, i ci, którzy usłyszą, Ŝyć będą.
J 5,37 Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego
głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza.
2 P 17 Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od
wspaniałego Majestatu: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.
1 J 4,9-10 W tym objawiła się miłość Boga ku nam, Ŝe zesłał Syna swego Jednorodzonego
na świat, abyśmy Ŝycie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, Ŝe nie my
umiłowaliśmy Boga, ale Ŝe On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę
przebłagalną za nasze grzechy.
J 5,11-12 A świadectwo jest takie: Ŝe Bóg dał nam Ŝycie wieczne, a to Ŝycie jest w Jego
Synu. Ten, kto ma Syna, ma Ŝycie, a kto nie ma Syna BoŜego, nie ma teŜ i Ŝycia.
Wj 23,21-22 Szanuj go i bądź uwaŜny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym,
gdyŜ nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie
słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich
nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie.
Pwt 18,15-19 Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do
mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego, na Horebie, w dniu
zgromadzenia: «Niech więcej nie słucham głosu Pana, Boga mojego, i niech juŜ nie widzę
tego wielkiego ognia, abym nie umarł». I odrzekł mi Pan: «Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im
proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włoŜę w jego usta moje słowa, będzie im mówił
wszystko, co rozkaŜę. Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim
imieniu, Ja od niego zaŜądam zdania sprawy.
Hbr 2,1 Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to,
cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroŜa.
Hbr 12,25-26 StrzeŜcie się, abyście nie stawiali oporu Temu, który do was przemawia. Jeśli
bowiem tamci nie uniknęli kary, poniewaŜ odwrócili się od Tego, który na ziemi mówił, o ileŜ
bardziej my, jeśli odwrócimy się od Tego, który z nieba przemawia. Głos Jego wstrząsnął
wówczas ziemią, a teraz obiecuje mówiąc: Jeszcze raz wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem.
8. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo juŜ nie widzieli przy sobie,
tylko samego Jezusa.
Łk 24,30-31Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo,
połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
3. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak Ŝaden folusznik na
ziemi wybielić nie zdoła.
Ps 104,1-2 Błogosław, duszo moja, Pana! O BoŜe mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany
we wspaniałość i majestat, światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot.
Dn 7,9 Patrzałem, aŜ postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała
jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego
koła - płonący ogień.
Mt 28,3 Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg.
Ps 51,7 Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.
Ps 68,14 Gdy odpoczywali między zagrodami trzody, skrzydła gołębicy srebrem się lśniły,
a jej pióra zielonkawym odcieniem złota.
Iz 1,18 Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak
szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.
Ap 7,9.14 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z kaŜdego
narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem.
Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy... I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z
wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.
Ml 3,2-3 Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaŜe? Albowiem On
jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać
srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu
ofiary sprawiedliwe.
4. I ukazał się im Eliasz z MojŜeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Mt 11,13 Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aŜ do Jana.
Łk 9,30-31 A oto dwóch męŜów rozmawiało z Nim. Byli to MojŜesz i Eliasz. Ukazali się
oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.
Łk 24,27.44 I zaczynając od MojŜesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we
wszystkich Pismach odnosiło się do Niego... Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły
słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co
napisane jest o Mnie w Prawie MojŜesza, u Proroków i w Psalmach».
J 5,39.45-47 Badacie Pisma, poniewaŜ sądzicie, Ŝe w nich zawarte jest Ŝycie wieczne: to
one właśnie dają o Mnie świadectwo... Nie mniemajcie jednak, Ŝe to Ja was oskarŜę przed
Ojcem. Waszym oskarŜycielem jest MojŜesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście
jednak uwierzyli MojŜeszowi, to byście i Mnie uwierzyli. O Mnie bowiem on pisał. JeŜeli
jednak jego pismom nie wierzycie, jakŜeŜ moim słowom będziecie wierzyli?»
1 P 1,10-12 Nad tym zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy - ci, którzy
przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch
Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla Chrystusa i mające
potem nastąpić uwielbienia. Im teŜ zostało objawione, Ŝe nie im samym, ale raczej wam miały
słuŜyć sprawy obwieszczone wam przez tych, którzy wam głosili Ewangelię mocą zesłanego z
nieba Ducha Świętego. Wejrzeć w te sprawy pragną aniołowie.
Ap 19,10 I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie
czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu
złóŜ pokłon!» Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.
2 Krl 2,11-12 Podczas gdy oni szli i rozmawiali, oto zjawił się wóz ognisty wraz z rumakami
ognistymi i rozdzielił obydwóch: a Eliasz wśród wichru wstąpił do niebios. Elizeusz zaś patrzał i
wołał: «Ojcze mój! Ojcze mój! Rydwanie Izraela i jego jeźdźcze». I juŜ go więcej nie ujrzał.
Pwt 34,5-6 Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł MojŜesz, sługa
Pański. I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu
aŜ po dziś dzień.
5. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, Ŝe tu jesteśmy;
postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla MojŜesza i jeden
dla Eliasza».
Wj 33,17-23 Pan odpowiedział MojŜeszowi: «Uczynię to, o co prosisz, poniewaŜ jestem ci
łaskawy, a znam cię po imieniu». I rzekł MojŜesz: «Spraw, abym ujrzał Twoją chwałę». Pan
odpowiedział: «Ja ukaŜę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyŜ Ja wyświadczam
łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba». I znowu rzekł: «Nie będziesz mógł
oglądać mojego oblicza, gdyŜ Ŝaden człowiek nie moŜe oglądać mojego oblicza i pozostać
przy Ŝyciu». I rzekł jeszcze Pan: «Oto miejsce obok Mnie, stań przy skale. Gdy przechodzić
będzie moja chwała, postawię cię w rozpadlinie skały i połoŜę rękę moją na tobie, aŜ przejdę.
A gdy cofnę rękę, ujrzysz Mnie z tyłu, lecz oblicza mojego tobie nie ukaŜę».
Ps 62,2-3 Dusza moja spoczywa tylko w Bogu, od Niego przychodzi moje zbawienie. On
jedynie skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
J 14,8-9 Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaŜ nam Ojca, a to nam wystarczy».
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto
Mnie zobaczył, zobaczył takŜe i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „PokaŜ nam Ojca?”
J 14,21-23 Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie
miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a równieŜ Ja będę go miłował i objawię mu
siebie». Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóŜ się stało, Ŝe nam się masz objawić,
a nie światu?» W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał
moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.
Flp 1,23-24 Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o
wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne.
1 J 3,2 Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi BoŜymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym
będziemy. Wiemy, Ŝe gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim,
jakim jest.
Ap 22,3-4 Nic godnego klątwy juŜ odtąd nie będzie. I będzie w nim tron Boga i Baranka, a
słudzy Jego będą Mu cześć oddawali. I będą oglądać Jego oblicze, a imię Jego - na ich czołach.
6. Nie wiedział bowiem, co naleŜy mówić, tak byli przestraszeni.
Mk 16,5-8 Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie,
ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: «Nie bójcie się!
Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyŜowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go
złoŜyli. Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go
ujrzycie, jak wam powiedział». One wyszły i uciekły od grobu; ogarnęło je bowiem zdumienie
i przestrach. Nikomu teŜ nic nie oznajmiły, bo się bały.
Dn 10,15-19 Gdy on jeszcze mówił do mnie te słowa, padłem twarzą ku ziemi i oniemiałem.
A oto jakby postać ludzka dotknęła moich warg. Otworzyłem więc usta i mówiłem do tego, który
stał przede mną: «Panie mój, od tego widzenia ogarnęły mnie boleści i opadłem z sił. JakŜe więc
moŜe taki sługa mojego pana mówić tu z panem moim, skoro nie ma teraz siły i oddech we mnie
ustaje?» Powtórnie dotknął mnie ten, który podobny był do człowieka, umacniając mnie. Potem
powiedział: «Nie lękaj się, męŜu umiłowany! Pokój tobie! Bądź pełen mocy!» Gdy on jeszcze
rozmawiał ze mną, nabrałem sił, mówiąc: «Niech mój pan mówi, bo mnie wzmocniłeś».
Ap 1,17 Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On połoŜył na mnie prawą
rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni…
7. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To
jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!».
Wj 40,34 Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek.
1 Krl 8,10-12 A kiedy kapłani wyszli z Miejsca Świętego, obłok wypełnił dom Pański.
Kapłani nie mogli pozostać i pełnić swej słuŜby z powodu tego obłoku, bo chwała Pańska
napełniła dom Pański. Wtedy przemówił Salomon: «Pan powiedział, Ŝe będzie mieszkać w
czarnej chmurze.
Ps 97,2 Obłok i ciemność wokoło Niego, sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu.
Dn 7,13 Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn
Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego.
Mt 17,5-7 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się
głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie,
słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliŜył się do nich, dotknął ich i rzekł:
«Wstańcie, nie lękajcie się!»
Mt 26,63-64 Lecz Jezus milczał. A najwyŜszy kapłan rzekł do Niego: «Poprzysięgam Cię
na Boga Ŝywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn BoŜy?»Jezus mu odpowiedział:
«Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po
prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich».
Dz 1,9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.
Ap 1,7 Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I
będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.
Mt 1,10-11 W chwili, gdy Jezus wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha
jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany,
w Tobie mam upodobanie».
Mt 27,41-43 Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali:
«Innych wybawiał, siebie nie moŜe wybawić. Jest królem Izraela: niechŜe teraz zejdzie z
krzyŜa, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechŜe Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje.
PrzecieŜ powiedział: „Jestem Synem BoŜym”».
Mt 27,54 Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straŜ przy Jezusie, widząc trzęsienie
ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: «Prawdziwie, Ten był Synem BoŜym».