pobierz plik - Wydział Biologii UW
Transkrypt
pobierz plik - Wydział Biologii UW
mgr Katarzyna Bocian-Ostrzycka Zakład Genetyki Bakterii Instytut Mikrobiologii Wydział Biologii Uniwersytet Warszawski AUTOREFERAT ROZPRAWY DOKTORSKIEJ Structural and functional characteristics of Helicobacter pylori HP0231 oxidoreductase Promotor: prof. dr hab. Elżbieta Katarzyna Jagusztyn-Krynicka Promotor pomocniczy: dr Anna Łasica Recenzenci: prof. dr hab. Iwona Fijałkowska Pracownia Mutagenezy i Reperacji DNA Instytut Biochemii i Biofizyki PAN prof. dr hab. Jolanta Zakrzewska-Czerwińska Zakład Mikrobiologii Molekularnej, Wydział Biotechnologii, Uniwersytet Wrocławski Obiektem badań prezentowanej rozprawy doktorskiej był system Dsb (disulfide bond) odpowiedzialny za zmiany potranslacyjne białek (wprowadzanie mostków disiarczkowych) mikroorganizmu Helicobacter pylori. Helicobacter pylori to gramujemna, spiralnie skręcona, mikroaerofilna, ruchliwa pałeczka należąca do klasy Epsilonproteobacteria, powszechny ludzki patogen kolonizujący głównie powierzchnię nabłonka żołądka. Skutkiem zakażenia Helicobacter są choroby górnego odcinka przewodu pokarmowego: od ostrego zapalenia błony śluzowej żołądka, poprzez zapalenia przewlekłe, które następnie mogą doprowadzić do rozwoju choroby wrzodowej. Następstwem chronicznych infekcji może być rozwój choroby nowotworowej żołądka (adenocarcinoma), dlatego też, WHO zaliczyła H. pylori do I klasy karcinogenów. Wiele czynników wirulencji licznych bakterii patogennych to białka pozacytoplazmatyczne zawierające więcej niż jedną resztę cysteinową. Dla osiągnięcia właściwej struktury wymagają wprowadzania mostków disiarczkowych pomiędzy grupami -SH reszt cysteinowych. W komórkach Escherichia coli białka Dsb działają na terenie peryplazmy, w dwóch szlakach metabolicznych: utleniania (EcDsbA, EcDsbB) i izomeryzacji/redukcji (głównie EcDsbC i EcDsbD). Dodatkowym elementem systemu Dsb E. coli jest białko DsbG. Główna oksydoreduktaza wprowadzająca mostki disiarczkowe do białek w komórkach wielu gatunków bakterii to monomeryczne białko DsbA. Obiektem badań opisanych w prezentowanej rozprawie jest białko HP0231 Helicobacter pylori, unikatowa dimeryczna tiolowa oksydoreduktaza, funkcjonalny odpowiednik monomerycznego DsbA. Jednak w literaturze, początkowo zostało ono opisane jako białko DsbG. Aby lepiej zrozumieć proces oksydacyjnego zwijania białek H. pylori w prezentowanej rozprawie przeprowadzono eksperymenty mające na celu: (1) poznanie filogenezy białka HP0231, (2) określenie właściwości biochemicznych białka, (3) ustalenie roli kluczowych aminokwasów budujących centrum katalityczne oraz (4) określenie roli domeny dimeryzacyjnej HP0231. Przeprowadzone analizy filogenetyczne wykazały, iż ewolucyjnie domena katalityczna HP0231 jest najbliżej spokrewniona z domeną katalityczną EcDsbG choć posiada motywy typowe dla klasycznych DsbA klasy I (np. EcDsbA). Na poziomie strukturalnym domeny katalityczne zarówno białka HP0231 jak i DsbG są najbardziej zbliżone do domen katalitycznych białek DsbA klasy II (np. MtbDsbA – DsbA Mycobacterium tuberculosis). Przeprowadzone badania właściwości biochemicznych HP0231 wykazały, że HP0231 jest tiolową oksydoreduktazą o aktywności oksydacyjnej posiadającą dodatkowo właściwości białka opiekuńczego (podobnie jak EcDsbC/G), ale bez właściwości izomeryzacyjnych, które są charakterystyczne dla EcDsbC. Poznanie roli domeny dimeryzacyjnej oraz kluczowych aminokwasów motywu katalitycznego wymagało skonstruowania hybrydowych białek, skróconego białka HP0231 (HP0231m) pozbawionego domeny dimeryzacyjnej oraz szczepów kodujących punktowo zmienione HP0231. Wiadomo, że kluczowe znaczenie dla funkcji oksydoreduktaz mają dwie aminokwasowe reszty cysteiny tworzące charakterystyczny motyw aktywny CXXC oraz aminokwasowa reszta cis-proliny. Skonstruowane mutanty punktowe dotyczyły aminokwasów zarówno motywu CXXC (zamiana motywu charakterystycznego dla HP0231 na motyw EcDsbG/C) jak i aminokwasu poprzedzającego prolinę w pętli cis-Pro (zamiana VcP na TcP). Przeprowadzone badania potwierdziły aktywność oksydacyjną HP0231 oraz funkcjonowanie badanej proteiny jako białka opiekuńczego. Aktywność „chaperonowa” jest niezależna od aktywności oksydacyjnej oraz struktury trzeciorzędowej. Wykazano, że kluczową rolę w funkcjonowaniu HP0231 pełni motyw cis-Pro oraz udokumentowano, że niewielkie zmiany motywów centrum aktywnego przekształcają HP0231 o aktywności oksydazy w białko dwufunkcyjne. W badaniu funkcji hybrydowych białek w komórkach natywnego gospodarza funkcjonalne były wyłącznie warianty HP0231 zawierające natywną domenę dimeryzacyjną, co wskazuje, że struktura trzeciorzędowa HP0231 warunkuje rozpoznanie substratów. Otrzymane wyniki wskazują, że domena dimeryzacyjna białka HP0231 jest kluczowa dla zachowania jego aktywności w komórkach natywnego gospodarza. Ta nietypowa oksydoreduktaza pełni zarówno funkcje oksydazy wprowadzającej mostki disiarczkowe, jak i białka opiekuńczego. Struktura dimeru nie jest niezbędna dla aktywności HP0231 jako białka opiekuńczego, natomiast proces wprowadzania mostków disiarczkowych w komórkach H. pylori jest warunkowany zarówno przez obecność odpowiedniego motywu katalitycznego jak i przez trzeciorzędową strukturę białka HP0231. W skład prezentowanej rozprawy doktorskiej wchodzą następujące publikacje: 1. Katarzyna M. Bocian-Ostrzycka, Anna M. Łasica, Stanisław Dunin-Horkawicz, Magdalena J. Grzeszczuk, Karolina Drabik, Aneta M. Dobosz, Renata Godlewska, Elżbieta Nowak, Jean-François Collet, Elżbieta K. Jagusztyn-Krynicka (2015) Functional and evolutionary analyses of Helicobacter pylori HP0231 (DsbK) protein with strong oxidative and chaperone activity characterized by a highly diverged dimerization domain. Frontiers in Microbiology, 6:1065. 2. Katarzyna M. Bocian-Ostrzycka, Magdalena J. Grzeszczuk, Anna M. Banaś, Katarzyna Jastrząb, Karolina Pisarczyk, Anna M. Kolarzyk, Anna M. Łasica, Jean-François Collet, Elżbieta K. Jagusztyn-Krynicka (2016) Engineering of Helicobacter pylori dimeric oxidoreductase DsbK (HP0231) – the role of catalytic motifs and the N-terminal dimerization domain. Frontiers in Microbiology, 7:1158.