Złożenie do depozytu sądowego kwot należności wynikających z

Wrocław, 21.08.2014 r.
NEWSLETTER Nr 29/2014/Tax1
ZŁOŻENIE DO DEPOZYTU SĄDOWEGO KWOT NALEŻNOŚCI
WYNIKAJĄCYCH Z FAKTUR A KONSEKWENCJE W PODATKU VAT
W dniu 31.01.2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wydał interpretację indywidualną
nr IPTPP1/443-806/13-4/MG, dotyczącą możliwości uznania czynności złożenia środków pieniężnych
do depozytu sądowego za uregulowanie zobowiązania dla potrzeb zastosowania art. 89b ustawy z dnia
11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t. z późn. zm.; dalej: „ustawa
o VAT”).
Ww. interpretacja indywidualna została wydana na gruncie stanu faktycznego, w którym spółka
prowadziła działalność gospodarczą należącą w części do zadań własnych gminy, polegającą na
wytwarzaniu i dostarczaniu energii cieplnej. Spółka była czynnym podatnikiem podatku VAT.
W ramach prowadzonej działalności do spółki zostały dostarczone towary, na które dostawca wystawił
faktury. Kwota wynikająca z tych faktur została zajęta w wyniku egzekucji komorniczej, jednocześnie
kwota ta została przez wystawcę faktur (dostawcę towarów) scedowana na inne podmioty. Spółka nie
kwestionowała istnienia zobowiązania, jednak powzięła wątpliwości co do osoby wierzyciela,
któremu powinna wypłacić pieniądze. Wobec powyższego spółka skierowała do sądu wniosek
o zezwolenie na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego, przekazując jednocześnie
na konto depozytowe sądu znaczną część kwot wynikających z wystawionych faktur (pozostała,
niewielka część należności została przez spółkę uiszczona bezpośrednio na rachunek bankowy
komornika). Sąd wydał postanowienie zezwalające spółce na złożenie do depozytu sądowego ww.
kwoty, niemniej jednak jeden z uczestników postępowania wystąpił z apelacją, wskutek czego
postanowienie to nie uprawomocniło się. Przedłużające się przed sądem ww. postępowanie zbiegło się
z upływem 150 dni, licząc od dnia płatności poszczególnych faktur, na uregulowanie należności
wynikających z tych faktur (art. 89b ust. 1 ustawy o VAT). W rozliczeniu za ten okres spółka
dokonała korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktur za dostarczone towary.
W związku z powyższym spółka wystąpiła do organu podatkowego z następującymi pytaniami:
1)
1
Czy złożenie przez spółkę do depozytu sądowego kwoty należności równoznaczne jest na
gruncie przepisów ustawy o VAT z uregulowaniem zobowiązania?
Niniejszy Newsletter nie stanowi porady prawnej ani podatkowej.
2)
W związku z dokonaną korektą odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktur za dostarczone
towary, za jaki okres spółka będzie uprawniona do zwiększenia kwoty podatku naliczonego
w związku ze złożeniem kwoty do depozytu sądowego?
Odpowiadając na ww. pytania, organ podatkowy wskazał, że jego zdaniem brzmienie art. 89b ust. 1
ustawy o VAT wskazuje, że w sytuacji upływu terminu 150 dni od terminu płatności faktury dłużnik
jest zawsze zobowiązany do korekty podatku naliczonego i nie ma możliwości kwestionowania takiej
korekty, nawet jeśli posiadałby wiedzę o niespełnieniu przez wierzyciela warunków wynikających
z przepisu art. 89a ustawy o VAT.
Zdaniem organu podatkowego, termin „należność uregulowana” obejmuje zaspokojenie wierzyciela,
powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Jak zaznaczył organ podatkowy, celem
każdego zobowiązania cywilnoprawnego jest dążenie obu jego stron do zaspokojenia interesów
wierzyciela. Zaspokojenie to wbrew pozorom może nastąpić na wiele sposobów, a nie tylko poprzez
spełnienie świadczenia zgodnie z treścią stosunku prawnego. Jednym z ww. sposobów jest złożenie
przedmiotu zobowiązania do depozytu sądowego. Stosownie do art. 469 § 1 Kodeksu cywilnego,
dopóki wierzyciel nie zażądał wydania przedmiotu świadczenia z depozytu sądowego, dłużnik może
przedmiot złożony odebrać. Jeżeli dłużnik odbierze przedmiot świadczenia z depozytu sądowego,
złożenie do depozytu uważa się za niebyłe (§ 2 ww. przepisu). Natomiast w myśl art. 470 Kodeksu
cywilnego, ważne złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia
i zobowiązuje wierzyciela do zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia.
Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy uznał, iż w przedmiotowej sprawie nastąpiło
uregulowanie należności, bowiem dłużnik (spółka) wpłacił kwotę należności wynikającą z faktur do
depozytu sądowego na podstawie postanowienia sądu, a ponadto wierzyciel posiadał wiedzę
o skutecznym złożeniu należności do depozytu sądowego, skoro uczestniczył w sporze sądowym.
Zatem złożenie do depozytu sądowego zabezpieczenia przedmiotu świadczenia, tj. kwot
wynikających z niezapłaconych wierzycielowi faktur, wywołuje takie same skutki jak spełnienie
świadczenia i stanowi uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie. Zdaniem organu
podatkowego, skoro nastąpiło uregulowanie należności, to brak było podstaw do dokonania,
w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, korekty odliczonego podatku naliczonego w rozliczeniu za
okres, w którym przypadał 150. dzień od dnia upływu terminu płatności poszczególnych faktur.
Organ podatkowy podkreślił jednak, że w sytuacji wycofania przez spółkę przedmiotu świadczenia
z depozytu sądowego, a więc w razie zaktualizowania się sytuacji „nieuregulowania należności”,
winna być dokonana stosowna korekta w oparciu o uregulowania art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.
W razie dalszych pytań pozostajemy do Państwa dyspozycji.
2