Materiał dla nauczycieli sprawdzających próbny egzamin maturalny
Transkrypt
Materiał dla nauczycieli sprawdzających próbny egzamin maturalny
Materiał dla nauczycieli sprawdzających próbny egzamin maturalny z historii sztuki w marcu 2008 Ocenianie zadań egzaminu maturalnego z historii sztuki na poziomie podstawowym oraz pierwszej, testowej części arkusza na poziomie rozszerzonym powinno odbywać się ściśle według wskazówek zawartych w modelu odpowiedzi i schemacie punktowania. Jedynie w ocenie zadania 13. i 27. w arkuszu na poziomie podstawowym i w ocenie zadania 11. w teście arkusza z poziomu rozszerzonego egzaminator powinien uwzględniać również inne, właściwe, a nieujęte w model odpowiedzi spostrzeżenia ucznia. W trakcie oceniania zadań nie wolno przyznawać punktów cząstkowych, ocenia się tylko odpowiedź pełną i całkowicie poprawną. Jeśli uczeń udziela dwóch wykluczających się odpowiedzi (np. pytany o autora dzieła wskazuje dwóch różnych twórców), punktów nie przyznaje się, nawet gdy jedna z udzielonych odpowiedzi jest właściwa. Sprawdzanie drugiej i trzeciej części arkusza egzaminu maturalnego z historii sztuki na poziomie rozszerzonym wielu sprawdzającym, szczególnie tym, którzy nie ukończyli kursów dla egzaminatorów organizowanych przez okręgowe komisje egzaminacyjne, może nastręczyć wielu trudności. Model odpowiedzi do zadań rozszerzonej wypowiedzi jest stosunkowo ogólny i nie zawiera wszystkich możliwych odpowiedzi ucznia ani wariantów skomponowania przez niego rozprawki syntezującej. Uściślenia prezentowane poniżej powstały w celu ułatwienia pracy sprawdzającym. Przedstawiono tu szczegółowe zasady dotyczące przyznawania punktów za analizę wskazanych dzieł sztuki a także szerzej zinterpretowano poszczególne kategorie oceniania wypracowania. Zawarto tu również informacje na temat sprawdzania rozprawek niezgodnych z tematem lub realizujących go jedynie częściowo. Część II - Analiza porównawcza Zadanie 12. Odnośnie kategorii: • A – Kompozycja • B – Światłocień • C – Kolorystyka • D – Ekspresja Sprawdzający poza propozycjami zamieszczonymi w modelu odpowiedzi winien uwzględniać również inne, słuszne spostrzeżenia ucznia. W żadnej z tych kategorii sprawdzający nie można przyznać punktacji maksymalnej, jeśli odpowiedź zawiera poważny błąd rzeczowy. Odpowiedzi wzajemnie wykluczające się nie podlegają punktacji. Ze względu na pewną umowność wskazanych do analizy kategorii sprawdzający powinien na korzyść ucznia rozpatrywać wszelkie wskazane przez niego cechy obrazu, które zostały umieszczone w innej części tabeli, niż zakłada to model odpowiedzi (np. jeśli w trakcie analizy kolorystyki obrazu Poussina piszący zauważy, że kolor podporządkowany jest rysunkowi, egzaminator winien to spostrzeżenie punktować z puli punktów przeznaczonej na analizę ekspresji dzieła sztuki). Uwaga: Informacje wpisane przez ucznia w kategoriach od A do D nie podlegają „przeniesieniu” do Krótkich wniosków końcowych. Ten element zadania wymaga umiejętności syntezy i wnioskowania z uprzednio przeprowadzonej analizy, więc punktowany jest odrębnie. Krótkie wnioski końcowe 0-2 pkt • • 2 punkty można przyznać, gdy: - uczeń trafnie rozpoznał styl obu dzieł - zauważył, że reprezentują one różne środowiska malarskie - wskazał przynajmniej jedno podobieństwo lub różnicę 1 punkt można przyznać wyłącznie wówczas, gdy uczeń prawidłowo nazwał styl obu dzieł Część III - Dłuższa wypowiedź na temat Zadanie 13. 1. Konstrukcja wypowiedzi i sposób formułowania myśli: a) Kompozycja pracy – właściwa struktura i proporcje między poszczególnymi częściami (graficznie i merytorycznie) – 1 punkt Punkt przyznaje się, gdy praca ma wyraźnie zaznaczoną trójdzielną budowę, główne części zostały wyodrębnione, cała praca została napisana na temat, zawiera wnioski, nie ma w niej powtórzeń tej samej myśli. b) logika wywodu, poprawność merytoryczna, klarowność, interpretacja zjawisk – 1 punkt Punkt przyznaje się, gdy w pracy wystąpił nie więcej niż jeden błąd rzeczowy i nie zawiera ona rażących błędów merytorycznych. 2. Trafność przytoczonych przykładów i umiejętność ich omówienia w związku z tematem (sposób werbalizowania wrażeń wizualnych) a) Poprawność analizy formalnej wskazanej liczby dzieł (dotyczy tylko trafnie dobranych przykładów) – 2 punkty 2 punkty przyznaje się, jeśli uczeń dokonał poprawnej analizy formy (nie musi ona być pełna, ważne, by wskazane w niej cechy istotnie charakteryzowały dzieło i określały jego specyfikę) czterech dzieł w przypadku wybrania tematu pierwszego i trzech dzieł w przypadku wybrania tematu drugiego. 1 punkt przyznaje się, jeśli uczeń dokonał poprawnej analizy formy trzech dzieł w przypadku wybrania tematu pierwszego i dwóch dzieł w przypadku wybrania tematu drugiego. b) interpretacja treści – umiejętna, bogata, obfitująca w skojarzenia i porównania wskazanej liczby dzieł (dotyczy tylko trafnie dobranych przykładów) – 2 punkty 2 punkty przyznaje się, jeśli uczeń dokonał poprawnej analizy treści (nie musi ona być pełna) czterech dzieł w przypadku wybrania tematu pierwszego i trzech dzieł w przypadku wybrania tematu drugiego. 1 punkt przyznaje się, jeśli uczeń dokonał poprawnej analizy treści trzech dzieł w przypadku wybrania tematu pierwszego i dwóch dzieł w przypadku wybrania tematu drugiego. Uwaga 1.: W przypadku tematu pierwszego punkty z tego kryterium przyznaje się tylko wtedy, kiedy wymienione dzieła przedstawiają (zgodnie z tematem) motyw rodziny. Aby uzyskać maksymalną punktację z obu kategorii uczeń musi także dobrać dzieła pochodzące przynajmniej z dwóch różnych epok. Np. praca zawierająca opis czterech barokowych dzieł o tej tematyce może być w kategorii analizy oceniona maksymalnie na 2 punkty (1- analiza formy, 1- analiza treści), jeśli oczywiście nie zawiera ona innych błędów odnośnie treści punktowanych w tych kategoriach. W przypadku tematu drugiego uczeń uzyskuje punkty tylko wtedy, gdy wymienia dzieła powstałe w baroku. Aby uzyskać maksymalną liczbę punktów z obu kategorii, uczeń musi także dobrać dzieła reprezentujące przynajmniej dwie różne odmiany tego stylu (np. caravaggionistyczną i klasycyzującą itp.). Na przykład praca zawierająca opis trzech barokowych dzieł prezentujących tę samą tendencję stylistyczną może być w kategorii analizy oceniona maksymalnie na 2 punkty (1 – analiza formy, 1 – treści), jeśli oczywiście nie zawiera ona innych błędów odnośnie treści punktowanych w tych kategoriach. Uwaga 2.: Analizy dzieł reprodukowanych w arkuszu przy ocenie rozprawki syntezującej nie ocenia się, zgodnie z zaleceniem zawartym w sformułowaniu tematu. Uwaga 3.: Ocenianiu podlegają tylko te dzieła, które zostały jednoznacznie określone przez piszącego, np. przez wskazanie tytułu, autora, miejsca, w którym dzieło się znajduje itd. Uwaga 4.: Ocenie w żadnej kategorii nie podlegają dzieła z błędnie wskazanym autorstwem, np. Rodzina linoskoczków Matisse’a czy Portret Innocentego X Caravaggia. 3. Znajomość materiału historyczno-artystycznego Znajomość opisywanego okresu – ludzie, fakty, wydarzenia, daty, kierunki, style i tendencje oraz ich wpływ na indywidualny styl artysty – 2 punkty 2 punkty przyznaje się, jeśli uczeń przywołał przynajmniej 7 prawdziwych i zgodnych z tematem informacji z tej kategorii: należy uznać wszystkie właściwie przywołane i związane logicznie z wywodem piszącego informacje, np. inne wymienione (poza analizowanymi) dzieła, nazwiska mecenasów, wydarzenia historyczne, prądy filozoficzne itp., które miały wpływ na ukształtowanie się dzieła, konteksty literackie, biograficzne i inne, istotne daty, powiązanie cech omawianych dzieł ze stylem typowym dla artysty, środowiska czy epoki. 1 punkt przyznaje się, jeśli uczeń przywoła przynajmniej 4 informacje z tej kategorii. 4. Terminy i pojęcia Poprawność terminologiczna – przytaczanie terminów z dziedziny historii sztuki (nazwy stylów, kierunków, epok, terminy związane z opisem dzieł architektury i sztuk plastycznych itp.) – 1 punkt Punkt przyznaje się, gdy uczeń zastosował w pracy przynajmniej 5 terminów punktowanych w tej kategorii (nazwy kierunków, specjalistyczna terminologia stosowana podczas analizy dzieła plastycznego). Punktu nie przyznaje się, jeśli uczeń popełnił poważny błąd terminologiczny. 5. Język i styl Estetyka języka i jego poprawność – 1 punkt Punkt przyznaje się, gdy praca jest napisana językiem komunikatywnym, niezawierającym rażących błędów fleksyjnych i składniowych, piszący posługuje się stylem dostosowanym do sytuacji komunikacyjnej (pozbawionym kolokwializmów). Uwaga 1.: poprawność/brak poprawności w zakresie ortografii i interpunkcji nie jest nadrzędnym kryterium oceny języka. Uwaga 2.: drobne błędy w zapisie obcojęzycznych nazwisk traktuje się jako usterkę, niewpływającą na ocenę języka pracy. Jeśli jednak zapis nazwiska artysty powoduje uzasadnione wątpliwości i uniemożliwia jednoznaczne określenie, o jakiego artystę chodzi (błędy typu Maglis, bracia Limburzetti), traktuje się to jako błąd merytoryczny i obniża punktację w stosownych kategoriach.