temat: biblioteka i komputer w domu ucznia.

TEMAT: BIBLIOTEKA I KOMPUTER W DOMU UCZNIA.
•
•
•
•
•
•
WaŜne jest to, aby czytać, pogłębiać swoją wiedzę, rozwijać się intelektualnie.
W związku z tym kaŜdy uczeń powinien mieć domową bibliotekę tzw. mediatekę.
Gromadzimy w niej ksiąŜki, encyklopedie, oraz inne dokumenty, dzięki którym rozszerzamy
swoją wiedzę i umiejętności.
W domowych zbiorach gromadzimy teŜ dokumenty i materiały związane z naszą pasją,
zainteresowaniami (np. fotografie, albumy, płyty z muzyką itp.).
To wszystko sprawia, Ŝe codzienne Ŝycie, nauka i obowiązki mogą być dla nas łatwiejsze.
Czytanie interesujących nas ksiąŜek często jest łatwe i przyjemne.
1. SKŁAD BIBLIOTEKI (MEDIATEKI) DOMOWEJ UCZNIA.
A)
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
B)
C)
D)
E)
F)
G)
H)
I)
J)
•
•
•
Wydawnictwa informacyjne.
Encyklopedie ogólne (zawierające najwaŜniejsze informacje ze wszystkich dziedzin wiedzy).
Encyklopedie specjalne (zawierające informacje z interesujących nas dziedzin wiedzy).
Słowniki językowe (np. słownik języka polskiego, poprawnej polszczyzny, ortograficzny, polskoobcojęzyczny).
Słowniki rzeczowe (zawierają informacje z określonych dziedzin, np. fizyki, chemii, muzyki,
sportu, informatyki itp.).
Leksykony (to słowniki encyklopedyczne).
Informatory (z przydatnymi i aktualnymi informacjami, np. informator o szkołach średnich).
Przewodniki (np. turystyczne zawierające opisy, oraz zdjęcia pięknych miejsc, które warto
zobaczyć z planami dojazdów).
Poradniki (mają praktyczne zastosowanie, np. jak coś zrobić, jak z niczego zrobić coś, jak
postępować, jak zachować się w róŜnych sytuacjach).
Atlasy (np. geograficzne, historyczne, botaniczne itp.).
Bibliografie (zawieja wykazy prac na określone tematy).
Podręczniki
Lektury szkolne (naleŜy pamiętać o tym, Ŝe tylko na lekturach, które są nasza prywatną
własnością moŜemy podkreślać tekst, pisać swoje notatki, nanosić uwagi nauczyciela, co ułatwia
nam prawidłową analizę i zrozumienie treści).
Literatura piękna i popularnonaukowa związana z naszymi zainteresowaniami, np. serie
wydawnicze.
Albumy.
KsiąŜki pamiątkowe (prezenty, nagrody z dedykacjami i autografami autorów).
Czasopisma.
Płyty dźwiękowe.
Nagrania na kasetach video i magnetofonowych.
Dokumenty elektroniczne na płytach CD, oraz w pamięci komputera.
KsiąŜki i czasopisma elektroniczne.
Inne dokumenty z Internetu.
Multimedia (wydawnictwa informacyjne, programy edukacyjne, gry komputerowe).
2. WSKAZÓWKI, JAK NALEśY KORZYSTAĆ Z ENCYKLOPEDII.
A) NaleŜy przeczytać uwagi i objaśnienia wstępne.
B) NaleŜy sprawdzić, jaki jest układ treści: alfabetyczny, czy rzeczowy.
C) NaleŜy wybrać właściwy tom (w wydawnictwie wielotomowym) na podstawie oznaczeń na jego
grzbiecie).
D) NaleŜy posługiwać się Ŝywą paginą (chodzi o pierwsze i ostatnie hasło występujące na górze na
danej stronie).
E) JeŜeli występuje rzeczowy układ haseł naleŜy posługiwać się spisem treści, oraz indeksem
(skorowidzem).
F) NaleŜy korzystać z wykazu skrótów, objaśnień, znaków, odsyłaczy.
G) NaleŜy korzystać ze spisów tablic i map.
3. WSKAZÓWKI, JAK NALEśY CZYTAĆ ZADANE PRZEZ NAUCZYCIELA LEKTURY
A) NaleŜy ogólnie przejrzeć ksiąŜkę i przeczytać spis treści.
B) Trzeba ustalić, jakie zagadnienia poruszył autor.
• NaleŜy to zrobić poprzez ogólne przejrzenie ksiąŜki i przeczytanie spisu treści.
• Pomaga to porządkować czytane informacje.
C) Ustalić listę pytań, na które ksiąŜka ma nam odpowiedzieć.
• Listę pytań do szkolnych lektur najlepiej jest układać pod kątem wymagań nauczyciela.
• Na liście naleŜy umieszczać pytania, które zdaniem nauczyciela są najwaŜniejsze.
• Dobrze jest od samego początku roku szkolnego wyrobić sobie nawyk zapisywania wszystkich
pytań zadawanych przez nauczyciela w trakcie przerabiania lektur. (Dzięki temu mamy wzory
pytań. Podobnego typ pytania powinny być zadawane przy przerabianiu kolejnych lektur. Dzięki
„wczuwaniu się” w sposób wymagań nauczyciela łatwiej będzie nam tworzyć listę pytań do
następnych lektur).
• Listę pytań dobrze jest tworzyć w specjalnej tabeli. Podczas pracy z lekturą na lekcji przyśpieszy
to szukanie w ksiąŜce fragmentów zadanych przez nauczyciela. JeŜeli szybciej niŜ inni uczniowie
znajdziemy zadany przez nauczyciela fragment, szybciej zgłosimy się, szybciej niŜ inni
odpowiemy na pytanie nauczyciela, to jest szansa na to, Ŝe dostaniemy więcej niŜ inni plusów, lub
ocen z aktywności.
D) Na liście pytań przy poszczególnych pytaniach piszemy numery stron.
• Dzięki temu potem szybko będzie moŜna znaleźć interesujące nas zagadnienie.
E) NaleŜy zaznaczać w ksiąŜce interesujące nas fragmenty
• Przy zaznaczaniu fragmentów dobrze jest posługiwać się kolorami.
• Rubrykę z kaŜdym pytaniem dobrze jest zamalować innym kolorem.
• KaŜdemu pytaniu odpowiada taki sam kolor zakładki, jakim zamalowaliśmy pytanie w tabeli.
(dzięki temu szybciej znajdziemy zadany przez nauczyciela fragment, kolory mogą pomóc
zwłaszcza, jeśli jest duŜo zaznaczonych fragmentów).
F) NaleŜy konfrontować treść ksiąŜki z posiadaną wiedzą na ten temat i z poglądami innych autorów.
• Jest to czytanie krytyczne, w ten sposób uczymy się obiektywnego, bezstronnego podejścia do
róŜnorodnej literatury.
G) JeŜeli przed rozdziałem są podane krótkie informacje lub streszczenie, to naleŜy je przeczytać
najpierw, przed rozpoczęciem czytania rozdziału.
H) Przed rozpoczęciem czytania następnego rozdziału naleŜy powtórzyć sobie przeczytany rozdział
(np. poprzez stawianie pytań sprawdzających).
I) Gdy spotykamy nieznany wyraz naleŜy w encyklopedii, lub w słowniku wyrazów obcych
sprawdzić jego znaczenie.
• Pomaga to zrozumieć treść ksiąŜki, przekaz autora, rozszerza naszą znajomość słów.
• Dzięki temu lepiej posługujemy się nowymi słowami, potrafimy lepiej wyrazić nasze myśli, przy
pisaniu prac nie tylko z języka polskiego, ale równieŜ z innych przedmiotów.
4. LITERATURA
1. Jadwiga Andrzejewska, Edukacja czytelnicza i medialna. Tablice dydaktyczne dla szkół
ponadpodstawowych, Warszawa 2006.
2. Angelow Bosse, Jak uczyć skutecznie, szybko i przyjemnie. Poradnik nowoczesnych metod nauki
dla uczniów i studentów, Poznań, Moderski i S-ka, 1998.
3. Gordon W Green, Zostań celującym uczniem i studentem, Warszawa 1996.
Opracował: Artur Słabowski.