Pigułka wiedzy nr 4 - Sławomir Zielen Koszty uzyskania przychodów

Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
Tytuł: Koszty uzyskania przychodów
Autor: Sławomir Zieleń
Każdy przedsiębiorca uiszczający podatek dochodowy czy to na zasadach ogólnych czy liniowy, obojętnie
czy będzie to PIT czy CIT – winien zwrócić uwagę na tworzenie podstawy opodatkowania. O wysokości
opodatkowania nie stanowi bowiem tylko wysokość podatku ale przede wszystkim zasady tworzenia
podstawy opodatkowania.
Podstawa ta jest wynikiem odejmowania od opodatkowanych przychodów, kosztów ich uzyskania.
Problematyka kosztów stanowi więc newralgiczną część procesu ustalania wysokości podatków.
Opracowanie to ma problematykę tę przybliżyć.
Czym są koszty podatkowe
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo
zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.o.p.d.f. lub
art. 16 u.o.p.d.p.
Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu,
oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania
przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody
z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Zasadę, o której mowa wyżej stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła
przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania.
Koszty muszą więc być poniesione definitywnie, choć nie zawsze natychmiast.
Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu
Kosztami uzyskania przychodów – i to niezależnie od tego, czy są to koszty bezpośrednie czy pośrednie są
jedynie te koszty, które zostały poniesione dla uzyskania przychodu z danego konkretnego źródła.
W świetle orzecznictwa NSA, aby wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między nim
a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy o następującym charakterze: poniesienie
tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. O związku takim
niewątpliwie można mówić wówczas, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego
przychodu (np. przedsiębiorca kupuje towar, który następnie sprzedaje i uzyskuje przychód). Ale w wielu
przypadkach związek ten występuje jedynie pośrednio (np. wydatki marketingowe).
Wobec tego, by wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione dwa
podstawowe warunki:
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
musi być on poniesiony w celu osiągnięcia przychodu i
nie może być wymieniony w art. 23 u.p.d.o.f. albo 16 u.o.p.d.p. mówiącym, jakie wydatki nie są
kosztami dla celów podatkowych.
Między wydatkiem a przychodem musi zachodzić wspomniany uprzednio związek przyczynowo - skutkowy.
Istnieją jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowo - skutkowy nie jest wyraźny. Należy je
rozwiązywać, opierając się na zasadzie zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego
potraktowania.
Wątpliwości budzi kwestia „kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodów”. Czy chodzi tu
o udowodnienie , że poniesienie konkretnego wydatku doprowadziło do uzyskania konkretnego przychodu?
Przyjęcie takiej koncepcji prowadziłoby do oczywistych nonsensów. No bo jak należałoby potraktować koszt
trzech delegacji służbowych, których dwie pierwsze nie zakończyły się podpisaniem umów z kontrahentami,
a trzecia, zaowocowała takim kontraktem?
Czy należałoby uznać, że koszty dwóch pierwszych delegacji, jako że nie przyniosły efektu w postaci
zawartej umowy i uzyskania przychodu w związku z jej realizacją, nie będą stanowiły kosztu uzyskania
przychodu? A co by się stało, gdyby po jakimś czasie kontrahent oświadczył, że w rzeczywistości to druga
wizyta przekonała go do zmiany zdania? Czy należałoby korygować koszty?
Oczywiście nie. Jeżeli koszty delegacji służbowych są racjonalne z punktu widzenia działalności podatnika i
następstwem takiego wyjazdu – w zwykłych warunkach – może być w przyszłości uzyskanie przychodu, to
takie wydatki należy uznać za koszty. W przeciwnym razie dochodziłoby do absurdów.
Zdarza się, że mimo zaangażowania środków, działalność nie przyniesie zamierzonych efektów a podatnik
nie uzyska przychodów, na które liczył. Ponosząc koszt – nie podpisze on umowy z kontrahentem, nie
sprzeda wyprodukowanych wyrobów. Czy wówczas koszt takich chybionych działań można uznać za mający
związek z przychodem?
O tym, co jest celowe w prowadzonej działalności gospodarczej i może mieć wpływ na uzyskanie przychodu,
decyduje podatnik prowadzący na własne ryzyko i rachunek działalność gospodarczą.
Pomijając przy ustalaniu podstawy opodatkowania ewidentnie poniesione wydatki i arbitralnie ustalając, że
dany wydatek nie jest kosztem uzyskania przychodu, organ podatkowy działa niezgodnie z prawem, jeśli
podatnik przedstawia obszerną argumentację wskazującą na potrzebę (a nie na niezbędność!) dokonania
wydatku.
Nie każdy koszt celowy jest kosztem efektywnym, przynoszącym oczekiwany skutek. Podatnik ma prawo
ocenić subiektywnie racjonalność podejmowanych decyzji, a organy podatkowe nie mogą kwestionować
racjonalnie uzasadnionego wydatku. Tym bardziej że końcowa ocena - czy wydatek był efektywny, czy nie –
następuje zwykle po fakcie. Podejmując decyzję o jego poniesieniu, podatnicy nie są w stanie przewidzieć
wszystkiego.
Bez znaczenia jest fakt, czy wynikiem rozmów, spotkań z kontrahentami będzie zawarcie kontraktu. Jeżeli w
związku z prowadzonymi negocjacjami poniesione zostały wydatki o charakterze reprezentacyjnym (w tym
na zakup upominków czy wydatki związane ze stosownym ugoszczeniem ewentualnego przyszłego
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
kontrahenta), a nie doszło do zawarcia kontraktu, to o zaliczeniu powyższych wydatków do kosztów
podatkowych decyduje fakt, iż w momencie ich wydatkowania w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej prowadzono negocjacje. Miały one na celu powstanie lub zwiększenie przychodu. Tak więc
poniesienie tych wydatków z racjonalnego punktu widzenia miało doprowadzić do zawarcia kontraktu, a tym
samym do osiągnięcia celu w postaci przychodu. Wydatki na ten cel są zatem kosztem.
Koszty poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów
Chodzi o koszty niepozostające w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami. Źródłem przychodu
jest działalność gospodarcza. Dlatego też można uznać za koszt podatkowy np.:
−
koszty postępowań sądowych, w których jesteśmy pozwanymi
−
koszty postępowań zmieniających wpisy do ewidencji działalności gospodarczej i innych wykazów
−
wydatki na szkolenia, w związku ze zmianą charakteru przedsiębiorstwa
−
wydatki na pozyskanie zleceń klientów
−
wydatki na pozyskanie finansowania.
Przeanalizujemy niektóre z nich.
A. Koszt poniesiony w związku z wpłatą wadium, które przepadło
Wadium ma charakter zwrotny, a nie definitywny. W momencie więc jego wpłaty, nie mamy do czynienia z
kosztem podatkowym. Jeżeli jednak ono przepada, staje się wydatkiem definitywnym. Czy stanowi on koszt
podatkowy?
Jeżeli jego przepadek jest wynikiem niestaranności podatnika (np. nie dostarczył on niezbędnych
dokumentów) – wydatek na to wadium kosztem nie jest. Jeżeli jednak jego utrata była uwarunkowana
ekonomicznie (np. odstąpiono od zakupu złomu gdyż jego cena – w porównaniu z wylicytowaną znacząca
spadła) – koszt taki może być sklasyfikowany jako podatkowy.
B. Składki członkowskie pracownika i jego OC, opłacane przez pracodawcę
Chodzi o składki obowiązkowe, które muszą uiszczać członkowie korporacji, aby nie utracić uprawnień ( np.
radcowie prawni, architekci, doradcy podatkowi). Mogą być kosztem podatkowym, jeżeli obowiązek ich
ponoszenia przez pracodawcę, wynika z umowy o pracę. Podobnie wygląda sprawa z ubezpieczeniami OC.
C. Opinia doradcy ( np. podatkowego, finansowego, prawnego)
Nie ma powodów, aby odmawiać podatnikowi prawa do zaliczenia do kosztów wydatków na opinię
podatkową (prawną, finansową) tylko dlatego, że nie chce (nie może) przedstawić jej treści. W
obowiązującym stanie prawnym żaden przepis nie nakłada bowiem na podatnika obowiązku posiadania
pisemnego rezultatu wykonanej usługi doradztwa podatkowego, jeżeli dysponuje on pisemną umową o
świadczenie usług, prawidłowo sporządzoną fakturą oraz dowodem zapłaty.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
Nie można jednak przy tym zapomnieć, że to w interesie podatnika leży udowodnienie związku poniesionego
wydatku z prowadzoną działalnością. Powinien więc starać się wykazać za pomocą wszelkich środków
dowodowych chociażby z przesłuchania doradcy, iż usługa doradztwa faktycznie została wykonana.
D. Koszty postępowań sądowych
Koszty prowadzenia procesu cywilnego – niezależnie od jego rezultatu – mogą być zaliczone do kosztów
podatkowych. Ich poniesienie ma bowiem na celu zmniejszenie przyszłych kosztów prowadzonej
działalności gospodarczej.
Przez wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu należy rozumieć nie tylko takie, które bezpośrednio
przyczyniają się do zwiększenia przychodu, ale również takie, które są ponoszone w celu zmniejszenia
przyszłych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej - np. koszty prowadzenia procesu cywilnego, w
którym spółka stara się uniknąć poniesienia określonych wydatków.
Zdyskwalifikować te koszty może tylko przyczyna, mająca źródło w zaniedbaniach podatnika.
Jeżeli np. celem ponoszonych przez spółkę kosztów procesowych w sprawach o odszkodowanie z tytułu
bezumownego korzystania z nieruchomości nie jest uzyskanie przychodu ani zachowanie albo
zabezpieczenie źródła przychodów, albo jeżeli podatnik nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań wobec
dostawców, a koszty sądowe zasądzone były w związku z niewykonywaniem przez niego zobowiązań, to nie
pozostawały one w związku z uzyskiwanymi przychodami i nie miały na celu zachowania źródła przychodów.
Nie można ich więc uznać za koszty podatkowe.
E. Nieobowiązkowy audyt
Przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na badanie sprawozdania
finansowego przez biegłego rewidenta. Ma do tego prawo, nawet gdy ustawa o rachunkowości nie nakłada
na niego obowiązku zawierania umowy z audytorem.
Skoro sporządzenie sprawozdania i jego weryfikacja przez biegłego rewidenta pozwala spółce na
pozyskanie informacji umożliwiających podejmowanie decyzji zarządczych, to nie ma podstaw do wyłączenia
zapłaty za niego z kosztów uzyskania przychodów.
F. Niedobory
Niedobory niezawinione, możemy uznać za koszty, po analizie:
−
całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności;
−
okoliczności które spowodowały powstanie strat;
−
formy udokumentowania straty;
−
podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
Chodzi o niedobory niezawinione przez podatnika np. odchylenia wagowe, ubytki naturalne, zniszczenia
spowodowane przez zdarzenia losowe czy kradzieże.
Ograny podatkowe odmawiają natomiast uznania za koszty niedoborów zawinionych, nawet jeżeli nie
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
została dowiedziona wina konkretnego pracownika, ale z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że
niedobory powstały w sposób zawiniony przez pracowników.
Nie można ująć też w kosztach niedoborów które są wynikiem: braku staranności przedsiębiorcy, jego
nieracjonalnego działania, albo też powstałe z braku odpowiednich zabezpieczeń. Elementem naturalnego
ryzyka jest np. wyłudzenie towaru. Jeżeli przedsiębiorca posiada procedurę, która weryfikuje odbiorcę i ten
odbiorca procedurę przeszedł, a pomimo tego okazało się że on nie istnieje, wartość utraconego towaru
może być kosztem podatkowym.
G. Kara umowna
Jest kwotą rekompensującą szkodę. Dzięki zapisowi w kontrakcie nie trzeba tej szkody udowadniać
w zakresie terminu jej powstania i wysokości (np. kara za opóźnienie w dostawie).
Która kara nie jest kup? Art. 23 ust. 1 pkt. 19 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt. 22 u.p.d.o.p. eliminuje
z kosztów kary z tytułu:
−
wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług;
−
zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub
−
zwłoki w usunięciu wad towarów
Inne kary są kosztem podatkowym.
Jest nim np. kara za opóźnienie. Również kara, zapłacona w związku z odstąpieniem od kontraktu – które
było uzasadnione ekonomicznie, jest kosztem podatkowym.
H. Odszkodowania
Jeżeli ich zapłata jest uzasadniona ekonomicznie (np. wcześniejsze odstąpienie od umowy najmu) może ona
stanowić koszty podatkowe. Jeżeli jest skutkiem niestarannego działania, wówczas kosztem podatkowym
nie jest (np. odszkodowanie wypłacone właścicielowi transportowanego przez przedsiębiorcę towaru,
skradzionego podczas wykonywania tej usługi).
I.
Sprzęt firmowy, poza siedzibą przedsiębiorcy
Amortyzacja środka trwałego nie staje się kosztem podatkowym, jeżeli wydatki na zakup składników majątku
dotyczą środków wykorzystywanych do prywatnych celów podatnika (jego pracowników bądź innych osób)
albo znajdują się bez uzasadnienia poza siedzibą przedsiębiorstwa. Bez uzasadnienia, co oznacza, że
podatnik ma szansę na przekonanie organów podatkowych. Musi wyjaśnić, dlaczego urządzenia są gdzie
indziej i jaką pełnią funkcję.
W takiej sytuacji musimy wykazać, że mamy do czynienia z umową sprzedaży towarów przedsiębiorcy,
połączonej z udostępnieniem do używania przez odbiorców urządzeń niezbędnych w tej sprzedaży, a fakt
ten ma niewątpliwie wpływ na wielkość osiągniętego przez przedsiębiorcę przychodu.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
Podatnik wówczas ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów z tym związanych,
bo ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z tytułu prowadzonej
działalności gospodarczej.
Przekazywane urządzenia są związane ze sprzedażą produktów, a to oznacza że służą celom związanym
ze sprzedażą tych produktów (np. do ekspozycji, przechowywania). Nie służą zatem celom prywatnym.
W takim przypadku wydatki na nie, powinny stanowić koszt podatkowy.
Dokumentowanie kosztów
Odbywa się na zasadach:
−
ustawy o rachunkowości ( u podatników jej podlegających), lub
−
rozporządzenia o PKiR
Z powodu błędnego dokumentowania, wielu wydatkom organy podatkowe odmawiają atrybutu kosztów.
Jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane
i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one
uwzględnieniu przy ustaleniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów bez potrzeby ich
udowodnienia w inny sposób.
Brak odpowiedniej dokumentacji związanej np. z nabywanymi usługami często przyczynia się do
podważania przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej faktu świadczenia usługi oraz poniesienia
kosztu, a tym samym pozbawia podatnika możliwości zaliczenia go do kosztów podatkowych. Dlatego też
ważne jest, aby podatnicy dokładali szczególnej staranności w dokumentowaniu wydatków ponoszonych na
nabywanie, zwłaszcza usług niematerialnych. Pozwoli to uniknąć wątpliwości co do ich przedmiotu, zakresu
oraz związku z przychodami. Oprócz faktur wystawionych za wyświadczoną usługę podatnicy powinni mieć
również inną dokumentację potwierdzającą wykonanie usługi, czyli. np. raporty, protokoły, korespondencję
handlową itd. Co więcej, wystawiane faktury powinny być zgodne ze stanem rzeczywistym. Nie mogą
dokumentować wydatków, które nie zostały poniesione, ponieważ stanowi to działanie mające na celu
obejście prawa. Jeśli podatnik nie jest w stanie wykazać na podstawie posiadanej dokumentacji, że usługa
została faktycznie wykonana, musi liczyć się z tym, że wydatki na nią poniesione mogą być
zakwestionowane jako koszt uzyskania przychodów.
Jednakże brak dokumentów księgowych dotyczących kosztów uzyskania przychodów nie stanowi
wystarczającej podstawy do zakwestionowania tych kosztów.
Przepisy ustawy o PIT (CIT) nie zawierają zasady, zgodnie z którą w razie braku dowodów księgowych
potwierdzających poniesienie wydatków lub też ich wadliwości nie są one kosztem. Organy podatkowe
odmawiając zaliczenia do kosztów wydatków wyłącznie z powodu braku ich udokumentowania, stosują
swoistą sankcję podatkową. Sankcja ta stanowi dolegliwość za naruszenia przepisów regulujących zasady
dokumentowania wydatków. Zmodyfikowała ona wzorzec tworzenia podstawy opodatkowania, gdyż odnosi
się do elementu konstrukcyjnego dochodu, jakim jest koszt uzyskania przychodów.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
Terminy powstania kosztów
Są identyfikowane w zależności od rodzaju prowadzonej ewidencji.
A. W podatkowej księdze przychodów – rozchodów:
Koszty są potrącane w roku w którym zostały poniesione. Potrącenie kosztów oznacza – zaliczenie ich
w koszty podatkowe. Poniesienie kosztów kojarzy się z faktyczną zapłatą, a kosztami są wydatki poniesione
( art. 22 ust. 1u.p.d.o.f)
Przykład
Otrzymaliśmy fakturę za rozmowy telefoniczne odbyte we wrześniu. Data jej otrzymania to 20 październik.
Data zapłaty faktury – 10 listopada. Kiedy stanowi ona koszt w pkir?
Odp.: W październiku.
Czy poniesienie kosztu to tylko faktyczna zapłata? Zdaniem MF i innych organów podatkowych, chodzi o
dzień WYSTAWIENIA FAKTURY (innego dokumentu księgowego) stanowiącego podstawę zaksięgowania,
a nie o zapłatę.
A co z wydatkami nie dotyczącymi danego roku, kiedy faktura je dokumentująca została opłacona w roku
poprzednim?
Przykład
Faktura dotycząca prenumeraty 2012 została wystawiona 20 XII 2011r. i zapłacono ją 28 XII. 2011r. Czy
prenumerata jest kosztem 2011 czy 2012 roku, u podatnika prowadzącego pkir?
Odp.: Dniem poniesienia kosztu będzie dzień wystawienia faktury ( 20 XII 2011). Będzie to więc koszt roku
2011.
Moim zdaniem brak uzasadnienia dla rozróżnienia dwóch metod prowadzenia pkir: kasowej i memoriałowej.
Koszty u podatników prowadzących pkpir są potrącane w momencie otrzymania faktury bądź innego
dokumentu potwierdzającego fakt wpłaty, jeżeli z nim utożsamiamy moment wpisu w koszty. Obowiązuje
więc metoda rozpoznania kosztów memoriałowo - kasowa.
Rozpoznanie kosztów podatkowych u prowadzących pkir, pod warunkiem że stale, w każdym roku księgi te
będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów (a nie kosztów
związanych z zachowaniem – zabezpieczeniem źródła) odnoszących się tylko do tego roku podatkowego
( art. 22 ust. 6 updof), jest analogiczne do pełnej rachunkowości, z tym że:
−
za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (innego dowodu)
identyfikującej koszty
−
obowiązuje ustawowe zastrzeżenie dotyczące kosztów rozpoznawanych kasowo.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
B. W pełnej rachunkowości, terminy powstawania kosztów są zależne od ich charakteru.
Mamy koszty pośrednie i bezpośrednie:
Koszty bezpośrednie:
poniesione w latach poprzedzających i w danym roku;
poniesione po zakończeniu roku podatkowego a dotyczące przychodów tego roku, jeżeli są poniesione
do dnia:
a) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż
do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do
sporządzania takiego sprawozdania, albo
b) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania,
jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania
finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody; koszty
poniesione po terminach wymienionych w (a - b), są potrącane w roku następującym po roku sporządzenia
sprawozdania.
Koszty dotyczące różnych okresów, których nie można jednoznacznie przyporządkować do przychodów
rozliczamy w momencie poniesienia.
Koszty pośrednie:
Potrącane są w dacie poniesienia. Jeżeli jednak przekraczają rok podatkowy, to:
a) do kosztów zaliczamy tylko część dotyczącą danego roku, a jeśli to jest niemożliwe to
b) koszty rozbija się proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Brak regulacji jak je rozliczyć jeżeli dotyczą czasu nieokreślonego (np. remont). W rachunkowości mamy
zasadę „współmierności” tj. przenoszenia kosztów na przyszłość oraz „ostrożności” tj. ujawniania w wyniku
finansowym kosztów nieponiesionych. Zasady te powinniśmy stosować pomocniczo dokonując rozstrzygnięć
podatkowych w tym zakresie.
Datą powstania tych kosztów będzie:
a) dzień ich ujęcia (zaksięgowania) w księdze rachunkowej, na podstawie otrzymanej faktury
(rachunku) albo
b) dzień zaksięgowania innego dokumentu np. (WZ) w przypadku braku faktury.
Niniejsze nie dotyczy:
−
rozliczeń międzyokresowych kosztów
−
zaniechanych inwestycji
−
płac i ich pochodnych
−
kosztów prac rozwojowych
−
kosztów rozliczanych kasowo.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Człowiek - najlepsza inwestycja!
Podsumowując – należy stwierdzić że prawidłowa identyfikacja kosztów podatkowych i ich należyte
udokumentowanie, przekładają się na optymalizację wysokości podatku dochodowego i mogą wpływać na
jego obniżenie.
Literatura:
1. Interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12.09.2011r. nr IPTPB3/423-183/11-2/PM
2. Interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2.09.2011r. nr IPTPB3/423-76/11-5/MF
3. Wyrok NSA z dnia 17.01.2012r. sygn. akt II FSK 1365/10
4. Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 579/08
5. Wyrok WSA w Łodzi z dnia 08.06.2011r. sygn. akt I SA/Łd 495/11
6. Wyrok WSA w Warszawie w z dnia 23 lipca 2005r. sygn. akt III 949/03 i 1622/03.
LIDER PROJEKTU
PARTNER PROJEKTU