Szkola Podstawowa w Odrzykoniu rozbudowa gazu Nr3

EGZ. 5
USŁUGI INSTALACYJNE W ZAKRESIE:
- projektowanie sieci, instalacji sanitarnych, wod.- kan, C.O.
-gazowych
- sieci ciepłownicze
- wewnętrznych i zewnętrznych
- fachowe doradztwo
NADZÓR BUDOWLANY I INWESTYCYJNY.
Adres firmy:
ul. Mickiewicza 11/50
38-400 Krosno
Nazwa i adres zadania:
Obiekt :
Inwestor :
tel. kom. 0-603 405 000
tel.
0-13 43 240 28
Nr.upr. GT-8341/39/77 i ANB-V-7342-219/94
Zespół Szkół w Odrzykoniu
38-406 Odrzykoń
ul. Ernesta Świątka 4
gm. Wojaszówka
Rozbudowa wewnętrznej instalacji gazowej
GMINA WOJASZÓWKA
38-471 Wojaszówka
Wojaszówka 115
Projekt wykonawczy
Stadium:
data:
02.2009r
Edward
Marcinkiewicz
Nr upr.ANB-V-7342-219/94
podpis : ……………………………………………..
Projekt zawiera ………………kolejno ponumerowanych stron
Ja wyŜej podpisany, jako projektant w rozumieniu art. 20 i 21 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. „Prawo Budowlane” [tekst
jednolity Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 z późniejszymi zmianami]
Oświadczam zgodnie z art. 20 ust.4, Ŝe projekt budowlany
jest kompletny z punktu widzenia celu jakiemu ma słuŜyć oraz został sporządzony zgodnie z obowiązującymi
przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej
2
SPIS TREŚCI
A.
CZĘŚĆ OPISOWA
1. PODSTAWA OPRACOWANIA
2. STAN ISTNIEJĄCY
3. ZAKRES OPRACOWANIA
4. WEWNĘTRZNA INSTALACJA GAZOWA
5. PRZYBORY GAZOWE
6. ODPROWADZENIE SPALIN I WENTYLACJA
7. KUREK GŁÓWNY ORAZ PUNKT REDUKCYJNO-POMIAROWY DO 60m3/h
8. GŁÓWNA PRÓBA SZCZELNOŚCI INSTALACJI GAZOWEJ
9. AKTYWNY SYSTEM INSTALACJI GAZOWEJ
10. UWAGI KOŃCOWE
11. ZESTAWIENIE PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW DO BUDOWY INSTALACJI
B.
ZAŁĄCZNIKI
1. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład
Gazowniczy w Jaśle ul. Floriańska 112, znak 601/0/WP1/1/09 z dnia 02-01-2009r.
2. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład
Gazowniczy w Jaśle ul. Floriańska 112, znak 601/0/WP2/09 z dnia 02-01-2009r.
3. obliczenie strat ciśnienia w instalacji gazowej
4. informacja dotycząca Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
C.
1.
2.
3.
4.
5.
RYSUNKI
rzut piwnic
rzut parteru
rozwinięcie aksonometryczne instalacji gazowej
rysunek montaŜowy punktu red – pom. gazu
rysunek obudowy szafki gazowej
-
skala 1 : 100
skala 1 : 100
skala 1 : 100
skala 1 : 10
skala 1 : 10
3
Opis techniczny
Do projektu rozbudowy wewnętrznej instalacji gazowej w Budynku Zespołu Szkół w Odrzykoniu przy ul. Ernesta
Świątka 4 gmina Wojaszówka [dz.nr 2643/1;2643/3 i 2644/2 i 2644/3]
I. PODSTAWA OPRACOWANIA.
Niniejszy projekt opracowano na zlecenie Inwestora oraz w oparciu o:
1. wykonaną inwentaryzację budowlaną dla celów projektowych.
2. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład Gazowniczy w Jaśle ul.
Floriańska 112, znak 601/0/WP1/1/09 z dnia 02-01-2009r.
3. warunki techniczne przyłączenia do sieci gazowej wydane przez Oddział Zakład Gazowniczy w Jaśle ul.
Floriańska 112, znak 601/0/WP2/09 z dnia 02-01-2009r.
a) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury Dz.U.02.75.690 z póź. zm.) z dnia 16.12.2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
b) Polskie Normy, Rozporządzenia, literatura oraz Normy BranŜowe i aprobaty techniczne stosowanych materiałów
oraz przepisy p.poŜ. i BHP.
c) Prawo Budowlane art. 7 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. (Dz.U.z 2000 r. Nr 106 poz. 1126, nr 109 poz.
1157 i nr 120 poz. 1268, z dnia 2001r. Nr 5 poz. 42, nr 100 poz. 1085, nr 110 poz. 1190, nr 115 poz. 1229, nr
129 poz. 1439 i nr 154 poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74 poz.676) z późn. zm.
d) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16.06.2003r. w sprawie ochrony
przeciwpoŜarowej budynków, innych obiektów i terenów. ”Dz.U. Nr 121 poz. 1138
e) Techniczna ochrona przeciwpoŜarowa w budownictwie wymagania dla materiałów i elementów budowlanych
Dz.U.nr 75 poz. 690 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r.
f) Prawo Budowlane z dnia 7 lipca 1994r. Dz.U.03.207.2016 01.01.2004 zm. Przen. Dz.U.03.80.718
II.STAN ISTNIEJĄCY.
Budynek Szkoły wyposaŜony jest w wewnętrzną instalację gazową wykonaną z rur stalowych czarnych bez szwu o
połączeniach spawanych i skręcanych. Budynek zasilany jest przyłączem gazowym średniego ciśnienia Dn 25 [mm]
stalowym i zakończony kurkiem Dn 25 [mm]. Pomiar ilości zuŜycia gazu odbywa się poprzez istniejący gazomierz
zlokalizowany w pomieszczeniu piwnicy budynku.
do instalacji gazowej podłączone są:
− taborety gazowe
2szt
− kuchenki gazowe 4-ro palnikowe z piekarnikiem
8szt
− piecyk gazowy wieloczerpalny
1szt
III. ZAKRES OPRACOWANIA.
Budynek Szkoły posiada własną kotłownię opalaną paliwem stałym [węglem]. Inwestor zdecydował o zamianie
kotłów węglowych na kotły opalane paliwem gazowym, oraz rozdzielenie wewnętrznej instalacji gazowej oddzielnie
dla potrzeb stołówki [z przygotowaniem centralnej ciepłej wody] i kotłowni gazowej
Zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi przyłączenia do sieci gazowej będą dwa niezaleŜne wewnętrzne ciągi
gazowe wraz z punktami pomiarowymi zlokalizowanymi we wspólnej szafce gazowej na zewnętrznej ścianie budynku
3
wraz z reduktorem ciśnienia o przepustowości do 60 m /h
Docelowo budynek wyposaŜony będzie w następujące urządzenia gazowe:
ciąg Nr -1 stołówka szkolna
− taborety gazowe
− kuchnie gazowe 4-ro palnikowe z piekarnikiem
− podgrzewacz do przygotowania ciepłej wody
-
2 szt
8 szt
1 szt
ciąg Nr 2 – kotłownia gazowa
− kotły gazowe dla c.o.
-
2 szt
Do w/w urządzeń naleŜy doprowadzić – instalację gazową.
Miejsce lokalizacji gazomierza i urządzeń gazowych pokazano na rzutach poszczególnych kondygnacji.
IV. WEWNĘTRZNA INSTALACJA GAZOWA.
Projektowaną wewnętrzną instalację gazową naleŜy wykonać z rur stalowych czarnych bez szwu wg normy PN-EN
10208 – 1:2000 „Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań A” lub rur stalowych bez
szwu precyzyjnych wg. PN-EN 10305-1:2003 łączonych przez spawanie elektryczne. Do budowy instalacji
zastosowane będą łuki gięte (bez fałdów) i kolana wg. PN-EN 10210.
Miejsce włączenia do instalacji gazowej oraz trasę pokazano na rysunku.
Przewody gazowe w piwnicy naleŜy prowadzić na powierzchni ścian w odległości 3÷5 cm od ściany w sposób
zapewniający bezpieczeństwo ich uŜytkowania
Przewodów instalacji gazowych nie naleŜy prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne oraz pomieszczenia, których
sposób uŜytkowania moŜe spowodować naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry
eksploatacyjne gazu.
Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych przez pomieszczenia mieszkalne, pod warunkiem zastosowania
rur miedzianych łączonych przez lutowanie twarde lub rur stalowych bez szwu łączonych przez spawanie.
4
Przewodów instalacji gazowej nie wolno układać na strychach i pod podłogą.
Przewody instalacji gazowej w stosunku do przewodów innych instalacji stanowiących wyposaŜenie
budynku[centralne ogrzewanie, wodnej, kanalizacyjnej, elektrycznej piorunochronnej itp.] naleŜy lokalizować w
sposób zapewniający bezpieczeństwo ich uŜytkowania. Odległość między przewodami instalacji gazowej a innymi
przewodami powinna umoŜliwić wykonywanie prac konserwatorskich.
Poziome odcinki instalacji gazowej powinny być usytuowane w odległości co najmniej 0,1 m powyŜej innych
przewodów instalacyjnych.
Przewody instalacji gazowej krzyŜujące się z innymi przewodami powinny być od nich oddalone o co najmniej o 20
[mm].
Całość robót instalacyjnych naleŜy wykonać zgodnie z postanowieniem Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia12. kwietnia 2002 r.. W sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
[Dz.U. Nr 75 z dnia 15.06.2002 r.]
Do budowy instalacji gazowej i układu pomiarowego naleŜy zastosować wyroby dopuszczone do obrotu i stosowania
w budownictwie (art.10 Prawa Budowlanego ).
Po komisyjnym odbiorze instalacji przy udziale dostawcy gazu, całość instalacji naleŜy zakonserwować przez
dwukrotne pomalowanie farbą rdzochronną oraz nawierzchniową koloru Ŝółtego.
Kotły na paliwa gazowe o łącznej mocy cieplnej powyŜej 30 [kW] naleŜy instalować w pomieszczeniu technicznym
lub w przewidzianym wyłącznie na kotłownię budynku wolnostojącym. Pomieszczenie kotłowni musi spełniać
wówczas warunki: zastosować atestowane drzwi wejściowe o klasie odporności ogniowej EI30, stropy i ściany w
klasie odporności ogniowej EI60, uszczelnienia przejść ścian i stropów materiałem o EI120.
V PRZYBORY GAZOWE.
Po rozbudowie instalacji gazowej budynek Szkoły wyposaŜony będzie w następujące przybory gazowe:
ciąg Nr 1 - stołówka szkolna :
− taborety gazowe
2szt
− kuchnie gazowe 4-ro palnikowe z piekarnikiem
8szt
− podgrzewacz do przygotowania ciepłej wody
1szt
ciąg Nr 2 – kotłownia gazowa
− kotły gazowe Ŝeliwne stojące o mocy 295 KW kaŜdy
-
2szt
Przy instalowaniu urządzeń gazowych naleŜy spełnić następujące warunki:
− urządzenie gazowe naleŜy połączyć na stałe ze stalowymi lub miedzianymi przewodami instalacji gazowej.
− kurek odcinający dopływ gazu do urządzenia naleŜy umieścić w miejscu łatwo dostępnym, na odcinku poziomym
na wysokości nie mniej niŜ 70 cm od podłogi.
− Kuchnie i kuchenki uŜytku domowego naleŜy instalować w odległości co najmniej 0,5 m od okien do boku
urządzenia licząc w rzucie poziomym
− Kotły gazowe i ogrzewacze pomieszczeń, powinny mieć samoczynne zabezpieczenie przed skutkami spadku
ciśnienia lub wyłączenia dopływu gazu oraz spełniać wymagania Polskich Norm.
− W pomieszczeniach w których zainstalowane będą urządzenia gazowe nie mogą być przechowywane materiały
łatwopalne lub wybuchowe oraz działające silnie agresywnie.
3
Rodzaje pomieszczeń
Maksymalne obciąŜenie cieplne pochodzące od urządzeń gazowych na 1 m kubatury
pomieszczenia
bez odprowadzania spalin -typA
z odprowadzeniem spalin - typB.
Pomieszczenie przeznaczone na stały pobyt ludzi,
zwyłączeniem pomieszczeń kuchennych w mieszk.
175 W
[150 kcal/h]
350W
[300 kcal/h]
Pomieszczenia nie przeznaczone na stały pobyt
ludzi oraz pomieszczenia kuchenne w
mieszkaniach
930 W
[800 kcal/h]
4650 W
[4000 kcal/h]
ObciąŜenie cieplne pomieszczenia kotłowni.
3
Maksymalne obciąŜenie cieplne pochodzące od kotła na 1m kubatury pomieszczenia nie moŜe przekraczać wartości
4650W.
P – moc kotłowni [ W ]
3
VK – kubatura kotłowni [ m ]
5
q=
P
590000
3
=
= 2 495,8 W /m < warunek spełniony.
236,4
V
Kubatura kotłowni w pełni zabezpiecza obciąŜenie cieplne zamontowanego urządzenia gazowego.
Przy instalowaniu urządzeń gazowych naleŜy spełnić następujące warunki:
urządzenia gazowe naleŜy łączyć na stałe (przewodami stalowymi lub miedzianymi)
kurki odcinające dopływ gazu naleŜy montować na wysokości min. 70cm od podłogi w miejscu łatwo dostępnym
kuchenki naleŜy instalować w odległości min. 0,5m. od okien do boku urządzenia - mierząc w rzucie poziomym
urządzenia gazowe - grzewcze, których temperatura osłon moŜe przekraczać 60*C , naleŜy instalować w
odległości min. 0,3m. od ścian z materiałów łatwopalnych nie osłoniętych tynkiem
e) gazowe grzejniki wody naleŜy instalować na ścianach z materiałów niepalnych ( w przypadku ściany z materiału
palnego stosować izolacyjną płytę z materiału niepalnego)
Dopuszcza się instalowanie kuchenek z zastosowaniem przewodów elastycznych mających certyfikat na znak
bezpieczeństwa B.
Wszystkie urządzenia zasilane gazem powinny mieć znak bezpieczeństwa „b” lub aprobatę techniczną albo znak
Dozoru Technicznego (DT). Urządzenia gazowe powszechnego uŜytku powinny mieć takŜe atest energetyczny.
a)
b)
c)
d)
VI. ODPROWADZENIE SPALIN I WENTYLACJA.
Wymagania dotyczące wentylacji pomieszczeń reguluje norma PN-83/B-03430 Wentylacja w budynkach
mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej. Wymagania. Aktualnie obowiązuje zmiana
Az3/2000 do ww. normy.
Pomieszczenia w których zainstalowane będą przybory gazowe powinny zapewnić ciągłą wymianę powietrza
wystarczającą do spalania gazu oraz zabezpieczenia przed przekroczeniem dopuszczalnych stęŜeń
zanieczyszczeń szkodliwych dla zdrowia ludzkiego. Wysokość pomieszczenia w których instaluje się przybory
gazowe powinna wynosić co najmniej 2,2m. Ponadto pomieszczenia muszą posiadać przewód kominowy do
odprowadzania spalin oraz przewód wentylacyjny
Połączenie urządzeń gazowych z kanałami spalinowymi naleŜy wykonać przewodami ( rurami ) spalinowymi
metalowymi. Długość całkowita rury nie moŜe przekraczać 2m, a pionowy odcinek tej rury powinien wynosić min.
0,22m.
Pomieszczenia w których są zamontowane kotły grzewcze gazowe powinny posiadać oddzielne przewody,
spalinowe i wentylacyjne oraz kanał wentylacji nawiewnej o przekrojach wynikających z obliczeń
Wlot powietrza do kotłowni powinien być usytuowany na wysokości 0.3m od poziomu posadzki
Przewody wentylacyjne i spalinowe (kominy) powinny być wyprowadzone ponad dach 0,6m ponad poziom kalenicy
przy pokryciu palnym i 0,3m ponad połać dachową przy pokryciu niepalnym, przy czym odległość pozioma od wylotu
przewodów do pokrycia dachu w Ŝadnym przypadku nie moŜe być mniejsza jak 1,0m.
Na całej długości rur i przewodów spalinowych nie moŜe występować zmniejszenie ich przekroju jak równieŜ nie
mogą być umieszczone zamknięcia (zasuwy).
Przed odbiorem instalacji przewody spalinowe i wentylacyjne muszą być sprawdzone przez mistrza kominiarskiego.
Sprawność przewodów powinna być potwierdzona pozytywnie opinią kominiarską.
Pomieszczenia, w których zamontowane są kotły z zamkniętą komorą spalania nie wymagają nawiewu powietrza z
zewnątrz. Powietrze do spalania pobierane jest rurą koncentryczną a spaliny odprowadzane są na zewnątrz w
przestrzeni międzyrurowej.
3
VII. KUREK GŁÓWNY ORAZ PUNKT REDUKCYJNO – POMIAROWY DO 60 m /h.
Granicę własności pomiędzy siecią gazową a wewnętrzną instalacją gazową stanowić będzie kurek główny
zamontowany za reduktorem.
Punkt redukcyjno – pomiarowy gazu dla stołówki i kotłowni [kurek główny, reduktor i dwa gazomierze] zlokalizowany
będzie na zewnętrznej ścianie budynku w szafce naściennej metalowej o wymiarach 1600x1500x500 mm.
Szafka gazowa powinna być usytuowana :
− nie niŜej jak 0,5m od poziomu terenu
− nie bliŜej niŜ 2,0m od otworów okiennych i drzwiowych
Na obudowie szafki naleŜy wykonać napisy
„UWAGA GAZ !
NIE ZBLIśAĆ SIĘ Z OGNIEM”
„GŁÓWNY ZAWÓR GAZU”.
oraz nr telefonów do
do Państwowej StraŜy PoŜarnej i Pogotowia Gazowniczego
1. W skład punktu redukcyjno – pomiarowego wchodzą:
3
1. gazomierz miechowy typ G6
Qnom. = 6 nm /h wg. PN-EN 1359:2004
3
2. gazomierz miechowy typ G40
Qnom. = 40 nm /h wg. PN-EN 1359:2004 (wraz z rejestratorem
szczytów godzinowych z przekazem telemetrycznym)
3. reduktor ciśnienia Gazu R/72
wg PN-M34511
4. kurek odcinający DN 25[mm]
wg PN-EN 331
6
5.
6.
7.
Kurek główny DN 32 [mm]
Kurki odcinające DN 32 [mm]
zawory kulowe odcinające DN 65 [mm]
-
wg PN-EN 331
wg PN-EN 331
wg PN-EN 331
Punkt redukcyjno- pomiarowy zasilany będzie gazem ziemnym wysokoparametrowym symbol E o następujących
parametrach fizyczno- chemicznych :
− metan
96,11%
− etan
1,636%
− propan
0,526%
− izobutan
0,050%
− n-butan
0,093%
− izopentan
0,020%
− N-pentan
0,014%
− azot
1,019%
− dwutlenek węgla
0,532%
Kształtki do zmiany średnic przewodów gazowych mogą być stosowane ze stali jako kute lub ciągnione.
Stalowe przewody gazowe łączone są przez spawanie elektryczne.
Do pomiaru zuŜycia gazu zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi zastosowane będą dwa gazomierze:
− kuchnia stołówka - szkolna z przygotowaniem centralnej ciepłej wody – gazomierz miechowy typ G6 o
rozstawie króćców 130mm, bez nadajnika impulsów
− kotłownia gazowa – gazomierz miechowy typu G 40N o rozstawie króćców 510mm wyposaŜony w rejestrator
szczytów godzinowych z przekazem telemetrycznym.
Dla rozliczenia odbiorcy gazu z dostawcą zgodnie z taryfą oraz normami dotyczącymi pomiaru paliw gazowych słuŜył
będzie rejestrator szczytów godzinowych
Dla rejestracji szczytowych i godzinowych ilości zuŜycia gazu słuŜyć będzie rejestrator szczytów godzinowych z
przekazem telemetrycznym.
Zadaniem urządzenia jest rejestracja dobowego zuŜycia gazu oraz wyznaczenie szczytu godzinowego – czyli tej
godziny w ciągu doby, w której pobór gazu był największy. Rejestrator ten współpracuje z gazomierzem.
Ponadto rejestrator posiada wbudowany moduł GSM z zintegrowaną wewnętrzną anteną komunikującą się z
serwerem dostawcy gazu.
Rejestrator przechowuje dane pomiarowe w nielotnej pamięci.
Zastosowanie w urządzeniu rozwiązania techniczne pozwalają na około 5 letni okres eksploatacji bez wymiany
baterii. Wymiana baterii zasilającej jest moŜliwa tylko poza strefą zagroŜenia wybuchem. Z odłączonym urządzeniem
naleŜy wyjść poza strefę zagroŜenia.
Instalacja redukcji ciśnienia powinna odpowiadać normom ZN-G-4120÷4122, natomiast układ pomiarowy słuŜący do
rozliczeń powinien spełniać zalecenia norm ZN-G-4001÷4010.
2.Armatura zaporowa i kurek główny.
Armatura zaporowa powinna mieć obustronne (niezaleŜne od kierunku przepływu) zamknięcie oraz posiadać klasę
szczelności zamknięcia A wg PN-M.-74001: 1992. Dodatkowo kurek odcinający będący kurkiem głównym powinien
być odporny na temperaturę 650°C (923 K) w czasie 30 min.
Kurkiem głównym, stanowiącym granicę własności pomiędzy siecią gazową dostawcy gazu a instalacją gazową
odbiorcy będzie kurek odcinający DN 32 MOP 10 zamontowany za reduktorem. Miejsce zamontowania kurka
głównego trwale oznakować napisem (np. na drzwiczkach) - główny zawór gazowy. Ściana budynku w obrębie
punktu redukcyjno – pomiarowego musi być gazoszczelna (dwustronnie tynkowana).
Na drzwiczkach obudowy zaprojektowano nawiewne i wywiewne otwory wentylacyjne. Łączna powierzchnia otworów
wentylacyjnych wynosi co najmniej 2% powierzchni przekroju poziomego obudowy.
3. Technologia wykonania punktu redukcyjno – pomiarowego
Jednostki organizacyjne uczestniczące w procesie inwestycyjnym są zobowiązane zapewnić właściwy przebieg prac,
odpowiednią jakość oraz zgodność z obowiązującymi przepisami, potrzebami uŜytkowymi i interesem społecznym.
Ponadto muszą przestrzegać „Instrukcji organizacji prac i prowadzenia dokumentacji robót wykonywanych w
warunkach szczególnego zagroŜenia wydanej przez PGNiG S.A w Warszawie, w miejscach i na odcinkach, grzie to
zagroŜenie występuje. Jednostka organizacyjna podejmująca się wykonania robót budowlano-montaŜowych jest
zobowiązana przepisami powierzyć kierownictwo i nadzór nad robotami osobie posiadającej przygotowanie
zawodowe i stosowne uprawnienia budowlane wymagane do prowadzenia danego rodzaju robót.
Instalowanie urządzeń redukcyjno – pomiarowych naleŜy wykonać zgodnie z dokumentacjami techniczno –
ruchowymi poszczególnych urządzeń oraz opisem niniejszego projektu budowlanego. Łączenie odcinków rurowych
oraz kształtek wykonać wyłącznie za pomocą spawania elektrycznego metodą 141 [TIG] Do przetopu stosować
elektrody nietopliwe w osłonie gazu, a wypełnienie-elektrodą otuliną do wypełniania drut spawalniczy wykonany
zgodnie z PN-88/M-69420 klasy SpG2SM. Proces spawania powinien być zgodny z wymogami norm PN-EN
12732:2004
7
Dopuszcza się wykonanie naprawy jednego złącza spawanego Spoiny z pęknięciami powinny być wycięte w całości.
NajniŜszą temperaturę otoczenia w jakiej moŜna prowadzić prace spawalnicze ustala się na minus pięć stopni,
niezaleŜnie od miejsca spawania.
Roboty montaŜowe naleŜy zorganizować, wykonać i odebrać zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Warunkach
technicznych wykonania i odbioru robót budowlano – montaŜowych” opracowanych przez Centralny Ośrodek
Badawczo – Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie „ElektromontaŜ” i Ministerstwo
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
4. Materiały uŜywane do budowy punktu redukcyjno- pomiarowego.
Do budowy punktu redukcyjno-pomiarowego powinny być stosowane wyłącznie materiały i urządzenia
dopuszczone do stosowania w budownictwie - art. 10 ustawy Prawo Budowlane. Dopuszczenie to powinno być
potwierdzone niezbędnymi dokumentami.
a/ rury.
− rury stalowe walcowane na gorąco gat. stali P według PN-EN 216 +2 AC: 2004 Re≥265 [N/mm²] rury ze stali
niestopowych i stopowych z określonymi własnościami w podwyŜszonej temperaturze
− rury stalowe gat. stali L , Re≥290 [N/mm²] wg PN-EN 10208-2+AC „Rury stalowe przewodowe dla mediów
palnych, rury o klasie wymagań B
Na rury powinien być dostarczony certyfikat na znak B.
b/ kołnierze
NaleŜy stosować kołnierze okrągłe z szyjką do przyspawania według PN-ISO 7005-1
do kaŜdej partii kołnierzy powinna być dołączona deklaracja zgodności z PN.
c/ śruby.
Na śruby do połączeń kołnierzowych stosować stale według PN-82/M.-82054/03
a nakrętki według PN-82/M.-82054/09 oraz PN-EN 20898-2: 1998
d/ uszczelnienia.
Jako uszczelnienia pod kołnierze stosować uszczelki płaskie
e/ kształtki ,odkuwki do zmiany średnic przewodów i kierunku przepływów.
Powinny one być wykonane ze stali jako kute lub ciągnione i powinny posiadać łagodne łuki i przejścia wg. PNEN10253-1:2006.
5. Połączenia.
Armatura punktu redukcyjnego powinna być łączona przy pomocy kołnierzy, połączeń gwintowych i zaciskowych.
Przewody gazowe punktu redukcyjnego naleŜy łączyć przy pomocy kształtek gwintowanych ze stali, Ŝeliwa
sferoidalnego, ciągliwego lub mosiądzu. Połączenia rozłączne naleŜy uszczelnić przy pomocy taśmy teflonowej.
Stalowe przewody naleŜy łączyć przez spawanie elektryczne.
6. Złącza izolujące.
Złącza izolujące naleŜy stosować na wejściu lub na wyjściu punktu redukcyjno – pomiarowego w celu
zabezpieczenia punktu przed działaniem prądów błądzących. PoniewaŜ gazociąg dolotowy zbudowany jest z rur PE
wymaganie to uznaje się za spełnione.
7. Zabezpieczenie antykorozyjne.
Elementy punktu redukcyjnego wykonane z materiałów ulegających korozji, naleŜy zabezpieczyć powłokami
ochronnymi np. poprzez cynkowanie lub kadmowanie. Dopuszcza się malowanie np. farbą podkładową i dwukrotnie
farbą poliwinylową lub chloro-kauczukową. Powierzchnię przed malowaniem naleŜy oczyścić ręcznie lub
mechanicznie do 2 stopnia czystości zgodnie z PN-EN-ISO 8502. Powłoka malarska powinna być wykonana zgodnie
z normą PN-EN-ISO 12944 „Ochrona przed korozją. Malowanie konstrukcji stalowych. Ogólne wytyczne”. Na
rurociągach i armaturze naleŜy oznaczyć (kolorem czarnym) kierunek przepływu gazu.
8. Próba szczelności.
Wytwórca punktu redukcyjnego wykona próbę szczelności (bez gazomierza, korektora, zaworu bezpieczeństwa,
manometru), spręŜonym powietrzem pod ciśnieniem 0,4 MPa przez okres 1 godziny. Wynik próby uznaje się
pozytywny, jeŜeli po próbie nie występują widoczne gołym okiem odkształcenia przewodów i połączeń oraz gdy
spadek ciśnienia jest mniejszy niŜ 4 kPa. Do pomiaru ciśnienia próby naleŜy uŜyć manometru o dokładności nie
mniejszej niŜ 0,6%. W miejsce manometrów naleŜy wkręcić korki stalowe, pozostałe urządzenia nie podlegające
próbie naleŜy wyłączyć poprzez załoŜenie zaślepek pomiędzy kołnierze. Z przeprowadzonych prób i badań naleŜy
sporządzić protokoły.
Przed uruchomieniem punktu redukcyjnego, a po jego napełnieniu paliwem gazowym naleŜy sprawdzić wszystkie
przewody, połączenia skręcane i spawane przy pomocy środków pianotwórczych. Ciśnienie gazu w czasie
8
sprawdzania szczelności powinny być równe odpowiednio ciśnieniom roboczym, jakie występują w tych częściach
punktu.
9,Obsługa punktu redukcyjnego. Dokumentacja odbiorowa.
Projektowany punkt redukcyjny nie wymaga stałej obsługi. Okresowy nadzór nad urządzeniem powinien być
prowadzony przez osoby odpowiednio przeszkolone i posiadające uprawnienia energetyczne.
Wykonawca punktu redukcyjnego powinien dostarczyć odbiorcy następujące dokumenty:
a)
dokumentację techniczno – ruchową,
b)
protokół z próby szczelności,
c)
instrukcję obsługi,
d)
certyfikat zgodności wykonania z właściwymi polskimi normami lub aprobatami technicznymi dla
urządzeń i armatury,
e)
dokumenty kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych.
Do odbioru technicznego punktu redukcyjnego wymagane są:
a)
dokumentacja budowlana,
b)
dokumentacja techniczna,
c)
certyfikaty lub aprobaty techniczne materiałów i urządzeń,
d)
uzgodnienia branŜowe wymienione w dokumentach załączonych do PB,
e)
pozwolenie na budowę,
f) oświadczenie właściciela budynku o sprawności instalacji gazowej, która nadaje się do zagazowania oraz
sprawności przewodów spalinowych i wentylacyjnych.
Odbiór punktu redukcyjnego moŜe być przeprowadzony tylko w obecności przedstawiciela
dostawcy gazu.
VIII. GŁÓWNA PRÓBA SZCZELNOŚCI INSTALACJI GAZOWEJ.
Na podstawie PN–M 34503:1992 wykonawca instalacji gazowej powinien wykonać w obecności Inwestora główną
próbę szczelności. Przed próbą instalację przedmuchać spręŜonym powietrzem.
Sprawdzenie instalacji polega na:
− kontroli zgodności wykonania instalacji z projektem technicznym
− kontroli jakości wykonania instalacji
− kontroli szczelności przewodów
Z przeprowadzonej ostatecznej próby szczelności naleŜy sporządzić protokół.
Instalacja powinna być napełniona gazem w ciągu 6 miesięcy od daty wykonania próby szczelności, po tym terminie
próbę naleŜy powtórzyć.
IX.AKTYWNY SYSTEM BEZPIECZEŃSTWA INSTALACJI GAZOWEJ.
Ze względu na bezpieczeństwo uŜytkowników budynku projektuje się montaŜ 2-ch oddzielnych systemów
„Aktywnego Systemu Bezpieczeństwa Instalacji Gazowej”.
− kuchnia stołówki szkolnej
− kotłownia gazowa
Projektowany system ASBIG składa się z:
1. zaworu elektromagnetycznego odcinającego kołnierzowego MAG3 przystosowanego do współpracy z
detektorem gazu
2. modułu alarmowego MD-2.Z – do sterowania pracą systemu
3. detektora gazu ziemnego DEX 12 budowy przeciwwybuchowej dla gazu GZ50
4. sygnalizatora akustyczno-optycznego bryzgoszczelnego typ SL-21
ASBIG jest to zespół urządzeń, które powodują automatyczne odcięcie dopływu gazu do pomieszczenia kotłowni,
uruchomione pojawieniem się śladowych ilości [powyŜej dopuszczalnych stęŜeń ] gazu. Odcięcie dopływu gazu
zrealizowane będzie poprzez zawór odcinający kołnierzowy MAG3 [otwarcie kurka jest moŜliwe tylko ręcznie po
uprzednim usunięciu awarii ]. Wykrycie gazu w pomieszczeniu kotłowni realizowane jest poprzez czujkę – detektor
gazu DEX – 12 montowany pod stropem kotłowni. Ponadto naleŜy wyposaŜyć ASBIG w sygnalizację akustycznooptyczną , umoŜliwiającą powiadomienie osób przebywających w budynku o zadziałaniu systemu. Sterowanie i
zasilanie układu następuje poprzez moduł alarmowy MD – 2.Z.
MontaŜ jak i konserwację „Aktywnego Systemu Bezpieczeństwa Instalacji Gazowej” winien dokonać autoryzowany
przedstawiciel producenta.
X. UWAGI KOŃCOWE.
1. Zgodnie z Prawem Budowlanym [Dz. U Nr 75 poz. 690 z 2002r. Wewnętrzną instalację gazową naleŜy poddać raz
w roku przeglądowi technicznemu. Przegląd powinna przeprowadzić osoba posiadająca uprawnienia energetyczne w
zakresie dozoru.
2. Kanały wentylacyjne i spalinowe powinny być sprawdzone raz w roku przez Mistrza Kominiarskiego
3. Do budowy instalacji gazowej zastosować naleŜy materiały i urządzenia posiadające certyfikat na znak
bezpieczeństwa albo deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną.
9
4. Przed uruchomieniem dostawy gazu Inwestor powinien przedłoŜyć w Gazowni następujące dokumenty :
− projekt budowlany z decyzją – pozwolenia na budowę przedmiotowej instalacji
− pozytywną opinią kominiarską
− protokół odbioru próby ciśnieniowej instalacji gazowej spisany pomiędzy Wykonawcą a Inwestorem
5. Do budowy instalacji gazowej zastosować naleŜy materiały i urządzenia posiadające certyfikat na znak
bezpieczeństwa albo deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną.
XI. ZESTAWIENIE PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW DO BUDOWY PUNKTU
1. rura stalowa DN 25mm
L- 2,5mb
wg. PN-EN 10216-1:2001
2. rura stalowa DN 32mm
L – 0,6mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
3. rura stalowa DN 40mm
L – 0,8mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
4. rura stalowa DN 50mm
L – 2,1mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
5. rura stalowa DN 65mm
L – 1,6mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
6. rura stalowa DN 80mm
L – 1,6mb
wg. PN-EN 10208-1:2000
7. kurek kulowy gazowy DN 25mm PN16
1szt
wg PN-M-74001:1992
8. kurek kulowy gazowy DN 32mm PN16
1szt
wg PN-EN 331:2002[U]
9. kurek kulowy gazowy DN 65mm PN16
2szt
wg PN-EN 331:2002[U]
10. kurek kulowy gazowy DN 32mm PN16 2szt
wg PN-EN 331:2002[U]
11. kołnierz stalowy DN 65 PN16
4szt
wg PN-EN1092-1:2001
0
12. kolana hamburskie 90 DN 65
2szt
wg PN-EN 10253-1:2006
0
13. kolana hamburskie 90 DN 40
3szt
wg PN-EN 10253-1:2006
0
14. kolana hamburskie 90 DN 50
2szt
wg PN-EN 10253-1:2006
0
2szt
wg PN-EN 10253-1:2006
15. kolana hamburskie 90 DN 80
16. trójnik stal. DN 65/40 mm
1szt
wg PN-EN 10253-1:2006
17. zwęŜka redukcyjna DN 32/65mm
1szt
wg PN-EN 10253-1:2006
18. zwęŜka redukcyjna DN 65/80mm
1szt
wg PN-EN 10253-1:2006
19. obudowa szafkowa punktu red - pomiarowego
UWAGA :
− kształtki stalowe [kolana hamburskie, trójniki, zwęŜki i.tp.] powinny być wykonane wg PN-EN 10253-1:2006
„Kształtki stalowe do przyspawania doczołowego”, ponadto muszą posiadać świadectwo odbioru wg PN-EN
10204
2
− kształtki stalowe o średnicy do [33,7x3,2mm] powinny posiadać granicę plastyczności Re ≥ 265 [N/mm ]
2
− kształtki stalowe o średnicy ponad [33,7x3,2mm] powinny posiadać granicę plastyczności Re ≥ 290 [N/mm ]