Szaleniec Boży - WordPress.com

Kazanie z 23-go stycznia 1999 r.
Szaleniec Boży
Słuchając dzisiejszej bardzo krótkiej Ewangelii jesteśmy zaskoczeni, a nawet zaszokowani, stwierdzeniem
odnoszącym się do Chrystusa:
"Odszedł od zmysłów".
Biblia 1000 – lecia niezbyt dokładnie oddaje tekst oryginalny, który brzmi:
"stracił głowę", "zapomniał całkowicie o sobie".
Pan Jezus naucza już od dłuższego czasu.
Jest stale otoczony tłumami, które chcą słuchać nauki o Królestwie Bożym.
Odczuwając głód – Chrystus przychodzi do jakiegoś domu, aby trochę odpocząć i spożyć posiłek, ale ludzie
nie rezygnowali ze słuchania Chrystusa, szli za Nim i "nie dawali Mu spokoju".
Zapewne opisana dziś przez Marka sytuacja nie należała do wyjątków.
Chrystus często rezygnował z odpoczynku i posiłku.
Kto jednak po ludzku patrzył na tę sprawę, uważał to za brak roztropności, bo groziło to wyczerpaniem
fizycznym.
Nie raz mówimy do kogoś:
"Jeśli będziesz tak intensywnie pracował, zapominając o regularnym odżywianiu się i odpoczynku,
to długo nie pociągniesz".
A czasem kiwają głową i mówią:
"Jaki on nieroztropny, stracił zupełnie głowę".
Taka właśnie reakcja była bliskich Jezusa.
Oni chcieli żeby zaczął więcej myśleć o sobie.
Chrystus nie skorzystał z tej rady i nie zmniejszył swej gorliwości w głoszeniu Królestwa Bożego.
Takich nazywamy "Szaleńcami Bożymi".
Tak np. świętego Maksymiliana Kolbe nazwano "Szaleńcem Niepokalanej".
Człowiek musi się nauczyć w niektórych wypadkach rezygnować z tego, co mu się należy, żeby podjąć
służbę dla drugich.
Tak przecież niejednokrotnie czynią rodzice poświęcając się dla dzieci.
Amen.
1/1