E-ILF-B-C12-ARC-SPC

Transkrypt

E-ILF-B-C12-ARC-SPC

E-ILF-B-C12-ARC-SPC-0002_R03
Numer dokumentu:
Inwestorr:
Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego
w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o.
w Warszawie; ul. Wilczy Dół 5
The Capital City of Warsaw represented by the Municipal Transport Management in Warsaw,
on behalf and for the benefit of which acts Metro Warszawskie Sp. z o. o. in Warsaw; 5
Wilczy Dol Street, Warsaw
Projekt ubiega się o współfinansowanie przez Unię Europejską z Funduszy Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i
Środowisko /
The Project is applying for the European Union co-financing from the Cohesion Fund within the framework of the Operational Program
Infrastructure and Environment
Wykonawca:
ASTALDI S.p.A. – lider
via G. V. Bona
65 – 00156 Rome, Italy
Gülermak Ağır Sanayi İnşaat ve Taahhüt A.Ş. – partner
Karanfil Sokak 15/2 Kızılay 06650 Ankara
Przedsiębiorstwo Budowy Dróg
i Mostów Sp. z o.o. – partner
ul. Kolejowa 28,
05-300 Mińsk Mazowiecki
Projektant / Designer:
ILF CONSULTING ENGINEERS Polska Sp. z o. o.
ul. Postępu 15 B,
02-676 Warszawa
Nazwa inwestycji:
PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO”
DO STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE /
DESIGN AND CONSTRUCTION OF THE UNDERGROUND LINE II FROM “RONDO DASZYŃSKIEGO”
STATION TO THE “DWORZEC WILEŃSKI” STATION IN WARSAW
Przedmiot opracowania:
PROJEKT BUDOWLANY
PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY
ZAMIERZENIE BUDOWLANE NR 6, C12 STACJA „NOWY ŚWIAT”
ul. Świętokrzyska/ ul. Kubusia Puchatka - Rejon ul. Nowy Świat – Warszawa
oraz w zakresie hektometrażu 127-132 z urządzeniami i systemami kolejowymi
ARCHITEKTURA
Tom III; Rozdział 01
Warszawa, sierpień 2010
Egz.
…
Strona 1
 ILF 2010
Koordynator prac
projektowych
Imię i nazwisko
Nr uprawnień
Data
mgr inż. Sławomir Kaszewski
MAZ/0070/POOK/05
08.2010
Imię i nazwisko
Nr uprawnień
Data
MA/115/08
08.2010
Nr uprawnień
Data
GP.II-8346-140/77
08.2010
Podpis
Zespół autorski:
Projektanci:
Zakres opracowania
Architektura
mgr inż. arch. Monika Nowicka
Podpis
Sprawdzający:
Zakres opracowania
Architektura
Imię i nazwisko
mgr inż. arch. Ewa RadomskaKuklińska
Podpis
Strona 2
 ILF 2010
SPIS OPRACOWAŃ PROJEKTU BUDOWLANEGO
Tom I
PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA TERENU
Tom II
DROGI, SIECI, ZIELEŃ
Tom III
ARCHITEKTURA, KONSTRUKCJA, INSTALACJE
01 ARCHITEKTURA
02 KONSTRUKCJA
03 MONITORING
04 INSTALACJE WODNO-KANALIZACYJNE
05 INSTALACJE WENTYLACJI I OGRZEWANIA
06 INSTALACJE ELEKTRYCZNE
07 SYSTEMY KOMUNIKACJI: CCTV, SIP, DSO, SKD, SIEĆ TELEFONICZNA
08 RADIOŁĄCZNOŚĆ
09 MIĘDZYOBIEKTOWE KABLE ŚWIATŁOWODOWE
10 LAN/WLAN
11 URZĄDZENIA STEROWANIA RUCHEM POCIĄGÓW
12 SIEĆ CZASU
Tom IV
WARUNKI OCHRONY PPOŻ.
Tom V
KOLEJ
Strona 3
 ILF 2010
Tom VI
INFORMACJA BIOZ
Tom VII
TECHNOLOGIA
Tom VIII
OŚWIADCZENIA – PRAWO DO DYSPONOWANIA NIERUCHOMOŚCIĄ NA CELE
BUDOWLANE
Strona 4
 ILF 2010
SPIS ZAWARTOŚCI
L.p.
Nazwa
Nr dokumentu
A
CZĘŚĆ OPISOWA
1
Opis techniczny
B
CZĘŚĆ RYSUNKOWA
1
SCHEMAT ORIENTACYJNY
D-PRT-B-C12-ARC-LAY-1500-R03
2
RZUT POZIOMU PERONU (P-1)
3
RZUT POZIOMU PERONU (P-2)
4
RZUT PODPERONIA (UP-1)
5
RZUT PODPERONIA (UP-2)
6
RZUT POZIOMU
TECHNOLOGICZNEGO (T-1))
RZUT POZIOMU
TECHNOLOGICZNEGO (T-2)
RZUT POZIOMU
TECHNOLOGICZNEGO I HOLU
(TC-1)
RZUT POZIOMU
TECHNOLOGICZNEGO I HOLU
(TC-2)
10
PRZEKRÓJ A-A (S1)
D-PRT-B-C12-ARC-SEC-7000-R03
11
PRZEKRÓJ A-A (S2)
12
PRZEKRÓJ B-B, D-D
13
PRZEKRÓJ C-C
14
PRZEKRÓJ E-E, F-F, G-G
15
ARCHITEKTURA ELEMENTOW
NADZIEMNYCH - 01
ARCHITEKTURA ELEMENTOW
NADZIEMNYCH - 02
7
8
9
16
E-ILF-B-C12-ARC-SPC-0002_R03
Strona 5
 ILF 2010
A. CZĘŚĆ OPISOWA
Strona 6
 ILF 2010
SPIS TREŚCI
1
2
CZĘŚĆ OGÓLNA
14
1.1
Przedmiot inwestycji
15
1.2
Podstawa opracowania
15
1.3
Zakres opracowania
17
ROZWIAZANIA FUNKCJONALNE I CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU
19
2.1
Opis budowli
19
2.2
Charakterystyka konstrukcji budynku
19
2.3
Opis funkcjonalny stacji
21
2.4
Perony
24
2.4.1
Perony pasażerskie
24
2.4.2
Perony techniczne
24
2.5
Instalacje wewnętrzne
25
3
ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR
26
4
ROZWIAZANIA ARCHITEKTONICZNO- BUDOWLANE
27
4.1
Roboty budowlane
27
4.2
Ściany zewnętrzne
28
4.3
Ściany wewnętrzne
28
4.4
Sufity
28
4.4.1
Sufit z betonu architektonicznego
28
4.4.2
Sufity podwieszane
29
4.5
Tynki wewnętrzne
29
4.6
Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe
29
4.7
Izolacje termiczne
30
4.8
Okładziny akustyczne i tynki akustyczne
30
Strona 7
 ILF 2010
4.9
Bramki biletowe
4.10 Bramki – wygrodzenia strefy biletowej
31
31
4.10.1
Drzwi wewnętrzne
32
4.10.2
Drzwi zewnętrzne
32
4.10.3
Drzwi technologiczne
32
4.10.4
Drzwi ppoż.
32
4.10.5
Drzwi szklone
33
4.11 Ściany szklane
33
4.12 Okna pomieszczenia dyspozytorni
33
4.13 Ławki na peronach
33
4.14 Poręcze, pochwyty
33
4.15 Ekrany - wejścia do metra
34
4.16 Zabezpieczenie antyzalewowe - powodziowe
34
4.17 Schody ruchome oraz windy
34
4.17.1
Schody ruchome
34
4.17.2
Windy
35
4.18 Klatki ewakuacyjne
35
4.19 Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni
35
4.20 Elementy małej architektury
36
4.21 Opaski wokół elementów naziemnych
36
4.22 Elementy wykończenia
36
4.22.1
Wykończenie kamienne
36
4.22.1.1 Wykończenia podłogi na peronie pasażerskim
36
4.22.1.2 Wykończenia ścian peronu pasażerskiego
36
4.22.1.3 Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych
37
4.22.1.4 Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych
37
4.22.2
Panele ścienne na poziomie peronów
37
4.22.3
Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg
37
4.22.4
Posadzka epoksydowa
37
4.22.5
Gres
38
4.22.6
Wykładzina antyelektrostatyczna
38
Strona 8
 ILF 2010
4.22.7
Posadzki dielektryczne
38
4.22.8
Wykładzina PCW
38
4.22.9
Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną
39
4.22.10
Podłogi technologiczne
39
4.22.11
Wykończenie schodów
39
4.22.12
Wykończenie ścian działowych
39
4.22.13
Wykończenie malarskie
40
4.22.14
Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych
40
5
ZATRUDNIENIE
41
6
PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
42
7
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
45
7.1
8
Uwagi ogólne
45
7.1.1
Dobór urządzeń w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych. 45
7.1.2
Instalacja wodociągowa
46
7.1.3
Instalacje elektroenergetyczne
46
7.1.4
Wentylacja podstawowa
46
7.2
Szatnie i pomieszczenia sanitarne
47
7.3
Toalety
47
7.3.1
Pomieszczenia technologiczne
47
7.3.2
Strefa użyteczności publicznej
48
7.4
Oświetlenie
48
7.5
Dostęp do urządzeń
49
BEZPIECZEŃSTWO PASAŻERÓW I ZABEZPIECZENIA NA STACJI
8.1
Bezpieczeństwo
50
50
8.1.1
Zasady ogólne
50
8.1.2
Schody
50
Strona 9
 ILF 2010
8.1.3
Peron
50
8.1.4
Windy
51
8.1.5
Wyjścia ewakuacyjne
51
8.2
9
Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji
52
8.2.1
Zasady ogólne
52
8.2.2
Bezpieczeństwo pasażerów i kontrola dostępu
52
8.2.3
Wejścia do stref publicznych na stacjach
53
8.2.4
Wejścia do stref pasażerskich na stacjach
53
OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
54
9.1
Przeznaczenie obiektu
9.2
Kategoria zagrożenia ludzi. Przewidywana liczba osób na każdej kondygnacji i w
poszczególnych pomieszczeniach
54
9.3
Przewidywana gęstość obciążenia ogniowego
9.4
Klasa odporności pożarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów
budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych.
54
9.5
Reakcja na ogień
56
9.6
Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych.
56
9.7
Podział obiektu na strefy pożarowe
56
9.8
Warunki ewakuacji
57
9.9
Drogi pożarowe
57
9.10 Uwagi
54
54
58
10
UWAGI KOŃCOWE
59
11
ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE
61
11.1 Hałas
61
11.2 Ochrona akustyczna
71
11.2.1
Peron
71
11.2.2
Inne pomieszczenia użytkowe w strefach pasażerskich
78
S t r o n a 10
 ILF 2010
12
CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA
80
S t r o n a 11
 ILF 2010
SPIS TABEL I RYSUNKÓW
1. Tabela 1 — Wymiary C12, korpus główny
21
2. Tabela 2. Zatrudnienie w C12
41
3. Tabela 1. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu na stanowisku pracy wg PN-N-01307
62
4. Tabela 2. Pomieszczenia przeznaczone do pracy podlegające ochronie przed hałasem
63
5. Tabela 3. Dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do
przebywania ludzi wg PN-87/B-02151-02.
64
6. Tabela 4. Pomieszczenia podlegające ochronie przed hałasem wg PN-87/B-02151-02
65
7. Tabela 5. Wymagana izolacyjność akustyczna ścian wewnętrznych w budynkach, minimalne
wartości R’ A1 wg PN-B-02151-3:1999.
67
8. Rys. 1. Poziom hałasu na peronie podczas wjazdu, postoju i odjazdu pociągu.
73
9. Rys. 2. Widmo hałasu na peronie podczas wjazdu pociągu
74
10. Tabela 1. Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu w pomieszczeniu wg PN-87/B-02151-02 78
S t r o n a 12
 ILF 2010
Zastrzeżenie odnośnie praw autorskich
1
Dopuszczalny zakres i sposób korzystania z projektu określa umowa z dnia 28
października 2009 r., zawarta pomiędzy Miastem Stołecznym Warszawa a
konsorcjum firm: Astaldi S.p.A., Gülermak Agir Sanayi Insaat ve Taahhüt A.S. oraz
PBDiM sp. z o.o.
2
Pod ochroną przepisów Prawa autorskiego pozostają osobiste prawa autorskie
twórców niniejszego projektu, zarówno na każdym etapie realizacji inwestycji, jak i
przy wykonywaniu praw autorskich zależnych do projektu.
S t r o n a 13
 ILF 2010
1
CZĘŚĆ OGÓLNA
Inwestor:
Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego
w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o. w
Warszawie; ul. Wilczy Dół 5
Inwestycja:
PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO” DO
STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE
Numer projektu: C784
Stadium: Projekt Budowlany
Przedmiot opracowania:
Zamierzenie budowlane nr 6, C12 Stacja „Nowy Świat”
ul. Świętokrzyska / ul. Kubusia Puchatka - Rejon ul. Nowy Świat – Warszawa
oraz w zakresie hektometrażu 127-132 z urządzeniami i systemami
kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II linii metra od stacji
„Rondo Daszyńskiego” (początek hektometrażu: l101+17.177; p101+16.086)
do stacji „Dworzec Wileński” (koniec hektometrażu: l164+13.600;
p164+36.807) w Warszawie.
S t r o n a 14
 ILF 2010
1.1
Przedmiot inwestycji
Przedmiotem opracowanie jest PROJEKT BUDOWLANY:
Zamierzenie budowlane nr 6, C12 Stacja „Nowy Świat”
ul. Świętokrzyska / ul. Kubusia Puchatka - Rejon ul. Nowy Świat – Warszawa
oraz w zakresie hektometrażu 127-132 z urządzeniami i systemami
kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II linii metra od stacji
„Rondo Daszyńskiego” (początek hektometrażu: l101+17.177; p101+16.086)
do stacji „Dworzec Wileński” (koniec hektometrażu: l164+13.600;
p164+36.807) w Warszawie.
Projekty branżowe znajdują się w tomach niniejszego opracowania.
1.2
Podstawa opracowania
1.
Umowa na podwykonawstwo Usług Projektowych pomiedzy Astaldi-GulermakPBDiM a ILF Consulting Engineers Polska Sp. z o.o. dla projektu "Projekt i budowa
II linii metra w Warszawie od stacji "Rondo Daszyńskiego" do stacji "Dworzec
Wileński" w Warszawie, z dnia 28.10.2009.
2.
Decyzja nr 88 /WOL/ŚRÓ/PRN/ 08, z załącznikami, z dnia 20.03.2008 r. o ustaleniu
lokalizacji
inwestycji
celu
publicznego,
wydana
przez
Prezydenta
Miasta
Stołecznego Warszawy. Znak: AM-PU/7331/256/06/US.
3.
Decyzja nr 5 /ŚRÓ/PRN/C2/C2, z załącznikami, z dnia 24.02.2010 r. o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego (o znaczeniu powiatowo-gminnym-C2),
wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-WRU-BKU7331-261-26-09.
4.
Decyzja nr 23/WOL/ŚRÓ/PRN/ 10, z załącznikami, z dnia 30.09.2010 r. o ustaleniu
lokalizacji
inwestycji
celu
publicznego,
wydana
przez
Prezydenta
Miasta
Stołecznego Warszawy. Znak: AM-WRU-BKU7331-160-31-10.
5.
Decyzja nr 1329/OŚ/2007 o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań zgody na
realizację przedsięwzięcia z dnia 03.09.2007 r. wydana przez Prezydenta Miasta
Stołecznego Warszawy. Znak:OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/13336/06/07.
6.
Postanowienie nr 269/OŚ/2007 z dnia 04.12.2007 r. wyjaśniające ustalenia decyzji
1329/OŚ/2007 w punktach 3.4, 3.5, 3.6, 3.7. wydane przez Prezydenta Miasta
Stołecznego Warszawy. Znak: OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/17197/06/07.
S t r o n a 15
 ILF 2010
7.
Postanowienie nr 7/OŚ/2010 z dnia 12.01.2010 w sprawie mozliwości prowadzenia
robót nocą i w dni wolne od pracy wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego
Warszawy. Znak: OŚ-IV-BGR-76242-543-5-06.
8.
Mapa dla celów projektowych 1:500, przygotowana przez WPG, potwierdzona
aktualność mapy z mapą zasadniczą, zarejestrowana przez Ośrodek Dokumentacji
Geodezyjnej i Kartograficznej.
9.
Mapa dla celów projektowych 1:250, opracowana na podstawie mapy zasadniczej
1:500, zarejestrowana przez Biuro Geodezji i Katastru.
10.
Oświadczenia
zamawiającego
stwierdzające
jego
prawo
do
dysponowania
nieruchomością na cele budowlane. Warszawa.
11.
Opinia ZUDP.
12.
WPK - Wileobranzowy Projekt Koncepcyjny opracowany przez konsorcjum - Biuro
Projektowe Metroprojekt sp. z o.o. w W-wie oraz AMC Andrzej M. Chołdzyński
sp z o.o. w W-wie. Warszawa, wrzesień 2008. Nr arch. MN-L21-10-4670/II.
13.
Program Funkcjonalno-Użytkowy (PFU). Praca zbiorowa. Koordynator prac: prof. dr
hab. inż. Andrzej Chudzikiewicz. Warszawa, wrzesień 2008.
14.
Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) w postępowaniu o udzielenie
zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego Nr EH/500/45/E/08.
15.
Wizja lokalna.
16.
Uzgodnienia międzybranżowe.
17.
Wytyczne technologiczne i kolejowe.
18.
Uzgodnienia organizacyjno-technicze pomiędzy Biurem Geodezji i Katastru Urzędu
m. st. Warszawy oraz Metrem Warszawskim Sp. z o.o. podczas projektowania
i realizacji odcinka centralnego II linii metra z dnia 06.04.2009.
19.
Zbiorcza dokumentacja geologiczno-inżynierska dla odcinaka śródmiejskiego
uwzględniająca zmianę trasy II linii metra na odcinku stacja „Nowy Świat – stacja
„Dworzec Wileński” wykonana przez Konsorcjum GEOTEKO Sp. z o.o. - SGGW GEOPROJEKT Sp. z o.o. w lutym 2007 roku pod kierunkiem prof. dr hab. inż.
Wojciecha Wolskiego.
20.
Zawiadomienie nr 123/OŚ/2007, z dnia 28.03.2007r. o przyjęciu dokumentacji
geologicznej bez zatrzeżeń, wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego
Warszawy Znak: OŚ-II-GW-MS/7541/18/5079/07.
21.
Uzgodnienia z Inwestorem.
22.
Wytyczne i uzgodnienia pożarowe, bhp, sanitarnohigieniczne i akustyczne.
23.
Decyzja ZNS.716-420-4/10.MS, o wyrażeniu zgodny na obniżenie poziomu podłogi
ponizej poziomu terenu urządzonego budynku oraz na zastosowanie wyłącznie
S t r o n a 16
 ILF 2010
oświetlenia światłem sztucznym w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi,
z dnia 16.06.2010 r., wydana przez Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w
Warszawie.
24. „Dokumentacja geologiczno-inżynierska i hydrogeologiczna dla II linii metra w
Warszawie, Stacja Rondo Daszyńskiego”, Opracowana przez Geoteko Projekty i
Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w czerwcu 2003, pod kierunkiem prof. dr hab.
inż. Wojciecha Wolskiego
25. Zbiorcza
dokumentacja geologiczno–inżynierska dla
odcinka
Śródmiejskiego
uwzględniająca zmianę trasy II Linii Metra na odcinku Stacja „Nowy Świat” – Stacja
„Dworzec Wileński” wykonana przez Konsorcjum GEOTEKO Sp. z o.o. – SGGW –
GEOPROJEKT Sp. z o.o. w lutym 2007 roku pod kierunkiem prof. dr hab. inż.
Wojciecha Wolskiego.
26. Dokumentacja geotechniczna dla II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego”
do stacji „Dworzec Wileński” w Warszawie wykonana przez Geoteko Projekty
i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w czerwcu 2010 roku pod kierunkiem prof. dr
hab. inż. Wojciecha Wolskiego.
27.
Dodatek
do
dokumentacji
geologiczno-inżnierskiej
ustalającej
geotechniczne
warunki posadowienia dla odcinka centralnego (d. Śródmiejskiego) II linii metra w
Warszawie na odcinku stacja ‘Rondo Daszyńśkiego” – stacja „Dworzec Wileński”,
wykonany przez Geoteko, sierpień 2010, Warszawa.
Uwaga:
Pozostałe dokumenty stanowiące podstawę opracowania wg teczki formalno –prawnej i
opracowań branżowych.
Inwestycje należy realizować z uwzględnieniem wszystkich wymagań i wytycznych
zawartych w decyzjach, postanowieniach i innych uzyskanych opiniach i pismach.
.
1.3
Zakres opracowania
Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany zamierzenia budowlanego nr 6 – C12
Stacja „Nowy Świat”, ul. Świętokrzyska / ul. Kubusia Puchatka - Rejon ul. Nowy Świat w
Warszawie będącego częścią inwestycji polegającej na budowie II linii Metra od stacji
rondo Daszyńskiego do stacji Dworzec Wileński.
S t r o n a 17
 ILF 2010
Niniejsze opracowanie stanowi opis projektu architektoniczno-budowlanego obejmującego
stację metra C12 “Nowy Świat”.
Zakres niniejszego opracowania obejmuje:
o korpus stacji,
o obiekty naziemne: czerpnio-wyrzutnie, wyrzutnie wentylacyjne, obudowane klatki
schodowe, windy,
o przekładki infrastruktury podziemnej kolidujące z projektowanym obiektem,
o przyłącza do stacji,
o odtworzenie układu drogowego: ulice, chodniki.
o zieleń
S t r o n a 18
 ILF 2010
2
ROZWIAZANIA FUNKCJONALNE I CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU
2.1
Opis budowli
Stacja Nowy Świat – C12 jest stacją szeregową w centralnym odcinku II linii metra w
Warszawie. Stacja Nowy Świat znajduje się przy ulicy Świętokrzyskiej na odcinku
pomiędzy ulicą Czackiego i ulicą Nowy Świat.
Budynek zaprojektowano jako: trzypiętrową część podziemną zawierającą peron
pasażerski, hale odpraw oraz pomieszczenia techniczne, budynek składa się również z
części naziemnych: wejść do metra, obudowanych wind oraz budowli wentylacyjnych
(wyrzutni oraz czerpnio-wyrzutni).
Długość głównego korpusu stacji wynosi 140 m, a szerokość waha się pomiędzy 24,5 m w
najszerszym punkcie do 23,0 m w typowym wymiarze. Najwyższy poziom głównego
korpusu wynosi +23,885 m n.p.W., a najniższy +11,332 m n.p.W.
2.2
Charakterystyka konstrukcji budynku
• Budynek
stacyjny
zaprojektowano
jako
3-kondygnacyjny
budynek
podziemny
zagłębiony całkowicie w gruncie z 4 wejściami. Podzielono go dylatacjami na dwie
części ze względu na jego etapową realizację, a także eliminację odkształceń z tytułu
różnicy temperatur i skurczu betonu.
• Płytę stropową górną zaprojektowano, jako żelbetową, monolityczną w przekroju
poprzecznym o kształcie daszkowym, o spadkach poprzecznych 2%.
• W związku z koniecznością zainstalowania planowanych urządzeń i wyposażenia oraz
przejść nad płytą sieci kanalizacyjnych, w konstrukcji płyty przewidziano odpowiednie
przejścia, otwory i uskoki.
• Nie przewiduje się obniżenia zwierciadła wody gruntowej w trakcie realizacji budynku.
Budynek stacji wykonany będzie metodą stropową. Woda gruntowa zostanie odcięta
przez ściany szczelinowe oraz warstwy nieprzepuszczalne gruntu.
• Budynki zostaną wykonane metodą stropową.
S t r o n a 19
 ILF 2010
• Słupy podpierające konstrukcję stacji opierają się na palach wierconych. Słupy
stanowią podpory dla płyty stropowej górnej, stropów pośrednich oraz płyty dennej.
• Ściany szczelinowe zaprojektowano grubości 120 cm długości ok. 29,0 m. Wykonanie
ścian szczelinowych metodą tradycyjną, w murkach prowadzących pod osłoną
zawiesiny bentonitowej.
• Płytę przekrywającą zaprojektowano jako dwuspadową w górnej powierzchni. Grubość
zmienna 1200-1000
• Stropy pośrednie zaprojektowano jako żelbetowe, monolityczne, płytowe oparte na
ścianach szczelinowych i słupach pośrednich o średnicy Ø 100cm. Stropy
zaprojektowano grubości 60cm. Stanowią one rozparcie dla ścian szczelinowych.
• Płytę fundamentową zaprojektowano jako żelbetową, monolityczną, o grubości 120 cm.
Połączenie płyty fundamentowej ze ścianami szczelinowymi zaprojektowano jako
przegubowe na zamek zaś z ze słupami jako sztywne monolityczne zamocowanie. Na
płycie dennej poza peronami zaprojektowano podtorze betonowe.
Nazwa parametru
Wartość
Jednostki
Liczba kondygnacji
3
brak
Wewnętrzne wymiary
Długość
137,6
m
Szerokość
22,9 / 25,2
m
Wysokość
20,6/19,4
m
Szerokość peronu
10,5
m
Grubość płyty peronu
0,25
m
Grubość ścian szczelinowych korpusu stacji
1,2
m
Głębokość ścian szczelinowych
9,6
m
konstrukcji
S t r o n a 20
 ILF 2010
Grubość płyty spodniej monolitowej
1,20
m
Tabela 1 — Wymiary C12, korpus główny
2.3
Opis funkcjonalny stacji
Stacja została zaprojektowana zgodnie z wymogami technologicznymi oraz z organizacją i
kierunkami ruchu pasażerów,
Główne obszary funkcjonalne to:
• Strefa komunikacji pasażerskiej
• Hala odpraw
• Komunikacja pionowa
• Peron
• Drogi ewakuacyjne
• Piętro technologiczne
Etapy funkcjonalne w strefach to:
• Wejście
• Kupowanie/Kasowanie biletów
• Schodzenie na poziom peronu
• Oczekiwanie na pociąg
• Wejście do/wyjście z pociągu
• Pomieszczenia operacyjne stacji
Dostęp pasażerów w obrębie stacji będzie ograniczony tylko do stref użyteczności
publicznej.
Ukierunkowanie przepływu pasażerów jest zorganizowane tak, aby zminimalizować
decyzje podejmowane przez pasażera, w sposób umożliwiający uniknięcie zbędnych
zwrotów oraz obierania błędnych kierunków. Organizacja ruchu pasażerów jest jasna i
logiczna zarówno dla wchodzących jak i wychodzących.
Wszyscy wychodzący, z wyjątkiem sytuacji awaryjnych, gromadzeni są w określonych
strefach, co pozwala na odpowiednie funkcjonowanie systemu biletowego, usług
publicznych oraz zapewnia odpowiedni poziom bezpieczeństwa.
S t r o n a 21
 ILF 2010
Stacja jest podzielona na 3 strefy funkcjonalne:
• Obszar technologiczny – dostępny tylko dla pracowników metra;
• Strefa pasażerska, do której pasażerowie mają dostęp tylko w godzinach pracy
metra (hale, odprawa, peron);
• Przestrzeń Publiczna dostępna przez całą dobę (przejścia)
Strefa pasażerska stacji jest zamknięta w nocy od 1:00 do 4:30 rano. W czasie nocnej
przerwy wykonywane będą prace porządkowe i konserwacyjne. Od 1:00 do 4:30 rano
następuje przerwa w ruchu pociągów pasażerskich i pojazdów wjeżdżających do tunelów,
wykonywana jest konserwacja i naprawa instalacji i urządzeń w tunelu i na stacjach.
Pomieszczenia socjalno-sanitarne dla zespołów pracujących na stacji C12 zostaną
zlokalizowane na Stacji C09 Rondo Daszyńskiego. Główny zakład naprawy systemu metra
znajduje się na Kabatach. Nie przewiduje się wykonywania prac naprawczych i
konserwacyjnych na tej stacji.
Główny korpus stacji C12 ma 3 kondygnacje. Na poziomie -3 znajduje się peron
pasażerski. Na poziomie -1 będzie się znajdować wejście na stację z hali biletowej oraz
przejścia podziemne łączące stację z poziomem 0, czyli prowadzące na powierzchnię.
Większość wymaganych powierzchni technologicznych jest zlokalizowana na poziomach 1 i -2. Największe pomieszczenia znajdują się na stacji na poziomie -2. Są to:
wentylatornia stacji (nr 650), podstacja energetyczna (nr 200).
W pomieszczeniach 650 obsługiwane są urządzenia kubaturowe i podatne na
uszkodzenia. W przypadku konieczności ich wymiany niezbędny jest transport urządzeń
kubaturowych (transformatory, wentylatory) na poziom -3 (peron pasażerski), gdzie
specjalne pojazdy przetransportują je do stacji technicznej Kabaty.
Dla umożliwienia przemieszczania sprzętu zapewniono podstawy, urządzenia montażowe
i przestrzeń w pobliżu suwnic (dla ruchomych belek podwieszonych pod sufitem), o
udźwigu 25 kN/m2. Dodatkowo w wentylatorni i podstacji zapewniono powierzchnie
robocze umożliwiające demontaż urządzeń w celu naprawy.
Dyspozytor stacji będzie nadzorować ruch pociągów i przepływ pasażerów. Ekipy
naprawczo-konserwacyjne podzielone według branż będą sprawować nadzór nad
wszystkimi urządzeniami i budynkiem: automatyką i stykami, mechaniką, elektryką,
trakcją, szynami i budynkiem. Warsztaty ekip eksploatacyjnych znajdują się na stacji C15
Dworzec Wileński oraz na terenie stacji technicznej Kabaty.
S t r o n a 22
 ILF 2010
W celu zachowania czystości urządzeń na stacji przewidziano zespół pomieszczeń od nr
500 do 504. Przenoszenie sprzętu pomiędzy poziomami stacji odbywać się będzie za
pomocą wind pasażerskich poza godzinami otwarcia stacji.
Przepompownia po obu stronach peronu pasażerskiego wykorzystywana będzie do
pompowania wody pobranej z najniższego punktu szyn; woda będzie przekierowywana z
powrotem przez rury drenażowe pomiędzy torami.
S t r o n a 23
 ILF 2010
2.4
Perony
2.4.1
Perony pasażerskie
Podstawowe rozmiary peronu pasażerskiego na stacji są następujące:
Wysokość od główki szyny = 1,09 m
Wysokość od podłogi do sufitu = 4,054 m / 4,459 m
Długość = 120,0 m
Szerokość = 10,5 m
Najbliższa kolumna stoi w odległości 1,85 m od krawędzi peronu. Najbliższa ciągła ściana
stoi w odległości 2,85 m od krawędzi peronu.
Wejście i wyjścia z peronu są zapewnione dzięki 6 ciągom schodów ruchomych.
Przejścia na końcu tego peronu pasażerskiego sa wydzielone od peronu technicznego
przez bramki, w celu ograniczenia dostępu jedynie do personelu metra.
Na obu krańcach peronu znajdują się dodatkowe schody przeciwpożarowe.
Na obu końcach peronu znajdują się windy. Winda zachodnia została przystosowana do
potrzeb ekip ratowniczych
2.4.2
Perony techniczne
Na stacji znajdują się perony techniczne. Dwa z nich są używane do dojścia do szyn oraz
obiektów magazynowych znajdujących się na końcu peronu pasażerskiego. Są one
oddzielone drzwiami od peronu pasażerskiego. Peron ma wysokość 1,09m od PGS (TOR)
i jest wyposażony w balustrady. Na końcach peronu znajdują się schody umożliwiające
zejście na poziom toru.
Wykończenie podłogi w peronach technicznych jest określona, jako wykończony beton.
S t r o n a 24
 ILF 2010
2.5
Instalacje wewnętrzne
Szczegółowe rozwiązania z zakresu instalacji wodnokanalizacyjnych, wentylacji i
ogrzewania, instalacji elektrycznych oraz systemów komunikacji i teletechniki zawarte są w
odrębnych tomach Projektu Budowlanego.
Instalacje prowadzone w tunelach przedstawione są na rysunku przekroju tunelu zawartym
w projekcie budowlanym instalacji teletechnicznych.
S t r o n a 25
 ILF 2010
3
ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR
Wykazy obszarów według podziału funkcjonalnego:
POWIERZCHNIE:
Listy powierzchni według podziału funkcjonalnego:
Peron pasażerski: 1260 m2
Obszar technologiczny: 4011 m2
Hall: 1296 m2
Powierzchnia Całkowita / Powierzchnia użytkowa:
PC/PU
Poziom -3 (poziom peronu):
3269 m2 / 1265 m2
Poziom -2 (poziom techniczny):
3347 m2 /2341 m2
Poziom -1 (kasy biletowe i pomieszczenia techniczne):
3540 m2 / 2412 m2
------------------------------------Razem:
10156 m2 / 6018 m2
Kubatura:
65414 m3
S t r o n a 26
 ILF 2010
4
ROZWIAZANIA ARCHITEKTONICZNO- BUDOWLANE
4.1
Roboty budowlane
Zakres procesu budowlanego dla C12 jest następujący.
•
Zostanie wykonany wykop w granicach stacji z zachowaniem tolerancji budowlanej.
Wykopany obszar będzie podparty ścianami berlińskimi. Wszystkie instalacje
przechodzące przez teren budowy zostaną tymczasowo przeniesione.
•
Pierwszy etap budowy obejmuje budowę ścian szczelinowych.
•
Zostanie zakończona budowa metodą stropową (wykop i ściany szczelinowe).
•
Połączenie tunelu ze stacją zostanie wykonane po budowie ścian szczelinowych. W
pracach na tym etapie budowy zostanie zastosowana tarcza drążąca TBM.
•
Główny korpus stacji zostanie ukończony. Ten etap będzie się częściowo pokrywał z
poprzednim etapem. Umieszczona zostanie płyta stropowa; płyty wewnętrzne i inne
elementy konstrukcyjne zostaną wykonane metodą stropową.
•
Wykończone zostanie wnętrze stacji. Ten etap będzie się częściowo pokrywał z
poprzednim etapem. Instalacja ścian działowych i schodów. Położenie powłok
wykończeniowych. Zapewnienie wodoszczelności nastąpi na tym etapie budowy
stacji.
•
Konstrukcja przyłączy do przejść podziemnych, wykonanie przejść zagłębionych w
ziemi z wykorzystaniem metody odkrywkowej.
•
Zasypanie wykopów, zakrycie stacji.
•
Odtworzenie warunków na powierzchni gruntu. Zakres tych prac podano poniżej.
•
Kształtowanie terenu, zieleń
•
Organizacja ruchu: drogi, granice, ronda, place manewrowe
•
Parkingi
•
Znaki drogowe
•
Chodniki
S t r o n a 27
 ILF 2010
4.2
Ściany zewnętrzne
Zewnętrzne
ściany
obwodowe
stacji
zostaną
wykonane
z
żelbetowych
ścian
szczelinowych o grubości 1,2 m. W celu zapewnienia wodoszczelności zainstalowany
zostanie kanał odwodnienia o szerokości 30 cm przeznaczony do odprowadzania
nadmiaru wody. Front kanału drenażowego pokryty jest ścianą murowaną w przestrzeni
technicznej w celu zapewnienia ochrony przeciwpożarowej i płytą (np. gipsową) w
pozostałych strefach. W środku ścian szczelinowych znajduje się opaska izolująca od
wody. Ściany obwodowe stacji są poniżej strefy przemarzania, więc nie przewiduje się
izolacji termicznej.
4.3
Ściany wewnętrzne
Ściany wewnętrzne zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spełniały wymogi
przeciwpożarowe. Szczegółowe informacje dotyczące tej kwestii znajdują się w rozdziale
dotyczącym ochrony przeciwpożarowej niniejszego dokumentu.
Materiały, z których zbudowano ściany wewnętrzne zostały wybrane w taki sposób, aby
spełniały wymogi przepisów BHP oraz wymogów akustycznych.
Ściany murowane, nie konstrukcyjne traktowane jako wewnętrzne ściany działowe.
Materiały wewnętrzne ścian wybrano zgodnie z koniecznymi wymogami.
4.4
Sufity
4.4.1
Sufit z betonu architektonicznego
Sufity w halach odpraw oraz przejściach podziemnych zostały zaprojektowane jako beton
architektoniczny.
Na stacji, sufity są zaprojektowane z prefabrykowanego żelbetu, tynkowane (tynk sona
spray akustyczny i malowane farbą emulsyjną oraz sufity podwieszane .
S t r o n a 28
 ILF 2010
4.4.2
Sufity podwieszane
Sufity podwieszane są zaprojektowane w dyspozytorniach pociągów oraz w dyspozytorni
stacji .
Materiały sufitów podwieszanych są wybrane w taki sposób, aby spełniały wymogi
przeciwpożarowe. Szczegółowe informacje dotyczące tej kwestii znajdują się w rozdziale
dotyczącym ochrony przeciwpożarowej niniejszego dokumentu. Materiały, z których
wykonano sufity podwieszane zostały wybrane w taki sposób, aby spełniały wymogi BHP.
4.5
Tynki wewnętrzne
Ściany murowane, pokryte tynkami cementowo-wapiennymi, zacieranymi, kat. III.
Szczegółowe rozwiązania i parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu
wykonawczego.
4.6
Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe
Konstrukcje podziemne zostały zaprojektowane jako wodoodporne. Ciągłość izolacji
przeciwwodnej dookoła budynku jest zapewniona.
System izolacyjności dla elementów budynku mający bezpośredni kontakt z ziemia, jak
płyty, fundamenty lub ściany (z wyjątkiem ścian szczelinowych) składa się z trzech warstw.
Pierwsza oraz ostatnia to warstwa geowłóknina oraz wodoodporna membrana PCW,
umieszczona pomiędzy warstwami geowłókniny.
Warunek wodoodporności budynku jest spełniony przez zainstalowanie odpowiednich
rozwiązań ścian szczelinowych.
Ściany szczelinowe są stawiane jako oddzielne segmenty układane jeden przy drugim.
Pomiędzy segmentami stosuje się izolację przeciwwodną. Mimo użycia izolacji
przeciwwodnej pomiędzy segmentami, w pobliżu ścian szczelinowej zapewniono kanał
odpływowy z zaworem, mający na celu zbieranie wilgoci. Panele architektoniczne lub
ściany murowane zostaną umieszczone przed kanałem odpływowym tak, aby wydzielić
pomieszczenia wewnątrz stacji od strefy w której występuje możliwość pojawiania się
przecieków wody.. Panele architektoniczne mogą być również użyte jako architektoniczne
elementy wykończenia.
Ściany szczelinowe żelbetowe, które są w kontakcie z gruntem, mają być chronione przed
niekorzystnym wpływem wód gruntowych. Ochrona zbrojenia przed korozją i wyciekiem
S t r o n a 29
 ILF 2010
wody przez korpus betonowy zostanie zapewniona dzięki zastosowaniu chemicznych
dodatków do betonu.
Blokady wody (taśmy) zostaną użyte w szczelinach dylatacyjnych oraz łączeniach
konstrukcyjnych, które mają styczność z ziemią lub wodą.
4.7
Izolacje termiczne
Izolacje termiczne zostaną zastosowane w przypadku ścian w przejściach podziemnych, w
strefach przemarzania, w sposób uniemożliwiający występowanie mostków termicznych.
Ściany i przeszklone ścianki działowe w przejściach podziemnych traktowane są jako
ściany zewnętrzne, jako ściany które w przejściu – strefie ogólno dostępnej, będą
narażone na napływ chłodnego powietrza z zewnątrz.
Dla tych ścian murowanych wymagana jest izolacja termiczna.
Współczynnik przenikania ciepła U max= 0,30 W/m2K
Uwaga:
•
Dla ścian poszczególnych pomieszczeń w obiekcie metra, należy spełnić
wymaganą izolacyjność cieplna przegród (ścian i stropów).
•
Na etapie projektu wykonawczego zostanie uszczegółowione ewentualne,
wymagane wykonanie izolacji termicznej dla przegród wydzielających
pomieszczenia, tak by spełnić wymogi izolacyjności cieplnej.
4.8
Okładziny akustyczne i tynki akustyczne
Izolacje akustyczne - wełna mineralna w osłonie z blachy perforowanej w rejonie galerii
multimedialnej na poziome peronowym. Tynk dźwiękochłonny na całym stropie
żelbetowym
peronu, typu Sonaspray lub
ekwiwalentny oraz sufit
podwieszony
niezakłócający pracy tynku dźwiękochłonnego.
W
strefach
narażonych
na
podwyższony
poziom
hałasu
(rejony
wentylatorni,
pomieszczenia z emitorami hałasu) zaprojektowano izolację akustyczną, dotyczy to
również kanałów wentylacyjnych oraz tunelu metra.
S t r o n a 30
 ILF 2010
4.9
Bramki biletowe
Projekt architektoniczny zakłada, oprócz zainstalowania niezbędnej ilość bramek
wynikającej z planowanej liczby pasażerów, zamontowanie wyjść ewakuacyjnych o
odpowiednich wymiarach. Projekt architektoniczny zakłada niezbędną przestrzeń przed
linią bramek do zainstalowania automatów biletowych, która powinna zapewniać
pasażerom niezakłócony dostęp do tych automatów, oraz do zainstalowania innych
urządzeń mających się znajdować w pobliżu bramek.
Zastosowano także śluzy dla niepełnosprawnych, dla których trudne lub nawet niemożliwe
jest
korzystanie
ze
standardowych
bramek.
Ta
grupa
pasażerów
to:
osoby
niepełnosprawne na wózkach inwalidzkich, pasażerowie podróżujący z dużym bagażem
lub osoby starsze. Hala odpraw wyposażona jest w urządzenia do sprzedaży wszystkich
rodzajów biletów.
W części zachodniej znajduje się łącznie 12 bramek i 1 śluza, w części wschodniej
znajduje się łącznie12 bramek oraz 1 śluza.
Odległości pomiędzy bramkami to 600 mm oraz 900 mm pomiędzy śluzami. Bramki
biletowe mają wysokość jednego metra, natomiast szklana przesłona blokująca ruch ma
wysokość 1700 mm.
4.10
Bramki – wygrodzenia strefy biletowej
Dostęp do stref pasażerskich poza godzinami pracy metra ograniczany jest za pomocą
kurtyny rolowana /uniemożliwiająca dostęp do metra/, która jest opuszczana na czas
wyłączenia metra z ruchu.
4.11
Bramki – wygrodzenia strefy biletowej
Na krańcu zachodnim i wschodnim znajduje się po 2 sztuki podwójnych szklanych drzwi
ppoż szerokości 1800.
Szerokość i wysokość drzwi została zaprojektowana by zapewnić wymogi pożarowe i
technologiczne.
S t r o n a 31
 ILF 2010
Typy drzwi zostały wybrane na podstawie wymagań operacyjnych, akustycznych lub
przeciwpożarowych. Typowa wysokość drzwi to 2000 mm. Z powodu wymogów
technologicznych, pomieszczenia o numerach 111, 300, 301, 302 są wyposażone w drzwi
o wymiarach 1500mm/2700mm, pomieszczenie 201 jest wyposażone w drzwi o
wymiarach 1800/2700mm.
Zgodnie z wymaganiami operacyjnymi, wszystkie drzwi otwierają się do wewnątrz, aby nie
ograniczać przejścia tras ewakuacyjnych, chyba że wymogi dla danego pomieszczenia
stanowią inaczej.
Szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej z klatki schodowej, prowadzących na zewnątrz
lub do innej strefy posiada szerokość nie mniejsze niż szerokość biegu klatki schodowej.
W przypadku drzwi podwójnych, przynajmniej jedno skrzydło ma szerokość 900 mm.
Przewiduje się drzwi wzmocnione (heavy duty).
Drzwi na drogach ewakuacyjnych wyposażone w zamki i dźwignie antypaniczne.
4.11.1
Drzwi wewnętrzne
Ślusarka drzwiowa w przestrzeni publicznej, ościeżnice, okucia, wykończenia skrzydeł
oraz inne wyposażenie drzwi pełnych w przestrzeniach publicznych przewidziano ze stali
nierdzewnej matowej. Drzwi przeszklone, stal nierdzewna matowa z wypełnieniem
szkleniem bezpiecznym, laminowanym.
4.11.2
Drzwi zewnętrzne
Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu
wykonawczego.
4.11.3
Drzwi technologiczne
wykonawczego.
4.11.4
Drzwi ppoż.
wykonawczego.
S t r o n a 32
 ILF 2010
4.11.5
Drzwi szklone
Tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Szczegółowy sposób rozwiązań
materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.
4.12
Ściany szklane
Elewacje witryn lokali handlowych – ściany szklane - przeszklenia pełne w ślusarce ze stali
nierdzewnej (system Jansen lub równoważny), w module 70x200cm.
Przeszklenia lokali handlowych – zestawy szkła hartowanego, laminowanego/
Współczynnik przenikania ciepła Umax = 1,1 W/m2K
Ścianka szklana wydzielająca strefę biletową (strefę metra) - szkło bezpieczne
(hartowane, laminowane) tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP.
4.13
Okna pomieszczenia dyspozytorni
Szklenie okna dyspozytorni: okno – lustro wenecki o odporności ogniowej EI60,
antywłamaniowe, kuloodporne, ślusarka stalowa.
4.14
Ławki na peronach
Ławki ze stali nierdzewnej, matowe, wandaloodporne.
wykonawczego.
4.15
Poręcze, pochwyty
W strefach ogólnodostępnych i pasażerskich przewiduje się balustrady ze stali
nierdzewnej.
Balustrady masywne- pochwyty kamienne profilowane.
Balustrady i pochwyty w strefach technologicznych stalowe powlekane, zabezpieczone
antykorozyjnie.
S t r o n a 33
 ILF 2010
4.16
Zadaszenia- wejścia do metra
Zaprojektowano szklane zadaszenia nad wejściami do metra, jako osłonę przed wpływem
warunków atmosferycznych.
Łączenia powierzchni szklanych mają zapewnić bezpieczeństwo użytkowników, a także
osób z dysfunkcja narządu wzroku. Rozwiązanie ma także zapewnić szczelność
elementów, by zabezpieczyć wnętrze przed napływem wody deszczowej oraz śniegu.
Szklenie szkłem bezpiecznym, fazowanym, laminowane, od strony budynków przeciwpożarowym E30, konstrukcja o odporności ogniowej R30 (szczegółowe wymagania
zgodnie
z
wytycznymi
przeciwpożarowymi)..
Zaproponowano,
bezbarwne
kolory
elementów przeszkleń tak, aby zadaszenia wkomponowały się w zabytkowe otoczenie.
Szczegółowe dane w projekcie wykonawczym.
4.17
Zabezpieczenie antyzalewowe - powodziowe
Wejścia do metra nie są położone w obszarze zalewowym. Wejścia do stacji „Nowy Świat
znajdują się powyżej poziomu wody 100-letniej.
4.18
Schody ruchome oraz windy
Szczegółowe informacje dotyczące schodów ruchomych oraz wind podano poniżej.
Dodatkowe informacje dotyczące użycia urządzeń transportu pionowego w sytuacjach
awaryjnych znajdują się w paragrafie „Ochrona przeciwpożarowa” niniejszego opisu.
4.18.1
Schody ruchome
Na stacji zastosowano schody ruchome ciężkiego typu, przeznaczone do transportu
sieciowego (EN 155), o przepustowości powyżej 9000 osób na godzinę.
Nachylenie schodów ruchomych to 30 stopni przy minimalnej szerokości stopnia wielkości
1000mm. Odległość między poręczami:1255 mm.
W części wschodniej i zachodniej stacji z poziomu peronu -3 na -2 i dalej na -1 prowadzą
odpowiednio po 3 ciągi schodów ruchomych. Następnie droga na zewnątrz prowadzi
schodami stałymi.
Na poziomie terenu zaprojektowano odwodnienie liniowe w celu zabezpieczenia schodów
ruchomych przed napływem wód opadowych. W części najniższej maszynowni schodów
S t r o n a 34
 ILF 2010
ruchomych zaprojektowano również odwodnienie, które odprowadza ścieki poprzez
separator oleju do kanalizacji.
4.18.2
Windy
Windy na tej stacji będą zasilane elektrycznie i będą miały nośność 1000 kg (13 osób) lub
większą.
Wewnętrzne wymiary kabin wind zostały zaprojektowane jako 1100 mmX2100 mm.
Każda winda wymiarowo przystosowana jest dla brygad straży pożarnej.
W części zachodniej stacji z poziomu peronu zapewniono jedna windę z dostępem
bezpośrednio na poziom terenu – jako windę przystosowana do działania dla ekip
ratowniczych. Winda ta została zaprojektowana na poziomie -1 z połączeniem korytarzem
o odporności pożarowej REI120 z windą z poziomu -1 na poziom -3. Natomiast na
poziomie terenu jest obudowana szkłem.
Z poziomu peronu zapewnione są w sumie 2 windy przeznaczone również dla obsługi
obiektu przez osoby niepełnosprawne. Zostaną ustawione kasowniki przed wyjściem z
windy.
4.19
Klatki ewakuacyjne
Wszystkie klatki schodowe ewakuacyjne, z poziomów technologicznych stacji posiadają
odporność pożarową konstrukcji REI120. Wyjścia na poziom powierzchniowy wszystkich
klatek są konstrukcjami żelbetowymi, z wykończeniem kamieniem: czarny BAZALT lub
ekwiwalent, o fakturze płomieniowanej, elementy narożnikowe- zaokrąglane.
4.20
Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni
Okładzina kamienna ścian żelbetowych nośnych, BAZALTOWA, ekwiwalentna lub
nawiązująca do elewacji budynków zabytkowych, o fakturze płomieniowanej, elementy
narożnikowe- zaokrąglane. Wyrzutnia przy Ministerstwie Finansów ze względu na
usytuowanie wykonana w okładzinie kamiennej nawiązującej do
elewacji gmachu
Ministerstwa.
S t r o n a 35
 ILF 2010
4.21
Elementy małej architektury
Elementy małej architektury (np. ławki parkowe, śmietniki, słupki, itp.) zgodnie z
wytycznymi Biura Architektury i Planowania Przestrzennego, Wydział Estetyki Przestrzeni
Publicznej.
Zgodnie z wytycznymi Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków zaprojektowano Parking
dla rowerów jako element symetryczny do wejścia do Metra na ulicy Kubusia
Puchatka./Zgodnie z Założeniem osiowym ul. Kubusia Puchatka I Ministerstwa Finansów/.
4.22
Opaski wokół elementów naziemnych
Opaski wokół elementów naziemnych projektuje się o szerokości 0,60m ze spadkiem 2%.
Materiał korespondujący z sąsiadującą nawierzchnią.
4.23
Elementy wykończenia
4.23.1
Wykończenie kamienne
Wszystkie materiały kamienne określone w projekcie spełniają wymogi techniczne
określone prze normy w odniesieniu do: siły sprężającej, absorpcji, odporności na mróz,
odporności na zadrapania.
4.23.1.1 Wykończenia podłogi na peronie pasażerskim
Podłoga na peronie pasażerskim będzie wykończona kamieniem – granatowym IVORY
CHIFFON lub odpowiadającym. Nakładane panele będą miały grubość 4 cm i wymiary
100x50 cm, faktura będzie gładka, polerowana. Posadzka w pasie 0,6m od krawędzi
peronu – będzie wykonana jako pas o fakturze antypoślizgowej.
4.23.1.2 Wykończenia ścian peronu pasażerskiego
Wykończenie
ścian
znajdujących
się
bezpośrednio
na
peronie
pasażerskim
zaprojektowano jako płyty kamienne – z kwarcytu CALYPSO lub odpowiadające. Panele
kamienne - grubość 4 cm i wymiary 100x100 cm, faktura gładka, polerowana.
S t r o n a 36
 ILF 2010
4.23.1.3 Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych
Podłoga w halach odpraw i przejściach podziemnych będzie wykończona kamieniem –
czarnym BAZALTEM lub ekwiwalentnym. Panele kamienne będą miały grubość 4 cm i
wymiary 100x50 cm, faktura będzie gładka, polerowana, a w przypadku przejść
podziemnych płomieniowana.
4.23.1.4 Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych
20-30% powierzchni ścian żelbetowych w halach odpraw oraz przejściach podziemnych
będzie
wykończonych
okładzina
kamienną;
kamień
–
czarny
BAZALTEM
lub
odpowiadającym. Nakładane panele będą miały grubość 4 cm i wymiary 100x100 cm,
faktura będzie gładka, polerowana.
4.23.2
Panele ścienne na poziomie peronów
Panele w postaci galerii ściennej o długości ok. 120m i wysokości 4m wykonane, jako tafle
szkła matowego, hartowanego, laminowanego w zawiasach ciągłych, ze stali nierdzewnej
matowej, niewidocznych od strony peronu, mocowanych punktowo, na konstrukcji stalowej
wycofanej w stosunku do lica tafli szklanych.
4.23.3
Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg
Gres
o
podwyższonej
odporności
na
ścieranie,
w
pomieszczeniach
mokrych
antypoślizgowy, a w pomieszczeniach technicznych o podwyższonej odporności
chemicznej.
W pomieszczeniach z wykończeniem ścian powłoką malarską i podłogą ceramiczną
cokoły stosować z tego samego materiału.
Ściany w pomieszczeniu śmietnika wyłożone mrozoodpornymi i chemoodpornymi płytkami
gres na całą wysokość.
Odpowiednie typy i rozmiary zostaną wybrane i określone w projekcie wnętrz.
4.23.4
Posadzka epoksydowa
Posadzka epoksydowa zostanie położona w wentylatorni stacyjnej 650 i wentylatorni torów
odstawczych (T650) – antypoślizgowe, olejoodporne i o podwyższonej wytrzymałości na
ścieranie.
S t r o n a 37
 ILF 2010
wykonawczego / w projekcie wnętrz.
4.23.5
Gres
Pomieszczenia personelu 550, 550A i T550 zostaną wyłożone gresem
Listwa cokołowa systemowa.
4.23.6
Wykładzina antyelektrostatyczna
Wykładzina antyelektrostatyczna zostanie położona w pomieszczeniach o numerach 110,
111 i 124. Wykładzina ta jest wytwarzana w formie płyt 50 x 50 cm.
Wykładzina dywanowa antyelektrostatyczna, o wymiarach 50x50 cm.
Cokoły systemowe.
4.23.7
Posadzki dielektryczne
Płytki PCW izolujące kładzione na warstwie klejowej, przeznaczone wyłącznie do
pomieszczeń nr 200 i 202 podstacji trakcyjno-zasilających w celu zapewnienia izolacji
elektrycznej.
4.23.8
Wykładzina PCW
Linoleum przewidziano tylko w pomieszczeniu nr 200 podstacji trakcyjnej i zasilającej, w
celu zapewnienia izolacji elektrycznej. Linoleum będzie kładzione na warstwie kleju.
S t r o n a 38
 ILF 2010
4.23.9
Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną
Podłoga podniesiona typu Knauff Integral EHB 36/600 lub równorzędna, z gipsu
integralnego, impregnowanego powierzchniowo, o gęstości 1500kg/m3, wzmocniona
blachą stalową, mocowana na konstrukcji wsporczej ze stali ocynkowanej. Odporność
ogniowa REI 60.
4.23.10 Podłogi technologiczne
4.23.11 Wykończenie schodów
Powierzchnia schodów zaprojektowana jako powierzchnia antypoślizgową. 0,6 m przed
pierwszym stopniem będzie wykonane wyraźne oznaczenie pasem koloru i wypukłej
faktury.
Schody w pomieszczeniach ogólnodostępnych wykończone są okładziną kamienną
pasującą do wykończenia podłogi w danym pomieszczeniu.
Schody technologiczne – wykończenie gres antyposlizgowy
Balustrady o wysokości 1,1 m są wykonane ze stali nierdzewnej.
4.23.12 Wykończenie ścian działowych
Materiały użyte do wykończenia ścian (woda, piasek, cement, wapno, materiały na
pokrycie płyt gipsowych, płyty gipsowe, listwy) musza spełniać wymogi odpowiednich
norm.
W pomieszczeniach mokrych (umywalnie, wc), pomieszczeniach socjalnych i medycznych
powierzchnia ścian do 2 metrów wysokości wykończona zostanie płytkami. W podstacjach
energetycznych oraz pomieszczeniach sygnalizacji założona będzie dodatkowa warstwa
ochronnej siatki stalowej (również ekranowanie stropów i podłóg).
Ściany pomieszczeń takich jak pomieszczenia na odpady czy przepompownie zostaną
wykończone płytkami.
S t r o n a 39
 ILF 2010
Ściany pomieszczeń wentylatorni żelbetowe z wykończeniem okładzina dźwiękochłonną.
4.23.13 Wykończenie malarskie
Powłoki malarskie, farby emulsyjne na betonie lub na tynku. Szczegółowe rozwiązania i
parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu wykonawczego.
Farba chlorokauczukowa stosowana jest w lokalnych pomieszczeniach pompowni oraz na
podłodze kanałów wentylacyjnych na surowy beton.
4.23.14 Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych
Ścianki
kabin
sanitarnych
wodoodporne,
niepalne,
wykonane
z
laminatu
wysokociśnieniowego, z okuciami ze stali nierdzewnej.
S t r o n a 40
 ILF 2010
5
ZATRUDNIENIE
Personel operacyjny stacji został określony zgodnie z regułami technologii sterowania
ruchem i zachowania stałej wydajności technicznej urządzeń wchodzących w skład linii,
taboru i wyposażenia konstrukcji stacji.
zatrudn
stanowisk
ienie
o
na
zmianie
płeć
pełne
szatnia
zatrudni
enie
podstawow
K
zmiano
rodzaj
e i WC
wość
pracy
+
I/II/III
stała
a
M
nr
pomiesz
czenia
własna 110
dyżurny
stacji
Umywalni
1
4
2
czysta
2
110
okresow
wartownik
1
4
C11
4
+
I/II/III
a
110
brygada
schodów
ruchomych
i wind
okresow
2
2
C9
2
+
I/II/III
a
Tabela 2. Zatrudnienie w C12
Zatrudnienie ogólne
10
Pracownicy na stacji niebędący pracownikami metra:
- obsługa pomieszczeń handlowych
4 os. szatnia własna, umywalnia I toaleta w WC
publicznym pobyt stały na stacji
- brygada utrzymania czystości
3 os. szatnia własna, umywalnia I toaleta w WC
publicznym
- pracownicy Komisariatu Policji
29 os. szatnia własna z WC, toalety
S t r o n a 41
 ILF 2010
602
6
PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Obiekt metra jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych w części dostępnej dla
pasażerów.
Dostępność dla osób niepełnosprawnych jest realizowana za pomocą:
- wind,
- pochylni,
- przystosowania toalet.
Osoby niepełnosprawne mogą dostać się na każdy poziom dostępny dla pasażerów.
Dostępność przeznaczona jest zarówno dla osób niepełnosprawnych jak i matek z
dziećmi, osób starszych i innych tego potrzebujących.
Metro Warszawskie nie będzie zatrudniało osób niepełnosprawnych
Dla zapewnienia dostępności stacji osobom o ograniczonej możliwości ruchowej
zastosowano następujące rozwiązania:
•
Przy wejściu na peron z poziomu powierzchni i wchodzeniu z peronu do poziomu
powierzchni. Określone zostały trasy wolne od przeszkód, oznaczone poprzez tak
zwane elementy dotykowe na ścieżce dotykowej o szerokości 0,3 m. Na poziomie -1
trasa wolna od przeszkód prowadzi z wszystkich wejść z poziomu 0 wschodniej
głowicy wzdłuż przejścia do wejścia dla osób niepełnosprawnych i dalej do schodów
stałych.
•
Przezroczyste szklane przegrody są odpowiednio oznakowane w celu zapewnienia
przejrzystości i uniknięcia wypadków.
•
Toaleta publiczna dostosowana do obsługi osób niepełnosprawnych i wyposażona w
urządzenie
komunikacji
wewnętrznej,
służące
do
kontaktu
z
personelem
odpowiedzialnym za toalety.
•
Droga dostępu z poziomu powierzchni do krawędzi peronu i z krawędzi peronu do
poziomu powierzchni zostanie oznakowana i zaprojektowana w sposób spójny i
ciągły (nieprzerwany) od jej początku do końca, z wyraźnie oznaczonymi znakami
informacyjnymi w kolorze kontrastującym z kolorem ścian, ławek i wykończenia
podłóg.
S t r o n a 42
 ILF 2010
•
Odstęp między krawędzią peronu a wagonem został ograniczony do minimum, aby
wózki z kołami o różnych średnicach, w tym także zasilane bateryjnie i ręczne wózki
inwalidzkie mogły wjechać i opuścić wagon bez trudności.
•
Strefa o szerokości 0,8 m od krawędzi peronu jest wyraźnie oznakowana i widoczna
na podłodze peronu za pomocą koloru i wzoru w sposób zrozumiały dla osób
niewidomych i osób z upośledzeniem wzroku oraz osób niepełnosprawnych
intelektualnie.
•
Przy wejściach i wyjściach ze schodów i schodów ruchomych znajdują się
oznaczenia w postaci linii w kontrastującym kolorze/odcieniu.
•
Poręcze po obu stronach schodów rozpoczynają się przed pierwszym stopniem i
kończą za długością schodów, ok. 30 cm po ostatnim stopniu. Faktura powierzchni
poręczy umożliwia niewidomym osobom zidentyfikowanie kierunku schodów.
•
Drzwi automatyczne są zaprojektowane tak, aby pozostały otwarte do czasu, aż
osoba na wózku inwalidzkim lub osoba niepełnosprawna intelektualnie przez nie
przejdzie, drzwi są wyposażone w czujniki, które uniemożliwiają ich zamykanie, gdy
osoba znajduje się w linii zamknięcia drzwi.
•
Wszystkie przeszkody na drogach dostępu do peronu (kolumny, bramki, tablice
informacyjne, szklane powierzchnie, itp.) są wyraźnie oznakowane.
•
Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty
informacyjne, telefony awaryjne, przyciski awaryjne) muszą być dostępne dla osób
niepełnosprawnych.
•
Toalety dla osób niepełnosprawnych muszą być wyposażone w urządzenia
komunikacji wewnętrznej, zapewniające kontakt z personelem odpowiadającym za
toalety.
•
Wszystkie techniczne elementy dekoracji sięgające poniżej 2, 1 m od poziomu
podłogi zostaną oznaczone w sposób zapewniający bezpieczeństwo osób z
upośledzeniem wzroku.
S t r o n a 43
 ILF 2010
•
Wejścia i wyjścia ze schodów i schodów ruchomych są oznakowane w postaci linii w
kontrastującym kolorze/odcieniu.
•
Budki telefoniczne, – co najmniej jedna budka telefoniczna jest zaprojektowana na
każdą głowicę stacji w taki sposób, aby najniższy rząd przycisków znajdował się na
wysokości 0,8 m. Budka telefoniczna musi być odpowiednio oznakowana i
wykonana w sposób umożliwiający obsługę przez osoby niepełnosprawne.
•
Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty
informacyjne, telefony awaryjne, przyciski awaryjne) są dostępne dla osób
niepełnosprawnych (w odniesieniu do wysokości zainstalowania, łatwość użycia,
możliwość stosowania, czytelność informacji wizualnych i dźwiękowych).
S t r o n a 44
 ILF 2010
7
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
7.1
Uwagi ogólne
W niniejszym rozdziale opisano zasadnicze aspekty projektu dotyczące bezpieczeństwa
pracowników, pasażerów i utrzymania warunków sanitarnych w strefach użytku
publicznego oraz w strefach tylko dla personelu.
7.1.1
Dobór urządzeń w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych.
Na stacji zlokalizowany będzie kompleks pomieszczeń sanitarnych dla personelu stałego
stacji i pracowników okresowo wykonujących czynności na stacji.
Wszystkie pomieszczenia technologiczne, przewidziane dla stałego pobytu ludzi będą
posiadały urządzenia klimatyzacyjne, zapewniające utrzymanie normatywnych warunków
pracy.
Odpowiednio do przewidzianej ilości pracowników na stacji przewiduje się normatywną
ilość urządzeń higieniczno-sanitarnych.
Dla osób korzystających z metra przewidziano oddzielnie pomieszczenia higieniczne.
W zespole toalet publicznych orax w rejonie głowicy wschodniej przewiduje się wydzieloną
toaletę dla osób o ograniczonej zdolności poruszania się, posiadające połączenie
interkomem z obsługą toalet.
Wszystkie elementy stacji związane z bhp lub informacją będą dostępne dla osób
niepełnosprawnych w zakresie wysokości zainstalowania, łatwości obsługi, możliwości
obsługi i poruszania się.
Wszystkie kabiny wind będą zapewniały możliwość obsługi osób o ograniczonej zdolności
poruszania się.
Do utrzymania czystości na stacji przewiduje się wydzielony zespół pomieszczeń.
Przemieszczanie sprzętu pomiędzy poziomami stacji odbywać się będzie windą w okresie
przerwy eksploatacyjnej.
S t r o n a 45
 ILF 2010
Odpady komunalne na stacjach gromadzone będą selektywnie w pojemnikach w
pomieszczeniach do tego przeznaczonych i wywożone z terenu stacji przez uprawnione
firmy na podstawie zawartych umów.
7.1.2
Instalacja wodociągowa
Źródłem zaopatrzenia w wodę stacji i torów odstawczych jest miejska sieć wodociągowa.
Do sieci miejskiej będą podłączone wszystkie urządzenia higieniczno-sanitarne.
7.1.3
Instalacje elektroenergetyczne
Podstawowymi elementami systemu zasilania w metrze są podstacje trakcyjno –
energetyczne, przeznaczone do zasilania sieci trakcyjnej metra oraz do zasilania odbiorów
prądu przemiennego obiektów metra.
Podstacja energetyczna jest przeznaczona do zasilania odbiorów prądu przemiennego
obiektów metra.
Oświetlenie awaryjne na stacji zaprojektowano w oparciu o Polskie Normy PN-EN 1838 i
PN-EN 12464-1. W ramach oświetlenia awaryjnego należy zastosować oświetlenie
ewakuacyjne
i
zapasowe.
Oświetlenie
należy
instalować
zarówno
na
drogach
ogólnodostępnych (perony, schody, głowice, poziomy usługowe), jak i w korytarzach
znajdujących się w przestrzeniach dostępnych wyłącznie dla pracowników obsługi stacji
oraz w tunelach szlakowych.
Niezależnie od oświetlenia awaryjnego dla stacji należy przewidzieć w strefie
ogólnodostępnej (perony, poziomy handlowe, schody), znaki ewakuacyjne oświetlone
wewnętrznie.
7.1.4
Wentylacja podstawowa
Wentylacja podstawowa, obejmuje swym zasięgiem całą stację (z wyjątkiem pomieszczeń
technologicznych) oraz tunele szlakowe. Zadaniem wentylacji podstawowej jest:
Zapewnienie składu powietrza zgodnego z obowiązującymi normami, zapewnienie
założonych dla metra warunków klimatycznych i zapewnienie skuteczności oddymiania
stacji i tuneli.
W trakcie normalnej eksploatacji, w ciepłym okresie roku, powietrze zewnętrzne będzie
dostarczane przez szyby wentylacyjne i wentylatory (umieszczone w wentylatorniach
S t r o n a 46
 ILF 2010
stacyjnych) na stację, odciągane natomiast będzie przez szyby wentylacyjne i wentylatory
szlakowe. W chłodnym okresie roku zmieniony zostaje kierunek nawiewu powietrza na
przeciwny – powietrze zewnętrzne dostarczane będzie przez wentylatornie szlakowe i
następnie, po podgrzaniu (w wyniku przepływu przez tunel) dopływa do stacji, skąd
usuwane będzie przez wentylatory zlokalizowane w wentylatorni stacyjnej .
Pozwoli to utrzymać na stacjach odpowiednie temperatury w ciepłym okresie roku, a w
okresie chłodów dostarczenie podgrzanego po przejściu przez tunel powietrza
zewnętrznego.
7.2
Szatnie i pomieszczenia sanitarne
Przebieralnie i prysznice dla zatrudnionego personelu stacji „Nowy Swiat” są
zlokalizowane przy stacji C09 „Rondo Daszyńskiego”.
Zgodnie z Dz.U.2002.Nr75.poz.690, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12
kwietnia 2002 r. „w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i
ich usytuowanie”, rozdział 6 „Pomieszczenia higieniczno-sanitarne” - §84 oraz
Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 2007 r. w sprawie
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (rejestr 169/2003, poz. 1650) zapewnione będą:
1 WC na 20 kobiet
1 WC na 30 mężczyzn
1 pisuar na 30 mężczyzn
1 umywalka na 20 kobiet
1 umywalka na 20 mężczyzn
7.3
Toalety
7.3.1
Długość dojść do toalety dla pracowników nie przekracza 75 metrów. Pomieszczenia
technologiczne posiadają także toalety przystosowane dla niepełnosprawnych, pomimo iż
S t r o n a 47
 ILF 2010
Metro Warszawskie nie planuje zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Projekt uwzględnia
możliwość skorzystania z takich pomieszczeń przez odwiedzających z zewnątrz (takich jak
inspektorzy lub
eksperci).
Starano się zapewnić
oddzielną
łazienkę dla osób
niepełnosprawnych. W przypadku, gdy nie było to możliwe, damskie łazienki zostały także
wymiarowo dostosowane i wyposażone dla potrzeb niepełnosprawnych.
7.3.2
Strefa użyteczności publicznej
Toalety publiczne zlokalizowano w zachodniej głowicy stacji.
W zespole zlokalizowanym w zachodniej części zapewniono 4 umywalki i 3 WC dla kobiet
oraz 3 WC i 3 pisuary dla mężczyzn. Istnieje osobne WC dla osób niepełnosprawnych
(pomieszczenie nr 15) Zapewniono pomieszczenie socjalne (nr 10) do pobierania opłat.
Pomieszczenie to posiada szafki do przechowywania niezbędnych materiałów sanitarnousługowych.
Ze względu na to, że został zaprojektowany jeden węzeł sanitarny w zachodniej głowicy
stacji oraz odległości powyżej 75m z punktu usługowego, dodatkowo została
zaprojektowana toaleta dla osób niepełnosprawnych we wschodniej głowicy stacji (pom.nr
15A) wyposażona w urządzenie do pobierania opłat.
7.4
Oświetlenie
Na stacji nie będą się znajdowały naturalne źródła światła. Na oświetlenie wyłącznie
światłem sztucznym wystąpiono o odstępstwo od przepisów technicznych, zgodnie z
Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury - Dz. U. 2002. 75. poz. 690
Światło na stacji będzie zapewnione dzięki urządzeniom elektrycznym. Ogólne oświetlenie
stacji będzie utrzymywane na dopuszczalnym poziomie zapewniającym bezpieczeństwo
pracowników i pasażerów oraz wydajność pracy. Za pomocą użycia różnych kolorów oraz
stopni jasności na stacji zapewniono bezpieczną oraz komfortową atmosferę. W
pomieszczeniach stałej pracy projektuje się światło białe przyjazne dla personelu.
Żadne ze źródeł światła wskazane w projekcie nie koliduje z systemem sygnalizacji Metra.
Aby zapobiec dezorientacji pasażerów, unika się użycia nagłych zmian w natężeniu
światła. Organizacja oświetlenia na stacji zapewnia dobrą widoczność na krawędzi peronu
S t r o n a 48
 ILF 2010
7.5
Dostęp do urządzeń
Do maszyn i urządzeń zapewniony zostanie dostęp dla potrzeb serwisu, szerokość
przejścia pomiędzy urządzeniami a konstrukcją budynku wyniesie, co najmniej 75 cm.
Drabiny o długości ponad 3 m wyposażono w obręcze zabezpieczające.
Wszelkie otwory technologiczne, montażowe powinny być zabezpieczone uniemożliwiając
w trakcie ich używania wypadniecie, niekontrolowane otwarcie.
Pracodawca przeszkoli pracowników w zakresie ogólnych przepisów BHP, postępowania z
używanymi substancjami oraz przeszkoli do pracy na stanowiskach.
Miejsca pracy wyposażone zostaną w stanowiskowe instrukcje obsługi urządzeń.
Uwagi końcowe BHP
Na etapie projektu budowlanego, przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę,
konieczne jest uzyskanie zgody na odstępstwo od wymagań zawartych w rozporządzeniu
Ministerstwa Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w trybie art. 9 ustawy z dnia
07.07.1994 r. Prawo Budowlane oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w
sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w szczególności w zakresie:
1/
braku oświetlenia naturalnego dla pomieszczeń stałej pracy – konieczność
uzyskania zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego
wydanej w porozumieniu z właściwym inspektorem okręgowym pracy;
2/
obniżenia poziomu podłogi poniżej terenu – konieczność uzyskania zgody
właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydanej w porozumieniu
z właściwym inspektorem okręgowym pracy;
3/
lokalizacji czerpni i wyrzutni na stacji metra – naruszenie postanowień par. 152
rozporządzenia – z 2002r. nr 75 poz. 690 „W sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”.
S t r o n a 49
 ILF 2010
8
BEZPIECZEŃSTWO PASAŻERÓW I ZABEZPIECZENIA NA STACJI
8.1
Bezpieczeństwo
8.1.1
Zasady ogólne
Zapewniono wyraźnie oznaczone drogi ewakuacyjne o odpowiedniej szerokości dla
pasażerów oraz pracowników obiektu.
W ważnych miejscach stacji, takich jak podesty schodów przewidziano powłoki
antypoślizgowe. Wszystkie powierzchnie ruchu pieszych zostały zaprojektowane z
materiałów zapobiegających poślizgowi,
Projekt nie zakłada miejsc odosobnionych lub zaciemnionych.
8.1.2
Schody
Schody - powierzchnie antypoślizgowe. 0,6 metra przed pierwszym stopniem będzie
wyraźnie oznaczone pasem koloru i wypukłej faktury. Wysokość oraz szerokość stopni
będzie odpowiednia dla wygodnego użytkowania.
Schody zewnętrzne nie powinny mieć więcej niż 10 stopni w jednym ciągu, jednak na tej
stacji 3 ciągi schodów mają ponad 10 stopni ze względu na trudności lokalizacyjne – stacja
usytuowana na ul. Świętokrzyskiej przy ul. Nowy Świat, gdzie jest szczególnie mało
miejsca oraz zlokalizowana jest bardzo duża ilość instalacji podziemnych. (wystąpiono o
odstępstwo od przepisów technicznych (rozporządzenie Ministra Infrastruktury – z 2002r.
nr 75 poz. 690 „W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i
ich usytuowanie”).
Każdy stopień będzie wyposażony w pas antypoślizgowy. Wysokość stopni schodów
awaryjnych nie będzie przekraczała 17,5 cm. Schody awaryjne będą miały odpowiednią
szerokość oraz głębokość.
8.1.3
Peron
Peron pasażerski zaprojektowano z myślą o zapewnieniu bezpieczeństwa. Strefę o
szerokości 0,8 m od krawędzi peronu wyraźnie oznakowano i wyeksponowano na
S t r o n a 50
 ILF 2010
nawierzchni peronu kolorem i wzorem w sposób czytelny dla osób niewidomych i
niedowidzących, jak również dla osób upośledzonych umysłowo. Odległość pomiędzy
pociągiem i krawędzią peronu zmniejszono do minimum, w celu zapewnienia wygodnego
wejścia do pociągu.
Krawędź peronu jest wyraźnie widoczna. Wszystkie elementy konstrukcyjne i ciągłe
zaprojektowano zgodnie z przepisami metra dotyczącymi skrajni budowli.
Przejścia na końcu tego peronu do peronu technicznego są oddzielone drzwiami, żeby
umożliwić przejście tylko personelowi.
8.1.4
Windy
W kabinie windy zastosowano środki bezpieczeństwa zgodnie z lokalnymi przepisami.
Wewnętrzne wymiary kabin windowych wynoszą 1100 mm x 2100 mm. Takie wymiary
umożliwiają użycie każdej windy przez straż pożarną. Poręcz umieszczono na wysokości
0,9 m.
Na stacji przewidziano dwie windy zjeżdżające na poziom peronów. Specjalna winda
przystosowana dla potrzeb ratunkowych w zachodniej głowicy stacji połączona jest
korytarzem REI120 na poziomie -1 z windą zjeżdżającą na poziom -1 / peron /. Wyjścia na
poziomie teren obu wind są konstrukcjami szklanymi.
Odległość pomiędzy zamkniętymi drzwiami windy do najbliższej przeszkody jest większa
niż 1,6 metra.
8.1.5
Wyjścia ewakuacyjne
Bezpieczeństwo przeciwpożarowe oraz zasady ewakuacji oparto na NFPA 2010.
Kwestie dotyczące ewakuacji awaryjnej zostały szczegółowo omówione w Tomie IV
niniejszego opracowania – Warunki Ochrony Pożarowej dla stacji C12.
S t r o n a 51
 ILF 2010
8.2
Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji
8.2.1
Zasady ogólne
Celem niniejszego paragrafu jest przedstawienie zasad projektowania w stosunku do
wyposażenia, kontroli, komunikacji, nadzoru, który jest niezbędny dla utrzymania
bezpieczeństwa na stacji.
Głównymi zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem w paragrafie są:
o
Ochrona oraz blokowanie dostępu do stacji poza godzinami pracy,
o
Nadzór nad bramkami biletowymi, halami odpraw, oraz środkami transportu
pionowego,
8.2.2
o
Oznakowanie
o
Założeniami projektantów, aby unikać miejsc odosobnienia.
Bezpieczeństwo pasażerów i kontrola dostępu
Zasady bezpieczeństwa zostały stworzone w odniesieniu do wszystkich typów pasażerów
w tym również osób starszych, dzieci, kobiet ciężarnych, osób niewidomych i
niesłyszących, pasażerów podróżujących z dużym bagażem, osób upośledzonych
umysłowo, osób mających ograniczone możliwości poruszania się. Bezpieczeństwo
pasażerów zapewnione również poprzez system telewizji przemysłowej.
Dostęp pasażerów do stref technologicznych jest ograniczony tylko dla osób
upoważnionych, pracowników stacji.
Wyjścia ewakuacyjne zostaną wyposażone w alarmy. Unika się w projekcie tworzenia
miejsc odosobnienia.
Zostały przewidziane następujące rozwiązania w celu polepszenia bezpieczeństwa:
o
krawędzie peronu oraz schodów wyraźnie oznaczone
o
czytelne oznakowanie
o
kontakt przez interkom z odpowiednią obsługą
o
System zapowiedzi
o
Powierzchnie przezroczyste dobrze oznakowane
S t r o n a 52
 ILF 2010
o
Wszystkie elementy wystroju niższe niż 2,1 m będą wyraźnie oznakowane na ziemi,
jako pomoc dla osób niedowidzących
o
8.2.3
Trasy dostępu i ewakuacji są wolne od przeszkód
Wejścia do stref publicznych na stacjach
Publiczne strefy miejskie (przejścia podziemne) będą otwarte przez całą dobę. Strefy
pasażerskie będą otwarte jedynie w godzinach pracy stacji. Zostaną podjęte wszystkie
niezbędne kroki mające na celu zapobieganie dostępu osób do strefy po godzinach pracy.
W ulicy Kubusia Puchatka przewiduje się parking dla rowerów, który jest symetryczny do
wejścia na stację w stosunku do osi urbanistycznej w w/w ulicy.
8.2.4
Wejścia do stref pasażerskich na stacjach
Strefa publiczna oraz pasażerska są oddzielone od siebie za pomocą bramek biletowych.
W strefie publicznej znajdą się automaty biletowe oraz bankomaty. Specjalny nadzór
kamery przemysłowe) będzie skierowany na windy dochodzące do strefy pasażerskiej z
poziomu powierzchni. Aby uniknąć takich sytuacji, windy zostały usytuowane przed strefą
bramek.
S t r o n a 53
 ILF 2010
9
OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
9.1
Przeznaczenie obiektu
Obiekt przeznaczony na stację metra. Pod względem przestrzenno - funkcjonalnym na
stacjach metra wyróżnia się trzy obszary:
 Ogólnomiejski - przejścia podziemne ogólnodostępne całą dobę,
 Pasażerski - dostępną dla pasażerów w godzinach pracy metra,
 Technologiczny - z pomieszczeniami technicznymi dostępnymi całą dobę dla obsługi
metra.
9.2
Kategoria zagrożenia ludzi. Przewidywana liczba osób na każdej kondygnacji i w
poszczególnych pomieszczeniach
Wszystkie tzw. strefy ogólnodostępne obejmujące perony, pomieszczenia handlowousługowe oraz pomieszczenia sanitarne dostępne dla pasażerów zalicza się do kategorii
zagrożenia ludzi ZL I.
Stację zaprojektowano przy założeniu, że może na niej przebywać jednocześnie 3.600
osób. W celu ustalenia tej wielkości przyjęto najbardziej niekorzystny wariant - na peronie
oczekuje 600 osób, a dalsze 3000 osób może w tym samym czasie znajdować się w
dwóch składach przebywających jednocześnie na stacji
9.3
Przewidywana gęstość obciążenia ogniowego
Gęstości obciążenia ogniowego w obszarach zawierających pomieszczenia techniczne
stacji związane z obsługą pociągów metra, organizacją ruchu, utrzymaniem czystości itp.
nie przekracza 2000 MJ/ m2.
9.4
Klasa odporności pożarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów
budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych.
Dla stacji przyjęto wymagania nie niższe jak dla budynku w klasie „B” odporności
pożarowej.
Wszystkie
elementy
obiektu
zaprojektowano
z
materiałów
nie
rozprzestrzeniających ognia (NRO) o następującej klasie odporności ogniowej:
1)
2)
główna konstrukcja nośna stacji - R 120,
konstrukcja nośna zadaszenia nad wyjściami z obiektu podziemnego – R 30,
S t r o n a 54
 ILF 2010
3)
stropy - REI 120,
4)
ściany łączników pomiędzy tunelami – REI 120,
5)
obudowa pionów instalacyjnych i elektroenergetycznych - EI 120,
6)
kanały wentylacji pożarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych - EI
120,
7)
pomieszczenia techniczne, śmietniki, pomieszczenia energetyczne - REI 120,
8)
drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 120 i EI
120 – EI 60, wyposażone w samozamykacze,
9)
drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 60 i EI 60
– EI 30, wyposażone w samozamykacze,
1)
pokrywy luków montażowych w stropie REI 120 i EI 120
2)
3)
4)
ściany wewnętrzne EI 30,
5)
ściany „zewnętrzne” wolno stojących pomieszczeń handlowych – bez wymagań w
zakresie klasy odporności ogniowej,
6)
ściany oddzielające od siebie pomieszczenia handlowych – EI 30,
7)
konstrukcja schodów stałych - R 120,
8)
schody ruchome - oddzielone od torów na całej długości ścianką z materiałów
niepalnych o klasie odporności ogniowej minimum EI 120; pomieszczenia pod schodami
oddzielone od schodów przegrodą z materiałów niepalnych o klasie odporności ogniowej
EI 120 oraz ścianami o tej samej klasie,
9)
dla pomieszczeń pod schodami, niezależnie od przeznaczenia - wydzielenie
pomieszczeń od schodów płytą z materiałów niepalnych o klasie odporności
ogniowej EI120 oraz ścianami o tej samej klasie. Otwory pomieszczenia zamknięte
drzwiami o klasie odporności ogniowej EIS 60 ,
10)
windy przeznaczone dla ekip ratowniczych - wydzielone ścianami o klasie
odporności ogniowej REI 120 i zamykane drzwiami EI 60 z samozamykaczami; ściany i
drzwi wind ponad poziomem terenu zaprojektowano bez klasy odporności ogniowej,
11)
przepusty instalacyjne w ścianach i stropach - o tej samej klasie odporności
ogniowej jak przegroda.
S t r o n a 55
 ILF 2010
Oznaczenia:
R-
nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad
ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku,
9.5
E-
szczelność ogniowa (w minutach), określona jw.,
I-
izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw.,
Reakcja na ogień
Dla stacji i torów odstawczych przewidziano materiały spełniające następujące
wymagania w zakresie reakcji na ogień:
1) ·tunele i stacje metra – klasa A1,
2) ·Okładziny sufitów, sufity podwieszone, przewody wentylacyjne, tłumiki i filtry – klasa
A2-s1, d0,
3) ·okładziny, przekrycia, obudowy schodów, ściany działowe, osłony i przegrody – klasa
B-s1, d0,
4) ·posadzki peronów i schody – klasa A1 fl ,
5) ·wykładziny podłogowe i posadzki – klasa C fl -s1,
6) ·przewody i izolacje cieplne przewodów instalacyjnych – klasa A1 L ; A2 L -s1, d0
(warstwa izolacyjna elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień, co
najmniej E).
9.6
Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych.
W obiekcie stacji nie przewiduje się magazynowania i stosowania substancji o
właściwościach mogących powodować występowanie stref zagrożonych wybuchem.
Na terenie stacji nie występują instalacje gazowe.
9.7
Podział obiektu na strefy pożarowe
Podział stacji metra na strefy pożarowe, określony dopuszczalną wielkością powierzchni
strefy nie znajduje uzasadnienia. Dokonując podziału stacji C12 Nowy Świat, wydzielono
dwie podstawowe strefy pożarowe:
1) Perony pasażerskie łącznie z poziomami pomocniczymi (handel, usługi) i drogami
komunikacyjnymi prowadzącymi na powierzchnię terenu,
2) zespoły pomieszczeń związanych z obsługą pociągów metra oraz organizacją i
utrzymaniem ruchu.
S t r o n a 56
 ILF 2010
Niezależnie od wyżej wymienionego podstawowego podziału wydzielono pożarowo
następujące pomieszczenia związane z funkcjonowaniem urządzeń mających wpływ na
bezpieczeństwo w warunkach ewentualnego pożaru czy innego zagrożenia: dyspozytornie
stacyjne, podstacje energetyczne, dyspozytornie podstacji, przekaźnikownie SRP,
pomieszczenia
urządzeń
zasilających
pomieszczenia
multiwerterów,
urządzeń
SRP,
pomieszczeń
RTV,
urządzeń
urządzeń
zdalnego
łączności,
sterowania,
maszynownię schodów ruchomych.
-
Dla elementów oddzieleń przeciwpożarowych przyjęto klasę odporności ogniowej
REI 120. Przepusty w ścianach i stropach oraz elementy obudowy instalacji i urządzeń
będą posiadały taką samą klasę odporności ogniowej jak przegroda, w której się znajdują
(ze względu na szczelność ogniową E i
izolacyjność ogniową I). Elementy oddzieleń
przeciwpożarowych i wydzielających wskazane wyżej pomieszczenia zaprojektowano z
materiałów niepalnych w następującej klasie odporności ogniowej:
1) ściany i stropy – REI 120,
2) kanały wentylacji pożarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych – EI
120,
3) obudowa pionów instalacyjnych, elektroenergetycznych i wentylacyjnych – EI 120,
4) przepusty w ścianach i stropach – EI 120,
5) drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o odporności – EI 60. W ścianie
oddzielenia
powinna
przeciwpożarowego
przekraczać
15%
łączna
powierzchni
powierzchnia
ściany,
a
otworów,
w stropie
nie
oddzielenia
przeciwpożarowego - 0,5% powierzchni stropu. W przypadku przekroczenia
klasa odporności ogniowej jak przegroda - EI 120.
9.8
Warunki ewakuacji
Do ewakuacji ludzi ze stacji i z obszaru torów odstawczych przewidziano poziome i
pionowe drogi komunikacji ogólnej. Do ewakuacji pionowej oprócz schodów stałych
wykorzystywane będą schody ruchome.
Pełna informacja dotycząca ochrony pożarowej w opracowaniu pożarowym.
9.9
Drogi pożarowe
Dla stacji, od strony wejść na poziomy podziemne (przy każdej głowicy) oraz do windy dla
potrzeb ekip ratowniczych zapewniono drogę pożarową, którą jest ulica Świętokrzyska. Do
S t r o n a 57
 ILF 2010
wejść do poziomów podziemnych i do windy prowadzą ciągi piesze o szerokościach nie
mniejszych niż 1,5 m i długościach nie przekraczających 25 m.
9.10
Uwagi
Szczegółowe
dane
i
zalecenia
znajdują
się
w
odrębnym
tomie
„
Ochrona
Przeciwpożarowa” niniejszego opracowania
S t r o n a 58
 ILF 2010
10
UWAGI KOŃCOWE
•
Warunki ochrony przeciwpożarowej wg oddzielnego opracowania.
•
Warunki gruntowo wodne znajduję się w części konstrukcyjnej.
•
Całość prac włącznie z wykopami wykonać zgodnie z obowiązującymi warunkami
technicznymi, przepisami, normami oraz obowiązującymi przepisami BHP i ppoż,
należy bezwzględnie przestrzegać obowiązujących przepisów BHP i p.poż.
•
Wszystkie elementy przychodzące na budowę muszą posiadać odpowiednie atesty i
certyfikaty oraz muszą być dopuszczone do stosowania w budownictwie na terenie
Polski.
•
Zastosować wyroby budowlane dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania,
dla których wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, dokonano oceny zgodności i
wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności z Polską Normą lub z aprobatą
techniczną.
•
Wszystkie dokumenty, atesty, certyfikaty i protokoły odbiorów zachować do kontroli i
odbioru.
•
Transport, przechowywanie, zabudowa i montaż wszystkich urządzeń i elementów
instalacji, zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, przepisami, normami
oraz obowiązującymi przepisami BHP i ppoż, dokumentacjami techniczno–
rozruchowymi urządzeń i elementów przychodzących na budowę oraz instrukcjami
producenta.
•
Wszystkie roboty wykonywać ściśle wg dokumentacji technicznej, niniejszego opisu
oraz Warunków Wykonywania i Odbioru Robót Budowlano - Montażowych, pod
nadzorem osoby uprawnionej.
•
Obiekt wykonać zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia
2002 r. wraz z nowelizacją z 7 kwietnia 2004 r. „W sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”..
•
Przed przystąpieniem do użytkowania obiektu należy uzgodnić rozwiązania z UDT.
•
Przed przystąpieniem do prac zobowiązuje się inwestora lub jego upoważnionego
przedstawiciela do dopilnowania wykonania przez wykonawcę robót planu BIOZ. Plan
BIOZ wykonuje osoba o wymaganych uprawnieniach w zakresie BHP jak kierownik
budowy lub osoba wyznaczona przez niego. Plan BIOZ należy wykonać dla wszystkich
robót wyszczególnionych w prawie budowlanym odnośnie BIOZ. Kierownik budowy ma
obowiązek określić i zapewnić bezpieczną organizację robót dla wszystkich
prowadzonych prac.
S t r o n a 59
 ILF 2010
•
W projekcie podano informacje i detale, jako wytyczne do rysunków roboczych
•
Dostawców lub Wykonawców poszczególnych elementów.
•
Roboty budowlano-instalacyjne muszą być prowadzone z równoległą bieżącą
koordynacją międzybranżową.
•
W wypadku jakiejkolwiek zmiany lub różnicy pomiędzy projektem a stanem faktycznym
Wykonawca zobowiązany jest przekazać tę informację do jednostki projektowej.
•
Elementy
•
Projekt rozpatrywać wraz z projektami branżowymi. W wypadku wątpliwości wymagane
jest potwierdzenie projektantów.
•
Wymagany jest wysoki standard wykonawstwa i materiałów oraz rozwiązania
systemowe.
•
Wymagane jest wykonawstwo poszczególnych elementów budynku przez firmy
specjalistyczne.
•
Wykonawca zobowiązany jest do szczegółowego zapoznania się z dokumentacją
projektu. Wszelkie niezgodności powinny być zgłaszane przed rozpoczęciem robót.
Wykonanie wg PN / EN i zgodnie z technologią Dostawcy / Producenta oraz
obowiązującymi przepisami. Prawo Budowlane – ustawa z dn. 07.07.1994r. /Dz. U. Nr
89, poz. 414 z późn. zmianami/. Rozporządzenie MI w sprawie war. techn., jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – Dz. U. nr 75 poz. 690 z 12. 04. 2002r.
z późn. zmianami/ oraz inne przepisy związane.
•
Prace
powinny
być
prowadzone
zgodnie
z
wytycznymi
ITB
„Warunki
techniczne
odbioru
robót
budowlanomontażowych”
część 1 – roboty budowlane oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami.
wymagające
uszczegółowienia
należy
wyjaśnić
z
projektantem.
• Inwestycję należy realizować z uwzględnieniem wszystkich wymagań i wytycznych
zawartych w decyzjach, postanowieniach i innych uzyskanych opiniach i pismach.
Opracowanie:
mgr inż. arch. Monika Nowicka
Nr upr. MA/115/08
S t r o n a 60
 ILF 2010
11
ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE
11.1
Hałas
Pomieszczenia obsługi metra i stanowiska pracy załogi znajdują się w niedostępnej dla
pasażerów strefie technologicznej stacji C12. Z akustycznego punktu widzenia w strefie tej
znajdują się pomieszczenia podlegające ochronie przed hałasem, pomieszczenia
techniczne mogące stanowić źródło hałasu, oraz pomieszczenia obojętne, które nie
wymagają ochrony akustycznej i nie stanowią istotnego źródła. Przy projektowaniu stacji,
w celu zapewnienia pracownikom odpowiedniej ochrony przed hałasem, stosowano
przede wszystkim zasadę odpowiedniego grupowania i wzajemnego sytuowania tych
pomieszczeń.
Wymagania akustyczne obejmują pomieszczenia przeznaczone do stałej pracy ludzi oraz
pomieszczenia pracy czasowej. Hałas, który może występować w tych pomieszczeniach
jest wynikiem działania hałaśliwych urządzeń znajdujących się w sąsiedztwie oraz
instalacji wentylacyjnej i klimatyzacyjnej.
Dopuszczalne wartości hałasu na stanowiskach pracy są określone w obowiązujących
przepisach. Zalecenia dotyczące ograniczenia hałasu zostały podane również w
założeniach Programu Funkcjonalno Użytkowego (PFU) oraz w Wielobranżowym
Projekcie Koncepcyjnym ( WPK).
Dopuszczalny poziom hałasu na stanowiskach pracy określa Rozporządzenie ministra
pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002r, w sprawie najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy
(DU 217 poz.1833). Ze względu na ochronę słuchu dopuszczalne wartości hałasu
wynoszą:
a) Dopuszczalny poziom ekspozycji na hałas w odniesieniu do 8-godzinnego dobowego
czasu pracy L EX,8h = 85 dB.
S t r o n a 61
 ILF 2010
Poziom ekspozycji na hałas jest określony wzorem;
L EX,8h = L Aeq,Te + 10log (T e /T 0 )
gdzie:
L Aeq,Te - równoważny poziom dźwięku A; T e – czas ekspozycji; T 0 – czas odniesienia
W praktyce dla ośmiogodzinnej zmiany roboczej wymagania można wyrazić wartością
równoważnego poziomu dźwięk A; L Aeq,Te = 85 dB.
b) Maksymalny poziom dźwięku A – 115 dB
c) Szczytowy poziom dźwięku C
– 135 dB
Wartości dopuszczalne, które obowiązują ze względu na ochronę słuchu, będą spełnione
na wszystkich stanowiskach pracy znajdujących się w obrębie stacji C12. Poziom hałasu
wyższy od 85 dB może ewentualnie występować tylko w pomieszczeniach technicznych
działających bezobsługowo, które nie podlegają ochronie akustycznej np. wentylatornie.
Norma
PN-N-01307 Hałas,
Dopuszczalne
wartości
hałasu
w
środowisku
pracy;
wymagania dotyczące wykonywania pomiarów, podaje dopuszczalny poziom hałasu ze
względu na możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań. Wartości
dopuszczalne określone przez normę w różnych pomieszczeniach zależnie od charakteru
pracy zestawiono w tabeli 1. Podane wartości obowiązują w czasie pobytu pracownika na
stanowisku pracy.
Tabela 1. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu na stanowisku pracy wg PN-N01307
Stanowisko pracy
L Aeq,Te
W kabinach bezpośredniego sterowania bez łączności telefonicznej,
w laboratoriach ze źródłami hałasu, w pomieszczeniach z maszynami
i urządzeniami liczącymi, maszynami do pisania, dalekopisami i
innych pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu
75 dB
S t r o n a 62
 ILF 2010
W kabinach dyspozytorskich, obserwacyjnych i zdalnego sterowania
z łącznością telefoniczną używaną w procesie sterowania, w
pomieszczeniach do wykonywania prac precyzyjnych i innych
65 dB
pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu
W pomieszczeniach: administracyjnych, biur projektowych, do prac
teoretycznych,
opracowania
danych
i
innych
o
podobnym
55 dB
przeznaczeniu
W tabeli 2 zestawiono pomieszczenia przeznaczone do stałej i czasowej pracy znajdujące
się na stacji C12, w których poziom hałasu podlega ograniczeniu. Zestawione
pomieszczenia
i
wymagane
wartości
dopuszczalne
są
zgodne
z
założeniami
koncepcyjnymi WPK do projektu technologicznego (pkt. 5.7.1 WPK).
Tabela 2. Pomieszczenia przeznaczone do pracy podlegające ochronie przed
hałasem
Nr
Pomieszczenie
Dopuszczalny
poziom hałasu
110
Dyżurny stacji
550
Pokój załogi
602
Magazyn i warsztat schodów ruchomych i wind
300
Przekaźnikownia spr.
55 dB
70 dB
400
Pomieszczenie urządzeń łączności
W pomieszczeniach wymienionych w tablicy 2 poziom hałasu będzie ograniczony do 55
dB przy załączonych urządzeniach klimatyzacyjnych i wentylacyjnych. Wymagane
wartości dotyczą hałasu od wszystkich źródeł łącznie. Przy projektowaniu instalacji
wentylacyjnej, dla hałasu pochodzącego od elementów tej instalacji należy przyjąć
wartości dopuszczalne o 5 dB niższe (50 dB) od podanych w tabeli 2 uwzględniając
możliwość działania innych źródeł hałasu wpływających na sumaryczną wartość poziomu
dźwięku A. W pomieszczeniu nr 110 ze względu na charakter pracy i związaną z nią
odpowiedzialność zaleca się ograniczyć poziom hałasu od instalacji wentylacyjnej do 35ILF CONSULTING ENGINEERS Polska Sp. z o. o.
S t r o n a 63
 ILF 2010
40 dB. Natomiast w pomieszczeniu przekaźnikowni (300) oraz pomieszczeniu urządzeń
łączności (400), które są wyposażone w klimatyzację, sumaryczny poziom hałasu należy
ograniczyć do 70 dB.
Norma PN-87/B-02151-02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w
budynkach; Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach, określa
dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych
do
przebywania
ludzi
w
budynkach
mieszkalnych,
zamieszkania
zbiorowego
i
użyteczności publicznej. Wymaganie dotyczące równoważnego poziomu dźwięku A hałasu
przenikającego do pomieszczenia od wyposażenia technicznego budynku (tab. 3) odnosi
się w szczególności do instalacji i urządzeń wentylacyjnych oraz klimatyzacyjnych. Poziom
maksymalny dotyczy krótkotrwałych zdarzeń akustycznych.
Tabela 3. Dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do pomieszczeń
przeznaczonych do przebywania ludzi wg PN-87/B-02151-02.
Przeznaczenie
pomieszczenia
Dopuszczalny
Dopuszczalny poziom dźwięku A
równoważny
hałasu przenikającego do
poziom dźwięku
pomieszczenia od wyposażenia
A hałasu
technicznego budynku oraz innych
przenikającego
urządzeń w budynku i poza
do pomieszczenia
budynkiem
od wszystkich
równoważny
Maksymalny
poziom dźwięku
poziom dźwięku
A
A
L Aeq , dB
L Aeq , dB
L Amax , dB
45
40
45
40
35
40
40
35
40
źródeł hałasu
łącznie
Pomieszczenia
administracyjne z
wewnętrznymi źródłami
hałasu
Pomieszczenia
administracyjne bez
wewnętrznych źródeł hałasu
Sale konferencyjne
S t r o n a 64
 ILF 2010
Gabinety badań lekarskich w
przychodniach i szpitalach
35
30
35
W strefie technologicznej stacji C12 generalnie nie występują pomieszczania wymienione
w normie PN-87/B-02151-02. Pod względem funkcjonalnym strefa technologiczna stanowi
odrębny obiekt dostępny tylko dla pracowników metra, który ma charakter zaplecza
technicznego. Pomieszczenia, dla których wymagania należy określić wg normy PN-87/B02151-02 znajdują się w obszarze przeznaczonym dla policji (pomieszczenia biurowe),
oraz punkt doraźnej pomocy medycznej (140) traktowany analogicznie jak gabinet badań
lekarskich w przychodniach i szpitalach. Dopuszczalny poziom hałasu w tych
pomieszczeniach podano w tabeli 4, poziom hałasu od samej instalacji wentylacyjnej
powinien być o 5 dB niższy.
Tabela 4. Pomieszczenia podlegające ochronie przed hałasem wg PN-87/B-02151-02
Nr
Pomieszczenie
Poziom hałasu
20, 24, 24A, 26, 27,
27A,
27B,
29,
32,
Pomieszczenia policji
45dB
33, 34
Pomieszczenia komendanta
40 dB
30
Sala konferencyjna
40 dB
22, 25
Pomieszczenie przesłuchań
40 dB
140
Punkt doraźnej pomocy medycznej
35 dB
32A, 32B, 35
Ograniczenie poziomu hałasu do wymaganych wartości zostanie uzyskane dzięki
zastosowaniu odpowiednio cichych urządzeń, wykonaniu przegród budowlanych o
odpowiedniej izolacyjności akustycznej, oraz zastosowaniu środków ochrony przed
hałasem dla lokalnej instalacji wentylacyjnej.
Konieczność zapewnienia odpowiedniej ochrony akustycznej pomieszczeń została
zaznaczona również w Programie Funkcjonalno Użytkowym PFU, zgodnie z którym należy
S t r o n a 65
 ILF 2010
zapewnić zgodne z przepisami warunki przebywania i pracy personelu oraz pasażerów.
Nie określono w tym dokumencie wartości dopuszczalnych hałasu w poszczególnych
pomieszczeniach natomiast w odniesieniu do instalacji wentylacyjnej podano najwyższy
dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniach wentylowanych, który nie powinien
przekraczać 60-65 dB. W projektowanych pomieszczeniach przeznaczonych do stałej lub
czasowej pracy ludzi poziom hałasu będzie znacznie niższy.
Ograniczenie poziomu hałasu jest konieczne także ze względu na działanie instalacji DSO.
System DSO będzie obejmował całą stację i pomieszczenia techniczne, w których
pracownicy przebywają co najmniej 1 godzinę dziennie. W celu zapewnienia prawidłowego
działania tego systemu w strefie technologicznej poziom tła akustycznego powinien być
ograniczony do 65 dB. We wszystkich pomieszczeniach przeznaczonych do stałej lub
czasowej pracy ludzi poziom hałasu będzie niższy od tej wartości, w obrębie dróg
ewakuacyjnych również nie będzie przekraczał 65 dB. Wentylacja pożarowa pomieszczeń
stacyjnych będzie wyposażona w tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio do
wentylatorów zapewniające odpowiednie ograniczenie hałasu.
Wymagania dotyczące bezpośrednio izolacyjności akustycznej przegród budowlanych ze
względu na funkcję sąsiadujących ze sobą pomieszczeń są określone w normie PN-B02151-3:1999 Akustyka Budowlana, Ochrona przed hałasem w budynkach. Izolacyjność
akustyczna
przegród
Wymagania. Norma
w
budynkach
oraz
izolacyjność
elementów
budowlanych.
ta dotyczy budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i
użyteczności publicznej, jednak nie określa konkretnych wymagań w budynkach obsługi
pasażerów. Wymagania normy PN-B-02151-3:1999 obowiązują w przypadku pomieszczeń
policji (tab. 5), natomiast w przypadku strefy technologicznej stacji C12 wymagania
dotyczące budynków administracyjnych należy traktować jako zalecenia i wytyczne
projektowe w odniesieniu do pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt pracowników
(tab. 5).
S t r o n a 66
 ILF 2010
Tabela 5. Wymagana izolacyjność akustyczna ścian wewnętrznych w budynkach,
minimalne wartości R’ A1 wg PN-B-02151-3:1999.
Ściany bez
Funkcje pomieszczeń rozdzielonych przegrodą
drzwi
R’ A1 , dB
pokoje do pracy administracyjnej
35
pokoje do pracy
pokoje do pracy wymagającej koncentracji uwagi,
administracyjnej
gabinety dyrektorskie
pokoje do pracy
wymagającej
koncentracji uwagi,
45
korytarz
35
ogólnodostępne pomieszczenia sanitarne
50
pokoje do pracy wymagającej koncentracji uwagi,
gabinety dyrektorskie
45
korytarz
40
ogólnodostępne pomieszczenia sanitarne
50
gabinety
dyrektorskie
W strefie technologicznej stacji C12 we wszystkich pomieszczeniach będą zastosowane
ściany z bloczków silikatowych o grubości 20 cm charakteryzujące się bardzo dobrą
izolacyjnością akustyczną, wartość wskaźnika R A1 tego typu ścian wynosi 47 – 50 dB (R A2
= 44 – 47 dB) zależnie od ostatecznie przyjętego rodzaju bloczków. Ściany z bloczków
silikatowych
pozwolą
na
zapewnienie
odpowiednich
warunków
akustycznych
w
pomieszczeniach oraz na uzyskanie wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej
określonej wg tabeli 5.
Ze względu na możliwość występowania hałasu technologicznego w obszarze
znajdującym się w sąsiedztwie pomieszczeń przeznaczonych do stałej pracy ludzi
wskaźnik izolacyjności akustycznej drzwi do tych pomieszczeń powinien wynosić co
najmniej R A1 = 30 dB (także do pomieszczeń policji). W drzwiach pomieszczeń
przeznaczonych na stały i czasowy pobyt ludzi nie należy stosować otworów
wentylacyjnych.
S t r o n a 67
 ILF 2010
Zapewnienie odpowiedniej izolacyjności ścian jest istotne szczególnie w przypadku
pomieszczenia podlegającego ochronie akustycznej sąsiadującego z pomieszczeniem
stanowiącym źródło hałasu. Na stacji C12 pomieszczenia o różnych funkcjach zostały
rozmieszczone w ten sposób, aby tego rodzaju sąsiedztwa w miarę możliwości uniknąć.
Zgodnie z założeniami projektu koncepcyjnego WPK pomieszczenia techniczne
sąsiadujące z pomieszczeniami pracy i stałego pobytu powinny być odpowiednio
odizolowane, a w razie konieczności ściany i sufit wytłumione. Na stacji C12 w lokalnych
wentylatorniach będą pracowały głównie centrale wentylacyjne i wentylatory osiowe. Typ
urządzeń nie jest obecnie znany jednak poziom hałasu w pomieszczeniu wentylatorni
raczej nie będzie przekraczał 85 dB. Zastosowane ściany z bloczków silikatowych o
grubości ok. 20 cm będą miały wystarczającą izolacyjność akustyczną do zapewnienia
ochrony przed hałasem pomieszczeń przeznaczonych do pracy od sąsiednich lokalnych
wentylatorni, pompowni
i innych pomieszczeń technicznych stanowiących potencjalne
źródło hałasu. W koniecznych przypadkach w pomieszczeniu hałaśliwym zostanie
zastosowana dodatkowa dźwiękoizolacyjna okładzina ścienna z wełny mineralnej i płyt
gipsowo kartonowych (wentylatornia 663A i 663B). Ewentualne przejścia kanałów
wentylacyjnych przez ściany zostaną odpowiednio zabezpieczone.
W dyspozytorni stacyjnej, ze względu na szczególne zalecenia przedstawione w projekcie
koncepcyjnym WPK dotyczące ograniczenia czasu pogłosu w szerokim paśmie
częstotliwości, zostanie wykonany dźwiękochłonny sufit podwieszony z wełny mineralnej.
W pomieszczeniu będzie również wykonana podniesione podłoga o grubości 36 mm
wzmocniona od spodu blachą stalową, podłoga zostanie pokryta wykładziną dywanową.
Oszklenie w oknach dyspozytorni, określone w programie funkcjonalno użytkowym PFU
(zestaw SGG 8mm Mirralite/10/EI 60 25mm lub równoważne), posiada wystarczającą
izolacyjność akustyczna dla zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych w
pomieszczeniu (R A2 = ok. 40 dB).
Żelbetowe stropy o grubości ok. 50 cm mają wystarczającą izolacyjność akustyczną od
dźwięków powietrznych. W celu ograniczenia powstawania i rozprzestrzeniania się
dźwięków materiałowych, urządzenia stanowiące źródło drgań będą wyposażone w
wibroizolatory, a w razie konieczności ich fundamenty zostaną odpowiednio odizolowane
od konstrukcji.
Torowisko
zostanie
wyposażone
w
odpowiednie
zabezpieczenia
i
elementy
wibroizolacyjne mające za zadanie ograniczyć dźwięki materiałowe i drgania powodowane
przejazdem pociągów metra. Elementy tłumiące drgania i hałas będą zastosowane
S t r o n a 68
 ILF 2010
zarówno w konstrukcji nawierzchni jak i na styku nawierzchnia podłoże (konstrukcja
tunelu). Przewiduje się co najmniej dwa poziomy wibroizolacyji, jeden bezpośrednio w
węźle mocowania szyn.
Wentylatory osiowe działające w wentylatorni podstawowej będą wyposażone w
indywidualne szczelinowe tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio do wentylatora
po jego obu stronach. Na wszystkich ścianach i stropach w obrębie wentylatorni, oraz w
obrębie kanałów, komór oraz szachów pomiędzy tunelem metra, a terenową czerpniowyrzutnią (łącznie ze ścianami i stropem czerpnio-wyrzutni) należy zastosować wykładziny
dźwiękochłonne. Wykładzina dźwiękochłonna składa się z wełny mineralnej grubości
100 mm, zabezpieczonej welonem szklanym, pod blachą perforowaną, minimum 30%
perforacji. Wentylatornie podstawowe wraz z kanałami są całkowicie wydzielone ścianami
z bloczków silikatowych o grubości 20 cm. Ściany mają wystarczającą izolacyjność
akustyczną aby odpowiednio ograniczyć poziom hałasu przedostającego się do strefy
pomieszczeń przeznaczonych na stały i czasowy pobyt pracowników. Drzwi prowadzące
bezpośrednio z ogólnego korytarza do wentylatorni będą miały zwiększoną izolacyjność
akustyczną (R A2 = 35 dB).
W lokalnych wentylatorniach będą działały centrale wentylacyjne i wentylatory osiowe
pracujące stosunkowo cicho, poziom hałasu w pomieszczeniu nie powinien przekraczać
85 dB. Dla lokalnej wentylacji zostaną zastosowane następujące środki ochrony przed
hałasem;
a) Tłumiki akustyczne będą zamontowane na instalacji wentylacyjnej po stronie
pomieszczeń oraz po stronie czerpni i wyrzutni powietrza. Tłumiki będą się
znajdowały we wnętrzu wentylatorni, kanały za tłumikami w obrębie wentylatorni
będą
zaizolowane.
Konieczna
skuteczność
tłumików
będzie
określona
z
uwzględnieniem poziomu mocy akustycznej urządzeń oraz wymagań akustycznych
w wentylowanych pomieszczeniach (tab. 2 – wartości zmniejszone o 5 dB).
Szczególną
uwagę
należy
zwrócić
na
pomieszczenia
nr
100,
140
oraz
pomieszczenia policji (tab. 3), dla których poziom hałasu od wentylacji powinien być
mniejszy niż w pozostałych przypadkach. Tłumiki będą zastosowane dla central
wentylacyjnych, wentylatorów kanałowych i wentylatorów osiowych oraz innych
hałaśliwych elementów instalacji.
S t r o n a 69
 ILF 2010
b) Centrale wentylacyjne i znajdujące się wewnątrz wentylatory będą wyposażone w
fabryczne wibroizolatory odpowiednio dobrane i dostarczone przez producenta. W
koniecznych przypadkach będą zastosowane odpowiednie fundamenty.
c) Kanały tłumiki i inne elementy instalacji wentylacyjnej będą mocowane za
pośrednictwem wieszaków i podpór wyposażonych w elastyczne przekładki.
d) Przejścia elementów instalacji przez ściany oraz inne ewentualne miejsca styku z
konstrukcją należy odizolować od konstrukcji.
e) W celu ograniczenia hałasu przepływu powietrza należy zapewnić odpowiednie
prędkości powietrza w kanałach,
tłumikach i na kratkach wentylacyjnych
(anemostatach) znajdujących się w pomieszczeniach.
f)
Izolacyjność akustyczna drzwi do wentylatorni lokalnych R A2 = 30 dB, a w przypadku
wentylatorni z drzwiami w przestrzeni ogólnodostępnej R A2 = 35 dB
Urządzenia znajdujące się w pomieszczeniach pompowni zostaną posadowione za
pośrednictwem podstaw wibroizolacyjnych. Elementy instalacji będą mocowane za
pomocą obejm i wieszaków z elastycznymi przekładkami i amortyzatorami. Należy
zastosować
króćce
amortyzacyjne
pomiędzy
pompami
chłodniczych
zostały
i
innymi
urządzeniami
powodującymi drgania, a orurowaniem.
Jednostki
zewnętrzne
urządzeń
ulokowane
w
szybach
wentylacyjnych. Ich działanie nie będzie uciążliwe dla pomieszczeń znajdujących się w
obrębie stacji C12. Działanie sprężarek i wentylatorów tych urządzeń może wpływać na
emisję hałasu na zewnątrz. Zagadnienia związane z emisją hałasu do środowiska zostały
omówione w odrębnym punkcie.
Nad pomieszczeniami znajdującymi się w korpusie stacji C12 biegną jezdnie ulicy
Świętokrzyskiej charakteryzujące się znacznym natężeniem ruchu. Biorąc pod uwagę
grubość stropów zewnętrznych i znajdujące się na nich warstwy hałas powietrzny i
materiałowy od ruchu drogowego nad tymi pomieszczeniami nie będzie miał wpływu na
panujące w nich warunki akustyczne.
S t r o n a 70
 ILF 2010
11.2
Ochrona akustyczna
11.2.1
Peron
Warunki akustyczne na peronie są kształtowane pod wpływem źródeł hałasu związanych z
ruchem pociągów, działaniem urządzeń wyposażenia technicznego metra (głównie
wentylacji) oraz obecnością i zachowaniem pasażerów. W polskich przepisach nie zostały
określone konkretne wymagania akustyczne dotyczące obiektów obsługi pasażerów, stacji
metra,
dworców
kolejowych
ani
innych
obiektów
o
zbliżonym
przeznaczeniu.
Dopuszczalny poziom hałasu oraz odpowiednie warunki pogłosowe w tego typu obiektach
należy ustalać indywidualnie zapewniając należytą ochronę przed hałasem, zrozumiałości
komunikatów oraz spełnienie wymagań DSO. Obniżenie poziomu hałasu to również
kwestia komfortu i jakości akustycznej obiektu. W zakresie akustycznym należy
uwzględnić następujące zagadnienia:
−
ochronę słuchu znajdujących się na peronie pasażerów
−
zrozumiałość bieżących komunikatów w trakcie normalnej eksploatacji
−
komfort i jakość akustyczną obiektu, możliwość porozumiewania się
−
zrozumiałość komunikatów DSO w stanie awaryjnym
Hałas powodowany ruchem pociągów
Podstawowy dokument dotyczący hałasu kolejowego TSI, Commission Decision of 23
December 2005 concerning the technical specification for interoperability relating to the
subsystem “rolling stock – noise” of the trans-European conventional rail system; który
podaje wartości dopuszczalne poziomu hałasu od przejeżdżającego pociągu oraz
dopuszczalny poziom hałasu na stanowisku maszynisty, dotyczy konwencjonalnej sieci
kolei trans-europejskiej, nie ma zastosowania w odniesieniu do metra. Norma PN-EN ISO
3381 Kolejnictwo. Akustyka. Pomiary hałasu wewnątrz pojazdów szynowych określa
metodę i warunki prowadzenia pomiarów hałasu, jest zasadniczo przeznaczona do
prowadzenia badań typu i wykonywania pomiarów kontrolnych, dotyczy wszelkiego typu
pojazdów szynowych jednak nie podaje żadnych wymaganych wartości. Norma PN92/K11000 Tabor kolejowy. Hałas. Ogólne wymagania i badania; w zakresie metod
pomiarowych odpowiada normie PN-EN ISO 3381, a właściwie wcześniejszej ISO 309575, do której zostały dodane wymagania. Dotyczy badań typu i badań kontrolnych.
Zalecany przez normę poziom hałasu na zewnątrz dotyczy przestrzeni otwartej więc w
przypadku metra nie ma zastosowania (na postoju, dopuszczalna wartość poziomu
S t r o n a 71
 ILF 2010
ciśnienia akustycznego A hałasu na zewnątrz w odległości 7,5m w przestrzeni otwartej
wynosi nie więcej niż 80 dB). Norma podaje warunki pomiaru hałasu pochodzącego od
przejeżdżających i odjeżdżających pociągów ze stacji, uwzględnia pomiary na stacjach
podziemnych jednak nie podaje w tym przypadku żadnych wartości dopuszczalnych.
Powyższe dokumenty dotyczące hałasu kolejowego nie obejmują rozpatrywanej sytuacji.
Warunki akustyczne panujące na peronie w normalnych warunkach eksploatacyjnych są
zmienne w czasie, można wyróżnić fazę oczekiwania na pociągu, wjazd pociągu na stację,
postój
oraz
odjazd
pociągu.
Przykładowy
przebieg
czasowy
poziomu
hałasu
zarejestrowany na jednej ze stacji pierwszej linii metra w Warszawie podczas wjazdu i
odjazdu pociągu francuskiego pokazano na rysunku 1. Pomiary wykonano w normalnych
warunkach eksploatacyjnych w późnych godzinach wieczornych przy minimalnej liczbie
pasażerów na peronie, są to warunki najbardziej sprzyjające rozprzestrzenianiu się hałasu.
Pomiary wykonywano w odległości 3 m od osi toru na wysokości 1,6 m, mikrofon
skierowany w stronę źródła hałasu. Rejestrowano sekwencję obejmującą wjazd pociągu,
otwarcie drzwi, zamknięcie drzwi i
odjazd. Na podstawie zarejestrowanych danych
określono równoważny poziom dźwięku A, poziom ekspozycjny L AE oraz wartości
maksymalne. Zaznaczony na rysunku 1 pierwszy okres obejmuje wjazd pociągu (L Aeq =
81,3 dB), drugi okres to czas postoju (L Aeq = 71,6 dB), oraz trzeci to odjazd pociągu ze
stacji (L Aeq = 82,7 dB). Chwilowe wartości maksymalne wynoszą odpowiednio 86,9 dB,
76,8 dB oraz 91 dB.
S t r o n a 72
 ILF 2010
Rys. 1. Poziom hałasu na peronie podczas wjazdu, postoju i odjazdu pociągu.
Kryterium oceny stopnia narażenia na hałas ludzi ze względu na ochronę słuchu jest
określone w Rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002r,
w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy (DU 217 poz.1833). Podane tam wartości dopuszczalne
dotyczą ekspozycji na hałas na stanowiskach pracy, jednak rozpatrując kwestię
szkodliwości hałasu, ze względu na brak innego kryterium można je zastosować również
przy ocenie stopnia narażenia na hałas pasażerów metra. Dopuszczalny poziom
ekspozycji na hałas ze względu na ochronę słuchu w odniesieniu do 8-godzinnego
dobowego okresu wynosi L EX,8h = 85 dB. W rozpatrywanym przypadku poziom ekspozycji
na hałas jest określony wzorem:
L EX,8h = L AE + 10log(1/T) + 10log(n)
S t r o n a 73
 ILF 2010
L AE – ekspozycyjny poziom hałasu podczas jednorazowego pobytu na peronie
T – czas odniesienia, s
n – liczba pobytów na peronie w okresie odniesienia
Przyjmując wartości średnie poziomu ekspozycyjnego L AE ustalone na podstawie
pomiarów hałasu przeprowadzonych na peronach istniejących stacji metra obliczono
poziom ekspozycji na hałas pasażerów przebywających na peronie. Podczas pobytu na
peronie, oczekiwania na pociąg i opuszczania stacji poziom ekspozycji na hałas nie
przekracza ok. L EX,8h = 65 dB, jest więc znacznie mniejszy od wartości dopuszczalnej
ustalonej ze względu na ochronę słuchu. Poziom hałasu krótkotrwałego podczas wjazdu
pociągu jest również znacznie mniejszy od dopuszczalnej wartości maksymalnej poziomu
dźwięku A wynoszącej 115 dB (w praktyce krótkotrwały poziom maksymalny zwykle nie
przekracza 93 dB).
Na peronie stacji C12 zostaną zastosowane rozwiązania architektoniczno-konstrukcyjne,
które ograniczą poziom hałasu pochodzącego od ruchu pociągów. Nad peronem będzie
zastosowany akustyczny sufit dźwiękochłonny. W dolnej części pasa ściany zatorza oraz
w podperniu, a także w obrębie końcówek tuneli będą zastosowane wykładziny
dźwiękochłonne.
Przy
ostatecznym
doborze
elementów
dźwiękochłonnych
będą
uwzględnione zalecenia WPK oraz widma hałasu zarejestrowane podczas wjazdu pociągu
na stację (rys. 2).
Rys. 2. Widmo hałasu na peronie podczas wjazdu pociągu
S t r o n a 74
 ILF 2010
W celu ograniczenia powstawania i rozprzestrzenianie się drgań i dźwięków materiałowych
torowisko zostanie posadowione za pośrednictwem elementów wibroizolacyjnych. Zostaną
zastosowane co najmniej dwa poziomy wibroizolacji.
Hałas od wentylatorni podstawowej
W normalnych warunkach eksploatacyjnych będą możliwe dwa warianty działania
wentylacji podstawowej metra. W wariancie pierwszym wentylacja odbywa się sposobem
naturalnym bez udziału wentylatorów. Przepływ powietrza jest wymuszony ruchem
pociągów w tunelu na zasadzie tłoka. Problem hałasu od wentylacji podstawowej w tym
wariancie nie występuje ponieważ wentylatory nie działają.
W drugim wariancie obieg powietrza będzie wymuszony przez wentylatory znajdujące się
w wentylatorni stacyjnej. Wentylatory będą działały z ograniczoną wydajnością w stosunku
do pełnej wydajności wykorzystywanej tylko w warunkach awaryjnych. W warunkach
normalnej eksploatacji w każdej wentylatorni będzie działał jeden wentylator z wydajnością
nie przekraczającą 30% wydajności maksymalnej (lub dwa wentylatory z wydajnością 15%
każdy). Z zależności teoretycznych wynika, że poziom mocy akustycznej wentylatora
osiowego pracującego z 30% wydajnością jest o 20-25 dB mniejszy od tego samego
wentylatora działającego na pełnych obrotach. Do takich warunków pracy zostaną
dostosowane środki ochrony akustycznej przeznaczone dla wentylatorni podstawowych.
W warunkach eksploatacyjnych sumaryczny poziom hałasu od wentylacji podstawowej na
peronie nie będzie przekraczał 60-65 dB. Przy takim poziomie hałasu będzie zapewniona
zrozumiałość podawanych komunikatów oraz odpowiedni poziom komfortu oczekiwania na
pociąg metra. Przyjęty dopuszczalny poziom hałasu jest zgodny z zaleceniami Programu
Funkcjonalno Użytkowego PFU oraz projektu koncepcyjnego WPK. W celu zapewnienia
przyjętych wartości dopuszczalnych będą zastosowane odpowiednie zabezpieczenia
akustyczne w samych wentylatorniach oraz w komorach i kanałach dolotowych po stronie
peronu. Wentylatory będą wyposażone w szczelinowe tłumiki akustyczne zamontowane
bezpośrednio po obu stronach na wlocie i wylocie powietrza. Konieczna skuteczność
tłumików zostanie dostosowana do typu wentylatorów. W obecnej fazie projektowej w
wentylatorniach pozostawiono miejsce na montaż tłumików. Ściany i strop w obrębie
wentylatorni oraz ściany i stropy komór, kanałów i szachów znajdujących się pomiędzy
czerpnio-wyrzutnią a tunelem metra, będą wyposażone w wykładzinę dźwiękochłonną
wykonaną z wełny mineralnej o grubości 100 mm pod blachą perforowaną (30%).
Wykładzina dźwiękochłonna będzie również zastosowana na końcówkach tuneli.
S t r o n a 75
 ILF 2010
Tło akustyczne w warunkach awaryjnych, funkcjonowanie DSO
W warunkach awaryjnych, w sytuacji zagrożenia pożarowego, zostanie automatycznie
włączony system wentylacji awaryjnej. Wszystkie wentylatory pracują wówczas z
maksymalną wydajnością na maksymalnych obrotach. Poziom hałasu wentylatorów ulega
znacznemu zwiększeniu w porównaniu do normalnych warunków eksploatacyjnych.
Poziom hałasu wentylacji podstawowej w warunkach awaryjnych musi być ograniczony ze
względu na zrozumiałość komunikatów DSO. Do projektowania i oceny skuteczności
działania systemu DSO w obrębie peronu należy przyjąć sytuację, w której na stacji
znajdują się jednocześnie dwa pociągi oraz działa system wentylacji w trybie awaryjnym.
Zgodnie z wynikami pomiarów wykonanych na peronie równoważny poziom hałasu
pochodzącego od jednego stojącego pociągu wynosi ok. 72 dB (rys. 1), natomiast w
przypadku dwóch pociągów stojących jednocześnie wzrasta do ok. 75 dB. W takiej sytuacji
racjonalna dopuszczalna wartość poziomu hałasu na peronie od wentylacji podstawowej
pracującej w trybie awaryjnym wynosi 72 dB. Obniżenie poziomu hałasu do tej wartości
zapewnią tłumiki akustyczne zamontowane na wentylatorach, oraz układ wytłumionych
kanałów. Sumaryczny poziom hałasu na peronie z uwzględnieniem jednoczesnego postoju
dwóch pociągów i działającej wentylacji awaryjnej może osiągać ok. 77 dB. Do
projektowania instalacji DSO na peronie należy przyjąć poziom tła akustycznego
wynoszący 77-80 dB.
Poziom hałasu na peronie znacznie wzrasta w momencie wjazdu pociągu na stację.
Chwilowy maksymalny poziom dźwięku A może wówczas przekraczać 90 dB. Uzyskanie
odpowiedniej zrozumiałości komunikatów DSO w tym okresie nie będzie możliwe ze
względu na wysoki poziom tła akustycznego. Takie założenie zostało również przyjęte w
projekcie koncepcyjnym WPK. Okres wjazdu pociągu, w którym poziom hałasu na peronie
przekracza 75 dB wynosi zwykle ok. 20 sekund, przykładowy przebieg czasowy zmian
poziomu hałasu pokazano na rys. 1. W takim okresie zrozumiałość komunikatów DSO
będzie ograniczona. Należy jednak pamiętać, że akcja ewakuacyjna będzie się zwykle
rozpoczynała już po wjeździe pociągu na peron.
Ostateczny dobór tłumików akustycznych w wentylatorniach podstawowych nastąpi po
ustaleniu typu wentylatorów z uwzględnieniem warunków pracy systemu wentylacji
podstawowej w trybie normalnej eksploatacji i w trybie awaryjnym. Przy ustalaniu
koniecznej skuteczności tłumików akustycznych będą uwzględnione oba warunki, w trybie
S t r o n a 76
 ILF 2010
eksploatacyjnym poziom hałasu na granicy strefy dostępnej dla pasażerów nie będzie
przekraczał 60-65dB, natomiast w warunkach awaryjnych 72 dB.
Warunki pogłosowe
Zapewnienie odpowiednich warunków pogłosowych na peronie jest istotne ze względów
użytkowych i ze względów bezpieczeństwa. Pozwala uzyskać odpowiednią zrozumiałości
komunikatów w warunkach eksploatacyjnych oraz prawidłowe działanie systemu DSO w
warunkach awaryjnych. Konieczność uwzględnienia warunków pogłosowych w budynkach
mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej oraz stosowania
odpowiednich adaptacji akustycznych wynika z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie, Dz.U nr 75 poz. 690 z późniejszymi zmianami (§ 323 p.2.4 oraz
§ 326 p.5). W Polsce nie ma obecnie sprecyzowanych konkretnych wymagań w tym
zakresie, natomiast jest w przygotowaniu projekt nowego arkusza normy PN-B-02151
dotyczącej ochrony przed hałasem pogłosowym i określającej czas pogłosu w różnego
rodzaju pomieszczeniach. Zgodnie z zaleceniami WPK na peronie „...należy wprowadzić
do wnętrza materiały i ustroje dźwiękochłonne o chłonności akustycznej odpowiadającej
czasowi pogłosu 1,7s.” Podstawowym warunkiem jest jednak uzyskanie odpowiedniej
zrozumiałości mowy i komunikatów DSO, a nie uzyskanie konkretnej wartość czasu
pogłosu.
Cały strop żelbetowy nad peronem będzie pokryty tynkiem dźwiękochłonnym typu
Sonaspray lub ekwiwalentnym, o wskaźniku pochłaniania dźwięku wynoszącym ok. 0,75.
Nad samym peronem będzie podwieszony akustyczny sufit dźwiękochłonny. Na ścianie za
torami w dolnej części pod krawędzią galerii metropolitalnej będą zamontowane ustroje
akustyczne z wełny mineralnej w osłonie z blachy perforowanej (30%). Podobne ustroje
będą wykonane w przestrzeni podperonia. Ponadto zostanie zastosowane wytłumienie
końcówek tuneli na odcinku ok. 10 m. Elementy dźwiękochłonne spowodują ograniczenie
poziomu hałasu na peronie, wpłyną na poprawę komfortu akustycznego oraz spowodują
zmniejszenie hałasu bytowego związanego z obecnością pasażerów.
Zgodnie z wynikami obliczeń akustycznych zaproponowany w WPK sufit akustyczny nie
daje możliwości obniżenia czasu pogłosu w hali peronowej do wartości zbliżonej do 1,7 s i
nie gwarantuje odpowiednich warunków do sprawnego działania sytemu DSO. Z
akustycznego punktu widzenia sufit wymaga modyfikacji lub zmiany
S t r o n a 77
 ILF 2010
11.2.2
Inne pomieszczenia użytkowe w strefach pasażerskich
W strefie pasażerskiej znajdują się ogólnodostępne pomieszczenia użytkowe, głównie
powierzchnie
handlowe.
Dopuszczalne
wartości
poziomu
hałasu
w
tego
typu
pomieszczeniach usytuowanych w budynkach użyteczności publicznej określa norma PN87/B-02151-02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach;
Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Dopuszczalny poziom
hałasu w pomieszczeniu zależy od jego przeznaczenia, od pory doby oraz rodzaju źródła
hałasu. Stawiane są odrębne wymagania określające dopuszczalny poziom dźwięku A
hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie oraz hałasu
od wyposażenia technicznego. W tabeli 1 zestawiono wartości dopuszczalne poziomu
dźwięku A hałasu, które mają zastosowanie w rozpatrywanym przypadku.
Tabela 1. Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu w pomieszczeniu wg PN-87/B02151-02
Dopuszczalny
Dopuszczalny poziom dźwięku
równoważny
A hałasu przenikającego do
poziom dźwięku
pomieszczenia od wyposażenia
A hałasu
technicznego budynku oraz
przenikającego
innych urządzeń w budynku i
do pomieszczenia
poza budynkiem
od wszystkich
źródeł hałasu
równoważny
Maksymalny
poziom
poziom
łącznie
dźwięku A
dźwięku A
L Aeq , dB
L Aeq , dB
L Amax , dB
45
40
45
Sale kawiarniane i restauracyjne
50
45
-
Sale sklepowe
50
45
-
Przeznaczenie pomieszczenia
Pomieszczenia administracyjne z
wewnętrznymi źródłami hałasu
Wymagania obowiązują dla pomieszczeń w pełni umeblowanych (wyposażonych) zgodnie
z przeznaczeniem przy zamkniętych oknach i drzwiach. Do oceny należy przyjmować
czas, w którym pomieszczenie użytkowane jest przez daną grupę ludzi zgodnie z jego
S t r o n a 78
 ILF 2010
przeznaczeniem. Wartości dopuszczalne od wyposażenia technicznego dotyczą w
szczególności hałasu pochodzącego od instalacji wentylacyjnej i klimatyzacyjnej.
Instalacja wentylacyjna obsługująca pomieszczenia użytkowe będzie wyposażona w
tłumiki akustyczne i inne konieczne zabezpieczenia przed hałasem.
Wymagane wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej R’ A1 ścian wewnętrznych
oddzielających pomieszczenia o różnej funkcji w budynkach użyteczności publicznej,
określa norma PN–B-02151-3:1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem
pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz
izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Wymagania. Norma dotyczy budynków
mieszkalnych,
hotelowych,
oraz
innych
budynków
zamieszkania
zbiorowego
i
użyteczności publicznej w tym budynków administracyjnych. Pomieszczenia handlowe,
które będą się znajdowały w ogólnodostępnej części stacji, nie zostały
uwzględnione,
w
tych
pomieszczeniach
nie
stawia
się
wymagań
w normie
dotyczących
bezpośrednio izolacyjności akustycznej ścian. Wymagana izolacyjność wynika z
ewentualnego sąsiedztwa z pomieszczeniem stanowiącym źródło hałasu.
Opracował:
dr inż. Jacek Nurzyński - konsultant ds. akustyki
S t r o n a 79
 ILF 2010
12
CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA
Zgodnie z zapisami Rozporządzenia Ministra Infrastruktury Dz.U.2008, Nr 201, poz. 1240,
1239 i 1238 powołującym się na zapisy Prawa Budowlanego, obowiązkiem sporządzania
charakterystyki energetycznej obiektu budowlanego są objęte budynki, lokale mieszkalne
lub części budynku stanowiące samodzielną całość techniczno-użytkową. W przypadku
obiektów kubaturowych projektu C784 II Linii Metra w świetle definicji zawartych w Prawie
Budowlanym Dz.U.2006, Nr 156, poz. 1118 w Art. 3, ust. 1, pkt. 2 oraz ust. 3 – nie są one
zaliczane do budynków, a jedynie do budowli. Tym samym, sporządzenie charakterystyki
energetycznej dla m.in. tuneli i budowli ziemnych nie jest wymagane.
.
S t r o n a 80
 ILF 2010
B. CZĘŚĆ RYSUNKOWA
S t r o n a 81
 ILF 2010

E-ILF-B-C12-ARC-SPC

Transkrypt

Podobne dokumenty

`t *l#9!{`ffill` S$oro`

Jak osiągnąć sukces na polskim rynku?

oferta pracy

perspektywy to energetyka, gaz i ropa

ILF o nowym systemie informacji: poprowadzić pasażerów metra do

Wentylacja i klimatyzacja II linii warszawskiego metra

Regufoam® Referencja Kompleks szpitalny Saint