Materiały niedrzewne w zabytkach

Rok akademicki:
Grupa przedmiotów:
2014/2015
Numer katalogowy:
Nazwa przedmiotu1):
Materiały niedrzewne w zabytkach
Tłumaczenie nazwy na jęz. angielski3):
Introduction to conservation non-wood materials
4)
Kierunek studiów :
ECTS
2)
1
Technologia drewna
Koordynator przedmiotu5):
6)
Mgr Władysław Weker
Prowadzący zajęcia :
Mgr Władysław Weker
Jednostka realizująca7):
Wydział Technologii Drewna, Katedra Technologii i Przedsiębiorczości w Przemyśle Drzewnym,
Zakład Konstrukcji i Technologii Wyrobów z Drewna
Wydział, dla którego przedmiot jest
realizowany8):
Status przedmiotu9):
10)
Cykl dydaktyczny :
Założenia i cele przedmiotu12):
Formy dydaktyczne, liczba godzin13):
Metody dydaktyczne14):
Pełny opis przedmiotu15):
a) przedmiot kierunkowy
Semestr 2 (letni)
b) rok 1
c) podyplomowe
11)
Jęz. wykładowy :
polski
Przedmiot obejmuje zagadnienia z zakresu właściwości i procesów korozji materiałów niedrzewnych (metale,
ceramika, szkło, skóra), ze szczególnym uwzględnieniem procesów ich konserwacji. Przedmiot jest
elementem rozszerzającym wiedzę o metodach zabezpieczenia stosowanych w ochronie zabytków.
a) Wykład; liczba godzin 3;
b)
Ćwiczenia laboratoryjne; liczba godzin 3;
przekazywanie i porządkowanie wiedzy, dyskusje, konsultacje, doświadczenia, ćwiczenia praktyczne,
obserwacje, dokumentacja ocen wykonanych ćwiczeń praktycznych
Wykłady:
Wprowadzenie do zagadnień konserwacji różnych materiałów. Zarys dziejów stosowania tworzyw
niedrzewnych w kontekście rozwoju cywilizacji. Metale, historia produkcji, charakterystyka ogólna, własności
fizyczne i chemiczne. Zjawisko korozji, przykłady zniszczeń korozyjnych obiektów zabytkowych, szereg
napięciowy, wykresy Pourbaix. Rodzaje korozji obiektów zabytkowych, Korozja: elektrochemiczna,
atmosferyczna, ziemna, w środowisku wodnym (w wodach słonych i śródlądowych). Metody konserwacji
zabytków z żelaza, miedzi, srebra złota cyny i ołowiu. Metody stabilizacji produktów korozji obiektów
zabytkowych, pasywacja, zabezpieczanie powierzchni.
Materiały organiczne stosowane w zabytkach – charakterystyka, historia stosowania, wykorzystywane
technologie. Metody konserwacji: skóry, kości, kości słoniowej, macicy perłowej, szylkretu,
Historia produkcji i stosowania materiałów ceramicznych. Przegląd metod konserwacji szkła i ceramiki.
Wybrane zagadnienia konserwacji innych materiałów spotykanych wśród obiektów zabytkowych: tworzyw
sztucznych, bursztynu.
Ćwiczenia:
Konserwacja ceramiki i szkła: dobieranie, wyklejanie i uzupełnianie naczyń ceramicznych i szklanych.
Opracowanie programu prac konserwatorskich zabytku ceramicznego oraz metody dokumentacji prac
konserwatorskich. Podstawy lutowania. Podstawowe zabiegi konserwatorskie niezbędne przy konserwacji
materiałów niedrzewnych.
Wymagania formalne (przedmioty
wprowadzające)16):
Założenia wstępne17):
Efekty kształcenia18):
Sposób weryfikacji efektów kształcenia19):
Forma dokumentacji osiągniętych efektów
kształcenia 20):
Elementy i wagi mające wpływ na ocenę
końcową21):
Miejsce realizacji zajęć22):
Wiedza z zakresu chemii, materiałoznawstwa, fizyki na poziomie szkoły średniej
01 - Przyswojenie wiedzy z zakresu podstaw
03 - opanowanie metod prowadzenia dokumentacji
materiałoznawstwa, zagadnień korozji materiałów
02 – opanowanie praktycznych umiejętności konserwatorskiej
podstawowych zabiegów konserwatorskich wybranych 04 - opanowanie zasad współpracy zespołowej
materiałów (szkło, ceramika, metale)
01, 02 –ocena wiedzy i umiejętności związanych z opanowaniem materiału i przygotowania studenta do
ćwiczeń (egzamin końcowy)
01, 03 - ocena zdolności manualnych studenta na podstawie zrealizowanych prac
04 - ocena umiejętności działania w zespole oraz organizacji pracy indywidualnej
01, 02 - ocena wiedzy i umiejętności wykazanych na egzaminie w formie testu i zadań problemowych
omawianych na wykładach, karty ocen prac
Pisemne sprawozdanie z wykonanej konserwacji obiektu ceramicznego z dokumentacją konserwatorską,
wykonanie prac konserwatorskich dotyczących ceramiki i szkła, sprawdzian pisemny, karty ocen
Do weryfikacji efektów kształcenia służą:
1. oceny z wykonanych prac praktycznych - 25%
2. ocena wykonanej dokumentacji – 25%
3. ocena ze sprawdzianu pisemnego dotyczącego części wykładowej – 50%.
Sala wykładowa, sala ćwiczeń
Literatura podstawowa i uzupełniająca23):
1. Safarzyński S., Weker W., 2010 Wprowadzenie do sztuki konserwacji metali, Warszawa
2. Plenderleith, ., H.J. ,Werner A.E.A, 1971: The Conservation of Antiquities and Works of Art, Oxford University Press
3. Opracowanie zbiorowe, 1963: Konserwacja Zabytków Metalowych BMIOZ tom V, Warszawa
4. Krause J., 1979: Badania na usuwaniem produktów korozji, BMIOZ tom LVII, Warszawa
5. Cronyn J.M. The Elements of Archaeological Conservation, London
6. Sękowski J., 2008: Konserwacji broni białej, Warszawa
7. Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, kwartalnik
8. Ochrona Zabytków, kwartalnik,
9. Wiadomości Konserwatorskie SKZ, kwartalnik.
UWAGI24):
Wskaźniki ilościowe charakteryzujące moduł/przedmiot25) :
Szacunkowa sumaryczna liczba godzin pracy studenta (kontaktowych i pracy własnej) niezbędna dla osiągnięcia zakładanych efektów
kształcenia18) - na tej podstawie należy wypełnić pole ECTS2:
27 (12 + 15) h
Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademicki
0,4 ECTS
Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym, takich jak zajęcia laboratoryjne,
projektowe, itp.:
0,4 ECTS
Tabela zgodności kierunkowych efektów kształcenia efektami przedmiotu 26)
Nr /symbol
efektu
01
Wymienione w wierszu efekty kształcenia:
Przyswojenie wiedzy z zakresu podstaw materiałoznawstwa, zagadnień korozji materiałów
Odniesienie do efektów dla programu
kształcenia na kierunku
KDTI W01, KDTI W07
02
Opanowanie praktycznych umiejętności podstawowych zabiegów konserwatorskich
KDTI U01
wybranych materiałów (szkło, ceramika, metale)
03
Opanowanie metod prowadzenia dokumentacji konserwatorskiej
KDTI W14
04
Opanowanie zasad współpracy zespołowej
KDTI KO1