Materiały niedrzewne w zabytkach ECTS 2) 4
Transkrypt
Materiały niedrzewne w zabytkach ECTS 2) 4
Rok akademicki: Grupa przedmiotów: 2014/2015 Numer katalogowy: Nazwa przedmiotu1): Materiały niedrzewne w zabytkach Tłumaczenie nazwy na jęz. angielski3): Introduction to conservation non-wood materials 4) Kierunek studiów : ECTS 2) 4 Technologia drewna Koordynator przedmiotu5): 6) dr inż. Anna Różańska Prowadzący zajęcia : Dr inż. Anna Różańska Jednostka realizująca7): Wydział Technologii Drewna, Katedra Technologii i Przedsiębiorczości w Przemyśle Drzewnym, Zakład Konstrukcji i Technologii Wyrobów z Drewna Wydział, dla którego przedmiot jest realizowany8): Status przedmiotu9): 10) Cykl dydaktyczny : Założenia i cele przedmiotu12): Formy dydaktyczne, liczba godzin13): Metody dydaktyczne14): Pełny opis przedmiotu15): a) przedmiot kierunkowy Semestr 6 (letni) b) stopień 1, rok 3 11) Jęz. wykładowy : c) stacjonarne polski Przedmiot obejmuje zagadnienia z zakresu właściwości i procesów korozji materiałów niedrzewnych (metale, ceramika, szkło skóra), ze szczególnym uwzględnieniem procesów ich konserwacji. Przedmiot jest elementem rozszerzającym wiedzę o metodach zabezpieczeni stosowanych w ochronie zabytków. a) Wykład; liczba godzin 30; b) Ćwiczenia audytoryjne; liczba godzin 30; przekazywanie i porządkowanie wiedzy, dyskusje, konsultacje, doświadczenia, ćwiczenia praktyczne, obserwacje, dokumentacja wykonanych ćwiczeń Wykłady: Wprowadzenie do zagadnień konserwacji różnych materiałów. Zarys dziejów stosowania tworzyw niedrzewnych w kontekście rozwoju cywilizacji. Metale, historia produkcji, charakterystyka ogólna, własności fizyczne i chemiczne. Zjawisko korozji, przykłady zniszczeń korozyjnych obiektów zabytkowych, szereg napięciowy, wykresy Pourbaix. Rodzaje korozji obiektów zabytkowych, Korozja: elektrochemiczna, atmosferyczna, ziemna, w środowisku wodnym (w wodach słonych i śródlądowych). Metody konserwacji zabytków z żelaza, miedzi, srebra złota cyny i ołowiu. Metody stabilizacji produktów korozji obiektów zabytkowych, pasywacja, zabezpieczanie powierzchni. Usuwanie nawarstwień, zanieczyszczeń i produktów korozji i z obiektów zabytkowych: • metody ręczne (mycie, czyszczenie) preparaty i metodyka, • metody mechaniczne – narzędzia i technologia ich zastosowań, • metody termiczne, • metody redukcji elektrochemicznej i chemicznej, redukcja wodorem • metody elektrolityczne, • metody chemiczne, • wykorzystanie ultradźwięków, • metody laserowe. Materiały organiczne stosowane w zabytkach – charakterystyka, historia stosowania, wykorzystywane technologie. Metody konserwacji: skóry, kości, kości słoniowej, macicy perłowej, szylkretu, Historia produkcji i stosowania materiałów ceramicznych. Przegląd metod konserwacji szkła i ceramiki. Wybrane zagadnienia konserwacji innych materiałów spotykanych wśród obiektów zabytkowych: tworzywa sztuczne, bursztyn. Ćwiczenia: Konserwacja ceramiki i szkła: dobieranie, wyklejanie i uzupełnienie naczyń ceramicznych i szklanych. Opracowanie programu prac konserwatorskich zabytku ceramicznego oraz metody dokumentacji prac konserwatorskich. Wykonywanie prostych form i kopii zabytków z użyciem form gipsowych, silikonowych i innych. Podstawy lutowania. Podstawy zabezpieczania uzupełnień powłok malarskich. Podstawowe zabiegi konserwatorskie, niezbędna przy konserwacji materiałów niedrzewnych obecnych w zabytkach drewnianych. Wymagania formalne (przedmioty wprowadzające)16): Założenia wstępne17): Efekty kształcenia18): Sposób weryfikacji efektów kształcenia19): Forma dokumentacji osiągniętych efektów kształcenia 20): Elementy i wagi mające wpływ na ocenę końcową21): Miejsce realizacji zajęć22): Wiedza z zakresu chemii, materiałoznawstwa, fizyki na poziomie szkoły średniej 01 - Przyswojenie wiedzy z zakresu podstaw 03 - opanowanie metod prowadzenia dokumentacji materiałoznawstwa, zagadnień korozji materiałów 02 – opanowanie praktycznych umiejętności konserwatorskiej podstawowych zabiegów konserwatorskich wybranych 04 - opanowanie zasad współpracy zespołowej materiałów (szkło, ceramika, metale) 01, 02 - ocena wiedzy i umiejętności związanych z opanowaniem materiału i przygotowania studenta do ćwiczeń (sprawdzian końcowy) 01, 03 - ocena zdolności manualnych studenta na podstawie zrealizowanych prac 04 - ocena umiejętności działania w zespole oraz organizacji pracy indywidualnej 01, 02 - ocena wiedzy i umiejętności wykazanych na sprawdzianie w formie testu i zadań problemowych omawianych na wykładach, karty ocen prac Pisemne sprawozdanie z wykonanej konserwacji obiektu ceramicznego z dokumentacją konserwatorską, wykonanie prac konserwatorskich dotyczących ceramiki i szkła, sprawdzian pisemny, karty ocen prac. Do weryfikacji efektów kształcenia służą: 1. oceny z wykonanych prac - 15%, 2. ocena wykonanej dokumentacji – 15%, 3. oceny aktywności w rozwiązywaniu zadań problemowych - 20%, 4. ocena ze sprawdzianu pisemnego dotyczącego części wykładowej – 50%. Student, który nie zdobył minimalnej wymaganej liczby punktów zaliczenia i pomyślnie nie zaliczył wszystkich prac praktycznych oraz sprawozdania nie uzyskuje pozytywnej oceny z przedmiotu. Sala wykładowa, sala ćwiczeń Literatura podstawowa i uzupełniająca23): 1. Safarzyński S., Weker W., 2010 Wprowadzenie do sztuki konserwacji metali, Warszawa 2. Plenderleith, ., H.J. ,Werner A.E.A, 1971: The Conservation of Antiquities and Works of Art, Oxford University Press 3. Opracowanie zbiorowe, 1963: Konserwacja Zabytków Metalowych BMIOZ tom V, Warszawa 4. Krause J., 1979: Badania na usuwaniem produktów korozji, BMIOZ tom LVII, Warszawa 5. Cronyn J.M. The Elements of Archaeological Conservation, London 6. Sękowski J., 2008: Konserwacji broni białej, Warszawa 7. Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, kwartalnik 8. Ochrona Zabytków, kwartalnik, 9. Wiadomości Konserwatorskie SKZ, kwartalnik. UWAGI24): Wskaźniki ilościowe charakteryzujące moduł/przedmiot25) : Szacunkowa sumaryczna liczba godzin pracy studenta (kontaktowych i pracy własnej) niezbędna dla osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia18) - na tej podstawie należy wypełnić pole ECTS2: 92 (67 + 25) h Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademicki 3,6 ECTS Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym, takich jak zajęcia laboratoryjne, projektowe, itp.: 1,9 ECTS Tabela zgodności kierunkowych efektów kształcenia efektami przedmiotu 26) Nr /symbol efektu 01 Wymienione w wierszu efekty kształcenia: Przyswojenie wiedzy z zakresu podstaw materiałoznawstwa, zagadnień korozji materiałów Odniesienie do efektów dla programu kształcenia na kierunku KDTI W01, KDTI W07 02 Opanowanie praktycznych umiejętności podstawowych zabiegów konserwatorskich KDTI U01 wybranych materiałów (szkło, ceramika, metale) 03 Opanowanie metod prowadzenia dokumentacji konserwatorskiej KDTI W14 04 Opanowanie zasad współpracy zespołowej KDTI KO1