D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt IX W 869/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 maja 2014 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka
Protokolant: stażysta Anna Ostromecka
w obecności oskarżyciela publ. P. S.
po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. sprawy
S. K.
s. D. i W. z domu S.
ur. (...) w M.
obwinionego o to, że:
w dniu 25 czerwca 2013r. o godzinie 10:30 w O. na skrzyżownaiu ulic (...) kierując pojazdem ciężarowym marki R. o
nr rej (...) z naczepą o nr rej. (...) wykonując manewr skrętu w prawo w ul.(...) nie zachował szczególnej ostrożności
w wyniku czego doprowadził do zderzenia z pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) jadącym bezpośrednio za nim czym
stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym
- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym,
ORZEKA:
I. obwinionego S. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;
II. na podstawie art. 118 § 2 kpw koszty postępowania ponosi Skarb Państwa .
Sygn. akt IX W 869/14
UZASADNIENIE
S. K. obwiniony został o wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zarzucono
mu , iż kierując pojazdem ciężarowym marki R. z naczepą wykonując manewr skrętu w prawo w ul. (...) nie zachował
szczególnej ostrożności w wyniku czego doprowadził do zderzenia z pojazdem marki V. (...) czym stworzył zagrożenie
bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Obwiniony S. K. mieszka w T., pracuje w L. jako kierowca , osiąga dochód miesięczny około(...), nie ma nikogo na
utrzymaniu , jest żonaty.
W dniu 25 czerwca 2013r. około godziny 10:30 obwiniony kierował pojazdem ciężarowym marki R. o nr rej (...) z
naczepą o nr rej. (...) . Poruszał się ulica (...) w O. w kierunku skrzyżowania z ul (...). Przewoził kostkę brukową, którą
miał dostarczyć do miejscowości S.. Jechał sam. Jego pojazd miał długość około 17m. Zbliżając się do skrzyżowania
z ul (...), w odległości około 150m przed nim, włączył prawy kierunkowskaz oraz zwolnił. Z włączonym prawym
kierunkowskazem zjechał częściowo na lewy pas ruchu. Linia rozdzielająca pasy ruchu znajdowała się między kołami
jego pojazdu. Przed rozpoczęciem skrętu w prawo spojrzał w lusterko, nie widział innych pojazdów. Zaczął skręcać w
prawo w ul (...). Gdy przód ciągnika znajdował się już na ul (...) doszło do zderzenia z pojazdem marki V. (...) o nr rej.
(...). Kierował nim D. K.. Jechał on w tym samym kierunku co obwiniony, prawym pasem ruchu z prędkością około
60km/h. Widząc samochód ciężarowy zjeżdżający częściowo na lewy pas, nie zmniejszając prędkości kontynuował
jazdę na wprost wyprzedzając pojazd obwinionego. Samochód ciężarowy jeszcze przed rozpoczęciem zmiany kierunku
na przebiegający w prawo zajmował częściowo pas prawy i częściowo lewy. Po rozpoczęciu skrętu w prawo, ciągnik
zajął całą szerokość pasa prawego . D. K. wyprzedzając go zjechał na pobocze , a następnie na ul (...), gdzie doszło do
zderzenia pojazdów.
W samochodzie R. została pęknięta osłona prawa nadkola , zarysowany i wgnieciony przednik zderzak – narożnik. W
(...) (...) zostało zbite boczne lewe lusterko , zbita boczna szyba od strony kierowcy, wgniecione i zarysowane drzwi
boczne lewe –przód i tył , przestawiona oś koła prawego- tył.
Na miejsce wezwany został patrol policji. Przybyli funkcjonariusze K. B. i K. S. dokonali oględzin pojazdów, sporządzili
szkic miejsca z darzenia i zdjęcia . Ustalili świadka zdarzenia- A. M.. W chwili kolizji znajdował się on przed
skrzyżowaniem, na którym doszło do kolizji, czekając na możliwość skrętu w lewo z drogi podporządkowanej w ul (...)
. Obserwował przedmiotowe zdarzenie.
W dniu zdarzenia widoczność była dobra, miały miejsce opady deszczu jezdnia była mokra . Do kolizji doszło na
drodze asfaltowej , jednojezdniowej, dwukierunkowej, z obowiązującą dopuszczalną prędkością do 70km/h, w rejonie
oznakowanego skrzyżowania. Dla kierunku obwinionego i pokrzywdzonego przed skrzyżowaniem znajdowały się dwa
pasy ruchu , lewy o szerokości 3m do skrętu w lewo i prawy o szerokości 3m do skrętu w prawo i jazdy na wprost. Dla
przeciwnego kierunku jeden pas ruchu. Wjazd w ul (...)- dwukierunkową , po prawej stronie o szerokości 6 m ( po
3m każdy z pasów ruchu ) . Obie ulice przecinają się pod kątem 90 stopni. Po lewej stronie skrzyżowania jest droga
prowadząca do miejscowości S. oznakowana znakiem (...).
Wobec D. K. prowadzone było postępowanie o wykroczenie z art. 86§1kw. Został on uznany za winnego tego , że w
dniu 25 czerwca 2013r. o godzinie 10:30 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) kierując pojazdem marki V. (...) o nr
rej (...), podczas wyprzedzania z prawej strony, kierującego pojazdem marki R. o nr rej (...) , wykonującego manewr
skrętu w prawo, uderzył w ten pojazd, powodując uszkodzenie pojazdów, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w
ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 ust.1 i 3 ustawy Prawo o ruchu ukarany grzywną
w wymiarze 300zł – sygn akt (...)
( d. opinia k 62-70, wydruk z bazy (...) k 79-80, , wniosek o ukaranie k 30, karta zdarzenia k 31, notatka k 32, szkic k 33,
132-133, protokół oględzin k 34-35, zdjęcia k 36-52, wyjaśnienia obwinionego k 134-135, zeznania D. K. k 135-135v,
A. M. k 135v-136, 53 v, 60 v, K. B. k 136-136v, 60v, K.S. k 59 v-60, akta(...)
Obwiniony nie przyznał siędo popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż jechał do S. pojazdem
o długości 17m, przewoził kostkę brukową. Aby skręcić w prawo musiał „przybrać lewego pasa” przeznaczonego do
skrętu w lewo. Zakręt był pod kątem 90 stopni i inaczej nie mógłby wykonać manewru skrętu. Kierunkowskaz prawy
włączył z dużym wyprzedzeniem około 150m przez skrzyżowaniem, zanim zaczął wjeżdżać czyściwo na lewy pas ruchu.
Nie widział wcześniej samochodu osobowego, zauważył go dopiero w momencie zderzenia. Pokrzywdzony wyprzedzał
go z prawej strony, poboczem, zahaczył go o zderzak przedni gdy samochód ciężarowy „złamał się” wykonując skręt w
prawo. Przed wykonaniem tego manewru spojrzał w lusterko i nie widział samochodu pokrzywdzonego. Jechał pod
kątem w stosunku do osi jezdni i tył pojazdu ograniczał mu widoczność. Przy większym skręcie w prawo nie widział już
co dzieje się na prawym pasie ruchu. Oświadczył, iż na prawym pasie , który częściowo zajmował nie było wystarczająco
dużo miejsca by zmieścił się tam samochód osobowy , pokrzywdzony musiał zjechać na pobocze.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego jako logicznym i znajdującym potwierdzenie w zeznaniach A. M., szkicu
miejsca zdarzenia, dokumentacji fotograficznej, uszkodzeniach pojazdów.
Z zeznań A. M. wynika, iż widział cale zdarzenie stojąc przed skrzyżowaniem i czekając na możliwość skrętu w lewo.
Zauważył samochód ciężarowy zbliżający się do skrzyżowania. Miał on włączony prawy kierunkowskaz; wyraźnie i z
dużym wyprzedzeniem sygnalizował zamiar skrętu w prawo. Kierowca T. w związku z gabarytami pojazdu wjechał
częściowo na lewy pas ruchu i zaczął wolno skręcać w prawo. Wówczas kierowca samochodu osobowego rozpoczął
manewr wyprzedzania go z prawej strony . Świadek nie był w stanie określić czy podczas wyprzedzania zjechał on na
pobocze. Oświadczył, że dla niego manewry obwinionego były czytelne . Zastanawiał się nawet czy nie wjechać przed
skręcającym w prawo T. na skrzyżowanie , lecz zrezygnował z uwagi na pojazdy nadjeżdżające z przeciwnego kierunku.
Zeznał, że do zderzenia doszło gdy kabina samochodu ciężarowego była skręcona w prawo .
Zeznania w/w świadka korespondują z relacją funkcjonariuszy policji K. B. i K. S.. K. B. podał, iż skrzyżowanie, na
którym doszło do kolizji jest oznakowane. Samochód obwinionego znajdował się w pozycji pokolizyjnej , z przodu
leżały odłamki szkła. Obwiniony mówił, że przed skrętem w prawo wjechał częściowo na lewy pas ruchu . Drugi
uczestnik zderzenia -kierujący samochodem osobowym oświadczył, że nie widział ,że kierowca ciężarówki chce skręcić
w prawo, myślał że przejedzie obok niego bezpiecznie. Za odpowiedzialnego za doprowadzenie do kolizji uznali
kierowcę samochodu V. (...), który nie powinien wyprzedzać T. z prawej strony, dodatkowo nie zastosował się do
prawej linii krawędziowej ciągłej przekraczając ją. Widząc, że samochód ciężarowy zajmuje częściowo prawy i lewy
pas ruchu powinienbył zwolnić i umożliwić mu swobodne wykonanie manewru.
Z zeznań K. S. wynika, iż na miejscu zdarzenia ustalili, że obwiniony sygnalizował zamiar skrętu w prawo. Zjechał
częściowo na pas dla skrętu w lewo bo nie zmieściłby się skręcając w prawo na skrzyżowaniu. Nie był w stanie wykonać
manewru skrętu w prawo z prawego pasa ruchu.
Sąd w całości podzielił zeznania w/w świadków uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe. Należy zauważyć, iż
pochodzą od osób nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie. A. M. nie znał uczestników kolizji, opisał swoje
spostrzeżenia z miejsca zdarzenia. Korespondują one z relacją obwinionego.
Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego. Nie podzielił ich odnoście braku włączonego kierunkowskazu
w pojeździe obwinionego oraz braku konieczności zjechania na pobocze po prawej stronie przez pokrzywdzonego w
czasie wyprzedzania samochodu ciężarowego. W tej części zeznania D. K. stoją w sprzeczności z obiektywną , rzeczową
i jednoznaczną relacją A. M. , szkicem z miejsca zdarzenia . Pokrzywdzony zeznał, iż w dniu zdarzenia jezdnia była
mokra, było ślisko, jechał z prędkością około 60km/h za samochodem ciężarowym, który zaczął skręcać w lewo. Nie
pamiętał czy widział włączony kierunkowskaz, może obwiniony go włączył, ale on go nie widział . Pojazd ten nie zjechał
całkowicie na lewy pas ruchu, oś jezdni była przy jego prawych kołach. Ciężarówka zaczęła zwalniać, lecz on jechał ze
stałą prędkością. Widząc, że prawy pas został w większości zwolniony, kontynuował jazdę na wprost nie zmniejszając
prędkości. Gdy był na wysokości naczepy ciągnik zaczął skręcać w prawo, wówczas zjechał na pobocze , hamował miał
zbyt wysoką prędkość, doszło na wysokości skrzyżowania do zderzenia. Przód ciężarówki znajdował się już na drodze
bocznej. Oświadczył, iż był pewien że samochód ten będzie skręcał w lewo, nie sądzi by patrzył czy miał on włączony
kierunkowskaz. Przyznał, że kierowca T. nie wykonał manewru skrętu raptownie.
Mając na uwadze treść zeznań pokrzywdzonego i A. M. oraz wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał, iż S. K. wyraźnie
i z odpowiednim wyprzedzeniem sygnalizował zamiar skrętu w prawo włączając prawy kierunkowskaz . Przyczyn
niezauważenia przez pokrzywdzonego sygnalizowania przez obwinionego , iż będzie on skręcał na skrzyżowaniu
w prawo upatrywać należy w nieobserwowaniu przez D. K. sytuacji na drodze i zachowania innych uczestników
ruchu. Świadczy o tym także poruszanie przez pokrzywdzonego ze stałą prędkością i nie zmieszenie jej przy
zbliżaniu się do skrzyżowania, mimo, iż poprzedzający go samochód ciężarowy poruszał się częściowo po lewym
a częściowo po prawym pasie ruchu. Pas prawy, po którym pokrzywdzony kontynuował jazdę ze stałą prędkością
( jak deklarował około 60km/h) nie został zwolniony całkowicie przez obwinionego. Obligowało to pokrzywdzonego
do zachowania ostrożności, obserwowania sytuacji na jezdni i zachowania innych uczestników ruchu, dostosowania
prędkości i taktyki jazdy do istniejących warunków, zwłaszcza, iż jak zeznał, w dniu zdarzenia jezdnia była mokra i
prawdopodobnie śliska. Manewr obwinionego był czytelny dla A. M. stojącego na drodze z lewej strony i oczekującego
na możliwość wjazdu na ul (...). Skrzyżowanie to jest oznakowane , manewry obwinionego – włączenie prawego
kierunkowskazu i znaczne zmniejszenie prędkości, wyraźnie wskazywały , iż będzie on skręcał w prawo. Oceny tej nie
zmienia fakt, iż zajmował on częściowo lewy, a częściowo prawy pas ruchu przygotowując się do skrętu w prawo . Z
uwagi na wielkość pojazdu nie było możliwości wykonania tego manewru z pasa prawego .
Sąd podzielił ustalenia biegłego dotyczące okoliczności przedmiotowego zderzenia. Nie podzielił natomiast wniosków
końcowych opinii biegłego opartych na tych ustaleniach dotyczących oceny manewrów podejmowanych przez
obwinionego i ich zgodności z obowiązującymi przepisami. Wnioski te sprowadzają się w istocie do interpretacji
przepisów prawa o ruchu drogowym , której Sąd nie podzielił.
Biegły ustalił, iż do pierwszego kontaktu pojazdów musiało dojść w niewielkiej odległości od ujawnionego na szkicu
na ulicy (...) skupiska połamanych elementów nadwozi, a usytuowanie pojazdów zbliżone było do pokazanego na
szkicu 4 i 5 na stronie 11 opinii. Wynika z niego, iż samochód ciężarowy zaczął już skręcać w ul (...), przód ciągnika
znajdował się już na tej drodze, a pozostała część pojazdu zajmował lewy i prawy pas ruchu. Pojazd pokrzywdzonego
znajdował się także na ul (...), a jego położenie wskazywało , iż wcześniej poruszał się po poboczu z prawej strony. Biegły
ustalił, iż pokrzywdzony miał możliwość zatrzymania pojazdu przed torem ruchu skręcającego ciągnika. Jednocześnie
biegły stwierdził, iż sposób jazdy obwinionego mógł dawać kierującemu V. symptomy odmiennego zachowania od
innych uczestników . Zgodnie z zasadą ograniczonego zaufania każdy uczestnik może przyjmować ,że inni uczestnicy
będą zachowywali się zgodnie z przepisami , dopóki nie wystąpią przesłanki wskazujące na możliwość wystąpienia
zachowań odmiennych. Takie przesłanki zaistniały w niniejszej sprawie, co obligowała kierującego V. do zwiększenia
ostrożności i zmniejszenia prędkości oraz obserwowania sposobu poruszania się ciągnika.
Sąd nie podzielił dokonanej przez biegłego oceny zachowania obwinionego . Stwierdził on, iż kierowca samochodu
ciężarowego nie zachował szczególnej ostrożności podczas skrętu w prawo . Na rozprawie doprecyzował, iż jego
zdaniem powinien od w sposób ciągły i stały obserwować sytuację bezpośrednio przed rozpoczęciem skrętu w prawo
i w trakcie jego wykonywania . Jednocześnie biegły stwierdził, iż ocena manewrów obwinionego jest skomplikowania
i nie ma innych zastrzeżeń do jego zachowania.
Art. 22 prawa o ruchu drogowy stanowi , iż kierujący zmieniając kierunek jazdy winien zachować szczególna
ostrożność, zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar zmiany kierunku . Jeśli zamierza skręcić w prawo powinien
zbliżyć się do prawej krawędzi jezdni , przy czym jeśli wymiary pojazdu uniemożliwiają skręcenie zgodne z powyższą
zasadą, nie stosuje się zapisu z ust 2 pkt art. 22 cyt ustawy.
Z wyjaśnień obwinionego i zeznań A. M. wynika, iż obwiniony sygnalizował zawczasu zamiar skrętu w prawo. Wymiary
pojazdu pozwalały mu na wykonanie manewru bez konieczności zbliżenia się do prawej krawędzi jezdni. Obwiniony
podał, iż obserwował sytuację na jezdni, jednak widoczność ograniczał mu tył pojazdu , albowiem naczepa znajdowała
się pod kątem do osi jezdni. Mając na uwadze powołaną przez biegłego zasadę ograniczonego zaufania wyrażoną
w art. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym, który stanowi, iż uczestnik ruchu ma prawo liczyć, iż inni uczestnicy
będą przestrzegali przepisy uznać należy, iż obwiniony miał prawo spodziewać się, iż inni kierujący , w tym także
jadący za nim, widząc sygnalizowanie zamiaru skrętu w prawo, nie podejmą się wyprzedzania go z prawej strony, co
byłoby niezgodne z art. 24 ustawy prawo o ruchu drogowym. Tym bardziej, iż nie zaistniały przesłanki przemawiające
za koniecznością spodziewania się , iż inny uczestnik nie będzie stosował się do powyższych przepisów. Obwiniony
poruszał się z niewielką prędkością, nie zwolnił prawego pasa ruchu , miał włączony prawy kierunkowskaz. Na uwagę
zasługują zeznania A. M., iż dla niego, jako bezstronnego obserwatora opisanych manewrów, zachowanie obwinionego
było czytelnie i nie pozostawiało wątpliwości, iż będzie skręcał w prawo.
Mając powyższe na względzie Sąd uniewinnił obwinionego od stawianego mu zarzutu uznając, iż brak jest podstaw
wynikających z przepisów prawa o ruchu drogowym do uznania, iż nie zachował on wymaganej ostrożności podczas
wykonywania manewru zmiany kierunku jazdy.
Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 2 kpw , iż koszty postępowania ponosi Skarb Państwa .