fragmenty książki Widukind z Korbei Dzieje Sasów... str.166-167

Liber III (XXVIIII, XXX, XXXI, XXXII) De causis Herimanni et nepotum eius
148
149
150
151
(XXVIIII) De causis Herimanni et nepotum eius
Causas dicentibus coram rege Herimanno suisque nepotibus, omnes
iusti tenaces sententiam ducis laudavere, adolescentes castigandos
iudicantes. Rex autem amans parcebat illis, sub custodia militari
tantum intra palatium tradens Vichmannum.
(XXX) Avares iunguntur Boioariis, rex vero occurrit eis cum valida
manu
Interea audit, quia Avares intrantes Boioariam iungerentur adversariis
disponerentque publico bello eum temptare. At ille satis inperterritus
tali necessitate numquam se gratia Dei dominum ac regem oblitus
est, sed collecta valida manu obviam procedit acerrimis hostibus. Illi
autem diverterunt ab eo, acceptisque ducibus a Liudulfo, omnem
Franciam pervagati sunt et tantam stragem dederunt primum amicis,
ut cuidam Ernusto vocabulo, qui erat partis adversae, sui iuris familias
supra millesimum numerum captivassent, deinde caeteris omnibus, ut
dictu fidem excedat. Dominica ante pascha Vormatiae eis est publice
ministratum et muneribus auri et argenti plurimum donatum. Inde
in Galliam profecti, per aliam viam in patriam revertuntur.
(XXXI) Boioarii bello fatigati de pace tractant
Boioarii civili exercitu externoque fatigati - nam Ungariis egressis,
exercitu regali premuntur - coacti sunt de pace tractare. Factumque
est, ut pax daretur usque in XVI. Calend. Iulii, et locus esset apud
Cinnam rationis dandae et responsionis reddendae.
(XXXII) De placito regis apud Cinnam
Ad condictum locum dum universalis populi conventus fieret, talem
rex orationem exorsus est: “Paterer” - inquit - “si indignatio filii
mei caeterorumque insidias tendentium me solum torqueret et non
totum Christiani nominis populum perturbaret. Parum esset urbes
meas more latronum invasisse regionesque a mea potestate rapuisse,
nisi propinquorum meorum ac carissimorum comitum sanguine
satiarentur. Ecce sine filiis sedeo orbatus, dum filium gravissimum
166
Księga III (XXVIIII, XXX, XXXI, XXXII)
148
149
150
151
Przeciwstawienie się Awarom
(XXVIIII) O procesach Hermana z jego młodszymi krewnymi
Po tym jak Herman z kuzynami zdali królowi przekaz z wydarzeń,
wszyscy, którzy byli w prawie, doświadczyli rozkazania księcia (zakładając), że młodzieńcy zostaną osądzeni. Król jednak miłościwie ich
oszczędził. Wichmana (jednak pojmał i) pod uzbrojoną strażą nakazał
doprowadzić do zamku.
(XXX) Awarowie wchodzą do Bawarii, król ich poskramia twardą ręką
Tymczasem dowiedział się o najściu Awarów na Bawarię, o tym, że
zwąchali się z jego przeciwnikami i że zmierzają do otwartego starcia.
Nie zmieszany takim obrotem rzeczy, nie zapomniawszy o tym, że
jest z bożej łaski panem i królem, zebrał mocną armię idąc na spotkanie owym nadzwyczaj dzikim hordom. Ci jednak unikali zwarcia,
a otrzymawszy od Ludolfa przewodników, poszli do Frankonii, (czyniąc tam) zwłaszcza przeciw (królewskim) przyjaciołom takie szkody,
że jednemu spośród nich - imieniem Ernusto/Ernest - uprowadzili
w niewolę ponad tysiąc ludzi. (Tym samym i) wszystko inne o czym powiadają - uznajemy za wiarygodne. W niedzielę przed Wielkanocą mieszkańcy Wormacji przynieśli Awarom ogromne dary ze zbiórki publicznej
w złocie i srebrze. Potem poszli do Galii, a potem - inną drogą - powrócili do (swojej) ojczyzny.
(XXXI) Bawarczycy znużeni wojną paktują o pokoju
Bawarczycy, umęczeni zarówno od wrogów zewnętrznych jak i wewnętrznych, gdyż po odejściu Awarów nękały ich wojska króla, rozpoczęli negocjacje pokojowe, uzyskując tym sposobem rozejm do
16 kalendy lipca, a i wskazano miejsce jakim była Cinna (*Zenne/
Langenzenn), gdzie w tej sprawie miano się wypowiedzieć.
(XXXII) Co król zamiarował w Cinna (*Langenzenn)
Gdy lud cały zebrał się w umówionym miejscu, król wypowiedział
się w te słowa: „Mógłbym jeszcze znieść, gdyby niegodne zachowanie
mojego syna wynikało z jego młodego wieku, mnie tylko przyczyniało
kłopotów, a nie całemu ludowi chrześcijańskiemu, co jemu jednak nie
przeszkadzało kraść moje domeny i pozbawiać mnie władzy. (Mało
im było tego, więc) jeszcze potrzebowali krwi moich bliskich rodzonych jak i najbliższych mi swojaków. A ja tu siedzę pozbawiony dzieci
167