Gdańskie Studia Prawnicze - Przegląd Orzecznictwa 3/2014 Glosy

Gdańskie Studia Prawnicze - Przegląd Orzecznictwa 3/2014
Glosy
PRAWO I POSTĘPOWANIE ADMINISTRACYJNE
1. Wyrok NSA z 18 kwietnia 2014 r., II OSK 2769/12
Dr Anna Kosieradzka-Federczyk, Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania
Związanie wynikami oceny oddziaływania na środowisko przy tworzeniu obszarów ograniczonego
użytkowania
Streszczenie
Rada powiatu tworząc obszar ograniczonego użytkowania, jeżeli taki obowiązek wynika z oceny oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko, bierze pod uwagę nie tylko treść decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach,
lecz cały materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu, które zakończyło się wydaniem tej decyzji.
Uchwała o utworzeniu obszaru powinna zawierać wszystkie elementy określone w art. 135 ustawy Poś, a zatem
powinna określić granice obszaru, ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, wymagania techniczne
dotyczące budynków oraz sposób korzystania z terenów.
2. Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2014 r. II OSK 1988/13
Dr Anna Rytel-Warzocha, adiunkt Uniwersytetu Gdańskiego
Przedmiotowy zakres referendum lokalnego
Streszczenie
Glosa krytycznie ocenia zastrzeżenia sądu co do prawidłowości sformułowania pytania referendalnego.
Podkreśla, iż obowiązująca ustawa nie zawiera bezwzględnego zakazu stosowania tzw. pytań zblokowanych, a
w omawianej sprawie, pomimo złożonej budowy pytania referendalnego, jedność materii została zachowana,
gdyż obie części pytania dotyczą tej samej kwestii, więc niebezpieczeństwo takie nie zachodzi. Wątpliwości
budzi również przyjęte przez Naczelny Sąd Administracyjny stanowisko, iż w drodze referendum nie rozstrzyga
się spraw uregulowanych w uchwale, w stosunku do której ustawa przewidywała (przewiduje) konsultacje
obligatoryjne lub pomimo braku ustawowego obowiązku konsultacje zostały przeprowadzone z inicjatywy rady.
Taka interpretacja przepisów ustawy tworzy bowiem precedens, który w przyszłości może otworzyć furtkę do
ewentualnych nadużyć.
3. Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 25 listopada 2013 r. III SA/Gd 897/13
Krzysztof Kaszubowski, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku
Wnoszenie skargi za pośrednictwem organu administracji publicznej
Streszczenie
Autor zgadzając się z orzeczeniem sądu krytycznie ocenia jednak tezy zawarte w jego uzasadnieniu. Według
niego adresatem czynności przekazania powinien być sąd administracyjny, jako jedyny podmiot, który z uwagi
na wyrażony zamiar uruchomienia postępowania sądowego może podjąć odpowiednie czynności procesowe. W
konsekwencji wadliwość wniesienia skargi polegająca na naruszeniu trybu tej czynności prowadzi do
niedopuszczalności uruchomienia postępowania sądowoadministracyjnego, które powinno przybierać procesową
postać odrzucenia skargi.
PRAWO CYWILNE, PRAWO HANDLOWE POSTĘPOWANIE CYWILNE
4. Postanowienie SA w Gdańsku z dnia 21 maja 2013 r., V ACa 150/13
Ewelina Bachera, doktorantka Uniwersytetu Śląskiego
Bartosz Smółka, asystent sędziego SR w Chrzanowie, doktorant Uniwersytetu Śląskiego
Nieudzielenie pacjentowi należytych zaleceń błędem medycznym?
Streszczenie
Przedmiot niniejszej glosy stanowi analiza tezy, która została wyrażona przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w
postanowieniu z dnia 21 maja 2013 r. Glosa w sposób krytyczny odnosi się do postawionej przez Sąd tezy
zgodnie z którą nieudzielenie pacjentowi zaleceń, które mogą przyczynić się do zminimalizowania dolegliwości
bólowych jest błędem medycznym. Teza Sądu zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na rozbieżności
interpretacyjne dot. pojęcia błędu medycznego, ale również dlatego iż skład orzekający SA w Gdańsku stanął na
stanowisku na które jak dotąd nie powoływała się linia orzecznicza.
PRAWO I POSTĘPOWANIE KARNE
5. Wyrok SA w Gdańsku z dnia 26 lutego 2013 r., II Aka 467/12
Dr Marek Skwarcow, sędzia Sądu Okręgowego w Gdańsku
Wartościowanie dowodów w procesie karnym
Streszczenie
Sąd Apelacyjny ma rację twierdząc, że rodzimy proces karny nakazuje organom procesowym w tym zwłaszcza
sądom orzekającym w kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego kierować się zasadą swobodnej oceny
dowodów, zgodnie z którą organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich
przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz
wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Brak jest natomiast podstaw do przyjęcia, że dowód z poszlak
pozwala na uznanie winy oskarżonego, jeżeli zgromadzone poszlaki nie pozwalają na wykluczenie — stosując
określoną w art. 5 § 2 k.p.k. zasadę, iż nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego
— możliwości jakichkolwiek innych wersji zdarzenia
6. Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. III KK 302/13
Adam Wróbel, doktorant Uczelni Łazarskiego w Warszawie
Pracodawca-gwarant jako sprawca przestępstwa niedopełnienia obowiązku z zakresu bezpieczeństwa i
higieny pracy
Streszczenie
Sąd Najwyższy w glosowanym orzeczeniu, porusza kwestię pracodawcy jako gwaranta-sprawcy przestępstwa
niedopełnienia obowiązku z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Wskazuje, że obowiązek zapobiegnięcia
skutkowi, spoczywający na pracodawcy, nałożony jest nań dyspozycją art. 2 k.k., jak również wynika z art. 220
k.k. Glosujący podnosi jednak, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo i higienę pracy – a tym samym również
w pewnym sensie podmiotowość sprawcza – bierze swe źródło także z przepisów i zasad prawa pracy. Sąd
Najwyższy wychodzi z założenia, że w pierwszej kolejności sąd orzekający powinien odpowiedzieć na pytanie,
czy istnieje związek normatywny między ustalonym przezeń zaniechaniem oskarżonego a konkretnym,
przestępnym skutkiem. Twierdzenie to uznać należy za słuszne, bowiem warunkiem odpowiedzialności za
skutkowe przestępstwo z art. 220 k.k., zrealizowane w formie zaniechania, jest nie tylko związek przyczynowy
między zachowaniem sprawcy a przestępnym skutkiem, lecz również związek normatywny łączący zaniechanie
ze skutkiem.
PRAWO PRACY
7. Wyrok SN z dnia 24 października 2013 r., II PK 25/13
Dr Urszula Torbus, adiunkt Uniwersytetu Śląskiego
Termin do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę przez pracownika z uwagi na niepłacenie
wynagrodzenia przez pracodawcę
Streszczenie
W wyniku dokonanej analizy Autorka stwierdza, że prawidłowa i terminowa wypłata wynagrodzenia stanowi
jeden z podstawowych obowiązków pracodawcy, a jego niewypełnienie uznawane jest za ciężkie naruszenie
podstawowych obowiązków pracowniczych. Pozwala to pracownikowi na niezwłoczne rozwiązanie umowy o
pracę w terminie miesiąca od dowiedzenia się o naruszeniu obowiązku przez pracodawcę, liczonego
każdorazowego naruszenia tego obowiązku. Z tego względu glosowane orzeczenie Sądu Najwyższego zasługuje
na aprobatę, a uzupełnienia wymaga jedynie jego argumentacja.
PRAWO KONSTYTUCYJNE
8. Wyrok TK z dnia 18 stycznia 2012 r., Kp 5/09
Michał Gołębiowski, doktorant Uniwersytetu Gdańskiego
Wtórne sposoby nabycia obywatelstwa a uprawnienia Prezydenta RP
Streszczenie
Oceniając krytycznie stanowisko TK autor wskazuje, że oparcie przez niego sporej części swojego wywodu na
różnicowaniu pojęć „nabycie obywatelstwa” i „nadanie obywatelstwa” należy uznać za pozbawione
racjonalnego wytłumaczenia, tym bardziej, że przecież o niekonkurencyjności instytucji uznania za obywatela
względem instytucji nadania obywatelstwa przez Prezydenta przesądza nie kwestia stosowanego przez twórców
Konstytucji nazewnictwa, lecz zasadniczo różny charakter prawny obu tych instytucji.
PRAWO EUROPEJSKIE
9. Wyrok ETS z dnia 3 kwietnia 2009 r. w sprawie C 346/06 Rüffert
Dr Magdalena Konopacka, LL.M., adiunkt Uniwersytetu Gdańskiego
Deficyt solidarności, czyli status polskich pracowników delegowanych w RFN
Streszczenie
Autorka glosy pozytywnie ocenia rozstrzygnięcie ETS, który uznał, że dyrektywa 96/71 interpretowana w
świetle art. 49 TWE stoi na przeszkodzie uzależnieniu udzielenia zamówienia publicznego od zobowiązania
wykonawcy robót budowlanych do przestrzegania przepisów miejscowych, ustanawiających minimalne
wynagrodzenie pracowników. Wyrok w sprawie Rüffert nie był precedensowy – utrwalił jedynie linię
orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości, który w sprawach: C-438/05 Viking1 oraz C-341/05 Laval2
konsekwentnie stał na straży fundamentalnej swobody przepływu usług, kosztem chociażby realizacji praw
związków zawodowych, krytycznie oceniających powyższą linię orzeczniczą.