2014.05.29 - Wiedza, logika i informacja
Transkrypt
2014.05.29 - Wiedza, logika i informacja
Paradoksy prawdopodobieństwa 29.05.14 p × u (pay-off ) = cząstkowa użyteczność oczekiwana Exp U (gra) = suma arytmetyczna wszystkich cząstek użyteczności oczekiwanych całkowita użyteczność oczekiwana całej gry Exp U (gra) może być wielkością nieskończoną jak ma to miejsce w klasycznym przypadku Paradoksu Petersburskiego oraz w niektórych przypadkach Paradoksu Pasadeńskiego. Wersje Paradoksu Pasadeńskiego wyróżnione przez Nover, Hajek “Vexing Expectations” W każdej z wersji mamy do czynienia z szeregiem nieskończonym, którego wyrazami są wielkości poszczególnych wypłat (pay-off ). I wersja P Pasadeńskiego Jest to szereg zbieżny, nieskończony, przy którym całkowita użyteczność oczekiwana jest wielkością skończoną obliczaną zgodnie ze wzorem: n-1 Exp U (gra) = (-1) 1 n 2 /n · 2 n = ln2 ln 2 = ln e 2 ~~ 0,69 gdzie e = 2,718 Ze względu na to, że Exp U (gra) jest wielkością dodatnią, można uważać, że warto przystąpić do takie gry. II wersja Paradoksu Pasadeńskiego Szereg nieskończony wypłat jest określony wzorem: Exp U (gra) = ln 2 + 1 ln (p/q), gdzie p = dodatni wyraz szeregu 2 q = ujemny wyraz szeregu 1 1 1 1 1 Exp U (gra) = 1 + (- 2 - 4 - 6 - 8 - 10 ) + 1 3 +( . . . . . ) + 1 5 +( . . . . . ) + ... Po podstawieniu danych do wzoru otrzymujemy 1 Exp U (gra) = ln 2 + 2 ln (1/5) ~~ - 0,11 Ponieważ całkowita użyteczność oczekiwana jest ujemna, więc udział w grze, zaprezentowanej w ten sposób, jest nieopłacalny. III wersja P Pasadeńskiego, w której nieskończony szereg wypłat jest rozbieżny do +∞. W takim wypadku mamy Exp U (gra) = (1) + ( 1 + 1 + ... 1 - 1 ) + ( ........ ) + ... 3 5 41 2 W nawiasach po dodaniu otrzymujemy wielkość w każdym przypadku większą lub równą 1, zatem Exp U (gra) jest wielkością nieskończoną. Jest to przypadek dla gracza najlepszy z możliwych, lepszy od każdej gry, w której całkowita użyteczność oczekiwana jest wielkością dodatnią skończoną. IV wersja P Pasadeńskiego Niech to będzie taki nieskończony szereg, w którym w każdy z nawiasów wersji III otrzymujemy wielkość mniejszą od -1. Zatem, Exp U (gra) = -∞ (wielkość nieskończenie ujemna) IV wersja jest najgorszą z możliwych, gdyż jest gorsza od każdej gry w której mamy do czynienia ze skończoną wielkością przegranej. Podstawy teoretyczne z zakresu standardowej analizy matematycznej związane z Paradoksem Pasadeńskim Rozważmy nieskończony szereg liczb rzeczywistych: a1, a2, ..., an ... Szereg ten posiada granicę L, jeśli dla każdego ϵ > 0 istnieje N takie, że dla każdego n > N zachodzi związek: | an - L | < ϵ an L ϵ x N Jeśli spełniony jest warunek, że szereg posiada granicę, to zapisujemy to w następujący sposób: lim n > ∞ an = L Jeśli szereg posiada granicę, to mówimy, że jest zbieżny, a przeciwnym przypadku szereg lub ciąg jest rozbieżny. Rozważmy ciąg, który ma postać: a1, a1, a2, n a1 + a2 + a3, ... Σ i = 1 ai Ten ciąg tworzony jest z częściowych sum nieskończonego ciągu. Taki ciąg nazywamy nieskończonym szeregiem. W przypadku szeregów nieskończonych każda zmiana kolejności wyrazów może spowodować, to że otrzymamy różne sumy tych wyrazów. Nie spotykamy się z taką własnością w przypadku sum szeregów skończonych. Niech Σn∞= 1ai będzie nieskończonym szeregiem. Szereg taki jest absolutnie zbieżny, gdy nieskończony szereg postaci Σ∞ n = 1 |ai| jest zbieżny Przykładem szeregu zbieżnego jest szereg określony wzorem z wersji I Paradoksu Pasadeńskiego, którego granica wynosi ln2. 1 Przykładem szeregu rozbieżnego jest szereg harmoniczny postaci Σ ∞ i=1 i Niech Σ ∞ n = 1 ai będzie nieskończonym szeregiem Szereg taki jest warunkowo zbieżny, gdy jest zbieżny, lecz szereg jego wartości bezwzględnych jest rozbieżny. Twierdzenie Riemana: Niech Σ ∞ będzie warunkowo zbieżnym szeregiem wyrazów, będących liczbami rzeczywistymi oraz niech i=1 S będzie pewną liczbą rzeczywistą, wtedy istnieje takie ustawienie wyrazów szeregu Σ ∞ ai, że będzie on i=1 zbieżny do S. Wniosek jaki płynie z twierdzenia Riemana jest następujący: istnieje nieprzeliczalnie wiele wartości sumy S, które są wynikiem przestawienia wyrazów danego szeregu warunkowo zbieżnego.