projekt_ustawy (Rozmiar pliku: 143.59 KB)

Projekt z dnia 13 stycznia 2010 r.
USTAWA
z dnia……………………………….
o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego
oraz ustawy - Kodeks karny wykonawczy
Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 63 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia
wolności w sprawie oraz stosowania aresztu domowego, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności oraz
aresztu domowego równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,
dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom
grzywny.”;
2) w art. 95a:
a) w § 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3
w brzmieniu:
„3) rodzaje i sposób wykonywania przez sprawcę obowiązków oraz zakazów,
o których mowa w § 2aa.”,
b) po § 2a dodaje się § 2aa w brzmieniu:
„§ 2aa. Sąd kierując sprawcę na leczenie ambulatoryjne orzeka obowiązki lub
zakazy określone w art. 41a; jeżeli te obowiązki lub zakazy zostały uprzednio
1)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729
i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071,
z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255,
z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr
90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr163, poz.1363,Nr 178,poz.1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz.
1409 i Nr 26, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850 i Nr 124, poz. 859, z 2008 r. Nr 90, poz.
560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i nr 214, poz. 1344 oraz z 2009 r. Nr 62, poz.
504, Nr 166, poz. 1317 i Nr 168, poz. 1323.
1
orzeczone tytułem środka karnego w tej samej sprawie, środek karny nie podlega wykonaniu.”,
c) § 2b otrzymuje brzmienie:
„§ 2b. Sąd zarządza umieszczenie w zakładzie zamkniętym, jeżeli sprawca
uchyla się od leczenia ambulatoryjnego, określonego w § 1 lub 1a, a także nie
stosuje się do obowiązku lub zakazu, o których mowa w § 2a ust. 2.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 124 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane
w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, w polskim urzędzie
konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej
albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku, zaś
w wypadku oskarżonego, wobec którego stosuje się areszt domowy przekazane
osobie upoważnionej do odbioru pisma przez organ, do dyspozycji którego
oskarżony pozostaje.
§ 2. Termin uważa się za zachowany również wówczas, gdy przed jego upływem oskarżony, wobec którego stosuje się areszt domowy, zawiadomił organ,
do dyspozycji którego pozostaje, o zamiarze złożenia pisma, jeżeli przekazał je
osobie upoważnionej, o której mowa w § 1, gdy tylko osoba ta zgłosiła się po
odbiór pisma.”;
2) w art. 249:
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514,
Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz.
461, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz.
1479, z 2006 r. Nr 66, poz. 467, Nr 95 poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1013, Nr 167, poz. 1192 i
Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112,
poz. 766 i Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133,
Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r.
Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 27, poz. 162, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz.
1051, Nr 144, poz. 1178 i Nr 168, poz. 1323.
2
a) w § 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania oraz do aresztu
domowego tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności.”,
b) § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz aresztu domowego, a także rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tych
środków zapobiegawczych. Niestawiennictwo prokuratora lub obrońcy należycie zawiadomionych o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.”;
3) w art. 250 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Tymczasowe aresztowanie oraz areszt domowy może nastąpić tylko na
mocy postanowienia sądu.
§ 2. Tymczasowe aresztowanie oraz areszt domowy stosuje w postępowaniu
przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu
prowadzi się postępowanie. W wypadkach nie cierpiących zwłoki tymczasowe
aresztowanie może zastosować także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu
oskarżenia tymczasowe aresztowanie oraz areszt domowy stosuje sąd, przed
którym sprawa się toczy.”;
4) w art. 251:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania albo aresztu domowego należy określić czas ich trwania, a ponadto oznaczyć termin, do
którego tymczasowe aresztowanie albo areszt domowy mają trwać. Obowiązek
każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego aresztowania
albo aresztu domowego trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego
postępowanie. W przedmiocie tymczasowego aresztowania albo aresztu domowego po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do drugiej instancji – sąd odwoławczy.”,
b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. W postanowieniu o zastosowaniu aresztu domowego należy ponadto
oznaczyć termin, od którego ma trwać areszt domowy, wskazać miejsce stoso3
wania aresztu domowego oraz określić obszar, w obrębie którego oskarżony ma
obowiązek przebywać.”;
5) w art. 253 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu
przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora; nie dotyczy to zmiany tymczasowego aresztowania na areszt domowy.
§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania albo aresztu domowego na łagodniejszy środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje.”;
6) w art. 254 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
§ 1a. W przedmiocie wniosku o zmianę tymczasowego aresztowania na areszt
domowy rozstrzyga sąd; wniosek skierowany do prokuratora jest niezwłocznie
przekazywany sądowi.”;
7) w art. 257 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego, albo z chwilą uzyskania przez sąd informacji
o uruchomieniu aparatury monitorującej oraz założeniu oskarżonemu nadajnika
pozwalającego na stosowanie aresztu domowego.”;
8) w art. 261 § 3 otrzymuje brzmienie:
§ 3. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania albo aresztu domowego sąd
jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę, szkołę lub uczelnię,
w stosunku do żołnierza - jego dowódcę, a w przypadku, gdy oskarżonym jest
przedsiębiorca lub niebędący pracownikiem członek organu zarządzającego
przedsiębiorcy, na jego wniosek - zarządzającego przedsiębiorstwem.”;
9) w art. 262 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do aresztu domowego. Na wniosek oskarżonego, wobec którego stosuje się areszt domowy, sąd zawiadamia
organ opieki społecznej, jeżeli zachodzi istotna potrzeba udzielenia oskarżone4
mu wsparcia w czasie stosowania tego środka.”;
10) w art. 263 dodaje się § 8 w brzmieniu:
„§ 8. Przepisy § 1, 2 i 6 stosuje się odpowiednio do aresztu domowego. Łączny
okres stosowania aresztu domowego w sprawie nie może przekroczyć 2 lat.”;
11) w art. 264 dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Przepisy § 1 – 3 stosuje się odpowiednio do aresztu domowego.”;
12) po art. 265 dodaje się art. 265a w brzmieniu:
„Art. 265a. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można zastosować wobec
oskarżonego areszt domowy.
§ 2. Oskarżony, wobec którego zastosowano areszt domowy ma obowiązek stałego, nieprzerwanego przebywania w miejscu wskazanym w postanowieniu sądu.
§ 3. Stosowanie się przez oskarżonego do obowiązku, o którym mowa w § 2,
kontroluje się przy użyciu aparatury monitorującej.
§ 4. Stosując areszt domowy sąd może zobowiązać oskarżonego do określonego zachowania w czasie stosowania tego środka.
§ 5. Areszt domowy można zastosować, jeżeli oskarżony posiada określone
miejsce stałego zamieszkania, a warunki mieszkaniowe oskarżonego umożliwiają funkcjonowanie aparatury monitorującej.
§ 6. Jeżeli oskarżony zamieszkuje wspólnie z inną osobą pełnoletnią wymagana
jest uprzednia zgoda tej osoby na zainstalowanie aparatury monitorującej
i przeprowadzanie w lokalu mieszkalnym czynności kontrolnych związanych
z funkcjonowaniem tej aparatury oraz zachowaniem oskarżonego.
§ 7. Aresztu domowego nie stosuje się, gdy przemawiają za tym okoliczności
określone w art. 259 § 1 pkt 1 lub 2.”;
13) w art. 275 po § 3 dodaje się § 3a – 3c w brzmieniu:
„§ 3a. Przestrzeganie przez oskarżonego zakazów, o których mowa w § 2,
a także realizacja warunku opuszczenia lokalu, o którym mowa w § 3, mogą
być kontrolowane przy użyciu aparatury monitorującej.
§ 3b. Sąd orzekając o zastosowaniu kontroli, o której mowa w § 3a, nie określa
czasu trwania kontroli; sąd orzeka o odstąpieniu od kontroli, jeżeli dalsze jej
wykonywanie nie jest konieczne.
5
§ 3c. Sąd może ponownie orzec o zastosowaniu kontroli, o której mowa w § 3a,
jeżeli oskarżony naruszył zakazy lub warunek, o których mowa odpowiednio w
§ 2 lub 3.”;
14) w art. 277 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Przestrzeganie przez oskarżonego zakazu opuszczania kraju może być
kontrolowane przy użyciu aparatury monitorującej. Przepis art. 275 § 3b stosuje
się odpowiednio”;
15) w art. 413 w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) rozstrzygnięcie co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania, aresztu domowego oraz środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276.”;
16) art. 417 otrzymuje brzmienie:
„Art. 417. Zaliczeniu na poczet orzeczonej kary podlega również okres tymczasowego aresztowania lub aresztu domowego odbytego przez oskarżonego w innej sprawie, w której postępowanie toczyło się równocześnie, a zapadł w niej
prawomocny wyrok uniewinniający, umorzono postępowanie albo odstąpiono
od wymierzenia kary.”;
17) w art. 420 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do przepadku, zaliczenia tymczasowego aresztowania, zatrzymania, aresztu domowego, lub środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276 albo dowodów rzeczowych, sąd orzeka
o tym postanowieniem na posiedzeniu.
§ 2. Jeżeli sąd nieprawidłowo zaliczył okres tymczasowego aresztowania lub
aresztu domowego na poczet orzeczonej kary, stosuje się odpowiednio przepis
§ 1.”.
Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U.
Nr 90, poz. 557, z późn. zm.3)) wprowadza się następujące zmiany:
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83,
poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111,
poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r.
Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135,
Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648 , z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214,
6
1) w art. 181a po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. Wykonywanie przez skazanego obowiązków oraz przestrzeganie zakazów, o których mowa w § 1, może być kontrolowane przy użyciu aparatury
monitorującej. Przepisy art. 275 § 3b i 3c Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.”;
2) art. 186 otrzymuje brzmienie:
„Art. 186. Jeżeli wobec skazanego zastosowano art. 72 § 1 Kodeksu karnego,
przepisy art. 180, art. 181 i art. 181a stosuje się odpowiednio”;
3) art. 205 otrzymuje brzmienie:
„Art. 205. § 1. Do zakazu zajmowania określonych stanowisk, zakazu wykonywania określonego zawodu, zakazu prowadzenia określonej działalności
gospodarczej, zakazu prowadzenia pojazdów, obowiązków i zakazów określonych w art. 41a Kodeksu karnego oraz przepadku, orzeczonych tytułem
środków zabezpieczających, stosuje się art. 180-193 i art. 195.
§ 2. Wykonywanie przez skazanego obowiązków oraz przestrzeganie zakazów, o których mowa w art. 95a § 2a ust. 2 Kodeksu karnego, może być kontrolowane przy użyciu aparatury monitorującej. Przepisy art. 275 § 3b i 3c
Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.”;
4) po Rozdziale XVa dodaje się rozdział XVb w brzmieniu:
„Rozdział XVb. Kontrola wykonywania środków zapobiegawczych, środków
karnych, obowiązków zastosowanych na podstawie art. 72 § 1 Kodeksu karnego oraz środków zabezpieczających przy użyciu aparatury monitorującej
Art. 223f. § 1. Do wykonywania aresztu domowego i innych środków zapobiegawczych, środków karnych, obowiązków zastosowanych na podstawie
art. 72 § 1 Kodeksu karnego oraz środków zabezpieczających, co do których
orzeczono kontrolę przy użyciu aparatury monitorującej stosuje się aparaturę
monitorującą, o której mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o wykonypoz. 1344 oraz z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz.119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr
115, poz. 963 i Nr 190, poz. 1475.
7
waniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru
elektronicznego (Dz. U. z 2008 r. Nr 172, poz. 1069 oraz z 2009 r. Nr 19, poz.
100 i Nr …., poz. …..), w sposób określony w tej ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie.
§ 2. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym kodeksie, w szczególności
w zakresie organizacji i kontroli wykonywanych środków oraz obowiązków,
o których mowa w § 1, oraz nadzoru nad ich stosowaniem stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w § 1, z tym że organem właściwym
w tym zakresie, odnośnie środków zapobiegawczych, jest organ, do dyspozycji którego oskarżony pozostaje.
Art. 223g. § 1. Kontrolowanie zakazu zbliżania się przy użyciu aparatury monitorującej wymaga uprzedniej zgody osoby, do której oskarżony lub skazany
ma zakaz zbliżania się, wyrażonej na piśmie, obejmującej także umożliwienie
przeprowadzenia czynności kontrolnych, związanych z funkcjonowaniem
aparatury monitorującej przez upoważniony podmiot dozorujący.
§ 2. Jeżeli oskarżony lub skazany zamieszkuje wspólnie z inną osobą pełnoletnią, użycie aparatury monitorującej jest możliwe tylko po uprzednim wyrażeniu zgody przez tę osobę, udzielonej na piśmie, obejmującej także umożliwienie przeprowadzenia czynności kontrolnych, związanych z funkcjonowaniem aparatury monitorującej lub zachowaniem skazanego przez upoważniony podmiot dozorujący. Cofnięcie zgody jest nieskuteczne.
§ 3. W wypadku kontrolowania wykonywania przez oskarżonego lub skazanego obowiązków i przestrzegania zakazów przy użyciu aparatury monitorującej, sąd nakłada na upoważniony podmiot dozorujący obowiązek niezwłocznego zainstalowania tego urządzenia we wskazanym miejscu na określony czas. Podmiot ten niezwłocznie zawiadamia sąd o uruchomieniu albo
niemożności uruchomienia aparatury monitorującej, podając jednocześnie
przyczyny, z powodu których uruchomienie to nie nastąpiło..
§ 4. Upoważniony podmiot dozorujący zawiadamia także sąd o udaremnianiu
lub utrudnianiu przez skazanego przeprowadzenia czynności kontrolnych
związanych z funkcjonowaniem tej aparatury lub zachowaniem skazanego.
Art. 223h. § 1. Oskarżony, wobec którego zastosowano areszt domowy, obo8
wiązany jest:
1)
nieprzerwanie przebywać w miejscu stosowania aresztu domowego,
w obszarze określonym w postanowieniu sądu, chyba że przepisy poniższe
stanowią inaczej;
2)
nosić nadajnik;
3)
chronić stacjonarne urządzenie monitorujące i nadajnik przed utratą,
zniszczeniem, uszkodzeniem lub uczynieniem niezdatnymi do użytku;
4)
na każde żądanie udostępnić stacjonarne urządzenie monitorujące i na-
dajnik upoważnionemu podmiotowi w celu sprawdzenia prawidłowości ich
funkcjonowania;
5)
odbierać połączenia telefoniczne przychodzące do stacjonarnego urzą-
dzenia monitorującego;
6) jeżeli sąd zobowiązał oskarżonego do określonego zachowania w czasie
stosowania aresztu domowego – umożliwić kontrolę wykonania tego obowiązku, w szczególności poprzez udzielanie stosownych informacji lub wyjaśnień.
§ 2. Przez obszar, o których mowa w § 1, należy rozumieć przestrzeń, której
granice w każdym kierunku są wyznaczone przez określoną w postanowieniu
sądu maksymalną odległość od stacjonarnego urządzenia monitorującego, nie
mogącą przekraczać 200 metrów.
Art. 223i. Oskarżony, wobec którego zastosowano areszt domowy, może wyjątkowo, na czas niezbędny, oddalić się z miejsca oznaczonego w postanowieniu sądu:
1)
jeżeli zaistniała nagła i niezależna od oskarżonego sytuacja, bezpośred-
nio zagrażająca życiu lub zdrowiu ludzkiemu, zaś dalsze przebywanie oskarżonego w tym miejscu mogłoby wywołać istotne skutki dla życia lub zdrowia
– po uprzednim zawiadomieniu centrali monitorowania; o zaistniałej sytuacji
centrala monitorowania niezwłocznie zawiadamia organ, do dyspozycji którego oskarżony pozostaje;
2)
w celu udziału w czynności procesowej,
3)
w celu udziału w referendum oraz realizacji prawa wybierania Prezyden-
ta Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samo9
rządu terytorialnego
- za zgodą organu, do dyspozycji którego pozostaje.”;
Art. 223j. W wypadku zmiany miejsca stosowania aresztu domowego lub obszaru, w obrębie którego oskarżony ma obowiązek przebywać, odpis postanowienia przesyła się do centrali monitorowania, która niezwłocznie dokonuje modyfikacji niezbędnych do jego wykonania. W wypadku zmiany miejsca
stosowania aresztu domowego przepisy art. 223g § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 223k. W wypadkach szczególnie ważnych dla oskarżonego, uzasadnionych warunkami zdrowotnymi, rodzinnymi lub osobistymi, sąd lub prokurator, do dyspozycji których oskarżony pozostaje, na wniosek oskarżonego może mu zezwolić na oddalenie się z miejsca oznaczonego w postanowieniu sądu na czas nie dłuższy niż 5 dni, w miarę potrzeby pod konwojem funkcjonariusza Policji lub w asyście innej osoby godnej zaufania.”;
5) w art. 242 dodaje się § 16 w brzmieniu:
„§ 16. Przez użyte w rozdziale XVb określenia „aparatura monitorująca”,
„nadajnik”, „centrala monitorowania” i „upoważniony podmiot dozorujący”
należy rozumieć aparaturę monitorującą, nadajnik, centralę monitorowania
i upoważniony podmiot dozorujący, o których mowa w art. 2 ustawy powołanej w art. 223f § 1.”.
Art. 4. Ilekroć w przepisach innych ustaw, w szczególności dotyczących uprawnień lub obowiązków pracowniczych, w tym także służbowych, mowa jest o
tymczasowym aresztowaniu, przepisy te stosuje się odpowiednio do aresztu domowego.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
10