Sprawa C-41/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko

Sprawa C-41/02
Komisja Wspólnot Europejskich
przeciwko
Królestwu Niderlandów
Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego — Artykuły 30 i 36
Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 28 WE i 30 WE) — Środki spożywcze, do
których dodano witaminy lub sole mineralne — Przepisy krajowe, uzależniające ich
sprzedaż od istnienia potrzeby żywieniowej — Środki o skutku równoważnym —
Względy uzasadniające — Zdrowie publiczne — Proporcjonalność
Opinia rzecznika generalnego M. Poiaresa Madura przedstawiona w dniu
14 września 2004 r
I-11378
Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 2 grudnia 2004 r
I-11397
I - 11375
STRESZCZENIE - SPRAWA C-41/02
Streszczenie wyroku
Swobodny przepływ towarów — Ograniczenia ilościowe — Środki o skutku równoważnym Uregulowania krajowe, które systematycznie uzależniają sprzedaż środków spożywczych
wzbogaconych substancjami odżywczymi od istnienia potrzeby żywieniowej ludności —
Niedopuszczalność — Względy uzasadniające — Ochrona zdrowia publicznego — Brak —
Naruszenie zasady proporcjonalności
(Traldat WE, art. 30 i 36 (obecnie, po zmianie, art. 28 WE i 30 WE))
Państwo Członkowskie, które stosuje prak­
tykę administracyjną polegającą na tym, że
środki spożywcze przeznaczone do normal­
nego spożycia wzbogacone w witaminę A
(w postaci retinoidów), witaminę D, kwas
foliowy, selen, miedź lub cynk, które są
legalnie wyprodukowane lub sprzedawane
w innych Państwach Członkowskich, nie
mogą być sprzedawane na jego terytorium
nie będąc substytutami ani środkami uzu­
pełnionymi w rozumieniu uregulowań kra­
jowych, jeżeli wzbogacenie to nie odpowiada
potrzebie żywieniowej ludności tego Państwa
Członkowskiego, nie sprawdzając ponadto,
czy te środki nie są predysponowane do tego,
żeby zastąpić już sprzedawane środki, do
których obowiązkowo dodaje się te same
substancje odżywcze, uchybia zobowiąza­
niom, które na nim ciążą na mocy art. 30
Traktatu WE (obecnie, po zmianie,
art. 28 WE).
O ile bowiem prawo wspólnotowe nie
sprzeciwia się temu, by w imię zasady
ostrożności uregulowania w danym Państwie
I - 11376
Członkowskim zabraniały sprzedaży bez
uprzedniego zezwolenia środków spoży­
wczych, jeżeli zostały do nich dodane sub­
stancje odżywcze inne niż substancje,
których dodawanie jest legalnie dopuszczone
w tych przepisach skoro — wobec braku
harmonizacji oraz w stopniu, w jakim na
obecnym poziomie badań naukowych wciąż
istnieją wątpliwości — do Państw Członkow­
skich należy podjęcie decyzji o poziomie
ochrony zdrowia i życia osób, który chcą
zapewnić, o tyle korzystanie z owej swobody
oceny musi uwzględniać zasadę proporcjo­
nalności. Do obowiązków władz krajowych
należy ponadto w każdym przypadku udo­
wodnienie, że w świetle krajowych zwycza­
jów żywieniowych i z uwzględnieniem
wyników międzynarodowych badań nauko­
wych ich uregulowania są niezbędne dla
zapewnienia ochrony zdrowia publicznego,
a w szczególności że sprzedaż danych
produktów stanowi rzeczywiste dlań zagro­
żenie.
W tych warunkach systematyczny charakter
zakazu sprzedaży wzbogaconych środków,
KOMISJA PRZECIWKO NIDERLANDOM
wynikający z praktyki administracyjnej
danego Państwa Członkowskiego, nie
pozwala przestrzegać prawa wspólnotowego
w zakresie rozpoznania i oceny rzeczywis­
tego zagrożenia zdrowia publicznego, które
dla każdego przypadku oddzielnie wymaga
pogłębionej analizy skutków, które mógłby
wywołać dodatek przedmiotowych witamin
i soli mineralnych do tego środka.
(por. pkt 42, 44, 46, 47,
63, 70 i sentencja)
I - 11377