Terapia żywieniowa w leczeniu przed

TERAPIA ŻYWIENIOWA W LECZENIU PRZEDI POOPERACYJNYM
Założeniem przedmiotu jest:
- Zapoznanie z czynnikami powodującymi niedożywienie lub zaburzenia
wchłaniania i ich wpływem na proces leczenia i rokowanie; Zapobieganie
i leczenie stanów niedożywienia.
- Poznanie metod oceny niedożywienia.
- Rola lekarza w planowaniu diety pod kątem substancji energetycznych
i odżywczych; Plan leczenia żywieniowego; Mieszaniny odżywcze.
- Zapoznanie ze sposobami prowadzenia żywienia; Żywienie doi pozajelitowe; Pracownie leczenia żywieniowego.
- Ocena skuteczności terapii żywieniowej; Ryzyko stosowania terapii
żywieniowej.
- Przegląd i zastosowanie dostępnych na rynku gotowych zestawów
żywieniowych.
- Zastosowanie terapii żywieniowej w najczęstszych przypadkach
klinicznych.
- Terapia żywieniowa w warunkach domowych.
Leczenie żywieniowe to planowe podawanie odpowiednio dobranych
i dostosowanych
Niedożywienie
do
wpływa
potrzeb
na
pacjenta
częstość
składników
pożywienia.
występowania
powikłań
okołooperacyjnych, gorszego gojenia się ran, występowania zakażeń. Jest
czynnikiem przedłużającym pobyt chorego w szpitalu, wpływającym
bezpośrednio na podwyższenie kosztów leczenia. Czasami jest czynnikiem
decydującym o przeżyciu pacjenta, pomyślnym rokowaniu. Czynniki
niedożywienia pacjenta mogą mieć charakter egzo- lub endogenny.
U podstaw niedożywienia może leżeć źle zbilansowana dieta, ale także stany
chorobowe
takie
pokarmowego,
jak:
choroby
choroby
o
nowotworowe,
podłożu
choroby
metabolicznym,
przewodu
neurologiczne
i psychiczne (anoreksja).
Aby wdrożyć terapię żywieniową istotna jest ocena stopnia niedożywienia
pacjenta, którą można przeprowadzić metodami antropometrycznymi,
bioimpedancji, pomiarem siły mięśniowej, metodą subiektywnej oceny
stanu
odżywienia
–
SGA
oraz
metodami
immunologicznymi
i biochemicznymi.
Przed podjęciem leczenia należy także ocenić występujące u chorego
wskazania, wybierając żywienie do- lub pozajelitowe oraz dokładnie określić
potrzeby żywieniowe, w powiązaniu ze współistniejącymi chorobami,
aktywnością ruchową i rozwojem fizycznym (szczególnie istotnym u dzieci).
Należy zatem opracować szczegółowy plan leczenia, określający cele, skład
mieszaniny
i
jej
sposób
podawania,
metody
przygotowania,
plan
monitorowania terapii oraz rejestracji działań niepożądanych i powikłań.
Skład mieszaniny żywieniowej ustala lekarz prowadzący leczenie, natomiast
doradcą w bilansowaniu diety pod kątem energetycznym i odżywczym jest
farmaceuta (szpitalny). Obecnie na rynku dostępnych jest wiele fabrycznych
mieszanin odżywczych do podawania do- i pozajelitowego, ale w pracowni
żywieniowej (znajdującej się przy aptece szpitalnej) następuje, zgodnie
z procedurami
przygotowanie
odpowiednio
zbilansowanej
diety,
na
podstawie recepty lekarza.
Obecnie
terapię
żywieniową
można
skutecznie
prowadzić
zarówno
w warunkach szpitalnych, jak i w domu. Jest ona refundowana przez NFZ.