Część 2: strony 7-14 - Dolnośląska Izba Rzemieślnicza

BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
FELIETONY
Tadeusz Kolańczyk - poeta, rzemieślnik ....
Tadeusz Kolańczyk - urodził się 12 września 1948 roku w Jurkowie (Wielkopolska). Z zawodu jest zegarmistrzem. Już trzecią kadencję jest Starszym Cechu Rzemiosł Różnych w Głogowie. Także przez
kolejne kadencje: delegatem na Kongres Rzemiosła i członkiem Zarządu Dolnośląskiej Izby Rzemieślniczej.
Ma wiele pasji: jest muzykiem, śpiewakiem i prezesem Stowarzyszenia Chór „Beati Cantores”, także członkiem zarządu Muzycznego
Stowarzyszenia Ziemi Głogowskiej im. Estelli Wolańskiej. Wcześniej,
przez kilka lat prowadził zespół muzyczny „Bardowie”, dla którego
pisał piosenki. Twórczość poetycką, tak na poważnie, zaczął w 1999r.
od wyróżnienia na V Głogowskich Konfrontacjach Literackich, od
których zaczęły się pierwsze osiągnięcia literackie. Jest laureatem
wielu nagród i wyróżnień za swoja twórczość w tym m.in.:
- Po raz drugi Nagrodę Specjalną im. Władysława St. Reymonta za
twórczość literacką i wieloletnią działalność artystyczną.
Jego wiersze ukazały się wielu czasopismach i zbiorowych tomikach:
- w almanachu „Pęknięcia” wrocławskiej grupy literackiej „Dysonans”(2001)
- w antologii poezji i prozy grup i kół literackich Wojsk Lądowych
pt. „Przestrzeń pod stopami” wydanej przez Dom Wojska Polskiego w Warszawie(2001),
- w almanachu poetów głogowskich „Dorastać do wiersza”
(2001),
- w almanachu „Sygnał dla ...” grupy „Dysonans”(2002),
- w zbiorku „Człowiek- Dobro- Piękno” – wiersze laureatów Siedlce (2003).
Pod koniec 2001 roku wydał własny tomik poetycki „Na Moście Dobrego i Złego”. Jest współautorem almanachu grupy literackiej „Dysonans” pt. „Horyzonty słowa”, wydanego w 2004 roku przez Dom
Wojska Polskiego, w którym są kolejne nowe wiersze poety.
W roku 2005, jego 12 najnowszych wierszy ukazało się w zbiorku „Szeptem” wydanym przez Wydział Edukacji i Wydział Kultury
Urzędu Miejskiego w Głogowie.
W roku 2006, jego wiersze ukazały się w almanachu „ Przed burzą” grupy literackiej Dysonans przy Śląskim Okręgu Wojskowym
we Wrocławiu.
Jest współzałożycielem i członkiem Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego oraz animatorem wciąż nowych zdarzeń kulturalnych na Ziemi Głogowskiej. Jest współtwórcą i głównym organizatorem wszystkich 10 Zamkowych Spotkań Chóralnych w Głogowie,
koncertów, w których jako dobry recytator, oprócz śpiewu chóralnego wykorzystuje żywe słowo, tworząc swoiste spektakle kulturalne, wystawienia w październiku 2003 r. wspólnie z głogowskimi artystami, prawdopodobnie pierwszego w kraju spektaklu w całości „TRYPTYKU RZYMSKIEGO” – Jana Pawła II , w oprawie muzycznej Chóru „Beati Cantores”, w Kolegiacie Głogowskiej.
W dniu 7 października 2006r. w oparciu o własny projekt kulturalny do Urzędu Marszałkowskiego, wspólnie ze swoim Stowarzyszeniem Chór „Beati Cantores”, zorganizował I Dolnośląski Festiwal
Chórów „Silesia Cantat”- Głogów 2006, w którym wzięło udział 12
chórów z Dolnego Śląska i Wielkopolski (ponad 300 osób).
Druga edycja Festiwalu odbyła się w październiku 2007 roku, rów-
nież z udziałem 12 chórów.
Do połowy roku 2007, zrealizował już według własnego pomysłu
i scenariusza dwa koncerty poetycko-muzyczne: Pasyjny-„Zanim kamień zatoczą” oraz Majowy-„Jasna
Panna”, a także trzy prezentacje poetyckie głogowskich poetów: „Psalmy Dawida” Henryka Adamczyka,
„Podróż pociągiem czasu” Elżbiety
Romańskiej, „25 lat poezji Krzysztofa Jelenia”.
Przy tak aktywnej, różnorodnej
Tadeusz Kolańczyk
działalności, Tadeusz Kolańczyk nie
traci kontaktu ze swoją największą
pasją – twórczością poetycką.
Sierpień 2007r. przynosi mu kolejne sukcesy:
I Nagroda w Konkursie Literackim „O Srebrny Kluczyk” V Ogólnopolskich Spotkań Poetyckich < Chojnice – Charzykowy 2007>.
Występ poetycki na CHOJNICKIEJ NOCY POETÓW, wśród znanych poetów jak Adriana Szymańska, Anna Piwkowska, Tomasz Łubieński; aktorów: Stanisława Celińska, Hanna Dunowska, Krzysztof
Janczar; piosenkarek: Edyta Gepert, Iwona Loranc.
nowy, II autorski tomik poezji zatytułowany „Pomiędzy Przęsłami” pięknie wydany przez głogowskie wydawnictwo GRAF, w pysznej szacie graficznej.
Światłoczuła
Przemieszczali się polnymi drogami
koła wozów jak klepsydry
szprychami przesypywały miałki czas
na popas wybierano leśne polany
wyprzęgnięte konie cichym rżeniem
powierzały się dyżurnym chłopcom
co gzy ze spoconych grzbietów odpędzali
nie żałując wiechci siana do wytarcia
cyganki gotowały strawę
mężczyźni z kapeluszami na oczach
chrapali na końskich derkach
Gdy na południowej stronie pni
kowaliki wśród owadów najczerwieńsze
szeptały do siebie o cygańskich zapachach
mała światłoczuła cyganka
mamiona refleksami słońca przez korony sosen
zdawała się na zawsze odstawać od taboru
Mamusiu ja chcę umieć pisać
widziałam jak dzieci we wsi umieją
ja chcę pisać co mi las opowiedział
co konie szeptały do siebie nie splątane
co Peter do Randii powiedział pod jaśminem
chcę pisać jak palcami czesałaś tatusiowi spocone włosy
Nie będziesz pisać
jeszcze co zdradzisz i nas ośmieszysz
będziesz wyklęta
Dziewczynka milkła
posmykała z warkoczy czerwone kokardki
siadała cicho w paprociach
i opowiadała o swym pragnieniu brązowym motylom
one nieme tajemnic nie wykrzyczą
Dorosły czas pokaże że jest inaczej
7
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
PROJEKTY UNIJNE
Urząd Marszałkowski - Biuro Koordynacji Wdrażania Dolnośląskiej Strategii Innowacji
Od połowy 2007 roku przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego funkcjonuje Biuro Koordynacji Wdrażania Dolnośląskiej Strategii Innowacji. Pod skomplikowaną nazwą, kryje się
inicjatywa mająca na celu m.in. pomoc dolnośląskim firmom oraz
samorządom w pozyskiwaniu informacji na temat innowacyjnych
przedsięwzięć, ich wdrażania oraz promocji.
8
Innowacja to szczególne narzędzie promowane w całej Unii Europejskiej, za pomocą którego ze zmiany czyni okazję do podjęcia
nowej działalności gospodarczej lub do świadczenia nowych usług.
Inwestycje w nowe produkty, usługi, systemy zarządzania, technologie czy zasoby ludzkie są zasadniczym warunkiem wzrostu obrotów firmy i jej utrzymania się na rynku.
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
PROJEKTY UNIJNE
Urząd Marszałkowski - Biuro Koordynacji Wdrażania Dolnośląskiej Strategii Innowacji
- Dzisiaj na innowacje powinni postawić wszyscy – mówi Mieczysław Ciurla, dyrektor Wydziału Rozwoju Gospodarczego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego - zarówno renomowane już firmy, jak i nowe – dopiero rozpoczynające swoją
działalność. Temat innowacyjności dotyczy również władz lokalnych - urzędów oraz instytucji. Szeroko rozumiana „innowacyjność” będzie jednym z warunków pozyskania środków unijnych
w latach 2007-2013.
Dolny Śląsk z jego potencjałem kadrowym, naukowym, badawczym i gospodarczym, jest jednym z najszybciej rozwijających się
województw w Polsce. To również region szczególnie atrakcyjny
dla inwestorów. Te atuty mogą w przyszłości stawiać Dolny Śląsk
na pozycji lidera pod względem nasycenia nowymi technologiami.
Decydujący wpływ na realizację tego scenariusza będzie miał rozwój przedsięwzięć innowacyjnych. Urząd Marszałkowski podjął już
pierwsze kroki w tym kierunku. W grudniu 2006 roku rozpoczął realizację projektu „Biuro Koordynacji Wdrażania Dolnośląskiej Strategii Innowacji” (BW DSI), w ramach Działania 2.6 ZPORR – Regionalne Strategie Innowacyjne i transfer wiedzy.
Biuro ma za zadanie tworzenie i udostępnianie kompleksowej bazy
informacyjnej w zakresie innowacji oraz podniesienie świadomości społeczeństwa, promocję działań oraz rozwiązań proinnowacyjnych podnoszących kulturę innowacji w regionie, a co najważniejsze, koordynowanie i monitorowanie wdrażania Dolnośląskiej
Strategii Innowacji.
- Dzięki działalności Biura będziemy mogli koordynować stworzenie
regionalnego systemu innowacyjnego – wyjaśnia Andrzej Łoś, Marszałek Województwa Dolnośląskiego. W jego ramach dolnośląskie
firmy będą miały możliwość pozyskiwania informacji, korzystania
ze sprawdzonych wzorców i doświadczeń oraz skutecznej promocji
przedsięwzięć innowacyjnych.
Działalność Biura opiera się m.in. na: organizacji konferencji, seminariów, spotkań,
kampanii medialnej i promocyjno-informacyjnej DSI, adresowanej do całego społeczeństwa Dolnego Śląska, monitoringu i ewaluacji realizacji polityki innowacyjnej, transferu dobrych praktyk w samorządach polskich
oraz regionach UE.
Kilka miesięcy funkcjonowania biura to
m.in. konferencje regionalne w Legnicy, Krośnicach, Głogowie, Zgorzelcu i Oławie. Ponadto została stworzona strona internetowa
(www.bwdsi.dolnyslask.pl) oraz szereg publikacji i analiz traktujących o innowacyjności.
Biuro wraz z TVP3 współtworzy program
pn. „Praca, biznes, innowacje” emitowany
na antenie TVP3.
Projekt „Biuro Koordynacji Wdrażania
Dolnośląskiej Strategii Innowacji” jest realizowany przez Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego w partnerstwie
z Politechniką Wrocławską.
Konrad Antkowiak
Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego
Wybrzeże Juliusza Słowackiego 12-14
50-411 Wrocław
Telefon centrala: (0 71) 776 90 00
http://www.umwd.dolnyslask.pl/
CENTRUM INFORMACJI
O URZĘDZIE
tel. (0 71) 776 90 53, 93 29, 93 85
fax (0 71) 776 93 13
9
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
TEMAT NUMERU
Formy piernikarskie na Dolnym Śląsku
Rzeźbione formy piernikarskie przez kilka stuleci były elementem kultury materialnej warstw elitarnych. Dopiero w XVIII wieku, w końcowej fazie swojej ewolucji, zaczęły być używane także na
wsi. Prawdopodobne jest, że na docierających na wieś już w XVIII
w. formach piernikarskich wzorowane były formy na masło i sery o
tematyce wyobrażeniowej. Funkcja, ale także technika wykonania
zbliża je do znacznej grupy klocków do drukowania płótna. Z misternym rytem, bogactwem ornamentyki sytuują się one na pograniczu rzeźby i snycerki, między rzemiosłem i sztuką.
Najwcześniejsze ślady wypieku pierników prowadzą do Egiptu i Grecji. Podobnie długą historię mają gliniane, rzeźbione formy kuchenne
wytwarzane już w starożytnym Rzymie i będące niewątpliwie pierwowzorem dla późniejszych, drewnianych form piernikarskich.
W średniowiecznych klasztorach za pomocą specjalnie rzeźbionych
form wypiekano opłatki i chleb. Być może dodatkowo stymulującą rolę w powstaniu form piernikarskich odegrał wynalazek druku
i drzeworytu. Zwyczaj wytłaczania pierników i marcepaników z form
glinianych i drewnianych znany był w Europie od co najmniej połowy XV w. Większość zachowanych form, o przeznaczeniu ograniczającym się do wypieku pierników, pochodzi jednak z czasów
późniejszych. W ich rozpowszechnieniu ważną rolę odgrywały początkowo klasztory, szczególnie te z miejscowości odpustowych, wokół których, począwszy od XVI stulecia, nasilił się ruch pątniczy.
Właściwy rozwój rzemiosła piernikarskiego przypada na okres od
XVI do XVIII wieku. Spośród miast europejskich najwcześniej z wypieku pierników zasłynęła Norymberga. Jej okolice, dzięki sprzyjającym warunkom klimatycznym, dostarczały dużych ilości miodu.
Istotne było również położenie miasta na skrzyżowaniu wielu dróg
handlowych. Tu także znajdowało się centrum handlu korzeniami,
co przy wypieku pierników musiało mieć zasadnicze znaczenie.
Z piernikarskich wypieków znane były również Bazylea, Offenbach,
Ulm i Brunszwik. W Polsce w tym rzemiośle wyróżniał się Toruń.
Ten prężny i do dziś podtrzymujące tradycje ośrodek często przysłania istnienie innych centrów piernikarstwa. Tymczasem rozwinęło się na dużą skalę także w Krakowie, ale w wiekach XVI, XVII
i XVIII koncentrowało się również wokół Poznania, Gorzowa Wielkopolskiego, Gdańska, Nowego Dworu, Malborka, Elbląga, Pasłęku, Kwidzyna, Koszalina, Wadowic. Pod koniec XVIII stulecia wytwórczość piernikarską wznawia Warszawa. Tradycje tego rzemiosła żywe były również w Wilnie i Lwowie. W wieku XX licznymi
ośrodkami poszczycić się mogła południowa Małopolska. Pierniki produkowane w wielu miejscowościach na jej terenie wyciskane
były już jednak w całkiem prostych formach drewnianych, a ozdoby – nakładane na ich powierzchnię.
Na Śląsku piernikarstwo istniało już w średniowieczu, ale intensywnie zaczęło rozwijać się dopiero w czasach renesansu .
Dużym i znaczącym, dolnośląskim ośrodkiem wytwórczości piernikarskiej musiał być Wrocław. Badania historyczne wykazują bowiem, że już w XVI w. miasto skupiało handel całego Śląska. Silnymi ośrodkami rozwoju tego rzemiosła na Dolnym Śląsku były także Świdnica i Brzeg. Te trzy miasta śląskie, obok Głogowa i Legnicy,
już od wczesnego średniowiecza przodowały jako główne ośrodki
rzemieślniczo – handlowe, stając się wzorem dla innych miast. Na
10
przełomie XIV i XV w. organizacje
rzemieślnicze we Wrocławiu były
najsilniej rozwinięte, a środowisko
rzemieślnicze wraz z rodzinami liczyło więcej niż połowę ludności
miasta. Rzemiosło śląskie zasilało także miasta innych regionów.
W XVI stuleciu piekarze wrocławscy docierali nawet do Przemyśla.
Od połowy XV w. kupiectwo wrocławskie prowadziło intensywną
wymianę handlową z Norymbergą. Bliskie związki Śląsk utrzymywał także z Toruniem. Przybywali
tam licznie czeladnicy piernikarstwa, aby doskonalić swoje umiejętności, a prym wśród nich wiedli piernikarze z Wrocławia, Nysy
i Świdnicy. Niektórzy z nich osiadali w Toruniu, zakładając własne
warsztaty i ugruntowując sławę toruńskiego piernikarstwa.
Ważnymi ośrodkami wytwórczości
piernikarskiej na Śląsku były także takie miasta jak: Jelenia Góra,
Nysa, Opole, Racibórz, Pszczyna,
Cieszyn, Głogówek i Ujazd. Późniejsze źródła potwierdzają roz-
wój tego rzemiosła także w Oleśnie, Koźlu i Prudniku. Przedwojenna literatura wskazuje na rozwój piernikarstwa w rejonie kłodzkim,
a mianowicie w Bardzie i Nowej Rudzie, gdzie do końca XIX w. miały
istnieć warsztaty, w których nauczano sztuki wycinania form (Modelln) do ciast i miodowników. W artykułach z początku XX w. omawia się także działalność warsztatów w Niemczy i Paczkowie. Zazna-
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
TEMAT NUMERU
Formy piernikarskie na Dolnym Śląsku
czyć jednak należy, że warsztaty piernikarskie istniały w większości
miast śląskich. Fakt ich równomiernego rozproszenia potwierdzają
dane zawarte w generalnych tablicach statystycznych Śląska z 1787
r., a więc z czasu pełni rozkwitu tego rzemiosła. W XVIII-XIX w.
warsztaty piernikarskie istniały już w większości miast śląskich. Jak
wynika z zawartych tam informacji, w całym regionie było 157 piernikarzy, w tym 108 w siedmiu departamentach wrocławskich oraz 49
w trzech departamentach głogowskich. W samym Wrocławiu było
6 piernikarzy. W innych miastach liczba ta waha się od 1 do 3. Piernikarze wrocławscy do połowy XVIII w. przynależeli do cechu piekarzy. W roku 1750 sześciu piernikarzy wrocławskich usamodzielniło się, uzyskując potwierdzenie swoich przywilejów 30 maja 1751
r. w Poczdamie. Pod koniec XVIII w. w niewielkim jeszcze stopniu
wytwórczość tę przejęły warsztaty prowincjonalne. Na całym Śląsku zaledwie siedmiu piernikarzy pracowało jednak w warsztatach
wiejskich, w tym w okręgu wrocławskim dwóch. Elitarność piernika wynikała wprost z jego wysokiej ceny, a o tej decydowały głównie koszty produktów służących do jego wypieku, zwłaszcza miodu
i korzeni. W tym miejscu warto zatem podkreślić ważny dla Dolnoślązaków fakt, że w położonych niedaleko od Wrocławia Konarach,
po długoletnich badaniach, otrzymano w 1801 r., po raz pierwszy
na świecie, cukier z buraków cukrowych, który stopniowo zaczął
zastępować miód w piernikowych wypiekach.
Autorami form piernikarskich mogli być sami mistrzowie piernikarstwa lub zatrudnieni w warsztatach rzemieślnicy. Byli nimi
także wykwalifikowani snycerze i drzeworytnicy, a nawet artyści
rzeźbiarze.
Formy dzieli się na jedno -, dwu-, trzy -i czterostronne. Ze względu na funkcję oddzielną grupę stanowią formy składane służące do
wypieku małych, pełnoplastycznych pierniczków oraz ciasteczek
tragantowych.
Funkcja piernika nigdy nie ograniczała się do roli przysmaku na
pańskim czy chłopskim stole. Był on podarunkiem, pamiątką, ważnym elementem obrzędowości, w której łączyły się ze sobą wyobrażenia religijne i przesądy ludowe sięgające jeszcze czasów przedchrześcijańskich Piernik przez kilka wieków spełniał szczególną rolę
w życiu społecznym. Był znaczącym rekwizytem wydarzeń tak wyjątkowych jak weselne obrzędy, zabawy, jarmarki. Towarzyszył świętom, zwiastując nadejście nowego życia człowieka i przyrody. Służył wróżbom i pośredniczył w dialogu międzyludzkim. Uważano go
za specyfik na różnorodne choroby, toteż sprzedawany był nawet
w aptekach. Stał się tematem licznych przysłów. Piernikami obdarowywano się w czasie świąt Bożego Narodzenia, przeznaczano je na
ozdoby choinkowe. Prawdopodobnie starszym osobom wręczano jako
formę podarunku piernikową fajkę, dzieciom rozpoczynającym naukę szkolną – piernikowy alfabet, zawierającym związek małżeński
dziecko w powijakach. Piernikowe serca wręczali sobie zakochani,
a do symbolicznych przedstawień służących w ich dialogu należały
także puste i pełne kosze, rogi obfitości i weselne karoce.
Te i wiele więcej przedstawień odnaleźć można do dzisiaj w bogatym, bo liczącym ponad 250 obiektów, zbiorze rzeźbionych form
piernikarskich Muzeum Etnograficznego, Oddziału Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Elżbieta Berendt
Mariusz Hermansdorfer
twórca unikalnej kolekcji polskiej sztuki współczesnej
prezentuje najnowsze nabytki Muzeum Narodowego
we Wrocławiu.
Prace Stanisława Dróżdża, Marty Deskur,
pary KwieKulik i innych.
KOLEKCJA 2006-2007
Od 23.01 do 24.02. 2008
Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
pl. Powstańców Warszawy 5
www.mn.wroclaw.pl
11
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
WYDARZENIA
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 5 we Wrocławiu - szkołą przyszłości
3 września 2007 rozpoczął się kolejny rok szkolny w Zespole Szkół Zawodowych Nr 5 we Wrocławiu. Nowym dyrektorem szkoły została pani Czesława Gersztyn, która ma ogromne doświadczenie w zarządzaniu placówką oświatową. Od
lat związana jest z tą szkołą, zna jej specyfikę i jej przewodnie wartości.
ZSZ Nr 5 mieści się w bardzo pięknym secesyjnym, znakomicie utrzymanym budynku, co powoduje jego przyjemną aurę. Dużą zaletą szkoły jest jej położenie (przy dworcu
PKP i PKS).
Szkoła ma wieloletnią tradycję, kształci od ponad 60 lat.
Uczniowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej Nr 5 są pracowni-
Największą grupę, bo ok.160 ( w większości dziewczęta )
stanowią uczniowie podejmujący naukę w zawodzie fryzjer.
Również dużym zainteresowaniem (chłopców) cieszą się zawody mechanik pojazdów samochodowych i blacharz samochodowy. Obecnie około 100 chłopców uczy się tego atrakcyjnego zawodu.
Kadra nauczycielska to 56 wykwalifikowanych nauczycieli
stale wzbogacających swoją wiedzę. Poprawia się standard wyposażenia i warunków pracy społeczności szkolnej. Możemy
się pochwalić nowocześnie urządzoną pracownią fryzjerską.
W szkole odbywają się atrakcyjne zajęcia pozalekcyjne. Największym powodzeniem cieszą się zajęcia sportowe w takich
dyscyplinach jak: piłka nożna, koszykówka, siatkówka, tenis
Rozpoczęcie roku szkolnego w ZSZ nr 5
kami młodocianymi, którzy uczą się w następujących zawodach rzemieślniczych:
- fryzjer,
- piekarz,
- cukiernik,
- mechanik pojazdów samochodowych,
- blacharz samochodowy,
- stolarz,
- rzeźnik – wędliniarz,
- złotnik- jubiler,
- fotograf,
- tapicer,
i innych.
Placówka kształci uczniów na poziomie ponadgimnazjalnym w zasadniczej szkole zawodowej i technikum w zawodzie technik usług fryzjerskich.
Absolwenci zasadniczej szkoły zawodowej w zawodach cukiernik, piekarz i fryzjer mogą kontynuować naukę w technikum
uzupełniającym dla dorosłych w systemie wieczorowym.
W obecnym roku szkolnym naukę rozpoczęło 465 nowych
uczniów w 15 oddziałach zasadniczej szkoły zawodowej oraz
w 1 oddziale technikum.
Na poziomie klas drugich uczy się 251 uczniów w 10 oddziałach, a na poziomie klas trzecich 158 uczniów w 7 oddziałach.
W szkole wieczorowej obecnie uczy się 96 słuchaczy w 3 oddziałach w zawodach:
- technik usług fryzjerskich
- technik technologii żywności.
12
stołowy, aerobik oraz rekreacyjne kółko miłośników dwóch
kółek. Ponadto uczniowie uczestniczą w zajęciach kółek artystycznych i zawodowych ( cukierniczo – piekarskim i fryzjerskim).
Co roku młodzież uczestniczy w Szkolnych Igrzyskach Sportowych rywalizując między sobą na szczeblu klasowym i ogólnoszkolnym.
Uczniowie szkoły objęci są opieką pedagogiczno – psychologiczną. Koordynatorem współpracy z pracodawcami jest kierownik szkolenia praktycznego.
Placówka znajduje się w sieci szkół promujących zdrowie.
Koordynatorzy promocji zdrowia realizują cykliczne programy kampanii zdrowotnych wśród uczniów na terenie placówki i poza nią..
W szkole jest realizowany program Socrates – Comenius.
Młodzież od wielu lat realizuje programy w szkołach partnerskich w kraju (w Czeladzi) i za granicą ( w Niemczech Kaufbeuren i Hameln, na Łotwie -w Visite, na Węgrzech w Szombathley).
W tym roku szkolnym Dolnośląska Izba Rzemieślnicza zaprosiła nas do udziału w wymianie uczniów ze szkoły we Francji. W dniach 15 – 19.10.07r gościliśmy grupę 10 uczniów oraz
2 opiekunów z Arras. W kwietniu 2008 roku planowany jest
wyjazd polskiej grupy do Arras.
Drzwi szkoły są gościnnie otwarte dla młodych ludzi kończących gimnazjum podczas „Dnia Otwartej Szkoły”. Ukończenie tej szkoły przy dzisiejszym rynku pracy i zapotrzebowaniu na fachowców zapewnia stałą i atrakcyjną pracę w Polsce i za granicą.
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
WYDARZENIA
Pożegnanie Pani Dyrektor Wolek
Dzień 31 sierpnia 2007 był ostatnim dniem pracy Pani Barbary Wolek, Dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych nr 5 na ul.
Dawida we Wrocławiu. Po wielu latach pracy nauczycielskiej,
w tym przez okres 12 lat, jako dyrektora ZSZ nr 5, Pani Dyrektor zdecydowała o przejściu na emeryturę.
Spotkaliśmy się wieczorem 31 sierpnia 2007 w cukierni Pana
Wincentego Wolaka, aby w gronie współpracowników, przyjaciół i znajomych, podziękować Pani Barbarze za wieloletnią
pracę oraz ogromny wkład w naukę i wychowanie młodzieży.
Dzięki jej zaangażowaniu w szkole na Dawida
powstało wiele inicjatyw, młodzież zdobywała
nie tylko wiedzę zawodową ale brała udział w
wymianach, konkursach i turniejach jak choćby w zakończonym sukcesem naszego ucznia
XII Ogólnopolskim Turnieju na najlepszego
ucznia w zawodzie cukiernik i piekarz. W miłej atmosferze wspominane były wydarzenia z
życia szkoły i Izby Rzemieślniczej, był i śmiech
i łza która się w oku zakręciła…. Mamy nadzieję, że Pani Barbara nie pozostawi nas wyłącznie
samym sobie w sprawach szkolnych i izbowych
i że niejednokrotnie będziemy mogli liczyc na
jej pomoc i wsparcie. Pani Basiu, Dziękujemy i
prosimy o jeszcze!
Pożegnania nastał czas
WYDARZENIA
Dolnośląski Gryf dla Rzemieślnika !
22 października 2007 roku odbyła się kolejna już czwarta gala
„Dolnośląski Gryf – Nagroda Gospodarcza”. Spośród 120 zgłoszonych firm i samorządów nagrodę otrzymało 8 laureatów.
Na szczególne uznanie zasługuje fakt, że nagrodę w nowo
utworzonej kategorii dla małych i średnich przedsiębiorstw
otrzymała wrocławska piekarnia Stanisława Kibało.
Pan Kibało jest znanym i zasłużonym rzemieślnikiem, Prezesem Dolnośląskiego Cechu Piekarzy i Cukierników we Wrocławiu. Prowadzi rodzinną firmę od 1978 roku, szkoli rocznie
ok. 10 uczniów. Fakt, że znalazł się w szacownym gronie laureatów nagrody Dolnośląskiego Gryfa, świadczy o docenieniu
roli małych i średnich, a zatem także rzemieślniczych przedsiębiorstw, w gospodarce naszego regionu. Jak powiedział Pan
Stanisław odbierając statuetkę gryfa, jest ona wyrazem uznania dla rzeszy małych, często rodzinnych firm, stanowiących
zasadniczy element polskiej gospodarki zarówno pod względem wielkości generowanych obrotów jak i wielkości zatrudnienia, o czym wielu zdawało się do tej pory zapominać.
Pan Stanisław Kibało
13
BIULETYN INFORMACYJNY NR. 3 LUTY 2008
WYDARZENIA
Nagroda Syzyf 2006, Prezydent Roku
7 grudnia 2007 roku w Sali Wielkiej wrocławskiego ratusza odbyła się uroczystość wręczenia nagrody Syzyf 2006 i Prezydenta Roku,
Prezydentowi Wrocławia Panu Rafałowi Dutkiewiczowi, przyznanej
przez Kongregację Przemysłowo - Handlową Ogólnopolskiej Izby
Gospodarczej. Gala zorganizowana przy współudziale Dolnośląskiej
Izby Rzemieślniczej, Zachodniej Izby Gospodarczej oraz Dolnośląskiej Izby Rolniczej zgromadziła licznie zaproszonych gości.
Prezes Zarządu KP-H OIG - Pan Jan Rakowski, w swoim wystąpieniu podkreślił zasługi laureata dla środowiska przedsiębiorców
we Wrocławiu. Z kolei Pan Prezydent potraktował otrzymane wyróżnienie jako zobowiązanie do dalszego wspierania przedsiębiorczości. Liczymy na to, że Wrocław nadal będzie się stawał miastem
przyjaznym małym i średnim firmom zrzeszonym w naszych organizacjach.
Gratulujemy !
WYDARZENIA
Wizyta Minister Rzemiosła i Turystyki Senegalu we Wrocławiu
Na zaproszenie polskich władz, na wrześniowych Targach Turystyki w Warszawie złożyła wizytę delegacja Ministerstwa Rzemiosła i Turystyki Republiki Senegalu z Panią Minister dr Fatou Gassama na czele.
W drugim dniu wizyty ( 22 września) na zaproszenie władz miasta delegacja przybyła do Wrocławia. Goście zostali zauroczeni zabytkowym centrum oraz niezwykłym klimatem którego można
doświadczyć we Wrocławiu. Wraz z Prezydentem Rafałem Dutkiewiczem, wiceprezydentem Jarosławem Obremskim i wiceprezesem
Dolnośląskiej Izby Rzemieślniczej Panem Zygmuntem Rzucidło,
goście zjedli wyśmienity lunch w restauracji La Scala. Na deser delegacja została zaproszona do cukierni Wincentego Wolaka na ul.
Legnickiej. Wielkie wrażenie sprawiły polskie ciasta i wypieki zupełnie nieznane w Senegalu. Szczególnie podobało się zaproszonym
gościom rozpoczynające się w tym samym czasie wesele. Mogli zapoznać się z częścią polskiej tradycji, widzieli m.in. przywitanie
młodej pary chlebem i solą. Po zakończeniu wizyty ze strony Pani
Minister dr Fatou Gassama otrzymaliśmy serdeczne podziękowanie i zapewnienie o wspaniałych wrażeniach (również smakowych)
z wizyty w naszym mieście.
14
v-ce Prezes DIR Pan Zygmunt Rzucidło wręcza kwiaty Pani Minister Fatou
Gassama