Piotr i Jan przy grobie / J 20,1-9

rozweselone mową i widokiem, skierowane na rzeczy widzialne do niewidzialnych, wchłonęło w
siebie obraz niewypowiedzianego szczęścia, tak ze obrazem tych dóbr, których oko nie widziało,
ucho nie słyszało i które w Ŝadne serce człowieka nie wstąpiły (l Kor 2,9), są dobra tego pokoju,
jaki zawiera w sobie rękojmię dla niewypowiedzianej nadziei tego, co nam jest obiecane.
Gdy więc ta jasna noc, która blask zmieszała z promieniami .wschodzącego słońca, przeszła w
dalej biegnący dzień, nie przerwany juŜ Ŝadną ciemnością, rozwaŜmy, bracia, proroctwo: „Oto
dzień, który uczynił Pan”. Przedstawia ono rzecz nietrudną do spełnienia: radość i wesele według
słów:
„Weselmy się w nim i radujmy” (Ps 117,24). Co za wspaniały nakaz, co za słodka rada! KtóŜ nie
posłucha takiego polecenia? KtóŜ zaraz nie przystąpi do jego wykonania? Nakazana jest radość,
polecone wesele, gdyŜ znosi się karę za grzechy i ból zmienia się w radość.
Oto słowo mądrości: zapomnienie w dniu wesela o cierpieniach i wydanym na nas wyroku, a
raczej nie tyle zapomnienie, co całkowite ich zniesienie. Wtedy rodzenie odbywało się w bólach,
teraz przychodzi bez cierpienia; wtedy rodziliśmy się jako ciało z ciała, teraz rodzi się duch z
ducha; wtedy byliśmy zsyłani z nieba na ziemię, teraz Ten, co jest niebiański, uczynił nas
niebiańskimi; wtedy na skutek grzechu śmierć królowała, teraz dzięki Ŝyciu panuje
sprawiedliwość; wtedy jeden otworzył bramę śmierci, teraz Jeden wprowadził Ŝycie (Rz 5,12);
wtedy przez śmierć straciliśmy Ŝycie, teraz Ŝycie śmierć pokonało; wtedy ze wstydu ukryliśmy się
pod figowym drzewem, teraz w chwale zbliŜamy się do drzewa Ŝycia; wtedy z powodu
nieposłuszeństwa zostaliśmy wygnani z raju, teraz przez wiarę wchodzimy do raju. Znów
moŜemy spoŜywać owoc Ŝycia; znów bije źródło rajskie, z którego wypływają cztery rzeki
Ewangelii pojąc Kościół, aby i on mógł nawodnić rolę naszej duszy, gdy ten, co sieje słowo,
uprawił ją pługiem nauki, pomnaŜając liczbę owoców cnoty. CóŜ więc mamy czynić? CóŜ innego
jak skacząc radośnie naśladować prorocze góry i pagórki? „Góry skakały jak baranki i pagórki
jak owce” (Ps 113,4).
Pójdźmy zatem i radujmy się w Panu (Ps 94,l), który złamał moc wroga i zatknął zwycięski krzyŜ
na ruinie przeciwnika. Wznieśmy okrzyk zwycięstwa! Powalone bowiem leŜą szeregi wrogów i
zginął nawet ten, co miał władzę nad wraŜym wojskiem demonów. Mówmy, Ŝe Pan wielki i Król
nad całą ziemią (Ps 64,12)... zebrał nas na to duchowe zgromadzenie w Panu Jezusie Chrystusie,
któremu chwała na wieki. Amen.
Jan z Berytu, Homilia na Wielkanoc
NaboŜny orszak kobiet miłujących Boga, które łączyły z grobem Pana węzły miłości, oczekiwał, Ŝe
ujrzy jak zajaśnieje Ŝycie z^ grobu wykutego w skale^ Im to, zalewającym się łzami, zwiastowali”
dobrą nowinę dwaj aniołowie świetliści jak błyskawice. Jaśniejące i roześmiane oblicza aniołów
oznajmiły, Ŝe Radość świata z martwych powstała. Zganili teŜ kobiety, bo niesłusznie sądziły, Ŝe
śycie pozostanie ukryte w grobie i szukały śycia wśród umarłych. Ganili je więc wołając: „Czego
szukacie Ŝyjące pośród umarłych? Dokąd będziecie błądzić i płakać? Dokąd będziecie uwaŜały za
zmarłego Tego, który jest śyciem i Dawcą Ŝycia? Zmartwychwstało Światło, jak przepowiedziało,
dnia trzeciego. Grób nie ukrywa juŜ Tego, który pokrywa cały świat. Nie jest juŜ związany
pieluszkami Ten, który jednym słowem rozwiązuje więzy śmierci. Idźcie pełne radości, biegnijcie i
zwiastujcie uczniom zmartwychwstanie!”
One zaś jako niewiasty juŜ ze swej natury były skłonne do smutku, któremu oddawały się z
miłości ku Bogu. Wystarczyła im jednak ta waŜna i radosna wieść przekazana przez aniołów, by
je pocieszyć i by ukoić ich ból.
I tak rozsianym po całej ziemi kościołom UkrzyŜowanego pasterze łaski zwiastują dzisiaj święte
słowa, których ja takŜe uŜyję, wołając przepełniony radością: „Chrystus zmartwychwstał spośród
umarłych, pierwszy spośród tych, którzy usnęli” (l Kor 15,20). Jemu chwała na wieki wieków.
Amen.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
Niedziela Zmartwychwstania
J 20,1-9
1.
A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było
ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień
odsunięty od grobu.
2. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego
Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie
Go połoŜono.
3. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu.
4. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył
pierwszy do grobu.
5. A kiedy się nachylił, zobaczył leŜące płótna, jednakŜe nie wszedł do środka.
6. Nadszedł potem takŜe Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza
grobu i ujrzał leŜące płótna
7. oraz chustę, która była na Jego głowie, leŜącą nie razem z płótnami, ale
oddzielnie zwniętą na jednym miejscu.
8. Wtedy wszedł do wnętrza takŜe i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do
grobu. Ujrzał i uwierzył.
9. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, /które mówi/, Ŝe On ma
powstać z martwych.
1 A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było
ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień
odsunięty od grobu.
J 20,19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie,
gdy drzwi były zamknięte z obawy przed śydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do
nich: «Pokój wam!»
J 20,26 A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z
nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»
Dz 20,7 W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł,
który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłuŜył mowę aŜ do północy.
1 Kor 16,2 Niechaj pierwszego dnia tygodnia kaŜdy z was coś odłoŜy według tego, co
uzna za właściwe, Ŝeby nie zarządzać zbiórek dopiero wtedy, kiedy przybędę.
Ap 1,9-11 Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w
Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa BoŜego i świadectwa Jezusa.
Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potęŜny głos jak gdyby trąby
mówiącej: Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny,
Pergamu, Tiatyry, Sardów, Filadelfii i Laodycei.
Mt 28,1 Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena
i druga Maria obejrzeć grób.
Mk 16,1-2 Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły
wonności, Ŝeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia
przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło.
Mk 16,9 Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia,
Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów.
£k 24,1-10 W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane
wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana
Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch męŜczyzn w
lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich:
«Dlaczego szukacie Ŝyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.
Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: "Syn Człowieczy musi być
wydany w ręce grzeszników i ukrzyŜowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie"». Wtedy
przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i
wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z
nimi opowiadały to Apostołom.
Mt 27,60 i złoŜył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem do
grobu zatoczył duŜy kamień i odszedł.
Mt 27,64-66 KaŜ więc zabezpieczyć grób aŜ do trzeciego dnia, Ŝeby przypadkiem nie
przyszli jego uczniowie, nie wykradli Go i nie powiedzieli ludowi: "Powstał z martwych". I
będzie ostatnie oszustwo gorsze niŜ pierwsze». Rzekł im Piłat: «Macie straŜ: idźcie,
zabezpieczcie grób, jak umiecie». Oni poszli i zabezpieczyli grób opieczętowując kamień i
stawiając straŜ.
Mt 28,2 A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba,
podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim.
Mk 15,46 Ten kupił płótno, zdjął Jezusa z krzyŜa, owinął w płótno i złoŜył w grobie, który
wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień.
Mk 16,3-4 A mówiły między sobą: «Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu?» Gdy
jednak spojrzały, zauwaŜyły, Ŝe kamień był juŜ odsunięty, a był bardzo duŜy.
2 Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia,
którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie
wiemy, gdzie Go połoŜono».
J 13,23 Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował - spoczywał na Jego piersi.
J 19,26 Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował,
rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój».
J 21,7 Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon
Piotr usłyszawszy, Ŝe to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie
nagi - i rzucił się w morze.
J 21,20-22 Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus,
a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi i powiedział: «Panie, kto jest ten, który
Cię zdradzi?» Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: Panie, a co z tym będzie?
Odpowiedział mu Jezus: JeŜeli chcę, aby pozostał, aŜ przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za
Mną.
krew (baranka). Dzisiaj w czystości opuściliśmy Egipt, okrutnego władcę faraona i surowych
dozorców. Dziś zostaliśmy uwolnieni od błota i robienia cegieł. Nikt nam nie moŜe przeszkodzić w
obchodach święta wyjścia na cześć Pana Boga naszego. A będziemy obchodzić je nie przy uŜyciu
starego kwasu grzechu i przewrotności, lecz przaśników czystości i prawdy (l Kor 5,8). Nie
zabierzemy takŜe egipskiego zaczynu grzechu.
Wczoraj dałem się ukrzyŜować z Chrystusem, dzisiaj razem z Nim okrywa mnie chwała; wczoraj
dałem się z Nim zabić, dzisiaj wracam do Ŝycia. Wczoraj wszedłem z Nim do grobu, dziś z Nim
powstaję z martwych.
Przynośmy więc dary Temu, który dla nas poniósł mękę i dla nas zmartwychwstał. MoŜe
sądzicie, Ŝe mówię o złocie lub srebrze, albo o (drogich) tkaninach czy o świecących i cennych
kamieniach. To wszystko jest materialne, pochodzi z ziemi, na niej pozostaje, a większą jej część
zawsze mają w swym posiadaniu ludzie źli oraz niewolnicy dóbr ziemskich i ksiąŜęta tego świata.
Natomiast przynieśmy w darze siebie samych, najcenniejszy i najmilszy Bogu skarb. Oddajmy
Obrazowi duszę na Jego obraz stworzoną, doceńmy naszą godność, otoczmy czcią Pierwowzór,
starajmy się zrozumieć moc Chrystusowego misterium i niech stanie się dla nas jasne, dlaczego
Chrystus umarł. . Stańmy się podobni do Chrystusa, poniewaŜ Chrystus stal się podobny do
nas. Stańmy się przez niego bogami, poniewaŜ On przez nas stał się człowiekiem! Przyjął na
siebie to, co gorsze, by dać nam to, co lepsze. Stał się Ŝebrakiem, byśmy się wzbogacili Jego
nędzą. Przybrał postać niewolnika, byśmy otrzymali wolność. Zstąpił na dół, byśmy byli
wywyŜszeni. Pozwolił się kusić, byśmy zwycięŜyli. Doznał zniewagi, byśmy byli uwielbieni; umarł,
aby nas ocalić; wstąpił do nieba, aby pociągnąć do siebie tych, którzy leŜą na ziemi, bo poraził ich
grzech. Niech kaŜdy da wszystko, niech wszystko przyniesie w darze Temu, który samego siebie
dał jako przebłaganie i okup za nas. Największą - zaś' ofiarą będzie wejście w to misterium, czyli
przyjęcie przez nas dla Niego tych wszystkich cech, jakie On posiadał, kiedy dla nas przyjął
nasze.
Grzegorz z Nazjanzu, Druga mowa na święto Paschy 45,2
Pascha Pańska, Pascha Pańska i jeszcze raz Pascha - (trzykrotnie) na cześć Trójcy Świętej. To jest
dla nas święto nad świętami i uroczystość nad uroczystościami o tyle wyŜsze od wszystkich
(świąt) nie tylko ludzkich i z ziemią związanych, lecz takŜe od świąt samego Chrystusa, które na
Jego cześć obchodzimy, o ile słońce piękniejsze jest od innych gwiazd. Piękna była wprawdzie i
wczorajsza uroczystość z białymi szatami i pochodniami w rękach, którąśmy odprawili...
rozjaśniając noc blaskami świateł. Było to jak gdyby odbicie wielkiego światła, które z góry
rozpala niebo oświetlając swoimi pięknościami wszechświat i miejsce pod niebem. A światło to
naleŜy do natury aniołów, najprzedniejszej natury świetlistej po pierwszej (jaką jest Bóg), bo one z
Niego czerpią światło. Było to światło samej Trójcy Świętej, gdyŜ z Niej pochodzi wszelkie światło,
rozdzielane i rozszczepione z niepodzielnego światła. Piękniejsza jednak i sławniejsza jest
uroczystość dzisiejsza! Wczorajsze bowiem światło było zapowiedzią powstania Wielkiego Światła
i jakby przedświętną radością, dziś natomiast obchodzimy samo zmartwychwstanie. Tym razem
juŜ nie w oczekiwaniu, ale w rzeczywistości i z udziałem wszechświata.
NiechŜe więc kaŜdy ofiaruje coś innego w tej chwili i niechaj przyniesie dar świąteczny, mały czy
wielki, byleby duchowy i miły Bogu, dar na miarę moŜliwości kaŜdego, gdyŜ przynieść godny dar
ledwie by zdołali aniołowie, którzy są pierwszymi, duchowymi i czystymi widzami czy świadkami
chwały niebieskiej, jeŜeli dla nich rzeczywiście osiągalne jest doskonałe uwielbienie Boga. Ja zaś
przyniosę w darze mowę, jaką mam najpiękniejszą i najcenniejszą, sławiąc Słowo dzięki
dobrodziejstwu natury rozumnej.
Grzegorz z Nyssy, Mowa na Wielkanoc
Prawdziwy odpoczynek wielkosobotni, na którym spoczęło błogosławieństwo BoŜe, poniewaŜ Pan
zaprzestał swej pracy, juŜ się skończył i rozpoczął uroczystość upamiętniającą pokonanie śmierci
dla zbawienia świata. Dzień ten udzielił swej łaski oczom, uszom i serca, bo świętując go przez to,
na co patrzyliśmy i czego słuchaliśmy, sercu swemu sprawiliśmy radość.
Tym, co widziały oczy, było nocne światło niesione przed nami w ognistej chmurze pochodni.
Brzmiące całą noc w psalmach, hymnach i pełnych ducha pieśniach (Ef 5,19) słowo jak
strumień wesela wpływało uszami do duszy i tchnęło w nas najlepszą nadzieję. Serce
Ps 22,23 Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
Iz 25,7-9 Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun,
który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z
kaŜdego oblicza, odejmie hańbę od swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł. I powiedzą
w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy zaufali, Ŝe nas wybawi; oto Pan, w którym
złoŜyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia!
Iz 26,19 OŜyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości
spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych.
Iz 53,10-12 Spodobało się Panu zmiaŜdŜyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe Ŝycie na
ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuŜy, a wola Pańska spełni się przez Niego.
Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi
wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i
posiądzie moŜnych jako zdobycz, za to, Ŝe Siebie na śmierć ofiarował i policzony został
pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami.
Oz 13,14 Czy mam ich wyrwać z Szeolu? albo od śmierci wybawić? Gdzie twa zaraza, o
Śmierci, gdzie twa zagłada, Szeolu? Litość sprzed moich oczu się skryje.
Dz 2,25-32 Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyŜ stoi po mojej prawicy, abym się nie
zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, takŜe i moje ciało
spoczywać będzie w nadziei, Ŝe nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu
Twemu ulec skaŜeniu. Dałeś mi poznać drogi Ŝycia i napełnisz mnie radością przed obliczem
Twoim. Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, Ŝe patriarcha Dawid umarł i został
pochowany w grobie, który znajduje się u nas aŜ po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który
wiedział, Ŝe Bóg przysiągł mu uroczyście, iŜ jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział
przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, Ŝe ani nie pozostanie w Otchłani,
ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy
jesteśmy tego świadkami.
Dz 13,29-37 A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyŜa i
złoŜyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych, a On ukazywał się przez wiele dni tym,
którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają świadectwo o Nim przed
ludem. My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom: Ŝe Bóg spełnił ją
wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak teŜ jest napisane w psalmie drugim: Ty
jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził. A to, Ŝe Go wskrzesił z martwych i Ŝe nie miał
juŜ nigdy ulec rozkładowi, tak wyraził: Wypełnię wierne, święte sprawy Dawida. Dlatego i w
innym miejscu mówi: Nie dozwolisz, aby Twój Święty uległ skaŜeniu. Dawid jednak,
zasłuŜywszy się swemu pokoleniu, zasnął z woli BoŜej i został złoŜony u boku swych
przodków, i uległ skaŜeniu. Lecz nie uległ skaŜeniu Ten, którego Bóg wskrzesił.
1 Kor 15,3-7 Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; Ŝe Chrystus umarł zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, Ŝe został pogrzebany, Ŝe zmartwychwstał trzeciego
dnia, zgodnie z Pismem; i Ŝe ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się
więcej niŜ pięciuset braciom równocześnie; większość z nich Ŝyje dotąd, niektórzy zaś
pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom.
Grzegorz z Nazjanzu, Mowa na święto Paschy 1,3-5
Wczoraj zabijaliśmy baranka i namaszczaliśmy drzwi, a Egipt lamentował nad pierworodnymi.
Nas ominął niszczyciel, gdyŜ znak był dla niego straszny, wzbudzał respekt i osłaniała nas święta
J 21,24 Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, Ŝe
świadectwo jego jest prawdziwe.
J 20,9 Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, Ŝe On ma powstać z
martwych.
J 20,13 I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana
mego i nie wiem, gdzie Go połoŜono».
J 20,15 Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś
sądząc, Ŝe to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz
mi, gdzie Go połoŜyłeś, a ja Go wezmę».
Mt 27,63-64 i oznajmili: «Panie, przypomnieliśmy sobie, Ŝe ów oszust powiedział jeszcze
za Ŝycia: "Po trzech dniach powstanę". KaŜ więc zabezpieczyć grób aŜ do trzeciego dnia,
Ŝeby przypadkiem nie przyszli jego uczniowie, nie wykradli Go i nie powiedzieli ludowi:
"Powstał z martwych". I będzie ostatnie oszustwo gorsze niŜ pierwsze».
3 Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu.
£k 24,12 JednakŜe Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko
płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
4 Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i
przybył pierwszy do grobu.
2 Sm 18,23 Odpowiedział: «Niech się co chce dzieje! Pobiegnę». Joab odrzekł: «Biegnij
więc!» Achimaas pobiegł drogą przez okręg Jordanu, wyprzedzając Kuszytę.
Kp 13,30 kapłan obejrzy to miejsce. JeŜeli stwierdzi, Ŝe ono jest wklęśnięte w stosunku do
otaczającej skóry i Ŝe włosy na nim stały się Ŝółte i cienkie, to kapłan uzna go za nieczystego.
Jest to grzybica, to jest trąd głowy lub brody.
1 Kor 9,23-25 Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział. CzyŜ nie
wiecie, Ŝe gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko
otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. KaŜdy, który staje do
zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś
nieprzemijającą.
2 Kor 8,12-13 A gotowość uznaje się nie według tego, czego się nie ma, lecz według
tego, co się ma. Nie o to bowiem idzie, Ŝeby innym sprawiać ulgę, a sobie utrapienie, lecz
Ŝeby była równość.
5 A kiedy się nachylił, zobaczył leŜące płótna, jednakŜe nie wszedł do
środka.
J 11,44 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była
zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «RozwiąŜcie go i pozwólcie mu chodzić!».
J 19,40 Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie
do Ŝydowskiego sposobu grzebania.
6 Nadszedł potem takŜe Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do
wnętrza grobu i ujrzał leŜące płótna
J 6,67-69 Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «CzyŜ i wy chcecie odejść?» Odpowiedział Mu
Szymon Piotr: «Panie, do kogóŜ pójdziemy? Ty masz słowa Ŝycia wiecznego. A myśmy
uwierzyli i poznali, Ŝe Ty jesteś Świętym Boga».
J 18,17 A słuŜąca odźwierna rzekła do Piotra: «Czy moŜe i ty jesteś jednym spośród
uczniów tego człowieka?» On odpowiedział: «Nie jestem».
J 18,25-27 A Szymon Piotr stał i grzał się przy ogniu. Powiedzieli wówczas do niego:
«Czy i ty nie jesteś jednym z Jego uczniów?» On zaprzeczył mówiąc: «Nie jestem». Jeden ze
sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: «CzyŜ nie ciebie widziałem
razem z Nim w ogrodzie?» Piotr znowu zaprzeczył i natychmiast kogut zapiał.
J 21,7 Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon
Piotr usłyszawszy, Ŝe to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie
nagi - i rzucił się w morze.
J 21,15-17 A gdy spoŜyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu
Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniŜeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, Ŝe Cię
kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje!» I znowu, po raz drugi, powiedział do niego:
«Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, Ŝe Cię
kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje!». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu
Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, Ŝe mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz
Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, Ŝe Cię kocham». Rzekł do
niego Jezus: «Paś owce moje!
Mt 16,15-16 Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uwaŜacie?». Odpowiedział Szymon
Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Ŝywego».
£k 22,31-32 Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, Ŝeby was przesiać jak
pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, Ŝeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj
twoich braci».
7 oraz chustę, która była na Jego głowie, leŜącą nie razem z płótnami,
ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
J 11,44 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była
zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «RozwiąŜcie go i pozwólcie mu chodzić!».
8 Wtedy wszedł do wnętrza takŜe i ów drugi uczeń, który przybył
pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
J 20,25 Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich:
«JeŜeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włoŜę palca mego w miejsce gwoździ,
i nie włoŜę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
J 1,50 Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, Ŝe powiedziałem ci: Widziałem cię pod
drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niŜ to».
J 20,27-29 Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce.
Podnieś rękę i włóŜ /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz
Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, poniewaŜ
Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
9 Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, Ŝe On ma
powstać z martwych.
Mt 16,21-22 Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, Ŝe musi iść do
Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; Ŝe będzie
zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu
wyrzuty: «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie».
Mk 8,31-33 I zaczął ich pouczać, Ŝe Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, Ŝe będzie
odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; Ŝe będzie zabity, ale po
trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go
na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra
słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co BoŜe, ale o tym, co ludzkie».
Mk 9,9-10 A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co
widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie,
rozprawiając tylko między sobą, co znaczy "powstać z martwych".
Mk 9,31-32 Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie
wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni
jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
£k 9,45 Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak Ŝe go
nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.
£k 18,33-34 Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i
spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym. Zostanie wydany w ręce
pogan, będzie wyszydzony, zelŜony i opluty; ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia
zmartwychwstanie». Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i
nie pojmowali tego, o czym była mowa.
£k 24,26 CzyŜ Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»
£k 24,44-45 Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was,
gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie
MojŜesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, 46 i
rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie,
Ps 16,19-11 Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje, a ciało moje będzie
spoczywać z ufnością, bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny
Tobie zaznał grobu. UkaŜesz mi ścieŜkę Ŝycia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po
Twojej prawicy.
Ps 22,16-20 Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia,
kładziesz mnie w prochu śmierci. Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja
złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się
wpatrują, sycą mym widokiem; moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!