Elfy w literaturze.

17 grudzień – czwarte spotkanie
Omawiana tematyka: Elfy w literaturze.
W czwartek odbyło się kolejne spotkanie uczniów z Dyskusyjnego Klubu
Książki. Tym razem postanowiliśmy prześledzić wątek elfów w literaturze.
Oczywiście zaczęliśmy od twórczości J.R.R. Tolkiena, który do wykreowanego
przez siebie świata stworzył całą mitologię – prezentowaną w dziele Silmarillion.
Elfy u niego są dziećmi światła i służą dobru, są szlachetne, piękne, istnieją tak
długo, dopóki istnieć będzie Ziemia. Są związane z naturą, prawdopodobnie
wynika to z tego, że elfy wywodzą się od bogów przyrody (lasu, strumyka, polanki)
z czasów przedchrześcijańskich.
Podobnie elfy przedstawiane są w późniejszych książkach fantasy – u Tada
Williamsa w trylogii Pamięć, smutek i cierń, u Andrzeja Sapkowskiego (choć pojawia
się wątek rywalizacji elfów i ludzi).
Z kolei inny sposób przedstawiania elfów wywodzi się z wierzeń ludowych,
mitów celtyckich i germańskich. Tam elfy przypominają z wyglądu pięknych ludzi,
władają magią, czasem mają skrzydełka, są różnej wielkości – czasem wzrostu
człowieka, a czasem motyla. Nie mają duszy, dlatego nie są dobre. Są złośliwe,
psotne, niebezpieczne, kierują się kaprysami. Według tej tradycji przedstawione są
w książce Susanny Clarke Jonathan Strange i pan Norrell, u Terry’ego Pratchetta
w książce Panowie i Damy, w sztuce W. Szekspira Sen nocy letniej.
Na kolejnym spotkaniu omówimy cykl Ja, inkwizytor Jacka Piekary
o człowieku głębokiej wiary, czyli inkwizytorze z Hebronu Mordimerze
Madderdinie.
Zapraszamy wszystkich zainteresowanych uczniów!