docwiersze laureatów Kategoria młodzież gimnazjalna i szkoły …
download 
Reklamacja Transkrypt
wiersze laureatów Kategoria młodzież gimnazjalna i szkoły …
Jesienny Konkurs Poetycki o „Czarny Parasol`2010” Kategoria - Młodzież gimnazjalna i szkół średnich Łukasz Boratyński – Gromiec – I miejsce [Katedry chmur runęły…] katedry chmur runęły - jak ciężkie są, wie tylko ten, co niegdyś, cegły obłoku na plecach, pod niebo wytrwale zanosił. tak, teraz jawną stała się ta droga, której cel dzieli horyzonty tak strasznie odlegle od przyzwoitości. teraz zamarzły wieczory twoich rąk -wplątanych w jaśmin moich pochmurnych źrenic- kwadratową pięścią. Martyna Kopeć – Płaza – II miejsce – Specjalne wyróżnienie za sprawny warsztat poetycki „Dom Dziecka” Przed drzwiami 40 bucików, I w szafkach 20 kurteczek. W jadalni 20 deserów, I mnóstwo wszędzie laleczek... W domu tym miło i ciepło I jakby czas wolniej płynął. Lecz jest też tu coś dziwnego, Bo one chcą czegoś innego. Nie cieszą się z ładnych kurteczek, I wierzcie mi, nawet z laleczek. Wciąż tylko przez okno zerkają A czasem cichutko szlochają. Każdy z pewnością oznajmi: „Wszystkiego tu mają dostatek!” Lecz nigdzie nie widać tu ojców, I kochających je matek. Dawid Czernik – Libiąż – II miejsce „Ból wewnętrzny” ciemne pomieszczenie pozbawione świateł wygląda jak więzienie ściany chropowate zasłony wpuszczają słabe promienie on płacze chłostany batem on krzyczy pod razami mury tłumią cierpienie echo odbija wierszami Ewa Szlachetka – Chrzanów – III miejsce „Dusza” Wrony odlatują jak oparzone do purpury nieba trawa zachodzi czerwienią niesie się powietrzem dusza kruchego jak kreda człowieka martwa błądzi w zaświatach lecz lepiej jej niż na złej ziemi niech więc błądzi nadal dusza niezrozumiałego człowieka Nadia Chochlińska – Chrzanów – wyróżnienie „Ból, który…” Ból, który czujesz po stracie bliskiego jest bardzo trwały, nie słabnie... Ból, który łączy olbrzymią tęsknotę pojawia się gdy przymykasz oczy... Ból, który męczy niszczy wspomnienia czujesz jak nagle po policzku spływa łza... Julia Kasperczyk – Libiąż – wyróżnienie „Niepełnosprawny” Leży kukła na łóżku w kącie Arlekin poszarpany Wierny pies wdrapuje się pod pościel Łagodnie wylizuje rany Bóg zapomniał jak się tą kukłą steruje Zapomniał Nie kocha Może nie umie A kukła żyje choć leży jak martwa Patyki ma złamane A szatka jest podarta Lecz Bóg nie zapomniał Kocha I potrafi Potrafi kukiełkę na nogi postawić Powoli nią rusza Budzi ją do życia Jak kwiat kwitnący wśród leśnego poszycia
