Ustawa z dnia o instytucjach dialogu społecznego

Ustawa
z dnia ...
o instytucjach dialogu społecznego
Rozdział 1
Cele i kompetencje Rady Dialogu Społecznego
Art. 1. 1. Tworzy się Radę Dialogu Społecznego, zwaną dalej „Radą”, jako organ właściwy w
sprawach dialogu i współpracy partnerów społecznych.
2. Rada jest organem dialogu społecznego, realizującego zasadę partycypacji i solidarności
społecznej w zakresie stosunków zatrudniania.
3.
Rada
zapewnia
warunki
rozwoju
społeczno-gospodarczego
przez
zwiększenie
międzynarodowej konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej.
4. Rada działa na rzecz poprawy, jakości procesu formułowania i wdrażania polityk i strategii
społeczno-gospodarczych oraz budowanie wokół nich społecznego porozumienia w drodze
prowadzenia przejrzystego, merytorycznego i regularnego dialogu organizacji pracowników,
pracodawców i rządu.
Art. 2. 1. Do kompetencji Rady należy opiniowanie założeń projektów oraz projektów aktów
normatywnych przygotowywanych przez Radę Ministrów i jej członków, a także inicjowanie
procesu legislacyjnego w sprawach objętych przedmiotem dialogu społecznego oraz
związanych ze współpracą partnerów społecznych.
2. Rada może również przedkładać do rozpatrzenia Radzie Ministrów lub jej właściwym
organom wewnętrznym zajmującym się daną problematyką wnioski oraz inne dokumenty
związane z dialogiem społecznym.
3. W przypadku przedłożenia wniosku lub innego dokumentu, o których mowa w ust. 2, Rada
Ministrów lub jej właściwe organy wewnętrzne powinny, w terminie 2 miesięcy, przedstawić
Radzie swoje stanowisko na temat wniosku lub innego dokumentu, wskazując jednocześnie w
jaki sposób zamierza odnieść się do wskazanych w nim problemów.
4. Rada może wnioskować o przeprowadzenie wysłuchania publicznego dotyczącego
projektów rozporządzeń w sprawach objętych zakresem jej właściwości.
5. Rada przedstawia stanowisko w sprawie innych wniosków niż określone w ust. 1
wniesionych przez Radę Ministrów, jej członków, inne organy państwowe, organy samorządu
terytorialnego oraz inne podmioty wykonujące władzę publiczną.
6. Rada rozpatruje wnioski wojewódzkich komisji dialogu społecznego, o ile dotyczą one
spraw objętych zakresem jej właściwości.
7. Rada wykonuje inne kompetencje określone w odrębnych ustawach.
Art. 3. 1. Przygotowywane przez Radę Ministrów, jej członków lub inne upoważnione
podmioty założenia projektów aktów normatywnych, które dotyczą spraw społecznogospodarczych powinny być przedłożone do zaopiniowania przez Radę.
2. Przyjęcie opinii przez Radę następuje w formie uchwały podjętej większością 2/3 głosów,
przy czym każda ze stron dysponuje jednym głosem. Stanowisko każdej strony jest
przyjmowane większością głosów, przy czym w przypadku strony pracodawców i strony
pracowników wymagane jest uczestniczenie w głosowaniu co najmniej 2/3 członków
reprezentujących daną stronę.
3. Uchwała, o której mowa w ust. 2 powinna być podjęta w terminie 30 dni od wpłynięcia
projektu do Rady.
4. Niewyrażanie opinii w powyższym terminie uważa się za niezgłoszenie uwag do
przedłożonych założeń lub przedłożonego projektu.
Art. 4. 1. Przed wniesieniem do Sejmu projektu ustawy dotyczącego spraw społecznogospodarczych Rada Ministrów powinna zasięgnąć opinii Rady.
2. Przyjęcie opinii przez Radę następuje w formie uchwały podjętej większością 2/3 głosów,
przy czym każda ze stron dysponuje jednym głosem. Stanowisko każdej strony jest
przyjmowane większością głosów, przy czym w przypadku strony pracodawców i strony
pracowników wymagane jest uczestniczenie w głosowaniu co najmniej 2/3 członków
reprezentujących daną stronę.
3. Uchwała, o której mowa w ust. 2 powinna być podjęta w terminie 30 dni od wpłynięcia
projektu do Rady.
4. Niewyrażanie opinii w powyższym terminie uważa się za niezgłoszenie uwag do
przedłożonego projektu.
5. W przypadku gdy Rada Ministrów nie uwzględni opinii Rady, ma obowiązek wskazania
przyczyn odmowy uwzględnienia opinii Rady w treści uzasadnienia projektu przedłożonego
Sejmowi. Jednocześnie przedstawiciel Rady Ministrów w Radzie powinien niezwłocznie, na
najbliższym posiedzeniu Rady, wyjaśnić przyczyny powstania rozbieżności.
Art. 5. 1. Rada ma prawo przygotowywania wstępnych projektów ustaw dotyczących spraw
społeczno-gospodarczych i przedłożenia ich Radzie Ministrów.
2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, powinien odpowiadać wymogom stawianym projektom
przygotowywanym przez Radę Ministrów.
3. Przedłożenie projektu ustawy przez Radę wymaga zgody strony pracowników i strony
pracodawców. Stanowisko każdej strony jest przyjmowane większością, przy czym w
przypadku strony pracodawców i strony pracowników wymagane jest uczestniczenie w
głosowaniu co najmniej 2/3 członków reprezentujących daną stronę.
4. Projekt, o którym mowa w ust. 1, jest rozpatrywany przez Radę Ministrów na zasadach
określonych w jej aktach wewnętrznych.
5. Nieprzyjęcie projektu Rady przez Radę Ministrów lub jego przyjęcie z istotnymi zmianami
wymaga przedstawienia Radzie stanowiska wyjaśniającego przyczyny podjęcia takiej
uchwały. Stanowisko to przedstawiane jest w formie pisemnej. W przypadku wniesienia
projektu ustawy do Sejmu z istotnymi zmianami informacja o tych przyczynach winna
znajdować się również w uzasadnieniu projektu.
Art. 6. 1. Wniosek o przeprowadzenie wysłuchania publicznego dotyczącego projektu
rozporządzenia może zostać złożony przez każdego z członków Rady.
2. Uchwała w sprawie wniosku o przeprowadzenie wysłuchania publicznego dotyczącego
projektu rozporządzenia podejmowana jest większością 2/3 głosów, przy czym każda ze stron
dysponuje jednym głosem. Stanowisko każdej strony jest przyjmowane większością głosów w
obecności, przy czym w przypadku strony pracodawców i strony pracowników wymagane
jest uczestniczenie w głosowaniu co najmniej 2/3 członków reprezentujących daną stronę.
Art. 7 1. Strona rządowa, w terminie do dnia 10 maja każdego roku, przedstawia Radzie
wstępną prognozę wielkości makroekonomicznych stanowiących podstawę do prac nad
projektem ustawy budżetowej na rok następny.
2. Strony pracowników i pracodawców, w terminie do dnia 20 maja każdego roku,
przedstawiają wspólną propozycję w sprawie waloryzacji w następnym roku:
1) wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w państwowej sferze budżetowej, a także
minimalnego wynagrodzenia za pracę,
2) emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
3. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 2, strony pracowników i
pracodawców nie przedstawią wspólnej propozycji, każda z tych stron może, w terminie do
dnia 25 maja, przedstawić swoją propozycję w każdej ze spraw, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 3, strona nie przedstawi propozycji w
sprawach, o których mowa w ust. 2, propozycję w każdej ze spraw może przedstawić, w
terminie do dnia 31 maja, każda z organizacji, której przedstawiciele reprezentują stronę w
Radzie.
5. Strona pracowników i pracodawców, w terminie do 7 czerwca, mogą wypracować na
posiedzeniu Rady, w oparciu o przestawione propozycje, wspólne stanowisko dotyczące
spraw, o których mowa w ust. 2. W takim przypadku ma zastosowanie art. 8 ust. 3.
6. Nieprzedstawienie wspólnego stanowiska, o którym mowa w ust. 5, w terminie, oznacza
zastosowanie ustawowego mechanizmu waloryzacji świadczeń, o których mowa w ust. 2.
Art. 8 1. Strona rządowa, w terminie do dnia 15 czerwca każdego roku, kieruje założenia
projektu budżetu państwa na rok następny do Rady w celu zajęcia stanowiska przez strony
pracowników i pracodawców.
2. Strony pracowników i pracodawców zajmują, w terminie do dnia 20 lipca każdego roku,
wspólne stanowisko w sprawie założeń projektu budżetu państwa na rok następny.
3. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 6, strony nie uzgodnią wspólnego
stanowiska, każda ze stron może, w terminie do dnia 25 lipca, zająć stanowisko w sprawie
założeń projektu budżetu państwa na rok następny.
4. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 3, strona nie uzgodni stanowiska w
sprawie założeń projektu budżetu państwa na rok następny, opinię w sprawie założeń projektu
budżetu państwa na rok następny może przedstawić, w terminie do dnia 31 lipca, każda z
organizacji, której przedstawiciele reprezentują stronę w Radzie.
5. Strona rządowa, nie później niż 30 dni przed przedstawieniem projektu ustawy budżetowej
Sejmowi, kieruje projekt ustawy budżetowej na rok następny wraz z uzasadnieniem do Radzie
w celu zajęcia stanowiska przez strony pracowników i pracodawców.
6. Strony pracowników i pracodawców zajmują wspólne stanowisko w sprawie projektu
ustawy budżetowej na rok następny, nie później niż w 10 dniu roboczym po dniu, w którym
otrzymały ten projekt.
7. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 10, strony nie uzgodnią wspólnego
stanowiska, każda ze stron może, w ciągu następnych 4 dni roboczych, zająć stanowisko w
sprawie projektu ustawy budżetowej na rok następny.
8. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 11, strona nie uzgodni stanowiska w
sprawie projektu ustawy budżetowej na rok następny, opinię w sprawie projektu ustawy
budżetowej na rok następny może przedstawić, w ciągu następnych 3 dni roboczych, każda z
organizacji, której przedstawiciele reprezentują stronę w Radzie.
9. Rada Ministrów jest zobowiązana do przedstawienia w uzasadnieniu do projektu ustawy
budżetowej stanowisk, o których mowa w ust. 6-8, wraz z ustosunkowaniem się do ich treści.
10. Terminy, o których mowa w ust. 1–8, Rada może zmieniać na wniosek strony rządowej.
11. Nieprzedstawienie opinii, o których mowa w ust. 4 i 8, w terminie wyznaczonym
odpowiednio w każdym z tych przepisów lub w terminie ustalonym przez Radę, oznacza
rezygnację z prawa do ich wyrażenia.
Art. 9 1. Minister Finansów przedstawia Radzie informację o przebiegu wykonania ustawy
budżetowej za pierwsze półrocze w terminie do dnia 10 września tego roku.
2. Rada Ministrów przedstawia Radzie, w terminie do dnia 31 maja roku następnego, roczne
sprawozdanie z wykonania ustawy budżetowej.
3. Strony pracowników i pracodawców, w terminie 14 dni od wpłynięcia sprawozdania, o
którym mowa w ust. 2, mogą przedstawić Sejmowi wspólną opinię o wykonaniu ustawy
budżetowej.
Art. 10. 1. Każdej ze stron przysługuje prawo wniesienia pod obrady Rady sprawy o dużym
znaczeniu społecznym lub gospodarczym, jeżeli uzna, że jej rozwiązanie jest istotne dla
zachowania pokoju społecznego, rozwoju społeczno-gospodarczego i wzrostu dobrobytu,
dzięki zwiększeniu międzynarodowej konkurencyjności polskiej gospodarki oraz spójności
społecznej.
2. Każda ze stron Rady, również wspólnie z inną stroną Rady, może zająć stanowisko w
każdej sprawie dotyczącej polityki społecznej lub gospodarczej.
3. Każda ze stron Rady może wezwać inną stronę Rady do zajęcia stanowiska w sprawie,
którą uzna za mającą duże znaczenie społeczne lub gospodarcze.
Art.11. 1. Strona pracowników i strona pracodawców mogą zawierać porozumienia w ramach
Rady.
2. Wszystkie strony Rady mogą wspólnie zawierać porozumienia i zajmować wspólne
stanowiska.
3. W sprawach, w których ustawy przewidują, że zawarcie porozumienia przez strony Rady,
w tym przez stronę pracowników i stronę pracodawców, ma charakter wiążący, Rada
Ministrów, prezes Rady Ministrów lub jej członkowie są zobowiązani do wydania na jego
podstawie stosowych aktów normatywnych.
4. Przedmiotem porozumień stron Rady są wzajemne zobowiązania stron służące realizacji
celów Rady. Porozumienia określają w szczególności:
1) czas obowiązywania,
2) tryb dokonywania zmian treści,
3) tryb rozwiązania,
4) przypadki wygaśnięcia,
5) tryb rozstrzygania kwestii spornych.
Art. 12. 1. Rada może przekazać sprawę o zasięgu wojewódzkim, o której mowa w art. 7 ust.
1. wojewódzkiej radzie dialogu społecznego.
2. W sprawie przekazania Rada podejmuje uchwałę.
Art. 13. 1. Organizacje pracodawców i związki zawodowe wchodzące w skład Rady mogą
przedstawiać w zakresie przedmiotu działalności Rady pytania (dezyderaty, interpelacje)
Radzie Ministrów lub ministrom właściwym do spraw będących przedmiotem wystąpienia.
2. Rada Ministrów lub właściwy minister udzielają odpowiedzi w terminie 30 dni przy
zastosowaniu odpowiednim przepisów kodeksu postępowania administracyjnego dotyczących
rozpoznawania wniosków.
Art. 14. 1. Strona pracowników i strona pracodawców Rady mogą zawierać ponadzakładowe
układy zbiorowe pracy obejmujące ogół pracodawców zrzeszonych w organizacjach, o
których mowa w art. 11 ust. 1, lub grupę tych pracodawców oraz pracowników zatrudnionych
przez tych pracodawców, a także porozumienia określające wzajemne zobowiązania tych
stron.
2. Do układów, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy art. 239 -24113 Kodeksu pracy, z
wyłączeniem art. 2412 § 2 oraz art. 2419 § 3-5.
Rozdział 2
Organizacja i funkcjonowanie Rady Dialogu Społecznego
Art. 15. 1. W skład Rady wchodzą przedstawiciele strony rządowej, strony pracowników oraz
strony pracodawców.
2. W pracach Rady mogą brać udział, z głosem doradczym, przedstawiciele jednostek
samorządu terytorialnego, w zakresie dotyczącym wykonywania zadań publicznych przez
samorząd terytorialny.
3. W pracach Rady mogą brać udział, z głosem doradczym, przedstawiciel Prezesa
Narodowego Banku Polskiego oraz przedstawiciel Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
4. W pracach Rady mogą brać udział, z głosem doradczym, przedstawiciele wybranych i
zainteresowanych organizacji oraz instytucji – zgodnie z ich zadaniami publicznymi.
Art. 16. 1. Członków Rady powołuje i odwołuje Marszałek Sejmu na wniosek organizacji
wchodzących w jej skład, a w przypadku przedstawicieli strony rządowej na wniosek Rady
Ministrów.
2. Kadencja członków Rady trwa 4 lata.
3. W przypadku śmierci członka Rady Marszalek Sejmu stwierdza wygaśnięcie jego mandatu.
Nowego członka Rady powołuje Marszałek Sejmu na wniosek organizacji, z ramienia której
mandat pełnił zmarły członek Rady.
Art. 17. Każda z organizacji, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art. 21 ust. 1, wskazuje po 7
przedstawicieli do Rady oraz sekretarza.
Art. 18. 1. Stronę rządową w Radzie reprezentują członkowie Rady Ministrów, w tym Prezes
Rady Ministrów.
2. Liczba przedstawicieli Rady Ministrów w składzie Rady wynosi 7.
Art. 19. Osoby powołane do składu Rady albo do udziału w jej pracach uczestniczą osobiście
w pracach Rady.
Art. 20. 1. Stronę pracowników w Radzie reprezentują przedstawiciele reprezentatywnych
organizacji związkowych.
2. Za reprezentatywne organizacje związkowe uznaje się ogólnokrajowe związki zawodowe,
ogólnokrajowe zrzeszenia (federacje) związków zawodowych i ogólnokrajowe organizacje
międzyzwiązkowe (konfederacje), które spełniają łącznie następujące kryteria:
1) zrzeszają, z zastrzeżeniem ust. 3, więcej niż 300.000 członków będących
pracownikami,
2) działają w podmiotach gospodarki narodowej, których podstawowy rodzaj
działalności jest określony w więcej niż w połowie sekcji Polskiej Klasyfikacji Działalności
(PKD), o której mowa w przepisach o statystyce publicznej.
3. Przy ustalaniu kryterium liczebności, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, uwzględnia się nie
więcej niż po 100.000 członków organizacji związkowej będących pracownikami
zatrudnionymi w podmiotach gospodarki narodowej, których podstawowy rodzaj działalności
jest określony w jednej sekcji Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o której mowa w
przepisach o statystyce publicznej. Organizacja związkowa ubiegająca się o uznanie jej za
reprezentatywną organizację związkową przy ustalaniu liczby pracowników, o której mowa w
ust. 2, nie uwzględnia pracowników zrzeszonych w tych spośród jej organizacji
członkowskich, które są lub w okresie roku przed złożeniem wniosku o stwierdzenie
reprezentatywności były zrzeszone w reprezentatywnej organizacji związkowej mającej
przedstawicieli w składzie Rady.
4. Strona pracowników może zapraszać do udziału w pracach Radzie, z głosem doradczym,
przedstawicieli związków zawodowych i organizacji związkowych niespełniających
kryteriów określonych w ust. 2 i 3 oraz przedstawicieli organizacji społecznych i
zawodowych.
Art. 21. 1. Stronę pracodawców w Radzie reprezentują przedstawiciele reprezentatywnych
organizacji pracodawców.
2. Za reprezentatywne uznaje się organizacje pracodawców, które spełniają łącznie
następujące kryteria:
1) zrzeszają pracodawców zatrudniających, z zastrzeżeniem ust. 4, więcej niż 300.000
pracowników,
2) mają zasięg ogólnokrajowy,
3) działają w podmiotach gospodarki narodowej, których podstawowy rodzaj działalności
określony jest w więcej niż w połowie sekcji Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o
której mowa w przepisach o statystyce publicznej.
3. Przy ustalaniu kryterium liczebności, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, uwzględnia się
nie więcej niż po 100.000 pracowników zatrudnionych przez pracodawców zrzeszonych w
organizacji pracodawców, których podstawowy rodzaj działalności określony jest w jednej
sekcji Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o której mowa w przepisach o statystyce
publicznej. Organizacja pracodawców ubiegająca się o uznanie jej za reprezentatywną
organizację pracodawców przy ustalaniu liczby pracowników, o której mowa w ust. 3, nie
uwzględnia pracowników zatrudnionych przez tych spośród zrzeszanych pracodawców,
którzy są lub w okresie roku przed złożeniem wniosku o stwierdzenie reprezentatywności byli
zrzeszeni w reprezentatywnej organizacji pracodawców mającej przedstawicieli w składzie
Rady.
4. Strona pracodawców może zapraszać do udziału w pracach Rady, z głosem doradczym,
przedstawicieli organizacji pracodawców niespełniających kryteriów określonych w ust. 3 i 4
oraz przedstawicieli organizacji społecznych i zawodowych.
Art. 22. 1. Wnioski organizacji związkowych, o których mowa w art. 20 ust. 1, o
stwierdzenie ich reprezentatywności rozpatruje sąd okręgowy w Warszawie, który wydaje w
tej sprawie orzeczenie w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku, w trybie przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.
2. Wnioski organizacji pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 1, o stwierdzenie ich
reprezentatywności rozpatruje sąd okręgowy w Warszawie, który wydaje w tej sprawie
orzeczenie w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku, w trybie przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.
3. Z wnioskami, o których mowa w ust. 1 i 2, organizacje związkowe i organizacje
pracodawców występują co 4 lata. Okres 4 lat liczy się od dnia uprawomocnienia się
uprzednio wydanego orzeczenia.
4. Z upływem 4 lat od uprawomocnienia się orzeczenia o stwierdzeniu reprezentatywności
organizacja
związkowa
i
organizacja
pracodawców
traci
uprawnienia
organizacji
reprezentatywnej w rozumieniu art. 20 i art. 21, chyba że udokumentuje Prezydium Rady
złożenie wniosku o ponowne stwierdzenie reprezentatywności. W takim przypadku
organizacja ta zachowuje status organizacji reprezentatywnej do czasu uprawomocnienia się
orzeczenia sądu o ponownym stwierdzeniu reprezentatywności.
Art. 23. – wersja I (NSZZ Solidarność)
1. Na czele Rady stoi Przewodniczący Rady.
2. Przewodniczący Rady ustala harmonogram prac Rady oraz porządek posiedzeń Rady,
kierując się wnioskami członków Rad. Do zadań Przewodniczącego należy także w
szczególności:
a) zwoływanie i przewodniczenie posiedzeniom Prezydium Rady,
b) reprezentowanie Rady w kontaktach z organami władzy państwowej i
samorządowej,
c) kierowanie w imieniu Rady wniosków i zapytań do właściwych organów,
d) zwracanie się do Rzecznika Dialogu Społecznego o wykonanie określonych zadań,
e) wykonywanie czynności zleconych przez Radę,
f) przedstawianie corocznie Sejmowi sprawozdania ze stanu dialogu społecznego w Polsce, w szczególności z prac Rady.
3. Kadencja Przewodniczącego trwa 1 rok.
4. Przewodniczącym Rady jest naprzemiennie przedstawiciel strony pracowników i strony
pracodawców.
5. Wybór Przewodniczącego Rady następuje w drodze porozumienia zawartego między
wszystkimi organizacjami wchodzącymi w skład danej strony.
Art. 23. – wersja II (wersja FZZ i OPZZ)
1. Na czele Rady stoi Przewodniczący Rady.
2. Przewodniczący Rady ustala harmonogram prac Rady oraz porządek posiedzeń Rady,
kierując się wnioskami członków Rad. Do zadań Przewodniczącego należy także w
szczególności:
a) zwoływanie i przewodniczenie posiedzeniom Prezydium Rady,
b) reprezentowanie Rady w kontaktach z organami władzy państwowej i
samorządowej
c) kierowanie w imieniu Rady wniosków i zapytań do właściwych organów,
d) wykonywanie czynności zleconych przez Radę.
3. Kadencja Przewodniczącego trwa 1 rok.
4. Przewodniczącym Rady jest naprzemiennie przedstawiciel strony pracowników i strony
pracodawców.
5. Przewodniczący Rady przedstawia corocznie Sejmowi sprawozdanie ze stanu dialogu społecznego w Polsce, w szczególności z prac Rady. 6. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 5, podlega uprzedniemu zaopiniowaniu przez wszystkie strony Rady. 7. Do zadań Przewodniczącego Rady należy również promocja wiedzy o dialogu społecznym. 8. Wybór Przewodniczącego Rady następuje w drodze porozumienia zawartego między
wszystkimi organizacjami wchodzącymi w skład danej strony. 9. Wybór pierwszego Przewodniczącego Rady pod rządami niniejszej ustawy odbywa się w
drodze losowania spośród osób wskazanych w ust. 4.
Art. 24. 1. W skład Prezydium Rady wchodzi Przewodniczący Rady, po jednym
przedstawicielu związków zawodowych oraz organizacji pracodawców wchodzących w skład
Rady oraz jeden członek Rady Ministrów. Organizacja, której przedstawiciel jest
Przewodniczącym Rady nie wskazuje swojego przedstawiciela w Prezydium.
2. Prezydium Rady kieruje jej bieżącymi pracami. W przypadku gdy Przewodniczący Rady
nie może czasowo pełnić swojej funkcji jego kompetencje przejmuje Prezydium Rady.
3. Prezydium Rady zajmuje się koordynacją dialogu społecznego w poszczególnych
organizacjach. Do zadań członków Prezydium Rady należy w szczególności prowadzenie
bieżącej współpracy z Rzecznikiem Dialogu Społecznego.
4. Członkowie Prezydium Rady oraz Przewodniczący stałych zespołów Rady mogą
uczestniczyć w posiedzeniach Komitetu Stałego Rady Ministrów w charakterze
obserwatorów.
Art. 25. 1. Rada obraduje na posiedzeniach plenarnych.
2. Rada podejmuje uchwały na posiedzeniach plenarnych, jeżeli w głosowaniu bierze
jednocześnie udział po jednym przedstawicielu:
1) co najmniej jednej z organizacji, o których mowa w art. 20 ust. 1,
2) co najmniej jednej z organizacji, o których mowa w art. 21 ust. 1,
3)
Rady Ministrów.
3. Podjęcie uchwały przez Radę na posiedzeniu plenarnym wymaga zgody wszystkich
biorących udział w głosowaniu, o którym mowa w ust. 2.
4. Rada może podejmować uchwały w drodze głosowania korespondencyjnego lub za przy
wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej.
5. Zasady i sposób podejmowania uchwał w sposób, o którym mowa w ust. 4 określa
regulamin Rady.
6. Posiedzenia Rada odbywają się w zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz na 2
miesiące.
7. Rada, w drodze uchwały, może przekazać Prezydium Rady rozpatrzenie sprawy należącej
do jej kompetencji, z wyjątkiem zadań, których realizacja przez Radę wynika z odrębnych
ustaw.
Art. 26. 1. W ramach Rady tworzone są zespoły problemowe oraz zespoły branżowe.
2. Przewodniczącymi zespołów są naprzemiennie przedstawiciele strony pracowników i
strony pracodawców. Kadencja Przewodniczącego zespołu trwa 2 lata.
3. Stałymi zespołami Rady są:
a) zespół prawa pracy i układów zbiorowych,
b) zespół polityki gospodarczej i rynku pracy,
c) zespół ubezpieczeń społecznych,
d) zespół budżetu i finansów publicznych,
e) zespół świadczeń socjalnych i wsparcia rodziny,
f) zespół funduszy strukturalnych UE,
g) zespół ds. MOP, Rady Europy oraz Unii Europejskiej,
h) zespół ds. dialogu społecznego,
4. W skład Zespołów wchodzi po dwóch specjalistów z danej dziedziny, przedstawicieli z
każdej z organizacji, będących członkami Rady ; dwóch przedstawicieli strony rządowej oraz
eksperci – po jednym wskazanym przez organizacje wchodzące w skład Rady.
5. Rada może, w drodze uchwały, powoływać także doraźne zespoły problemowe.
Art. 27. Rada uchwala swój regulamin, który określa szczegółowe zasady i tryb pracy Rady,
Prezydium Rady oraz zespołów, o których mowa w art. 26 ust. 3, a także uprawnienia
członków Rady związane z udziałem w jej pracach.
Art. 28. 1. Z posiedzenia Rady sporządza się komunikat, którego formę i sposób
udostępniania określa regulamin Rady.
2. Komunikat, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności uchwały Rady i stanowiska
stron Rady.
Art. 29. Raz na dwa lata Rada opracowuje program swojego działania uwzględniając swoje
dotychczasowe doświadczenia oraz aktualną sytuację społeczno–gospodarczą. W programie
wskazywane są zagadnienia priorytetowe dla rozwoju i zwiększenia efektywności dialogu
społecznego w Polsce.
Rozdział 3
Rzecznik Dialogu Społecznego – wersja I (NSZZ Solidarność)
Art. 30. 1. Rzecznik Dialogu Społecznego, zwany dalej „Rzecznikiem”, odpowiada za
zapewnienie warunków organizacyjno-administracyjnych, finansowych i technicznych,
związanych z realizacją zadań Rady. 2. Do zadań Rzecznika należy również promocja wiedzy o dialogu społecznym. Art. 31. Obsługę Rzecznika zapewnia Urząd Rzecznika Dialogu Społecznego, zwany dalej „Urzędem”. Art. 32. Rzecznik jest kierownikiem Urzędu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z
późn. zm.). Art. 33. 1. Organizację Urzędu określa statut nadany przez Radę na wniosek Rzecznika.
2. Statut, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski".
Art. 34. Rzecznik i pracownicy Urzędu nie mogą należeć do partii politycznych ani
prowadzić działalności politycznej.
Art. 35. 1. Rzecznik na podstawie statutu określi, w drodze zarządzenia, szczegółową
organizację wewnętrzną jednostek organizacyjnych Urzędu.
2. Wprowadzenie oraz zmiany statutu Urzędu podlegają zaopiniowaniu przez Radę.
Art. 36. 1. Rzecznika powołuje Marszałek Sejmu na wniosek Rady.
2. Rada wybiera kandydata na stanowisko Rzecznika spośród osób wykazujących się
znajomością społecznych problemów zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego.
3. Kadencja Rzecznika trwa 4 lata.
4. Marszałek Sejmu stwierdza wygaśnięcie mandatu Rzecznika w razie:
a) śmierci Rzecznika,
b) zrzeczenia się sprawowania urzędu.
5. Marszałek Sejmu odwołuje Rzecznika z zajmowanego stanowiska w przypadku:
a) trwałej niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu choroby,
b) na wspólny wniosek co najmniej dwóch stron Rady Dialogu Społecznego,
c) negatywnej opinii Rady dotyczącej sprawozdania z wykorzystania środków
finansowych będących w dyspozycji Urzędu.
Art. 37. 1. Rzecznik dysponuje wyodrębnionymi w budżecie państwa w części dotyczącej
Urzędu środkami finansowymi w wysokości zapewniającej pełne pokrycie wydatków
związanych z bieżącą działalnością Rady oraz Urzędu.
2. Rzecznik przedkłada ministrowi właściwemu do spraw finansów projekt dochodów i
wydatków Urzędu uchwalony przez Radę Dialogu Społecznego.
3. Rzecznik przedkłada do zaopiniowania Radzie sprawozdanie z wykorzystania środków
finansowych będących w dyspozycji Urzędu.
Art. 38. Środki finansowe, o których mowa w art. 37 przeznaczone są na realizację zadań
Urzędu, w tym w szczególności na:
a) pokrycie kosztów funkcjonowania Urzędu,
b) zaplecze eksperckie,
c) obsługę techniczną Rady,
d) potrzeby organizacji wchodzących w skład Rady, związane z realizacją zadań
wynikających z członkostwa w Radzie,
e) utworzenie i utrzymywanie rezerwy finansowej.
Rozdział 3
Biuro Rady Dialogu Społecznego – wersja II (FZZ, OPZZ)
Art. 30. 1. Powołuje się Biuro Rady Dialogu Społecznego, zwane dalej Biurem . 2. Biurem kieruje Dyrektor Biura, którego kandydaturę muszą zaakceptować wszyscy członkowie Rady. 3. Dyrektor Biura odpowiada za zapewnienie warunków organizacyjno-administracyjnych,
finansowych i technicznych, związanych z realizacją zadań Rady. Art. 31. 1. Dyrektor Biura określi, w drodze zarządzenia, szczegółową organizację
wewnętrzną jednostek organizacyjnych Biura. 2. Wprowadzenie oraz zmiany organizacji Biura podlegają zaopiniowaniu przez Radę.
Art. 32. 1. Dyrektor Biura zarządza, w sposób określony przez Prezydium Rady,
wyodrębnionymi w budżecie państwa środkami finansowymi w wysokości zapewniającej
pełne pokrycie wydatków związanych z bieżącą działalnością Rady oraz Biura.
2. Dyrektor Biura przedkłada ministrowi właściwemu do spraw finansów projekt dochodów i
wydatków Biura uchwalony przez Radę Dialogu Społecznego.
3. Dyrektor Biura przedkłada do zaopiniowania Radzie sprawozdanie z wykorzystania
środków finansowych będących w dyspozycji Biura.
Art. 33. Środki finansowe, o których mowa w art. 32 przeznaczone są na realizację zadań
Biura, w tym w szczególności na:
a) pokrycie kosztów funkcjonowania Biura,
b) zaplecze eksperckie
c) obsługę techniczną, administracyjną i informacyjną Rady,
d) potrzeby organizacji wchodzących w skład Rady, związane z realizacją zadań
wynikających z członkostwa w Radzie,
e) utworzenie i utrzymywanie rezerwy finansowej.
Rozdział 4
Wojewódzkie rady dialogu społecznego
Art. 39. 1. W województwach mogą być tworzone wojewódzkie rady dialogu społecznego.
2. O utworzeniu wojewódzkiej rady dialogu społecznego postanawia marszałek województwa
na wspólny wniosek co najmniej jednej z organizacji, o których mowa w art. 20 ust. 1, oraz co
najmniej jednej z organizacji, o których mowa w art. 21 ust. 1.
3. Wojewoda postanawia o likwidacji wojewódzkiej rady dialogu społecznego jeżeli o
odwołanie swoich przedstawicieli z jej składu wystąpią wszystkie z organizacji, o których
mowa w art. 20 ust. 1, lub wszystkie z organizacji, o których mowa w art. 21 ust. 1.
Art. 40. 1. Do właściwości wojewódzkiej rady dialogu społecznego należy wyrażanie opinii:
1) w sprawach objętych zakresem zadań związków zawodowych lub organizacji
pracodawców będących w kompetencji administracji rządowej i samo-rządowej z terenu
województwa,
2) w sprawach, o których mowa w art. 12,
3) w sprawach, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 4.
2. Na wspólny wniosek strony pracowników i strony pracodawców marszałek województwa
jest obowiązany przedstawić wojewódzkiej rady dialogu społecznego do zaopiniowania
projekt strategii rozwoju województwa.
3. Przyjęcie opinii, o której mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody przedstawicieli wszystkich
stron wojewódzkiej rady dialogu społecznego; jeżeli wojewódzka rada dialogu społecznego
nie uzgodni wspólnej opinii, każdej ze stron wojewódzkiej rady dialogu społecznego
przysługuje prawo wyrażenia stanowiska w sprawie podlegającej opiniowaniu.
4. Opinię w sprawie, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojewódzka rada dialogu społecznego
przekazuje Radzie.
5. Wszystkie strony wojewódzkiej rady dialogu społecznego mogą wspólnie zawierać
porozumienia. Przedmiotem porozumień mogą być wzajemne zobowiązania stron w
sprawach objętych zakresem ich działania. Przepis art. 8 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 41. 1. Wojewódzka rada dialogu społecznego może rozpatrywać sprawy społeczne lub
gospodarcze powodujące konflikty między pracodawcami i pracownikami, jeżeli uzna te
sprawy za istotne dla zachowania pokoju społecznego.
2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, mogą być na piśmie przedstawiane wojewódzkiej radzie
dialogu społecznego przez każdą z jej stron, związki zawodowe i organizacje pracodawców
nie wchodzące w skład wojewódzkiej rady dialogu społecznego, organy administracji
publicznej oraz strony, których konflikt dotyczy.
Art. 42. 1. W sprawach, o których mowa w art. 41, wojewódzka rada dialogu społecznego
wyraża opinię lub podejmuje uchwałę o konieczności wyznaczenia osoby z misją dobrej woli,
którą będzie osoba z listy mediatorów, o której mowa w prze-pisach o rozwiązywaniu sporów
zbiorowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli wymaga tego interes społeczny, przewodniczący
wojewódzkiej rady dialogu społecznego może samodzielnie zadecydować o konieczności
wyznaczenia osoby z misją dobrej woli.
3. Z wnioskiem do ministra właściwego do spraw pracy o wyznaczenie osoby, o której mowa
w ust. 1, występuje przewodniczący wojewódzkiej rady dialogu społecznego.
4. Osoba z misją dobrej woli pomaga stronom, których konflikt dotyczy, w jego rozwiązaniu.
Jeżeli nie jest możliwe rozwiązanie konfliktu, jego strony lub osoba z misją dobrej woli
występują do wojewódzkiej rady dialogu społecznego o wyrażenie przez nią opinii.
Art. 43. 1. Osobie z misją dobrej woli na czas prowadzenia misji dobrej woli przysługuje
zwolnienie od pracy.
2. Osobie z misją dobrej woli przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych przez nią
kosztów przejazdu i zakwaterowania określone w umowie zawartej przez tę osobę z
wojewodą. Wynagrodzenie to nie może być wyższe od wynagrodzenia określonego dla
mediatorów z listy mediatorów, o którym mowa w przepisach dotyczących rozwiązywania
sporów zbiorowych.
3. Wynagrodzenie i koszty, o których mowa w ust. 2, są pokrywane ze środków budżetu
państwa przeznaczonych na działalność urzędu wojewódzkiego.
Art. 44. 1. W skład wojewódzkiej rady dialogu społecznego wchodzą przedstawiciele:
1) wojewody - jako strona rządowa,
2) organizacji, o których mowa w art. 20 ust. 1 - jako strona pracowników,
3) organizacji, o których mowa w art. 21 ust. 1 - jako strona pracodawców,
4) marszałka województwa - jako strona samorządowa.
2. Wojewódzka rada dialogu społecznego może zapraszać do udziału w posiedzeniach
przedstawicieli powiatów i gmin z terenu województwa.
3. Członków wojewódzkiej rady dialogu społecznego powołuje i odwołuje marszałek
województwa, który wchodzi w skład tej komisji jako jej przewodniczący.
4. Przewodniczącym Rady jest naprzemiennie przedstawiciel strony pracowników i strony
pracodawców.
5. Kadencja Przewodniczącego Rady trwa 1 rok.
6. Wybór Przewodniczącego Rady następuje w drodze porozumienia zawartego między
wszystkimi organizacjami wchodzącymi w skład danej strony.
7. Szczegółowe zasady i tryb działania wojewódzkich rad dialogu społecznego, a także
ustalania ich składu, w tym powoływania i odwoływania członków tych komisji, oraz ich
uprawnienia związane z pracą w rady określa, w drodze rozporządzenia, Prezes Rady
Ministrów po zasięgnięciu opinii organizacji, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art. 21 ust. 1,
oraz strony samorządowej w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
7. Obsługę wojewódzkiej rady dialogu społecznego zapewnia biuro wojewódzkiej rady
dialogu społecznego będące komórką organizacyjną urzędu marszałkowskiego.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. XA. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440, z późn. zm.) wprowadza się
następujące zmiany:
1) W art. 89
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym zwiększony o 20 % realnego
wzrostu
przeciętnego
wynagrodzenia
w
poprzednim
roku
kalendarzowym,
z
zastrzeżeniem ust. 3-5.”;
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Rada Dialogu Społecznego może w drodze uchwały uzgodnić inną niż określona w
ust. 1 wysokość zwiększenia wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych
uwzględniając wskaźnik realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia.”;
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Zwiększenie wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w ust.
3 jest przedmiotem corocznych negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego,
przeprowadzanych w czerwcu, w roku poprzedzającym waloryzację.”;
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Jeżeli Rada Dialogu Społecznego w terminie 14 dni od dnia przedstawienia przez
stronę rządową partnerom społecznym informacji o prognozowanych wielkościach
makroekonomicznych, w tym o wielkości wskaźnika inflacji, stanowiących podstawę do
opracowania projektu ustawy budżetowej na rok następny uzgodni, w drodze uchwały,
wysokość zwiększenia, o którym mowa w ust. 3 Prezes Rady Ministrów na wniosek Rady
Dialogu Społecznego w terminie 21 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie określa w
drodze
rozporządzenia
wysokość
zwiększenia
ustaloną
przez
Radę
Dialogu
Społecznego.”;
e) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Jeżeli nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Rady Dialogu Społecznego w trybie
określonym w ust. 4 i 5, Rada Ministrów określi w terminie 21 dni od dnia zakończenia
negocjacji, w drodze rozporządzenia, wysokość zwiększenia, o którym mowa w ust. 3,
biorąc pod uwagę informacje o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych, w
tym wielkość wskaźnika inflacji, stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy
budżetowej na rok następny.”
f) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu
„7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w drodze
komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w
terminie 3 dni roboczych od dnia ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego komunikatu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1 i 2, wskaźnik
waloryzacji, biorąc pod uwagę wskaźniki, o których mowa w ust. 1 i 2, jak również
wysokość zwiększenia ustaloną w sposób określony w ust. 5 lub 6”.
Art. XB. W ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę
(Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) Rada Dialogu Społecznego – Radę Dialogu Społecznego, o której mowa w przepisach o
instytucjach dialogu społecznego na szczeblu ogólnokrajowym i wojewódzkim;”
2) w art. 2
a) w ust. 1 wyrazy „Trójstronnej Komisji” zastępuje się wyrazami „Rady Dialogu
Społecznego”;
b) w ust. 2 wyrazy „Trójstronnej Komisji” zastępuje się wyrazami „Radzie Dialogu
Społecznego”;
c) w ust. 3 wyrazy „Trójstronna Komisja” zastępuje się wyrazami „Rada Dialogu
Społecznego”
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„Prezes Rady Ministrów na wniosek Rady Dialogu Społecznego w terminie 21 dni od
dnia złożenia wniosku w tej sprawie określa w drodze rozporządzenia wysokość
minimalnego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 3.”;
e) ust. 5 wyrazy „Trójstronna Komisja” zastępuje się wyrazami „Rada Dialogu
Społecznego”
f) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Terminy, o których mowa w ust. 2-5, Rada Dialogu Społecznego zmienia na wniosek
przedstawiciela Rady Ministrów w jej składzie, odpowiednio do zmiany terminu
dokonanej na podstawie art.
ustawy o instytucjach dialogu społecznego na szczeblu
ogólnokrajowym i wojewódzkim (Dz. U. Nr …, poz. …).”;
3) art. 5 ustawy otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. 1. Wysokość minimalnego wynagrodzenia, o której mowa w art. 2, jest ustalana w
taki sposób, aby przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia w danym roku
wzrastała w stopniu nie niższym niż prognozowany na dany rok wskaźnik cen, z
zastrzeżeniem ust. 4, ust. 5 i ust. 6.
2. Jeżeli w roku poprzednim prognozowany wskaźnik cen różni się od wskaźnika cen,
przy ustalaniu wysokości minimalnego wynagrodzenia w roku następnym uwzględnia się
wysokość minimalnego wynagrodzenia w roku poprzedzającym rok, na który jest ustalane
minimalne wynagrodzenie, skorygowaną wskaźnikiem weryfikacyjnym, o którym mowa
w ust. 3.
3. Wskaźnik weryfikacyjny otrzymuje się przez podzielenie wskaźnika cen w roku
poprzednim przez prognozowany wskaźnik cen w roku poprzednim.
4. Jeżeli w roku, w którym odbywają się negocjacje, wysokość minimalnego
wynagrodzenia będzie niższa od połowy wysokości przeciętnego wynagrodzenia, o
którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3a, stopień wzrostu, o którym mowa w ust. 1, zwiększa
się dodatkowo o 2/3 wskaźnika prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego
brutto.
5. Jeżeli w roku, w którym odbywają się negocjacje, wysokość minimalnego
wynagrodzenia będzie niższa od połowy przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w
art. 2 ust. 2 pkt 3a, a wskaźnik prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowy
brutto na rok następny wynosi co najmniej 3% a mniej niż 4%, wynagrodzenie minimalne
oblicza się według poniższego wzoru:
a= [( a1/ b1)*100% + (c-3%)] * b
gdzie:
a- minimalne wynagrodzenie w roku przyszłym
a1- minimalne wynagrodzenie w roku bieżącym
b- prognozowane średnie wynagrodzenie w roku przyszłym
b1-prognozowane średnie wynagrodzenie w roku bieżącym
c- prognozowany realny wzrost PKB w roku przyszłym
6. Jeżeli w roku, w którym odbywają się negocjacje, wysokość minimalnego
wynagrodzenia będzie niższa od połowy przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w
art. 2 ust. 2 pkt 3a, a wskaźnik prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego
brutto na rok następny wynosi co najmniej 4%, wynagrodzenie minimalne oblicza się
według poniższego wzoru:
a= [( a1/ b1)*100% + c2/3 ] * b
gdzie:
a- minimalne wynagrodzenie w roku przyszłym
a1- minimalne wynagrodzenie w roku bieżącym
b- prognozowane średnie wynagrodzenie w roku przyszłym
b1- prognozowane średnie wynagrodzenie w roku bieżącym
c- prognozowany realny wzrost PKB w roku przyszłym
7. Jeżeli w roku poprzednim prognozowane średnie wynagrodzenie w gospodarce
narodowej różni się od średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przy
ustalaniu wysokości minimalnego wynagrodzenia w roku następnym uwzględnia się
wysokość minimalnego wynagrodzenia w roku poprzedzającym rok, na który jest
ustalane minimalne wynagrodzenie skorygowaną wskaźnikiem weryfikacyjnym.
8. Wskaźnik weryfikacyjny otrzymuje się przez podzielenie średniego wynagrodzenia w
gospodarce
narodowej
w
roku
poprzednim
przez
prognozowane
średnie
wynagrodzenie w gospodarce narodowej w roku poprzednim.”.
Art. XC. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z
2013 r. poz. 1456) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 18 otrzymuje brzmienie:
„Art. 18. 1. Kwoty, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art. 15b ust. 2, oraz
wysokości świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia pielęgnacyjnego,
podlegają corocznej waloryzacji od dnia 1 listopada.
2. Waloryzacja polega na pomnożeniu kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art.
15b ust. 2, oraz wysokości świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem świadczenia
pielęgnacyjnego, o wskaźnik waloryzacji”
3. Wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych
w poprzednim roku kalendarzowym ogółem, z zastrzeżeniem art. 19 ustawy”;
2) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art. 19. 1. Rada Dialogu Społecznego może w drodze uchwały uzgodnić inną niż
określona w art. 18 ust. 3 wysokość wskaźnika waloryzacji, uwzględniając wyniki badań
progu wsparcia dochodowego rodzin.
2. Wysokość wskaźnika waloryzacji, o którym mowa w ust. 1 jest przedmiotem
corocznych negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego.
3. Rada Ministrów, do dnia 15 maja, przedstawia Radzie Dialogu Społecznego:
1) propozycje wskaźnika waloryzacji kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art.
15b ust. 2, oraz wysokości świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia
pielęgnacyjnego;
2) wyniki badań progu wsparcia dochodowego rodzin;
3) informację o realizacji świadczeń rodzinnych w okresie zasiłkowym poprzedzającym
termin poprzedniej waloryzacji kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art. 15b ust. 2,
oraz wysokości świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia
pielęgnacyjnego;
4) informację o sytuacji dochodowej rodzin posiadających dzieci na utrzymaniu.
4. Rada Dialogu Społecznego, po otrzymaniu propozycji i informacji Rady Ministrów,
uzgadnia wysokość kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art. 15b ust. 2, oraz wysokość świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia
pielęgnacyjnego, w terminie do dnia 15 czerwca.
5. Jeżeli Rada Dialogu Społecznego w terminie, o którym mowa w ust. 4 uzgodni, w
drodze uchwały, wysokość kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art. 15b ust. 2,
oraz wysokość świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia
pielęgnacyjnego Prezes Rady Ministrów na wniosek Rady Dialogu Społecznego w
terminie 21 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie określa w drodze rozporządzenia
wysokość kwot, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 oraz w art. 15b ust. 2, oraz wysokość
świadczeń rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia pielęgnacyjnego
uzgodnioną przez Radę Dialogu Społecznego.;
7. Jeżeli nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Rady Dialogu Społecznego w trybie
określonym w ust. 4 i 5 waloryzacja jest dokonywana o wskaźnik, o którym mowa w art.
18 ust. 3”.
Art. XD. W ustawie z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej
sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (t.j. Dz. U. z 2011, Nr 79, poz. 431,
zmiany Dz. U. z 2013, poz. 1645) art. 7 otrzymuje następujące brzmienie:
„1. Średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń dla osób, o których mowa w art. 5 pkt 2,
są corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego.
2. Rada Ministrów, w terminie do dnia 15 czerwca każdego roku, przedkłada Radzie Dialogu
Społecznego, a także ogólnokrajowym organizacjom związków zawodowych zrzeszających
pracowników państwowej sfery budżetowej w celu wyrażenia opinii, propozycję
średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok
następny. Wraz z tą propozycją Rada Ministrów przedkłada informację o:
1) prognozowanej dynamice produktu krajowego brutto;
2) prognozowanych zmianach cen towarów i usług konsumpcyjnych;
3) prognozowanym wzroście wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w sektorze
przedsiębiorstw;
4) prognozowanym zatrudnieniu w gospodarce narodowej;
5) prognozowanych zmianach w stopie bezrobocia;
6) prognozowanym zatrudnieniu w państwowej sferze budżetowej;
7) wynagrodzeniach z roku poprzedniego pozostałych pracowników państwowej sfery
budżetowej nieobjętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń.
3. Nieprzedstawienie przez organizacje związków zawodowych opinii, w terminie 20 dni od
dnia przedłożenia propozycji, uważa się za rezygnację z prawa jej wyrażenia.
4. Jeżeli Rada Dialogu Społecznego uzgodni, w drodze uchwały, wysokość średniorocznych
wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej, Rada Ministrów jest
zobowiązana do uwzględnienia w projekcie ustawy budżetowej wynagrodzeń zapewniających
osiągnięcie uzgodnionej wysokości wskaźników.
5. Jeżeli w terminie do dnia 20 lipca nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Rady Dialogu
Społecznego, Rada Ministrów przyjmie do projektu ustawy budżetowej średnioroczne
wskaźniki wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok następny, z tym że
nie mogą być one niższe od wskaźników zawartych w propozycji, o której mowa w ust. 2.
6. Terminy, o których mowa w ust. 2 i 5, Rada Dialogu Społecznego może zmienić na
wniosek przedstawiciela Rady Ministrów w jej składzie.”
Art. XE. Art. 9 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz.
182) otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. 1. Kwoty dochodowe podlegają corocznej waloryzacji od dnia 1 października.
2. Waloryzacja polega na pomnożeniu kwot dochodowych o wskaźnik waloryzacji.
3. Wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w
poprzednim roku kalendarzowym ogółem, z zastrzeżeniem ust. 4-9.
4. Rada Dialogu Społecznego może w drodze uchwały uzgodnić inną niż określona w ust. 3
wysokość wskaźnika waloryzacji, uwzględniając wyniki badań progu interwencji socjalnej. .
5. Wysokość wskaźnika waloryzacji, o którym mowa w ust. 4 jest przedmiotem corocznych
negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego.
6. Rada Ministrów, do dnia 15 maja, przedstawia Radzie Dialogu Społecznego:
1) propozycje wskaźnika waloryzacji kwot dochodowych;
2) wyniki badań progu interwencji socjalnej;
3) informację o realizacji świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej za okres od
poprzedniej waloryzacji, obejmującą liczbę świadczeniobiorców, liczbę świadczeń i ogólną
kwotę wydatków na świadczenia.
7. Rada Dialogu Społecznego, po otrzymaniu propozycji i informacji Rady Ministrów,
uzgadnia wysokość kwot dochodowych do dnia 15 czerwca.
8. Jeżeli Rada Dialogu Społecznego w terminie, o którym mowa w ust. 7 uzgodni, w drodze
uchwały, wysokość kwot dochodowych Prezes Rady Ministrów na wniosek Rady Dialogu
Społecznego w terminie 21 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie określa w drodze
rozporządzenia wysokość kwot dochodowych uzgodnioną przez Radę Dialogu Społecznego.
9. Jeżeli nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Rady Dialogu Społecznego w trybie określonym
w ust. 5-8 waloryzacja jest dokonywana o wskaźnik, o którym mowa w ust. 3.
10. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia , sposób ustalania progu interwencji socjalnej, zakres potrzeb niezbędnych do
egzystencji, minimalny zakres wydatków, okres oraz źródło danych, z jakiego przyjmuje się
wysokość cen towarów i usług, uwzględniając poziom wydatków gospodarstw domowych z 1
kwintyla rozkładu dochodów, których wydatki należy uwzględnić w badaniu progu
interwencji socjalnej.
11. Kwota stanowiąca podstawę ustalenia wysokości pomocy pieniężnej na usamodzielnienie,
na kontynuowanie nauki i pomocy na zagospodarowanie w formie rzeczowej, kwoty
minimalnego i maksymalnego świadczenia pieniężnego na utrzymanie i pokrycie wydatków
związanych z nauką języka polskiego dla cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej
Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone
w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12
grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, a także maksymalna kwota zasiłku stałego ulegają zmianie
w terminach waloryzacji kryteriów dochodowych o 50 % sumy kwot, o które wzrosły
kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej i kryterium dochodowe na osobę w
rodzinie.
12. Kwota dochodu z 1 ha przeliczeniowego ulega zmianie w terminie waloryzacji kryteriów
dochodowych o 25 % sumy kwot, o które wzrosły kryterium dochodowe osoby samotnie
gospodarującej i kryterium dochodowe na osobę w rodzinie.
13. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza, w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”,
zweryfikowane kryteria dochodowe oraz kwoty, o których mowa w ust. 11 i 12 do dnia 15
lipca każdego roku kalendarzowego.”
Art. XF. W ustawie o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz.U. ...)
dodaje się art. 9 ust. 1a w brzmieniu:
„W przypadku złożenia wniosku o przeprowadzenie wysłuchania publicznego dotyczącego
rozporządzenia przez Radę Dialogu Publicznego minister podmiot odpowiedzialny za
opracowanie projektu rozporządzenia jest zobowiązany do jego przeprowadzenia.
Art. XH. W art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U.
...) po wyrazach „Krajowego Biura Wyborczego” skreśla się wyraz „i”, a w jego miejsce
stawia się przecinek, a po słowach „Państwowej Inspekcji Pracy” w miejsce kropki wstawia
się przecinek i słowa „Urzędu Rzecznika Dialogu Społecznego.”.
Art. XJ
Organizacje związkowe i organizacje pracodawców, w stosunku do których stwierdzono
reprezentatywność w trybie ustawy o której mowa w art. … (ustawa o komisji trójstronnej,
podać nr artykułu, w którym uchyla się tę ustawę) zachowują ten status do upływu okresu 4
lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o reprezentatywności.
Punkty do dalszych dyskusji
1. Instytucja Rzecznika Dialogu Społecznego
Za instytucją opowiada się NSZZ Solidarność. FZZ i OPZZ są przeciwne. Zamiast instytucji
Rzecznika proponują powołanie Biura Dialogu Społecznego. Część kompetencji Rzecznika
przekazują Dyrektorowi Biura (techniczne), część Przewodniczącemu Rady. Odpowiednio
zmieniają się zatem kompetencje Przewodniczącego, o których mowa w art. 23 ustawy.
2. Tytuł ustawy.
Propozycja OPZZ, by nazwa była następująca: ustawa o Radzie Dialogu Społecznego oraz o
Wojewódzkich Radach Dialogu Społecznego
3. Powołanie rad regionalnych, gminnych i powiatowych.
Propozycja OPZZ, by mogły być one powoływane, FZZ dopuszcza taką możliwość, ale nie
uznaje jej za niezbędną
4. Kadencja Przewodniczącego Rady i Rad Wojewódzkich
Inna propozycja, by kadencja wynosiła 2 lata, nie 1 rok
5. Uprawnienia Rady.
Inna propozycja, by wzmocnić uprawnienia Rady.
„OPZZ rekomenduje, aby w trakcie dalszych dyskusji nad kompetencjami Rady Dialogu Społecznego zastanowić się nad sprawą uprawnień Rady zmierzających w kierunku realizacji zasady partycypacji w tworzeniu prawa (w szczególności prawa pracy) oraz jego jakości.” W opinii FZZ i NSZZ Solidarność, propozycja OPZZ zawarta w pkt. 5, choć oczekiwana, wymaga oceny zgodności z Konstytucją RP, gdyż nasuwa wątpliwości w tym zakresie. 6. Dopisać do przepisów przejściowych.
„W pierwszej kadencji rady przedstawiciele strony pracowników są przewodniczącymi
następujących stałych zespołów Rady DS.:………….”
7. Przejęcie przez Radę mienia.
Chodzi o przejęcie przez radę CPS Dialog oraz pracowników Departamentu dialogu MPiPS.