Wytrzymalość Ścian Komórkowych

WYTRZYMAŁOŚĆ ŚCIAN KOMÓRKOWYCH, POMIAR NAPRĘŻENIA
NORMALNEGO W ŚCIANIE KOMÓRKOWEJ KOMÓRKI CYLINDRYCZNEJ
Zagadnienia do przygotowania: Naprężenie normalne i styczne, rodzaje odkształceń
mechanicznych, mechaniczne właściwości tkanek, moduł Younga, prawo Hooke'a, turgor
Literatura:
Z. Hejnowicz - Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych
H. Szydłowski - Pracownia fizyczna
Przyrządy i materiały:
Mikroskop, okular z podziałką, igła preparacyjna, szkiełka podstawowe i nakrywkowe, skórka
cebuli, roztwory sacharozy o różnych stężeniach, woda destylowana.
Przebieg i opracowanie ćwiczenia:
1. Wstęp teoretyczny (dołączyć do sprawozdania wraz ze szczegółowymi obliczeniami
i wnioskami)
2. Wykonanie ćwiczenia
 Wytnij preparaty ze skórki z łuski cebuli (od strony wewnętrznej) i umieść je
w roztworach sacharozy: 0.3, 0.4, 0.5, 0.6 M po jednym w każdym. Odstaw do
splazmolizowania na ok. 40 min.
 Za pomocą okularu z podziałką dokonaj pomiarów promienia cylindrycznej komórki
skórki cebuli r i grubości ściany komórkowej d (co najmniej 10 pomiarów r i d
w różnych obszarach preparatu) pod obiektywami 40 i 100.
 Po upływie 40 min. obejrzyj pod mikroskopem plazmolizujące się komórki. Zanotuj dla
jakiego stężenia molowego obserwuje się plazmolizę graniczną.
 Zanotuj temperaturę roztworu sacharozy.
3. Wyniki pomiarów:
Zapisz w tabeli wyniki pomiarów, wszystkie wielkości wyraź w układzie SI (jeśli to
możliwe)
You created this PDF from an application that is not licensed to print to novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
Stężenie roztworu sacharozy c, przy którym
ciśnienie turgorowe spadło do zera
Temperatura roztworu sacharozy T
40
100
40
Grubość ściany komórki cebuli d
100
Promień cylindrycznej komórki cebuli r
4. Opracowanie wyników:
 Odczytaj z tablic fizycznych wartość i wymiar stałej gazowej: R
 Wyznacz ciśnienie hydrostatyczne soku komórkowego ze wzoru:
p  c  R T
 Potraktuj komórkę skórki z łuski cebuli, jak komórkę cylindryczną. Wylicz dla niej
naprężenia normalne w kierunku poprzecznym i podłużnym ze wzorów:
1 
pr
,
d
2 
pr
2d
dla pomiarów r i d wykonanych pod powiększeniem 40 i 100
5. Oszacowanie niepewności pomiarowych:
Największy jest błąd systematyczny tkwiący w metodzie wyznaczania p; znaczne są też
niepewności pomiarów r i d. Najmniejszy błąd pochodzi z pomiaru temperatury.
Błąd p oblicz metodą różniczki zupełnej, przyjmując: c = 0.1 M/dm3, T = 1K
p 
p
p
c 
T
c
T
Błędy 1 i 2 oblicz dla naprężeń wyznaczonych pod powiększeniem 100, stosując
metodę różniczki zupełnej. Niepewności r oraz d równe są wartości błędu
standardowego średnich pomiarów r i d.
 1 
 1
 1
 1
r 
d 
p
r
d
p
 2 
 2
 2
 2
r 
d 
p
r
d
p
Wyznacz błąd względny pomiaru 1 i 2
6. Pełny zapis wyniku i wnioski:
40
1  1 =
 2   2 =
100
1  1 =
 2   2 =
UWAGA: Nie będą przyjmowane sprawozdania, w których wstęp teoretyczny lub inna część
okażą się „przeklejone” z internetu albo skopiowane z innego sprawozdania
You created this PDF from an application that is not licensed to print to novaPDF printer (http://www.novapdf.com)