D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

Sygn. akt II Cz 907/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2015 roku
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)
Sędziowie: SO Janusz Kasnowski
SO Piotr Starosta
po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2015 roku w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym sprawy
z powództwa (...) S.A. we W.
przeciwko R. K. i B. K.
o zwolnienie od egzekucji
na skutek zażalenia pozwanych
od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 28.10.2014 roku, sygn. akt XII C 176/14
postanawia:
1. zmienić zaskarżone postanowienie z dnia 28.10.2014 roku w punkcie 2 (drugim) poprzez
oddalenie wniosku powoda o zasądzenie od pozwanych kosztów zastępstwa procesowego,
2. zasądzić od powoda na rzez pozwanych kwotę 634 zł (sześćset trzydzieści cztery złote) tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Na oryginale właściwe podpisy
Sygn. akt II Cz 907/14
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 28.10.2014 roku umorzył postępowanie w niniejszej sprawie na
skutek cofnięcia pozwu. Jednocześnie w punkcie 2 postanowienia Sąd orzekł o kosztach postępowania zasądzając od
pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W punkcie
3 tego postanowienia na mocy art. 79 ust. 1 pkt 1 b ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano
zwrócić, nakazano zwrócić powodowi kwotę 2.250 zł tytułem opłaty od cofniętego pozwu.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, że o kosztach postępowania orzekł zgodnie z art. 108 §
1 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc uwzględniając zasadę kosztów niezbędnych i celowych oraz odpowiedzialności stron
za wynik postępowania. Sąd Rejonowy miał przy tym na uwadze, iż mimo umorzenia postępowania, w oparciu o
materiały zgromadzone w aktach sprawy, pozew należało uznać za zasadny w chwili jego wniesienia. Sąd zważył przy
tym, że wytoczenie powództwa opartego na art. 841 kpc ograniczone jest terminem ustawowym, a konieczność jego
wniesienia zaistniała w rozpatrywanej sprawie na skutek braku reakcji pozwanych na poparte dokumentami wezwanie
z dnia 08.07.2014 roku do dobrowolnego zwolnienia spornej ruchomości od egzekucji, wystosowane do pozwanych na
niemal miesiąc przed złożeniem pozwu. W tej sytuacji, w ocenie Sądu Rejonowego, złożenie pozwu ocenić należało jako
zasadne i konieczne z przyczyn leżących po stronie pozwanych, co skutkuje uznaniem ich za stronę przegrywającą w
sprawie, a w konsekwencji zobowiązano do zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego stronie przeciwnej
tj. powodowi.
Zażalenie na to postanowienie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach zawartego w punkcie 2 wnieśli pozwani
zarzucając:
- nieważność postępowania na skutek pozbawienia obojga pozwanych możliwości obrony swych praw w niniejszej
sprawie, poprzez niedoręczenie im odpisu pozwu i uniemożliwienie im przedstawienia swego stanowiska co do
zasadności zgłaszanych w pozwie roszczeń oraz stanowiska strony powodowej,
- obrazę przepisów prawa procesowego w postaci art. 108 § 1 kpc poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe
zastosowanie, polegające na przyjęciu (bez zapoznania się ze stanowiskiem strony pozwanej), iż roszczenie zgłoszone
w pozwie jest roszczeniem zasługującym na uwzględnienie i pominięcia możliwości, jaką przewiduje art. 101 lub 102
kpc,
- obrazę przepisu art. 203 § 2 kpc zd. 1 poprzez jego niezastosowanie.
Mając powyższe na uwadze pozwani wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części objętej zażaleniem i
umorzenie w tym zakresie postępowania sądowego, a także zasądzenie od powoda na rzecz każdego z pozwanych
kosztów postępowania zażaleniowego w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanych należało uznać za zasadne. Jest oczywistym, że w sytuacji cofnięcia pozwu na skutek spełnienia
żądania nawet przed jego doręczeniem strona pozwana może być traktowana jako przegrywająca sprawę i wówczas
możliwe byłoby zasądzenie kosztów postępowania od pozwanego na rzecz powoda. Jednak w ocenie Sądu Okręgowego
z taką sytuacja nie mieliśmy do czynienia w niniejszej sprawie.
Sąd Rejonowy oceny co do zasadności wniosku o obciążenie pozwanych kosztami procesu dokonał wyłącznie w
oparciu o informacje wynikające z pozwu i dołączonych do niego dokumentów albowiem nie doręczył odpisu
pozwu i nie umożliwił pozwanemu złożenia wniosku w trybie art. 203 § 2 kpc. Z zażalenia i dołączonych do niego
dokumentów wynikają inne okoliczności niniejszej sprawy w szczególności dotyczące zachowania pozwanego po
wezwaniu do wyrażenia zgody na zwolnienie zajętej nieruchomości. Jak wynika z pisma pełnomocnika pozwanego
z dnia 14.07.2014 roku pozwani zadeklarowali wolę złożenia stosownego wniosku do komornika niezwłocznie po
wyjaśnieniu nieścisłości w oznaczeniu zajętych przez komornika maszyn. Do pisma dołączono kopię protokołu zajęcia
z dnia 09.06.2014 roku, w którym opisano (...) zajęte maszyny dziewiarskie, z tym, że maszyna z pozycji (...) która
miała stanowić własność powoda opisana została jako(...) tymczasem powód wnosił o wyrażenie zgody na zwolnienie
spod zajęcia maszyny oznaczonej jako (...) (...) (...) Dwie pozostałe maszyny nosiły oznaczenia (...) (...) ale z inną
numeracją. W tej sytuacji zrozumiała była prośba o uzgodnienie z komornikiem szczegółów związanych z oznaczeniem
zajętych maszyn tak aby nie było wątpliwości, która z nich ma zostać zwolniona od egzekucji. W odpowiedzi na to
pismo powód potwierdził, że jego żądanie dotyczy maszyny opisanej pod numerem 1 w protokole zajęcia i wyjaśnił jaka
jest nazwa tego urządzenia, jednak nie wystąpił do komornika o wyjaśnienie w rozbieżności pisowni nazwy tej maszyny
w protokole zajęcia. Uczynili to pozwani w piśmie z dnia 23.07.2014 roku, prosząc komornika o weryfikację twierdzeń
powoda w związku z lakonicznym opisem zajętych maszyn. Kopię tego pisma otrzymał powód wraz z pismem z dnia
23.07.2014 roku, w którym pozwani po raz kolejny informowali powoda, że po potwierdzeniu, że wśród zajętych
maszyn znajduje się maszyna odpowiadająca oznaczeniom wskazanym w żądaniu powoda niezwłocznie zostanie
ona zwolniona od egzekucji. Pismem z dnia 06.08.2014 roku komornik sądowy przesłał pozwanym zdjęcia zajętych
maszyn i tabliczek znamionowych w celu dokonania ich poprawnej weryfikacji.
Pozwani w odpowiedzi na pismo komornika w skierowanym do niego w dniu 18.08.2014 roku kolejnym piśmie
wskazali, iż zdjęcia w/o są częściowo nieczytelne, dlatego pozwani ponownie proszą o dokładne ustalenie czy wśród
zajętych w dniu 09.06.2014 roku maszyn znajduje się również maszyna o oznaczeniach wskazanych przez powoda.
W piśmie tym wyraźnie zaznaczono, iż jeżeli wśród zajętych maszyn znajduje się maszyna o cechach wskazanych
przez powoda wierzyciel wnosi o jej zwolnienie spod zajęcia komorniczego. Oceniając zdjęcia dołączone do zażalenia
a znajdujące się na kartach: 30-32 akt, stwierdzić należy, że rzeczywiście część danych znajdujących się na tabliczkach
znamionowych maszyn jest nieczytelna. Pismo do komornika uznać należy za prawidłowe działanie wierzyciela.
Komornik sądowy dopiero w dniu 13.10.2014 roku zareagował na to w/o pismo pozwanych z dnia 18.08.2014 roku i
wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z maszyny należącej do powoda.
Jak z powyższego wynika wersja wydarzeń przedstawiona przez powoda jest różna od rzeczywistości i pomija działania
podjęte przez pozwanych w celu zwolnienia zajętej ruchomości spod egzekucji. Gdyby komornik sądowy zareagował
w sposób prawidłowy i bez zbędnej zwłoki na pierwsze pismo pozwanych z dnia 23.07.2014 roku i wówczas umorzył
postępowanie egzekucyjne w zakresie spornej ruchomości to zbędne byłoby wnoszenie pozwu, który sporządzono
w dniu 30.07.2014 roku a który wpłynął do Sądu w dniu 05.08.2014 roku. Z pism pozwanych wynika, że nie
kwestionowali oni żądania powoda a jedynie chcieli mieć pewność, iż zajęta maszyna jest tą o której zwolnienie od
egzekucji wnosi powód. Wszystkie wątpliwości pozwanych w tym zakresie były zasadne a wynikały z niedbałości
komornika sądowego, który w sposób nieprawidłowy – zbyt lakoniczny opisał w protokole zajęcia trzy zajmowane
maszyny. Błędami komornika nie można jednak obciążać w niniejszej sprawie pozwanych i nie można na tej podstawie
uznać, że byli oni stroną przegrywającą w niniejszej sprawie.
Dlatego też na mocy art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc należało zmienić zaskarżone postanowienie poprzez
oddalenie wniosku powoda o zasądzenie od pozwanych kosztów zastępstwa procesowego.
Na mocy art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 2 kpc i art. 99 kpc i na podstawie § 6 pkt 3 i § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, należało
zasądzić od powoda na rzecz pozwanych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego kwotę 634 zł, na którą składała
się opłata od zażalenia w wysokości 450 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictw w kwocie 34 zł oraz 150 zł tytułem
wynagrodzenia pełnomocnika procesowego.