„PASTERZ I KSIĘŻNICZKA”

WERONIKA NIEDZWIECKA
„PASTERZ I KSIĘŻNICZKA”
Dawno, dawno temu w przepięknej krainie żył sobie biedny pastuszek, który miał ma
imię Dominik. Kochał bardzo księżniczkę, mieszkającą w zamku nie opodal jego pastwiska.
Pewnego dnia księżniczka Anastazja i pasterz Dominik spotkali się razem na moście.
Pasterz podszedł do księżniczki i zapytał nieśmiało:
– Czy zostaniesz moją żoną?
– Tak – odpowiedziała zawstydzona Anastazja.
Następnego dnia księżniczka i pasterz poszli do Zamku na Wielkim Wzgórzu.
Anastazja powiedziała ojcu o tym, że pasterz Dominik jej się oświadczył. Król zdziwił się
bardzo i odrzekł lekko zdenerwowany:
– Droga córko, nie możesz wyjść za takiego brzydkiego, brudnego i w dodatku biednego
pasterza!
– Tato, ale ja go bardzo kocham! – odpowiedziała na to zawiedziona córka.
Następnego ranka król, chcąc uchronić córkę przed biedą, uwięził księżniczkę
w wysokiej wieży. Siedziała w zamknięciu kilka dni. Po pewnym czasie królewna znalazła
w komnacie wielką, starą, zakurzoną, złotą skrzynię, w której znajdowały się różne, magiczne
rzeczy. Najbardziej spodobało jej się lusterko, które spełniało dwa życzenia. Księżniczka
zastanowiła się chwilę i wypowiedziała pierwsze życzenie:
– Chcę przenieść się poza zamek, na polanę przy chacie pastuszka!
W tej samej chwili zamknęła oczy na dwie sekundy. Wówczas księżniczka zobaczyła
smutnego Dominika, jak siedzi pod drzewem. W tym momencie znalazła się obok
ukochanego. Podbiegła do niego i mocno ucałowała. Później zamieszkali razem w starej
chacie, należącej do pasterza. Żyli biednie, ale szczęśliwie. Cieszyli się, że są razem.
Po upływie jakiegoś czasu Anastazja przypomniała sobie o drugim życzeniu:
– Pragnę, aby chata zamieniła się w piękny, złoty zamek z wszystkimi wygodami, a w nim
było jedzenie i picie, które nigdy się nie kończy! – wypowiedziała księżniczka i tak się
niebawem stało.
Tymczasem król zamartwiał się o swoją kochaną córeczkę. Minęło 30 dni i 30 nocy.
W końcu nie wytrzymał. Czym prędzej kazał przygotować orszak z karocą. Wkrótce
wyruszył na poszukiwania księżniczki. Przeszukał lasy, góry, okoliczne wioski i miasta.
Po krótkiej podróży odnalazł swoją kochaną Anastazję w cudownym zamku.
Tata król zrozumiał, że szczęście córki jest najważniejsze. Wyprawił im huczne
weselisko, oddając tron pasterzowi. Młodzi żyli długo i szczęśliwie, rządząc krajem
sprawiedliwie.