D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

Sygn. akt XIV K 83/16, 3 Ds. 19/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 maja 2016 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Patrycja Kaczmarek
Przy udziale Prokuratora: Magdaleny Kasperskiej
po rozpoznaniu w dniach 21 kwietnia i 20 maja 2016 r. sprawy:
K. N. (N.)
s. P. i T. z d. E.
ur. (...) w K.
oskarżonego o to, że:
w dniu 12 listopada 2015 r. w miejscowości W. kierował rowerem marki M. o nr ramy (...) nie stosując się
do orzeczonego i prawomocnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów, wydanego przez Sąd
Rejonowy w Słupsku, nr akt sprawy XIII K 169/08
tj. o czyn z art. 244 k.k.
I. uznaje oskarżonego K. N. za winnego tego, że w dniu 12 listopada 2015 r. w miejscowości W. kierował rowerem
marki M. o nr ramy (...) nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 21.04.2008r.
w sprawie XIII K 169/08 zakazu prowadzenia rowerów, tj. występku z art. 244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k.
przy zast. art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. skazuje go na karę roku ograniczenia wolności,
zobowiązując go do wykonywania w tym czasie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20
(dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;
II. wymierza oskarżonemu 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty i zwalnia go z kosztów sądowych w pozostałym
zakresie.
XIV K 83/16
UZASADNIENIE
na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. zakres uzasadnienia ograniczono do rozstrzygnięcia o karze i
innych konsekwencjach prawnych czynu
Zebrany materiał dowodowy i jego wymowa przemawiają za przyjęciem, że oskarżony K. N. wypełnił swoim
zachowaniem, w sposób zawiniony, znamiona występku z art. 244 k.k. w ten sposób, że w dniu 12 listopada 2015 r. w
miejscowości W. kierował rowerem marki M. nr ramy (...) nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego
w Słupsku z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie XIII K 169/08 zakazu prowadzenia rowerów.
Przy wymiarze kary Sąd kierował się przesłankami określonymi w rozdziale VI Kodeksu karnego, w szczególności
dyrektywami art. 53 i 58 k.k., biorąc pod uwagę tak okoliczności łagodzące, jak i obciążające oskarżonego.
Nie stwierdzono w sprawie żadnych okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą,
sprawną intelektualnie, zdolną do rozpoznania znaczenia swych czynów i pokierowania swoim postępowaniem.
Sąd jako okoliczność łagodzącą wziął pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który pracuje
zarobkowo, legitymuje się pozytywną opinią od pracodawcy, który powierzył mu stanowisko brygadzisty; utrzymuje
troje swoich dzieci, konkubinę oraz czworo jej dzieci. Okoliczności dotyczące właściwości i warunków osobistych
oskarżonego znajdują też szerzej potwierdzenie w sprawozdaniu z wywiadu środowiskowego. Trzeba też zauważyć, że
oskarżony szczerze przyznał się do winy i okazał skruchę.
Z drugiej strony należy wskazać na stopień winy i szkodliwości społecznej, których nie można określić jako nieznaczne,
skoro oskarżony złamał zakaz orzeczony wyrokiem sądu. Nie bez znaczenia pozostaje też uprzednia wielokrotna
karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa podobne, choć ostatni wyrok skazujący (pomijając wyrok łączny) zapadł
w kwietniu 2013 r., a zatem ponad 3 lata temu. Trzeba jednak pamiętać, że oskarżony wprawdzie złamał zakaz sądowy,
to jednak kierował rowerem stosując się do obowiązku zachowania trzeźwości, zaś okoliczności popełnienia tego czynu
również nie wskazują na znaczny stopień winy oskarżonego. Złamanie zakazu sądowego związane było z obowiązkiem
wykonywania przez oskarżonego pracy.
Przestępstwo z art. 244 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3. Karą współmierną zarówno do stopnia
winy oskarżonego jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa jest kara roku ograniczenia
wolności, połączona z obowiązkiem wykonywania pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku
miesięcznym, orzeczona na podstawie art. 244 k.k. przy zast. art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1 pkt 1 i 1a pkt 1 k.k. i art.
35 § 1 k.k.
Zważywszy na wskazane wyżej właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego ustabilizowany obecnie tryb życia,
utrzymywanie rodziny, wykonywanie pracy zarobkowej, a także fakt, że oskarżony obecnie przestrzega porządku
prawnego, należy przyjąć, że orzeczenie kary nieizolacyjnej będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary w zakresie
oddziaływania wychowawczego jak i zapobiegawczego względem oskarżonego.
Kara ta winna być dla oskarżonego dolegliwa, by spełnić stawiane przed nią cele, lecz nie nadmiernie. Kara takiego
rodzaju i w tym wymiarze jest adekwatna, w tym zakresie w pełni odpowiada wskazanej w art. 53 § 1 k.k. zasadzie
prewencji indywidualnej oraz czyni zadość potrzebom prewencji generalnej.
O kosztach sądowych rozstrzygnięto na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 r. o opłatach w sprawach karnych, obciążając oskarżonego opłatą od kary ograniczenia wolności, a na podstawie
art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego z kosztów sądowych w pozostałym zakresie mając na uwadze jego przeciętną
sytuację majątkową.