Wrzesień 2016 - Parafia Ewangelicko

INFORMATOR
PARAFIALNY
Parafii Ewangelicko – Augsburskiej
w Wołczynie
WOŁCZYN
BYCZYNA
GIERAŁCICE
PARUSZOWICE
Wrzesień, Nr 9/2016 (11)
Bóg rzekł: Miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego tak
długo okazywałem ci łaskę. Jr 31,3
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wołczynie
(Wołczyn, Byczyna, Gierałcice, Paruszowice)
Pl. Wolności 5, 46-250 Wołczyn
Nr konta: 51 88760009 0000 1788 2000 0001
Kontakt: [email protected]
Tel.: (77) 414 52 77
Duchowny:
Proboszcz: ks. Sebastian Olencki
e-mail: [email protected]
kom. 533 759 399
Adresy kościołów:
Kościół Ewangelicki w Wołczynie – ul. Byczyńska 6.
Kościół Ewangelicki w Byczynie – Plac Wolności 1.
Kościół Ewangelicki w Gierałcicach – Gierałcice 68a.
Kościół Ewangelicki w Paruszowicach – Paruszowice 1
strona internetowa:
www.wolczyn.luteranie.pl
Słowo od Duszpasterza
Bóg rzekł: Miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego tak
długo okazywałem ci łaskę. Jr 31,3
Drodzy w Chrystusie, przed nami nowe wyzwania. Rozpoczynający się rok szkolny, koncert 25 września w Byczynie kwartetu
smyczkowego z Katowic. 2 Października organizować będziemy
Regionalne Święto Żniw zaprzyjaźnionych Parafii. Bardzo szybko przyjdzie nam świętować 499 rocznice pamiątki Reformacji.
Jako rodzina pastorska również obchodzimy swoją pamiątkę, jesteśmy już rok z Wami. Dziękujemy.
Zadaje sobie pytanie w dobie 500 - lecia reformacji jakim jesteśmy Kościołem? Czy potrafimy zmieniać nasze myślenie? Czy
jesteśmy przywiązani bardziej do tradycji niż do Bożego Słowa?
Czy nie jesteśmy Kościołem roszczeń? Dawnych wspomnień,
historii? Kościołem Ewangelickim, który swą nazwę wziął od
Ewangelii, Dobrej Nowiny? A może jesteśmy kościołem zinstytucjonalizowanym.
Czy jesteśmy jeszcze świadkami Ewangelii jako Kościół, czyli
wspólnotą ludzi wierzących. Co dla nas jest ważne? Ma się wrażenie, a wręcz przekonanie, że to co było nie powróci i że póki się
żyje trzeba tworzyć nowe.
Apostoł Paweł napisał w liście do Rzymian 1,16 „nie wstydzę
się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, bo
usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę,
jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. Gdyby nie
odkrycie tego artykułu przez ks. Marcina Lutra, kto wie może by
nie było różnic. Ale jako ewangelicy usprawiedliwieni jesteśmy
z wiary, nie z uczynków i Boży to dar. Inaczej pojmujemy i inaczej podchodzimy do różnych kwestii. Dlatego też warto walczyć
o siebie samych, o własne wartości i zasady wiary wywodzące się
z Biblii. Pamiętajmy, że dogmatyka luterańska, czyli nauka
prawd, definicji wiary wywodzi się z Pisma Świętego. Może
przed nami jako Kościołem nowe wyzwanie, które było widoczne
500 lat temu. I może nie trzeba niczego nowego odkrywać, tylko
na nowo wziąć do ręki Słowo, Ewangelie i czytać. Nie tylko czytać, ale nią żyć.
Ks. Sebastian Olencki
Kącik dla dzieci
DOLINA CHARIS
11. Troll
W miasteczku pojawił się rycerz, jego lśniąca zbroja odbijała zimowe
promienie słońca. – Nazywam się Rycerz z Narcyza – powiedział dumnym i pewnym siebie głosem. – Od dziś będę obrońcą waszego miasta.
Ja sprawię, że będziecie już zawsze bezpieczni.
- Hurra! – Krzyknęli mieszkańcy miasteczka – Od dziś mamy swojego
obrońcę. Ludzie bardzo się cieszyli, gdyż od pewnego czasu można
było zauważyć dziwne ślady na śniegu. Nikt nie miał pojęcia do jakiego
stworzenia mogą one należeć. Wszystkich mieszkańców miasteczka
opanował strach. Lecz od dziś w ich mniemaniu wszystko miało się
zmienić, w końcu mieli swojego Rycerza.
Rycerz dostał swój pokój w gospodzie, gospodarz codziennie przynosił mu najlepsze jedzenie, a ludzie z miasteczka byli dla niego bardzo
mili i uprzejmi. Natomiast Rycerz z Narcyza ufał tylko sobie i uważał,
że jest najlepszym i najwspanialszym rycerzem na całym świecie. Każdego ranka stawał przed lustrem i powtarzał:
- O jaki jestem piękny, mądry i wspaniały, gdyby wszyscy ludzie byliby
tacy jak ja, to jakiż świat byłby piękny. – Słowa Rycerza podsłuchiwał
Pierwiosnek i Różyczka.
- I ten człowiek ma być obrońcą miasteczka? Przecież on myśli tylko
o sobie, a zachowuje się grrr… okropnie. Trzeba o tym powiedzieć
innym stworzeniom z naszej doliny – powiedział Pierwiosnek i razem
z Różyczką wzbił się w górę na swych delikatnych skrzydełkach.
Stworzenia z Doliny Charis także zauważyły dziwne ślady na śniegu,
lecz wieść o zadufanym w sobie rycerzu wszystkich zaniepokoiła. Postanowili jako pierwsi odnaleźć tajemniczego gościa. Stworzenia przeszukały każdy skrawek okolicy, zajrzały nawet do każdej dziupli i pod
każdy kamień… i znalazły. W środku lasu, gdzie wypływał z ziemi
strumyk siedział Troll, który wpatrzony w swoje odbicie płakał.
- Co się stało? – zapytały zatroskane stworzenia.
- Jestem brzydki – odpowiedział Troll – każdy kto mnie widzi ucieka,
nie mam przyjaciół, nikt mnie nie lubi. Myślałem, że tu się ukryję,
schowam się tak, że nikt mnie nie zauważy, ale ludzie zauważyli moje
ślady na śniegu i sprowadzili rycerza, żeby mnie złapał. Ja nie jestem
złym trollem, nigdy nie zrobiłem nikomu nic złego, lecz popatrzcie jak
wyglądam, wystarczy, że ktoś na mnie spojrzy i od razu ucieka.
- Prawdziwego piękna często nie widać na naszej twarzy, gdyż jest
ono ukryte w naszym sercu. To czy jesteśmy dobrzy i mili dla innych
świadczy o naszym prawdziwym pięknie, a nie wygląd. Musimy coś
zrobić, aby ludzie z miasta poznali twoje prawdziwe piękno i przestali
się ciebie bać. – Powiedziała Różyczka nie zwracając uwagi na zaskoczony wyraz twarzy Trolla.
W nocy, kiedy ludzie z miasteczka smacznie spali, Troll naprawił
dziurę w moście oraz zegar na wierzy kościelnej, odśnieżył wszystkie
chodniki i pozbierał z lasu dużo drewna na opał. Rankiem, gdy mieszkańcy miasteczka zastanawiali się, kto to wszystko zrobił, Miriam,
przyjaciółka stworzeń z Doliny Charis, opowiedziała wszystkim historię Trolla. Ludzie zapragnęli go poznać i obiecali, że go nie skrzywdzą.
Od tej pory Troll zyskał wielu nowych przyjaciół, a Rycerz z Narcyza
po cichu opuścił miasteczko.
Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce.
I Sm 16,7
MEDALIONY –KOŚCIÓŁ EWANGELICKI
W BYCZYNIE
SAMUEL DAMBROWSKI (1577-1625)
„Nie ma domu ewangelickiego, gdzie nie jest postylla jego”.
Te słowa zostały wypalone pod wizerunkiem jednego z największych pisarzy postylli w języku polskim. Samuel Dambrowski
urodził się w 1577 w Pogorzelu. Jego ojciec Piotr był Pastorem
husyckim, który przeszedł na luteranizm. To właśnie od niego
Samuel otrzymał swoje pierwsze nauki. Uczył się w gimnazjum
ewangelickim w Toruniu. Wyższe wykształcenie akademickie
zdobył w Królewcu i Wittenberdze. Po studiach, w 1600 został
pastorem w Poznaniu. W okresie silnej kontrreformacji w Poznaniu miały liczne ataki na ewangelików. W 1604 i 1614 doszło do
napadów przez tłumy na protestantów. Ostatecznie doprowadziło
to do niszczenia kościołów luterańskich i wydawania zakazów
uczestnictwa w nabożeństwach. W tych latach Samuel przeniósł
się do Wilna. Dzięki jego działaniom luteranizm wzmocnił się
w Księstwie Litewskim. Dambrowski nie ograniczył się tylko do
tego by być duchownym, był on również pisarzem religijnym.
W 1611 wydał pierwsze swoje dzieło – modlitewnik dla chorych
pt. „Lekarstwo duszne człowieka chrześcijańskiego w chorobie.”
Kolejnymi dziełami były zbiory pieśni, modlitewniki, tłumaczenie katechizmu ks. Marcina Lutra, czy kazania pogrzebowe. Najważniejszym jego dziełem była „Postylla chrześcijańska”, zwana
„Dambrówką”. Stała się ona najsłynniejszym zbiorem kazań dla
polskich ewangelików. Miała ona prosty język. Szczególną czcią
cieszyła się na Śląsku Cieszyńskim i Mazurach. Odegrała ona
ważną funkcję w zachowaniu języka polskiego. Szczególną rolę
odegrała w okresie silnej agresji kontrreformacyjnej wymierzonej
przez Jezuitów w stronę Luteran. Była czytana w domach i na
nabożeństwach w Kościołach Leśnych. Samuel Dambrowski
zmarł 15 lipca 1625r. podczas epidemii w Wilnie, gdzie też został
pochowany na cmentarzu ewangelickim. Szczególną sympatią
darzył go sławny Pastor Primarum Byczyny Hermann Koelinng,
który postanowił umieścić go na pierwszym miejscu po róży Lutra.
ROZWAŻANIA BIBLIJNE
KOBIETY W BIBLII
Miriam i inne kobiety związane z historią Mojżesza
Cz. II
Mijały lata. Mojżesz wyrósł na młodego mężczyznę. W 2 Mż
2,11-12 czytamy jak młody książę Egiptu, świadomy swojego
pochodzenia, chciał obronić swoich rodaków. Niestety stając
w obronie hebrajczyka zabił Egipcjanina, w konsekwencji czego
uciekł z kraju. Mojżesz zawędrował do ziemi Midianów i usiadł
tam przy studni. Kapłan midianicki miał siedem córek, które pasły owce. Kiedy zaczęły czerpać wodę ze studni dla swojego stada przyszli inni pasterze i zaczęli je odpędzać. Mojżesz stanął
w ich obronie i pomógł im napoić trzodę. Gdy wróciły do domu,
opowiedziały ojcu co się stało. Ten zaprosił Mojżesza na posiłek
i pozwolił mu u siebie zamieszkać. Reguel (inaczej Jetro) dał
Mojżeszowi za żonę swoją córkę Sypporę. Syppora urodziła Mojżeszowi dwóch synów, pierworodny nazywał się Gerszom,
a młodszy Eliezer. Mijały lata. Bóg objawił się Mojżeszowi
w krzaku gorejącym. Mojżesz otrzymał od Boga zadanie: wyprowadzenie narodu Izraelskiego z Egiptu. Mojżesz wziął swoją
żonę i synów i wyruszył w drogę do ziemi egipskiej. W 2 Mż
4,24-26 czytamy o tym jak sam Pan Bóg natarł na Mojżesza
i chciał go zabić. Wydaje się nie do pomyślenia, ze Bóg najpierw
wybiera Mojżesza, a potem chce odebrać mu życie. Co jest tego
przyczyną? Okazuje się, że jego syn nie był obrzezany. Syppora
wzięła ostry kamień i odcięła napletek syna. W ten sposób uratowała życie swojego męża. Syppora, midianitka, o której są tyko
wzmianki w Biblii zna Boże Prawo i je wypełnia. Mojżesz dotarł
do Egiptu i wyprowadził z niego cały naród Izraelski. Po przejściu przez Morze Czerwone Mojżesz śpiewa Bogu pochwalną
pieśń. W 2 Mż 15,20 tak czytamy: Wtedy prorokini Miriam, siostra Arona, wzięła w rękę swoją bęben, a wszystkie kobiety wyszły
za nią z bębnami i w pląsach. Słowo Boże nazywa tu Miriam prorokinią. Staje się ona tu religijną przywódczynią kobiet, która
zachęca je do wychwalania i wysławiania Boga, za to, co uczynił.
Niestety kolejny fragment, który mówi o Miriam nie przedstawia jej w pozytywnym świetle. W 4 Mż 12,1-15 czytamy historię
buntu Miriam i Arona przeciwko Mojżeszowi. Przyszli do niego
i robili mu wyrzuty z powodu jego żony kuszytki (kuszytka to jest
inne określenie na midianitkę). Ale jak się dalej okazuje Syppora
nie jest prawdziwym powodem ich buntu. Aron i Miriam czuli się
zazdrośni o pozycję Mojżesza i jego relację z Bogiem. W końcu
byli jego starszym rodzeństwem też obdarzonym darem prorokowania. A tu cała chwała przypada na ich młodszego brata. Bóg
nie potrafił się długo patrzeć na to co się dzieje. Wezwał całą
trójkę do namiotu zgromadzenia i stanął w obronie Mojżesza.
Bóg pokazał Miriam i Aronowi różnicę pomiędzy prorokami,
a Mojżeszem. Prorokom Bóg objawia się w snach, bądź w widzeniach natomiast Mojżesz oglądał prawdziwą postać Boga, który
przemawiał do niego jasno, a nie w zagadkach. Kiedy Bóg skończył przemawiać Miriam była cała pokryta trądem. Gdy Aron to
zobaczył, zaczął żałować tego, co zrobili i wstawiał się u Mojżesza za siostrą. Mojżesz wołał do Boga i prosił Go o uzdrowienie
Miriam. Bóg nakazuje Miriam opuścić obóz na siedem dni, po
tym czasie będzie mogła powrócić i pozostanie uzdrowiona. Myślę, że była to wielka lekcja pokory dla Miriam i dla jej rodzeństwa.
Czego możemy się nauczyć z historii powyższych kobiet?
1. Warto inwestować w duchowy rozwój naszych dzieci
i poświęcać im czas, gdyż w przyszłości może się okazać, że ta inwestycja przyniesie wielkie błogosławieństwo w ich życiu.
2. Rzeczy, które dla nas mogą wydawać się mało istotne,
dla Boga mogą mieć olbrzymie znaczenie. Z małych
elementów może powstać wielkie dzieło.
3. Wierząca kobieta może stać przed Bogiem w obronie
swojego męża. Módlmy się o swoich współmałżonków.
4. Każdy kto wierzy może być zachęceniem dla innych
do wiary i uwielbiania Boga.
5. Nie ma ludzi idealnych, każdy popełnia błędy, lecz jeżeli zgrzeszymy możemy liczyć na Bożą łaskę i miłosierdzie.
Ewa Olencka
ZAPRASZAMY WSZYSTKICH NA KONCERT
25 WRZEŚNIA DO KOŚCIOŁA EWANGELICKIEGO
W BYCZYNIE NA GODZINĘ 16.00.
Wystąpi Kwartet smyczkowy założony przez studentki i absolwentki Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. WSTĘP WOLNY.
CRYSTAL STRING QUARTET
PLAN NABOŻEŃSTW – WRZESIEŃ
DZIEŃ
GIERAŁCICE
WOŁCZYN
BYCZYNA
PARUSZOWICE
04.09
15. N. po
Trójcy Św.
11.09
16. N. po
Trójcy Św.
8.30
OFIARA
10.00
OFIARA
11.30
OFIARA
Zapraszamy
do Byczyny
Zapraszamy
do Wołczyna
10.00
11.30
13.00
OFIARA
17.09
17. N. po
Trójcy Św.
8.30
10.00
11.30
Zapraszamy
do Byczyny
25.09
18. N. po
Trójcy Św.
Zapraszamy
do Wołczyna
10.00
11.30
13.00
UWAGA
02. 10. 2016r. o 15.00 w Kościele w Byczynie, odbędzie się
uroczyste Regionalne nabożeństwo żniwne.