s. 3: Proponuje się powołanie wojewódzkich funduszy

s. 3:
Proponuje się powołanie wojewódzkich funduszy zdrowia, jako autonomicznych, regionalnych
instytucji ubezpieczenia zdrowotnego, posiadających osobowość prawną, wraz z
zagwarantowaniem realnego wpływu samorządów szczebla wojewódzkiego i powiatowego na ich
zarządzanie (poprzez rady nadzorcze). Proponuje się również usamodzielnienie wojewódzkich
płatników w zakresie ustalania szczegółowych zasad kontraktowania świadczeń, dające im
możliwość tworzenia własnych produktów kontraktowych – tak aby jak najlepiej reagować na
potrzeby zdrowotne mieszkańców województwa
Z tego zapisu, przy uwzględnieniu dopuszczenia de facto do nierównego traktowania
świadczeniodawców wynika prawo Oddziałów NFZ do samodzielnego ustalenia takich
warunków i zasad kontraktowania świadczeń, które w danym województwie w lepszy sposób
będą preferować określoną grupę świadczeniodawców
s. 4
Skutkuje to z jednej strony kontraktowaniem usług zdrowotnych głównie w oparciu o plan
finansowy konstruowany na podstawie danych historycznych (planów z lat poprzednich), z
niedostatecznym uwzględnieniem poziomu i rodzaju potrzeb zdrowotnych w danym
województwie/ powiecie, a z drugiej strony nadmiernym rozdrobnieniem świadczeniodawców i
brakiem bodźców do działań integracyjnych i konsolidacyjnych
(…)
Wprost wskazuje się, że preferowane będą podmioty duże, a wprowadzane mechanizmy będą
służyć konsolidacji świadczeniodawców – konsolidacja z pewnością nie będzie realizowana
przez podmioty prywatne
Mapa, opracowywana i modyfikowana na podstawie aktualnych danych epidemiologicznych,
będzie przedstawiała sytuację zdrowotną w danym województwie / powiecie i będzie podstawą
do:
a) tworzenia przez wojewódzkie fundusze zdrowia planów zakupów świadczeń zdrowotnych,
b) wydawania przez wojewodę opinii, co do celowości podejmowania nowych
inwestycji
w infrastrukturę medyczną (szpitalną) z punktu widzenia zaspokajania regionalnych potrzeb
zdrowotnych i celowości ich finansowania ze środków publicznych. Brak pozytywnej opinii
będzie wykluczał możliwość otrzymania kontraktu na udzielanie świadczeń finansowanych
przez wojewódzki fundusz zdrowia.
„Ciekawy” zapis. Z jednej strony bowiem opinia wojewody ma dotyczyć tylko celowości
podejmowania nowych inwestycji, ale brak owej opinii będzie umożliwiał zawarcie kontraktu;
opinia może więc dotyczyć również już działających świadczeniodawców, a nie tylko nowych.
Wobec braku innych rygorów w tym zakresie, będzie decyzją całkowicie uznaniową.
s. 5
•przyznanie regionalnym płatnikom autonomii w zakresie ustalania szczegółowych
zasad
w
konkursowych
kontraktowania świadczeń, przy jednoczesnym przeniesieniu kompetencji
zakresie ustalania kryteriów oceny ofert w postępowaniach
z płatnika na Ministra Zdrowia;
•oparcie procesu kontraktowania świadczeń przez regionalnych płatników na rzetelnej
analizie potrzeb zdrowotnych w danym województwie, dokonywanej przez wojewodę,
przy udziale fachowej rady.
Zapis potwierdzający wcześniejsze uwagi, autonomia w
preferowania określonej, zalecanej grupy świadczeniodawców.
kontraktowaniu,
możliwość
s. 6
Usamodzielnienie wojewódzkich płatników nie naruszy w żaden sposób obowiązującej obecnie
zasady swobodnego wyboru świadczeniodawców przez świadczeniobiorców na terenie całego
kraju. Dostęp każdego świadczeniobiorcy do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych przez
świadczeniodawców, którzy zawarli kontrakty w danym zakresie z innymi wojewódzkimi NFZ,
niż płatnik właściwy terytorialnie dla danego pacjenta, zostanie jednoznaczne zagwarantowany
w znowelizowanej ustawie o świadczeniach.
Zapis istotny dla pacjentów, choć nie mający wpływu na zasady i dowolność kontraktowania
świadczeń przez poszczególne Oddziały NFZ.
Zgodnie z zamierzeniem projektodawców wojewódzkie NFZ powinny zatem posiadać znaczny
zakres autonomii w zakresie wypracowywania własnych, autorskich modeli kontraktowania
świadczeń (np. opartych na koncepcjach opieki koordynowanej, czy disease management).
(…)
Projektowana ustawa zawierać będzie zastrzeżenie, iż wojewódzki NFZ nie jest przedsiębiorcą w
rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Uznano bowiem za celowe
wyeliminowanie możliwości ingerowania w działalność wojewódzkich funduszy zdrowia pod
kątem ochrony konkurencji. Celem działania wojewódzkich NFZ - będących państwowymi
osobami prawnymi, zarządzającymi środkami publicznymi - ma bowiem być realizacja
konstytucyjnej zasady równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej dla obywateli, nie zaś
zapewnienie konkurencji na rynku świadczeniodawców.
Zapisy potwierdzające swobodę Oddziałów oraz wyłączające możliwość kontroli zasad równego
traktowania świadczeniodawców w ramach przyjętego modelu kontraktowania
s. 8
Plan zakupu świadczeń powinien w szczególności określać obszary, dla których przeprowadza się
postępowania konkursowe, mające wyłonić świadczeniodawców, a także maksymalną liczbę
świadczeniodawców, z którymi mają zostać zawarte umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej na danym obszarze, w danym zakresie lub rodzaju świadczeń. Ma to na celu
z
jednej strony zagwarantowanie właściwej dostępności świadczeń dla pacjentów,
a
jednocześnie przeciwdziałanie zbytniemu rozdrabnianiu kontraktów, poprzez zawieranie umów z
większą liczbą świadczeniodawców niż byłoby to niezbędne dla prawidłowego zabezpieczenia
dostępności, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów.
Odgórnie będzie ustalana np. maksymalna liczba świadczeniodawców (a wiec np. 1 !), zdaniem
ustawodawcy konkurencja wśród świadczeniodawców prowadzi do nieefektywnego
wykorzystania zasobów …..
s. 9
Podstawowymi obszarami działalności UUZ będą:
• ujednolicanie, w niezbędnym zakresie, szczegółowych zasad kontraktowania świadczeń,
• taryfikacja świadczeń,
Zasady kontraktowania będą więc odgórnie określane, należy jednak domniemywać – bo taki jest
sens projektu, że będą to tylko bardzo ogólne ramy z wielką dozą dowolności po stronie
Oddziałów NFZ.
s. 11
W projektowanej ustawie przewiduje się stworzenie takiego systemu w drodze zawierania przez
Prezesa UUZ umów o przekazywanie danych kosztowych z reprezentatywną grupą
świadczeniodawców, którzy spełnią stawiane wymagania co do rodzaju, zakresu i jakości oraz
formy i częstotliwości przekazywania danych. W szczególności podmioty lecznicze ubiegające się
o zawarcie takiej umowy będą zobligowane do prowadzenia rachunku kosztów zgodnie ze
standardem określonym w specjalnym obwieszczeniu Ministra Zdrowia.
Wprowadzenie nowego
świadczeniodawców”
rozwiązania
i
nowej
umowy
dla
„reprezentatywnej
grupy
s. 13
W projektowanej ustawie uregulowane zostaną całkowicie nowe instrumenty prawne, dotyczące
sporządzania wojewódzkich map oceny potrzeb zdrowotnych oraz wydawania opinii nt.
celowości tworzenia na danym obszarze nowych jednostek lub komórek organizacyjnych
przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego.
W tym zapisie nie wskazuje się czy opinia jest wiążąca i jakie są jej skutki. Uwzględniając
jednak uwagi do wyżej omówionych fragmentów ze s. 4 projektu, można domniemywać, że brak
pozytywnej opinii może nawet uniemożliwić w ogóle zawarcie umów z danym
świadczeniodawcę, tylko dlatego, ze zdaniem urzędników nie będzie to słuszne.
s. 15
Kolejnym nowym instrumentem prawnym będzie instytucja opinii o celowości tworzenia na
danym obszarze nowych jednostek lub komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu
leczniczego, przeznaczonych do udzielania świadczeń szpitalnych. Tworząc ten instrument,
kierowano się przekonaniem, iż na obecnym etapie rozwoju rynku świadczeń zdrowotnych
niezbędne jest wprowadzenie narzędzi planowania podaży tych świadczeń, w taki sposób aby
przeciwdziałać żywiołowemu rozwojowi bazy w zakresie lecznictwa szpitalnego, bez
uwzględnienia rzeczywistych potrzeb w tym zakresie, na danym terenie. Opinie wydawać będzie
wojewoda, na wniosek zainteresowanego podmiotu, przy uwzględnieniu stanowiska
Wojewódzkiej Rady. Podstawą do wydania opinii będzie wojewódzka mapa oceny potrzeb
zdrowotnych oraz dane z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.
Posiadanie ważnej, pozytywnej opinii będzie warunkiem skutecznego ubiegania się
o
zawarcie umowy na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z wojewódzkim NFZ, gdyż brak
takiej opinii stanowić będzie jedną z przesłanek odrzucenia oferty w postępowaniu konkursowym.
Zakładanym efektem wprowadzenia tego mechanizmu jest więc przede wszystkim zapobieganie
nadmiernemu rozdrabnianiu kontraktów, co z jednej strony może mieć negatywne konsekwencje
dla jakości (kompleksowości) świadczeń, a z drugiej strony prowadzić do pogarszania sytuacji
ekonomicznej podmiotów leczniczych.
Jak wcześniej wskazywałem, brak pozytywnej opinii uniemożliwi zawarcie umowy. Wprawdzie
wskazuje się, że dotyczy to tylko udzielania świadczeń szpitalnych, ale sama zasada jest bardzo
niepokojąca
s. 16
Planuje się ponadto wprowadzenie możliwości wspólnego ubiegania się o zawarcie kontraktu
przez konsorcjum świadczeniodawców.
Konsorcjum, a więc np. poz, aos i szpital w jednym, a dodatkowo urzędnicy wydadzą opinię o
niecelowości zawierania umów z innymi świadczeniodawcami i rynek zostanie zamknięty dla
sektora prywatnego
s. 17
wprowadzenie zasady wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu
POZ, obok wyboru lekarza, pielęgniarki lub położnej POZ;
uproszczenie trybu określania ogólnych warunków umów umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej.
•
Jedyny zapis bezpośrednio odnoszący się do poz, a także zapowiedź łatwiejszej procedury
dokonywania zmian warunków ogólnych umów