PRZYKAZANIA TO WIELKI DAR BOGA

Spotkanie 11
PRZYKAZANIA TO WIELKI DAR
BOGA
Strzeżcie [tych nakazów i praw] i wypełniajcie je, bo one
są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów,
które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: „Z pewnością
ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż (…)
naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja
wam dziś daję? (Pwt 4, 6.8)
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Przeczytaj uważnie fragment z Księgi Powtórzonego Prawa. Z lekcji religii
wiesz, że to jedna z Ksiąg Starego Testamentu. A fragment, który masz do
przeczytania, to słowa Mojżesza. Uroczyście wypowiedział je do Izraelitów, gdy
przekazywał im prawa, przykazania. Otrzymał je od Boga na górze Horeb, aby
nauczył ich ludzi, których miał doprowadzić do Ziemi Obiecanej.
Zauważ w jaki sposób Mojżesz nazywa prawa, których uczy. Mówi, że są one
mądrością, umiejętnością, że naród, który ich będzie przestrzegał, będzie
uważany za wielki i będzie nazywany ludem mądrym i rozumnym. Dlaczego? Bo
żaden inny nigdy naród nie będzie miał praw tak sprawiedliwych. Te prawa są
więc wielkim wyróżnieniem dla Izraelitów. Czynią ich wzorem dla innych
narodów. Czy takie prawa nie są prawdziwym skarbem? Czy ty nie cieszysz się
umiejętnościami, które inni u ciebie podziwiają? Czy ich nie cenisz i nie
doskonalisz, ćwiczysz, aby ich przypadkiem nie stracić?
Czy wiesz co dalej powiedział Mojżesz ludziom? Że tam, na górze Horeb, Pan
Bóg mówił do nich „twarzą w twarz”, czyli osobiście, chociaż oni nie przyszli
Go słuchać, bo się bali. Mimo tego lęku Bóg nie zrezygnował. Nie odwrócił się.
Rozkazał Mojżeszowi przekazać ludziom takie słowa: Słuchaj Izraelu! Jam jest
Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (por. Pwt
5,1.6).
Bóg zaczyna rozmowę z ludźmi od słowa „Słuchaj!”. Zauważ, że twoi rodzice
też często tak mówią. Zwłaszcza, gdy chcą ci powiedzieć coś ważnego. Bywa
też, że mówią: Czy ty mnie słuchasz? Czy ty słyszysz, co mówię? A ty wtedy
dopiero tak naprawdę pozwalasz, aby to, co mówią rodzice dotarło do twojej
świadomości. Dopiero wtedy zaczynasz myśleć nad treścią słów, które przecież
cały czas do ciebie były adresowane, docierały do twoich uszu. Ale niestety nie
docierały do twojego umysłu. Czyli… Słuchać to nie zawsze usłyszeć, czyli
zrozumieć, przyjąć, zgodzić się, by coś znalazło miejsce w naszej głowie.
A więc… Słuchaj! Otwórz uszy! Dlaczego? Bo mówi twój Bóg! Ten sam,
który dokonał wielu niewyobrażalnych cudów, aby cię wyprowadzić z niewoli u
Egipcjan. Jak straszna i jak długa była to niewola, i jak wielkich cudów Bóg
dokonał, by Izraelitów z niej wyciągnąć, możesz poczytać w Piśmie Świętym.
Teraz pomyśl o dwóch ważnych rzeczach.
Jeśli Bóg, Stwórca wszechświata mówi do Izraelitów, że jest ich Bogiem i
wyprowadza ich w cudowny sposób z Egiptu, by uczynić ich narodem wielkim i
mądrym, który będą inni podziwiać, to przecież daje im niewyobrażalnie wielki
dar. I prawa, które im daje, aby mogli stać się takimi – mądrymi, wspaniałymi są ogromnym skarbem. Nawet jeśli czasem trzeba dużo wysiłku, żeby je
zachowywać.
Stary Testament jest częścią Pisma Świętego. Pan Jezus powiedział o nim, że
nie przyszedł, aby go unieważnić, ale by wypełnić wszystko, co w nim zostało
napisane. I dodał jeszcze, że dopóki ziemia i niebo będą istnieć, ani jedna kreska
z tego, co w Starym Testamencie jest napisane, nie zmieni się. Aż się wszystko
spełni (por. Mt 5,17-19). Czy rozumiesz, co to znaczy? To znaczy, że to do nas,
do ciebie i do mnie, do twoich rodziców, kolegów i koleżanek, do każdego
człowieka żyjącego dziś na ziemi Bóg mówi: Słuchaj! Jam jest Pan Bóg twój,
który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Mówisz, że nie byłeś w niewoli? Nawet na wycieczkę do Egiptu nie zdarzyło
ci się pojechać? Mnie również. Ale to nie o to chodzi. Wydarzenia opisane w
Starym Testamencie są takim obrazem pozwalającym rozumieć to, co dotyczy
każdego człowieka w każdej epoce. Ziemia egipska, dom niewoli, o których
mówi Bóg, są obrazem tego wszystkiego, co nas zniewala. Każdy z nas ma taką
swoją „ziemię egipską”, swój „dom niewoli”, z których wyprowadza nas Bóg,
dając nam te cudowne prawa, o których mówi tekst na początku tego spotkania.
Przestrzeganie tych praw każdego z nas czyni człowiekiem wielkim - mądrym i
rozumnym. One są takimi „znakami drogowymi” na drodze do królestwa
Bożego, tego cudownego domu o którym czytałeś w Liście do dzieci. Te prawa
to znany ci Dekalog, czyli Dziesięć przykazań Bożych. To one są tym wielkim
Bożym darem, ogromnym skarbem, który dał nam nasz Bóg. Chyba teraz to
rozumiesz.
W następnych spotkaniach będziesz zastanawiał się nad każdym z tych
Bożych podarunków, Bożych znaków drogowych. Teraz…
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
I nie tylko z Nim. Również z tymi, którzy są twoimi wielkimi przyjaciółmi w
wędrowaniu do domu przyjaźni z Panem Jezusem. Pierwszym z nich jest twój
Anioł Stróż. Czy wiesz, że Bóg stworzył go specjalnie dla ciebie. Aby właśnie
ciebie kochał, strzegł, ochraniał, ukazywał niebezpieczeństwa, które ci grożą,
pokazywał ci Boże znaki na twojej drodze? Bo tę drogę też wytyczył specjalnie
dla ciebie. Dostosował ją do twoich talentów i możliwości. Każdy, nawet twoja
mama, ma inną – taką „swoja własną”. Każdego z nas postawił u początku tej
naszej – jedynej i niepowtarzalnej - drogi w chwili, gdy przyjmowaliśmy
sakrament chrztu. Pozostałe sakramenty święte są na tej drodze takimi źródłami.
Z nich możemy zawsze zaczerpnąć siły do dalszej wędrówki. Czy widzisz jak
ważny dla Pana Boga jest każdy człowiek? Jak ważny jesteś ty, jak bardzo On cię
kocha?
Na tej drodze nie jesteś sam. Masz wielu cudownych przyjaciół. Takich,
którzy już taką trasę pokonali. Są szczęśliwymi mieszkańcami Bożego królestwa,
bo umieli dobrze korzystać ze znaków, jakie dla nich Pan Bóg postawił. Teraz
chcą wędrować z tobą i tobie pomagać. Zawsze na tej drodze twoją
najcudowniejszą Przyjaciółką i zarazem Mamą jest Maryja. To przecież wiesz.
Takim wielkim twoim przyjacielem jest również twój patron czy patronka,
których imię (albo imiona, wiele dzieci ma podwójne imię) otrzymałeś na
chrzcie. W każdym spotkaniu poznasz też postaci nowych – może ci jeszcze
nieznanych – świętych i błogosławionych. Możesz wybrać jednego, z którym
chcesz się zaprzyjaźnić. Możesz też próbować nawiązywać przyjaźń ze
wszystkimi.
Twój Anioł Stróż i święci z radością będą z tobą adorować Pana Jezusa
obecnego w Najświętszym Sakramencie więc zapraszaj ich na twoją adorację.
Przy okazji każdego „spotkania” idź na nią dwukrotnie.
W pierwszym tygodniu w czasie adoracji najświętszego Sakramentu
pomyśl o tych wielkich darach, jakie Pan Bóg dla ciebie przygotował: o
domu Bożego królestwa i drodze, którą dla ciebie wytyczył, byś tam mógł dojść,
o znakach, które na niej ustawił i źródłach, byś miał gdzie zaczerpnąć siły.
Dziękuj Mu za to bardzo gorąco. Możesz powtarzać Panu Bogu słowa, które
wyśpiewała Mu Maryja: Wielbi dusza moja Pana, bo wielkie rzeczy mi
uczynił. Święte jest Jego imię.
W drugim tygodniu na adorację Najświętszego Sakramentu szczególnie
gorąco zaproś tego świętego, lub tych świętych, którzy są twoimi
patronami, oraz tych, których w tym „spotkaniu” wybrałeś na swoich przyjaciół.
Podziękuj Panu Jezusowi za swojego Anioła Stróża i twoich świętych patronów
oraz za wybranych przez ciebie świętych. Powtarzaj Mu: Bądź uwielbiony
Panie Jezu w Twoich aniołach i w Twoich świętych. Dziękuję Ci za nich. Na
zakończenie adoracji możesz odmówić Litanię do Anioła Stróża.
Zrób
Zanim pójdziesz na pierwszą adorację przeczytaj List do dzieci i tekst
tego spotkania. Porozmawiaj o nim z rodzicami.
Przeczytaj kartkę z Pamiętnika Tosi Franka.
Również przed adoracją wytnij drzwi do tego spotkania, wklej je do
zeszytu i na lewym ich skrzydle, na zewnętrznej stronie napisz:
Przykazania są wielkim Bożym darem na drodze do królestwa Bożego.
Po ich wewnętrznej stronie Napisz króciutką modlitwę w której
podziękujesz Panu Bogu za dar przykazań.
Przed drugą adoracją poszukaj informacji o swoim patronie, którego imię
nosisz.
Przeczytaj również opowiadania o Aniele Stróżu i o świętych: św.
Stanisławie Kostce i o bł. Imeldzie (możesz wybrać jedno z nich). Św.
Stanisław jest patronem młodzieży i jednym z patronów Polski, bł. Imelda to
patronka dzieci pierwszokomunijnych. Może potrafisz znaleźć dodatkowe
informacje na ich temat? Poproś rodziców lub katechetę, aby ci pomogli.
Również zanim pójdziesz na adorację naklej na zewnętrznej stronie
prawego skrzydła twoich drzwi portret twojego patrona lub któregoś z
danych ci świętych. Na drugiej stronie tego skrzydła drzwi napisz króciutką
modlitwę do tego świętego. Postaraj się ją w tym tygodniu codziennie odmawiać.
Po powrocie z drugiej adoracji, na zakończenie pracy z tym „spotkaniem” w
otwartych drzwiach napisz list do swojego Anioła Stróża.
Pamiętaj, aby na adorację wziąć Litanię do Anioła Stróża. Jest do pobrania
na naszej stronie internetowej.
Poproś dorosłych, aby:
- pomogli ci wydrukować ze strony internetowej potrzebne pomoce: treść
„spotkania 11”, „kartkę jedenastą z pamiętnika Tosi i Franka” i „drzwi do
spotkania 11”, spotkania ze św. Stanisławem Kostką i/lub z bł. Imeldą, Litanię do
Anioła Stróża, portrety świętych do naklejenia na drzwi, znaczki do naklejania
na kluczu;
- porozmawiali z tobą o treści tego spotkania
- pomogli ci znaleźć informacje o twoich patronach i dodatkowe informacje o
wybranych świętych.